Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΚΗ ΘΥΣΙΑ ΣΤΗΝ ΝΗΝΕΝΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΟΣ

Η νύχτα κυλλάει προσευχόμενη στον ρυθμό των μαύρων κόμπων, ένα κατοστάρι κομποσκοίνι είναι η ζωή, που πάλλεται στους ήχους ανεκλάλητης καμπάνας. Κωδωνοκρουσίες εύηχες που φτερουγίζουν στον αέρα. Η βραδυνή προσευχή είναι μαυροφορούσα μοναχή που λάμπει το πρόσωπό της στο αθόρυβο τρεμόσβησμα της φλόγας στο καντήλι, χορός μοναχών που διαθλάται υπερβατικά στο έδαφος ορεινού μοναστηριού. Η νύχτα είναι η θεάρεστα εννοούμενη ημέρα της ζωής, τότε που ο Ορθόδοξος αναπνέει, όπως τα άνθη ανασαίνουν τα βράδια του ζεστού καλοκαιριού. Απομυζεί τη νύχτα της παρακλητικής ενατένισης στο βιβλίο της Ζωής, θρόισμα βυζαντινών ψαλμών στο φως του αποσπερίτη. Οι προσευχές είναι τα ασφυκτικά μυρώδη νυχτολούλουδα της απάνεμης σιγαλιάς, μικρές δροσοσταλίδες βροχής που ρέουν κατακόρυφα απ' το πρόσωπο γονυπετούντος μοναχού, αγρυπνίες τελετουργικές στην απόκοσμη ευταξία της νυχτός, τα τεριρέμ που αναπαύονται αναστενάζοντα στα δακρύβρεχτα μάτια των πιστών. Αυτών που εννοούν την Πίστη τρόπο ζωής χωρίς ημερομηνία λήξης. Η πληρότητα της αίσθησης, της κατά Χριστόν Ζωής είναι το εφαλτήριο της ανόδου στα ουράνια, το πρώτο σκαλοπάτι στην ευθυτενή κλίμακα του Αγίου Ιωάννη. Ο βραδινός, γονατιστός αγώνας είναι πνευματικά, αιματηρή μάχη με το αντίδικο, βδεγλυρό κτίσμα μιας μετέωρης, αξιοθρήνητης πτώσης. Δροσίζουν οι ευλογίες του Πατρός στον κοπιώδη ίδρω της βραδυνής θυσίας. Τα λόγια είναι αθόρυβα, γοργουπήκοα περιστέρια που ταχυδρομούν τις ικεσίες και τις ευχαριστιακές δοξασίες των μαρτυρικών πιστών, ναι είναι μαρτυρική θυσία, η εσώψυχα, εκπέμπουσα προσευχή, πάλη με τον θάνατο. Ο ανατέλλων σταυρός που ορθώνεται ξημερώματα Κυριακής στις άγρυπνες καρδιές των νυχτερινών, προσευχόμενων ανθρώπων.

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος