Από αριστερά ο Μακαριστός Μητροπολίτης Κάλλιστος των εν Ελλάδι Ορθοδόξων του Πατρίου Ημερολογίου,
στο μέσον ο Άγιος Γλυκέριος, από πάνω του ο νυν Αρχιεπίσκοπος κ. Καλλίνικος και δεξιά όρθιος,
ο Μακαριστός πατήρ ημών,
Μητροπολίτης Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανός στην Μονή της
Σλατιοάρα στην Ρουμανία.
Ο σύγχρονος Άγος Γλυκέριος ο Ομολογητής της Ρουμανίας
ανήκει στον χορό των Αγίων,
που αντιστάθηκαν στην Ημερολογιακή Καινοτομία,
φυλακίστηκε και βασανίστηκε άγρια από τα πολιτικά καθεστώτα της χώρας,
συνεργούσης και αυτής της επισήμου Ρουμανικής εκκλησίας.
Επί τη ευκαιρία της έκδοσης του βιβλίου
''Οι κατά Θεόν αγώνες και τα θαυμαστά παλαίσματα του Ομολογητού Ιεράρχου Αγίου Γλυκερίου εν Ρουμανία (1891-1985)''
από τον θεοφιλέστατο Επίσκοπο Γαρδικίου κ. Κλήμη της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών,
προβαίνουμε σε συνεχείς,
αποσπασματικές αναρτήσεις από το εν λόγω βιβλίο.Μέσα από αυτό αναδύεται
η εικόνα ενός επίκαιρου Ομολογητή της Πατερικής Παράδοσης,
που εκδιωγμένος επί χρόνια στις οπές της γης και στις φυλακές ενός ''Καίσαρα,''
κατέστησε σ' εμάς εμφανές,πως οι καρποί των πνευματικών αθλήσεων ''κόποις και βασάνοις κτώνται.''
Και, όπως γράφει και ο συγγραφέας του βιβλίου:
''Ουσιαστικά προβαίνουμε σε μια διακριτική ''ξενάγηση'' στον ανθώνα μιας εκπληκτικής μαρτυρίας,
η οποία περιέχει πληθύν οδυνηρών,αλλά και ενδόξων θαυμαστών στοιχείων και περιστατικών.''
Η ευχή και ευλογία του εν Αγίοις Πατρός ημών Γλυκερίου
εκ Ρουμανίας του Ομολογητή είη μετά πάντων ημών!
Γ. Δ. Δ.
Μάλιστα, μεταξύ άλλων, καταγράφονται και θαυμαστά περιστατικά,τα οποία καταδεικνύουν την παρρησία του Αγίου Γλυκερίου και το ύψος της αρετής του. Κάποτε,παραμονή των Θεοφανείων, ο π. Γλυκέριος αγίαζε με τον Μέγα Αγιασμό τις οικίες των πιστών στο χωριό Γκρόσι.
Σε μία οκεία είχαν τοποθετήσει ραδιόφωνο της προπολεμικής εκείνης εποχής, πράγμα σπάνιο βέβαια για τα δεδομένα των χρόνων εκείνων, το οποίο την στιγμή που εισήρχετο ο Άγιος ήταν σε λειτουργία και μετέδιδε ένα τραγούδι. Οπότε ο Άγιος στάθηκε από πάνω του και είπε ωσάν αστειευόμενος,αλλά σε τόνο αυστηρό: ''Ποιός θα τραγουδήσει, εσύ ή εμείς; σου λέγω να σταματήσεις!'', και αμέσως η συσκευή νεκρώθηκε και δεν ξαναλειτούργησε!...
Άλλοτε, κατά την τέλεση ιεράς Αγρυπνίας στον εορτάζοντα Ναό του Αγίου Δημητρίου στην Μποροιάια,ενώ ιερουργούσε ο Άγιος, η αστυνομία έσπευσε και περικύκλωσε τον Ναό με οπλισμένους άνδρες. Οι πιστοί, όμως είχαν προλάβει να φυγαδεύσουν τον Άγιο από το Ιερό Βήμα και οι αστυνομικοί εισήλθαν στον Ναό και άρχισαν να κτυπούν τις γυναίκες, οι οποίες διεμαρτύροντο για την ασέβεια και την βιαιότητά τους.
Για την ασφάλεια του φυγαδευθέντος Αγίου, κάποιος από τους πιστούς τον ακολούθησε από απόσταση στην κατεύθυνση,την οποία έλαβε, στο μέσον της νυκτός, ενώ επικρατούσε πυκνό σκοτάδι.
Σε κάποια στιγμή, ο πιστός εκείνος είδε αμυδρά τον Άγιο να γονατίζει και να υψώνει τα χέρια του στον ουρανό σε στάση προσευχής. Τότε, ξαφνικά εμφανίσθηκε δίπλα του ένας λευκοφόρος άνδρας γεμάτος φως, ο οποίος άρχισε να συνομιλεί με τον Άγιο!
Όταν αρκετά χρόνια αργότερα ο πιστός εκείνος έγινε Μοναχός, άκουσε από τον Άγιο σε σχετική ερώτησή του για το συμβάν, να του εμπιστεύεται, ότι επρόκειτο για τον Φύλακα Άγγελό του, ο οποίος του εμφανίσθηκε εκείνη την νύχτα και του υπέδειξε τον δρόμο για να διασωθεί!... Άλλοτε, μια Κυριακή, ο π. Γλυκέριος και ο π. Δαυίδ είχαν λειτουργήσει στο οικιακό Παρεκκλήσιο του Μιχαήλ Ουρζίτσα στο χωριό Βανατόρι, που, όπως προαναφέρθηκε υφίστατο ο πρώτος Ναός του Πατρίου στην χώρα από το 1928.
Παρά τα μέτρα ασφαλείας που είχαν ληφθεί, η συγκέντρωσις των πιστών δεν ήταν δυνατόν να διαλάθει της προσοχής της αστυνομίας, η οποία έσπευσε και,αφού κτύπησε απάνθρωπα τους Πατέρες και πολλούς πιστούς, τους συνέλαβε μαζί με πέντε ακόμη άνδρες και τους μετέφεραν στην Πιέτρα Νεάμτς, όπου τους ενέκλεισαν σε υγρή φυλακή.
Εκεί τους κτυπούσαν πρωί, μεσημέρι και βράδυ και τους εχλεύαζαν περιπαικτικά, ότι τους προσφέρουν ''πρωινό'', ''μεσημεριανό'' και βραδυνό'' γεύμα! Στον π. Γλυκέριο απηύθυναν την πρόταση να αποδεχθεί το Νέο Ημερολόγιο για να λυτρωθεί από τα βάσανα.
Ο Άγιος απήντησε θαρραλέα, ότι έγινε οπαδός του Χριστού και δέχθηκε την Ιερωσύνη για να φυλλάξει τον Νόμο Του και τις Παραδόσεις των Αγίων Αποστόλων και των Αγών Πατέρων, εν γνώσει, ότι ο Κύριός μας απαγορεύει κάθε αλλαγή στον θείο Νόμο Του και, ότι δεν του ήταν δυνατόν να προδώσει τον πιστό λαό,ο οποίος περίμενε την καθοδηγησή του...
Τελικά ήλθε ένας ιατρός για να εξετάσει τους φυλακισμένους και να τους ακτινογραφήσει. Όταν έφθασε η σειρά του π. Γλυκερίου, συγκεντρώθηκαν όλοι γύρω από την οθόνη του ακτινογραφικού μηχανήματος της εποχής εκείνης και ερωτούσαν ο ένας τον άλλον με κατάπληξη, τι ήταν εκείνο που έβλεπαν! Διότι, έβλεπαν κάτι εκπληκτικό και λογικώς (πολλώ μάλλον ιστορικώς) ανεξήγητο:
Φαινόταν εντός του θώρακος του Αγίου μια Περιστερά, η οποία κρατούσε στο ράμφος της μία Εικόνα της Θεοτόκου Βρεφοκρατούσης!!! Κατόπιν τούτου, όχι μόνο απελευθέρωσαν πάραυτα τον Άγιο και τους υπολοίπους, αλλά και ένας ασυνομικός πέταξε την στολή του και υπέβαλε παραίτηση, προκειμένου να μην αναγκασθεί πλέον να διώκει τους Γνησίους Ορθοδόξους του Πατρίου Ημερολογίου!...
Πρέπει δε να παρατηρήσουμε, ότι οι πιστοί, οι οποίοι περιέβαλαν τον Άγιο με απέραντη αγάπη, εμπιστοσύνη και σεβασμό, θεωρούντες Αυτόν πνευματικό τους πατέρα και οδηγό, ήσαν ανά πάσα στιγμή σε ετοιμότητα να σπεύσουν εις βοήθειαν και προστασίαν του και γενικά εις εκπλήρωσιν των εντολών του.
Κάποτε, που η αστυνομία καταδίωκε τον Άγιο και είχε εντολή να τον συλλάβει ''ζωντανό ή νεκρό'', έφθασε για έρευνες στο χωριό Μπρούστουρι, εκεί, που, όπως είδαμε νωρίτερα σχηματίσθηκε Γυναικεία Μοναστική Αδελφότητα.
Όμως, η αστυνομία μη ευρίσκουσα τον Άγιο και απαντήσασα κάποιον,ο οποίος του ομοίαζε (ήταν κοντός και είχε γένεια) τον πυροβόλησε! Έτσι, θανατώθηκε μαρτυρικά στην θέση του Αγίου ένας ''σωσίας'' του, ο αθώος Μίτιτσα Ταραμποάντσα!...
Μετά το γεγονός αυτό, ο Άγιος εκρύπτετο επιμελώς επί πολύ διάστημα χρόνου. Άλλοτε, είχε κυκλοφορήσει η ψευδής φήμη, ότι ο Άγιος συνελλήφθη και εκρατείτο.
Μόλις το άκουσε αυτό κάποιος θερμός εκ των πιστών,όρμησε με το άλογό του
μέσα στην νύχτα για να σπεύσει εις συμπαράστασίν και ει δυνατόν απελευθέρωσιν του Αγίου.
Όμως,
επάνω στην υπερβολική βιασύνη του,λησμόνησε να φορέσει και τις δύο μπότες του!...
Τόση θυσιαστική αγάπη χαραχτήριζε τους πιστούς για τον Άγιο.
Υπήρχαν πιστοί,
οι οποίοι τον ακολουθούσαν νύχτα και ημέρα,με στερήσεις,νηστείες και αγρυπνίες,
έτοιμοι ακόμη και να δεινοπαθήσουν ή και να πεθάνουν,προκειμένου να τον σώσουν από οποιανδήποτε κίνδυνο!
Αλλά αυτό ήταν κάτι το αυθόρμητο.
Ο Άγιος δεν υπέθαλπε τέτοιες καταστάεις,
ούτε εκμεταλλευόταν αυτήν την αγάπη και αφοσίωση των πιστών,
προκειμένου
να καλλιεργήσει αρρωστημένες προσκολλήσεις στο πρόσωπό του ή να προσπορισθεί ιδιοτελή ωφέλη.
Παρέμενε πάντοτε σεμνός, σοβαρός,
θυσιαστικός και γνήσια Μοναχικός, ταπεινός, ανεπιτήδευτος
και ανυπόκριτος με ειλικρίνεια, πτωχεία και ταπείνωση.
Επίσκοπος Γαρδικίου κ. Κλήμης
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου