ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΩΦΕΛΕΙΩΝ ΑΣ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΣΙΝ ΟΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΕΣ

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
του Δημητρίου Παναγοπούλου: «Το Αντίδοτον του Θανάτου»,
Βιβλιοπωλείο «Νεκταρίου Παναγοπούλου», Αθήνα 1957, β' έκδοση, σελ. 79-81.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια κειμένου, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Εξητάσαμεν την Αγίαν Γραφήν και τας Ιεράς Παραδόσεις, επισκοπήσαμεν το περιεχόμενον της Θείας Λειτουργίας, εμελετήσαμεν επισταμένως τας «Περί της Θείας Κοινωνίας» ιεράς συγγραφάς των μεγάλων Πατέρων και Διδασκάλων της Εκκλησίας μας απ' αρχής της συστάσεως αυτής, και ούτω δια της Χάριτος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού έρχεται εις φως η συγγραφή αύτη με σκοπόν να νουθετήση, να υπενθυμίση ή και να διδάξη ακόμη πάντα χριστιανόν, ποίον είναι το γνήσιον και αληθές πνεύμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας επί του θέματος τούτου, της Θείας Κοινωνίας. [...] *Απόσπασμα από τον πρόλογο του συγγραφέα.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ:

«ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟΝ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ»

(1957)

(Α) ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΩΦΕΛΕΙΩΝ ΑΣ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΣΙΝ ΟΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΕΣ

Αφού εξητάσαμεν το θέμα «Περί της Θείας Κοινωνίας» από πάσης πλευράς, ώστε οι βουλόμενοι, είτε λαϊκοί είναι ούτοι είτε Κληρικοί, να δύνανται να αναθεωρήσουν, αν θέλουν, την στάσιν των έναντι της «Συνεχούς Θείας Κοινωνίας», δηλαδή, οι μεν να προχωρήσουν, οι δε να επιτρέψουν και να μεταδώσουν την Θ. Κοινωνίαν, θεωρούμεν σκόπιμον να υπενθυμίσωμεν και τας ωφελείας που προκύπτουν εις τους συνεχώς κοινωνούντες, μήπως δελεασθούν αμφότεροι, λαϊκοί και Κληρικοί, και κάμουν χρήσιν του «Κεκρυμμένου τούτου Θησαυρού».

Ο Άγιος, φερ' ειπείν, Πενταπόλεως Νεκτάριος, λέγει: «Ω, πόσον ευδαίμων και μακάριος δέον να λογίζηται ο επαξίως των Θείων μεταλαμβάνων Μυστηρίων! Ούτος εξέρχεται του Ναού όλος ανακαινισθείς, διότι το πυρ της Θεότητος, το διά της Θείας Μεταλήψεως κοινωνήσαν μετά της ψυχής' του ανθρώπου, τας μεν αμαρτίας αυτής κατέφλεξεν, αυτήν δε Θείας ενέπλησε Χάριτος, τας φρένας ηγίασε, τον νουν διεφώτισε, και την καρδίαν τω φόβω του Θεού καθήλωσε, και τέλος ανέδειξε σκήνωμα Πνεύματος».

Και αλλού λέγει: «Ο επαξίως κοινωνήσας έλαβεν ως αρραβώνα την Ουράνιον Βασιλείαν' ευρίσκεται δε ενδεδυμένος την Θείαν πανοπλίαν, ήτις προφυλάττει αυτόν από παντός κακού και πάσης του πονηρού επιβουλής και καθιστά επίφοβον αυτόν και αυτοίς τοις δαίμοσιν. Η καρδία του επαξίως κοινωνούντος πληρούται χαράς αφάτου και θυμηδίας αρρήτου. Ούτος μόνον αισθάνεται την απελθούσαν αλλοίωσιν επί δε τω αναινισμώ αυτού ευφραίνεται. Αι αρεταί πάσαι περικοσμούσι την καρδίαν αυτού, πόθος δε αυτού είναι η μετά του Κυρίου ένωσις.

Η ψυχική γαλήνη, ην δίδωσιν η συναίσθησις της μετά του Θεού διαλλαγής και κοινωνίας και η βασιλεύουσα εν αυτώ ουρανία ειρήνη, κατοπτρίζονται επί του ιλαρού προσώπου του επαξίως κοινωνήσαντος' πάσα δε αυτού η εξωτερική όψις μαρτυρεί αυτού την εσωτερικήν ηθικήν κατάστασιν' αγνότης και αθωότης δύο περιστρέφουσαι αυτόν χάριτες εισίν, αι προς πάντας περί αυτού ομιλούσι». Και συνεχίζων προσθέτει:

«Ιδού ο χαρακτήρ του αληθώς και επαξίως κοινωνήσαντος και συνεχώς μεταλαμβάνοντος. Τοιαύτα τα αποτελέσματα της Θείας Χάριτος». Ο δε άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης εις την ερμηνείαν του τροπαρίου της Γ' Ωδής του κανόνος του Σταυρού που λέγει:

«Πλευράς αχράντου λόγχη τρωθείσης, ύδωρ συν αίματι εξεβλήθη εγκαινίζων Διαθήκην, και μυστικόν αμαρτίας' των πιστών γαρ Σταυρός καύχημα, και Βασιλέων κράτος και στερέωμα» γράφει τα εξής: «...ποίον δε ωφέλιμον νόημα ημπορείς να συνάξης συ, αγαπητέ, από το τροπάριον τούτο; Ότι, εάν το Αίμα του Δεσπότου μας Ιησού Χριστού, είναι ρυπτικόν αμαρτίας, ήτοι καθαρίζει τον άνθρωπον από την αμαρτίαν, διατί συ, αδελφέ, δεν επιμελείσαι το να μεταλαμβάνης συνεχώς, ίνα λάβης άφεσιν των συγγνωστών αμαρτιών σου;

Δεν ηξεύρεις ότι, όσον συχνότερα μεταλαμβάνεις αυτό το άγιον Αίμα, τόσον συχνότερα μεταλαμβάνεις αυτήν ταύτην την ζωήν; «Ο τρώγων μου» γαρ, φησίν ο γλυκύς Ιησούς,  «την σάρκα, και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον» (Ιωάν. στ' 54). Και εκ του εναντίου, δεν ηξεύρεις ότι όσον μακρύνεις και δεν μεταλαμβάνεις αυτό το ζωοποιόν αίμα, τόσον μακρύνεις και από την ζωήν»; «Εάν» γαρ, φησίν αυτός ο Κύριος, «μη φάγητε την σάρκα του υιού του ανθρώπου, και πίητε αυτού το αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοίς» (Ιωάν. στ' 53). 

Και αν, κατά τον Ιώβ, οι γύπες επιθυμούν τόσον πολύ το αίμα, ώστε δεν χορταίνουν πίνοντες αυτό, διότι από το αίμα λαμβάνουν ζωήν και οι οφθαλμοί των καθαρίζονται και βλέπουν μακρύτερα, κατά την γνώμην των φυσικών' «Πόρρωθεν οι οφθαλμοί αυτού (του γυπός) σκοπεύουσι, νεοσσοί δε αυτού φύρονται έν αίματι» (Ιώβ ιθ' 29). Αν, λέγομεν, οι γύπες επιθυμούν τόσον πολύ ένα θνητόν, και φθαρτόν αίμα, διά να ζωοποιηθούν, διατί συ, αδελφέ, δεν επιθυμείς να πίνης το αθάνατον και άφθαρτον Αίμα του Κυρίου, ίνα ζωοποιηθή η καρδία σου, ίνα φωτισθή ο νους σου, και ίνα λάβης, καθαρισμόν των συγγνωστών αμαρτιών σου;

«Το αίμα» γαρ, φησίν ο ηγαπημένος Ιωάννης, «Ιησού Χριστού, καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας» (Α' Ιωάν. α' 7). Εάν θέλης να δικαιωθής, αδελφέ, εν τω Αίματι Τούτω, το απολαμβάνεις, κατά τον Παύλον: «Δικαιοθέντες νυν εν τω αίματι αυτού» (του Χριστού) (Ρω. ε' 9). Εάν θέλης να αγιασθής, διά του Αίματος του Χριστού το αποκτάς, κατά τον αυτόν Παύλον: «Διό και Ιησούς, ίνα αγιάση διά του ιδίου αίματος τον λαόν, έξω της πύλης έπαθε» (Εβρ. ιγ' 12). Εάν αγαπάς να νικήσης τον Διάβολον, με το Αίμα, αυτό τον νικάς, καθώς είναι γεηραμμένον εν τη Αποκαλύψει: «Και ενίκησεν (οι άγιοι δηλαδή) αυτόν (τον Διάβολον) διά το αίμα του αρνίου (Αποκ. ιβ' 11)».

( Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι )

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια κειμένου, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
του Δημητρίου Παναγοπούλου: «Το Αντίδοτον του Θανάτου»,
Βιβλιοπωλείο «Νεκταρίου Παναγοπούλου», Αθήνα 1957, β' έκδοση, σελ. 79-81.