ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΟΥ ΣΗΜΕΙΟΦΟΡΟΥ

 

 

Ο Άγιος Γεώργιος γεννήθηκε στα απέναντι της Μυτιλήνης Μικρασιατικά παράλια,

κατά το έτος 776 μ.Χ.,

από γονείς επισήμους και πλουσίους και ίσως να ήταν το μόνο παιδί τους.

Όταν πέθαναν οι γονείς του,

ο Γεώργιος μοίρασε όλη την περιουσία του σε φτωχούς και σε ηλικία δέκα οχτώ ετών

 έφυγε σε μοναστήρι,

 όπου παρέμεινε δύο χρόνια.

Θέλοντας ακόμη μεγαλύτερη,αυστηρότερη άσκηση, έφυγε από τη Μ. Ασία και ήλθε στη Μυτιλήνη,

άγνωστος μεταξύ αγνώστων,για να ζήσει ασκητική ζωή σε ένα σπήλαιο με απόλυτη εγκράτεια,νηστεία και προσευχή.

Όμως δεν άργησε να διαδοθεί η φήμη της αγιότητάς του σ' όλο το νησί,ώστε όταν πέθανε ο επίσκοπος της Μυτιλήνης,όλος ο λαός ζήτησε να γίνει επίσκοπος ο Γεώργιος.Έτσι σε ηλικία είκοσι οκτώ ετών χειροτονήθηκε επίσκοπος κατά το έτος 804 μ.Χ.Έπειτα από εννέα χρόνια αναγκάσθηκε για διακανονισμό υπηρεσιακών υποθέσεων να έλθει στην Κωνσταντινούπολη,όπου Αυτοκράτωρ τότε ήταν ο Μιχαήλ Ραγκαβέ (811-813) και Πατριάρχης ο άγιος Νικηφόρος (806-815).Όταν έφτασε στην Κωνσταντινούπολη ο Οικουμενικός Πατριάρχης συμβούλευσε τον άγιο Γεώργιο να παραμείνει για ένα χρονικό διάστημα στην Πόλη,όπου θεωρούσε απαραίτητη την παρουσία και τη βοήθειά του.Έτσι ο Γεώργιος παρέμεινε δύο χρόνια (813-815) στα Πατριαρχεία.Εν τω μεταξύ έγινε Αυτοκράτωρ ο Λέων ο Ε' ο Αρμένιος,που ήταν εικονομάχος και κήρυξε διωγμό κατά των εικονόφιλων.

Ο Πατριάρχης συνοδευόμενος από τον επίσκοπο της Μυτιλήνης Γεώργιο και άλλους σεβαστούς πατέρες παρουσιάστηκαν στον Αυτοκράτορα και του ζήτησαν να καταπαύσει τον κατά της Εκκλησίας διωγμό. Ο Αυτοκράτορας,όχι μόνο φάνηκε ανένδοτος,αλλά και κατεδίκασε σε εξορία τον Πατριάρχη και τον Γεώργιο και μάλιστα τον Γεώργιο για την «ελευθεροστομία», με την οποία μίλησε στον Αυτοκράτορα,διέταξε να τον μαστιγώσουν με εκατό μαστιγώσεις.Ο Γεώργιος εξορίστηκε σε ένα ξερονήσι της Προποντίδος.Εκεί συνέχισε την ασκητική ζωή υπομένοντος αφάνταστες κακουχίες,στερήσεις, πόνους,καθώς ζούσε «εις δυσβάτους και φαραγγώδεις τόπους,τρεφόμενος δια των αυτομάτως κατά τόπον φυομένων βλαστημάτων»,δηλαδή ζούσε μόνο με άγρια χόρτα.Πολύ σύντομα άρχισαν να τον επισκέπτονται εκεί χριστιανοί για να ακούσουν τη διδασκαλία του,να εξομολογηθούν και να ζητήσουν να θεραπεύσει τους αρρώστους των.Αναφέρονται θαύματα που έκαμε ο άγιος,θεραπεύοντας ένα διαμονιζόμενο,έναν κωφάλαλο,έναν τυφλό και άλλα.Λόγω των πολλών θαυμάτων,σημείων,που έκαμε ο Άγιος,τον ονόμασαν «σημειοφόρο»,δηλαδή θαυματουργό.Σύντομα,όμως,λόγω των διωγμών και κακουχιών,έχασε την υγεία του και έπειτα από έξι χρόνια,πού πέρασε εξόριστος,πέθανε σε ηλικία μόλις 45 ετών στις 7 Απριλίου του 821.Επί Πατριάρχου Μεθοδίου (842-846),οι χριστιανοί της Μυτιλήνης ήλθαν στον τόπο της εξορίας και πήρανε τα λείψανα του Αγίου και τα έφεραν ευλαβικά στη Μυτιλήνη.

Πολύ νωρίς ο Γεώργιος τιμήθηκε σαν άγιος από το λαό της Μυτιλήνης.Από πολύ νωρίς τα άγια λείψανά του χαρακτηρίστηκαν σαν «πηγή ιαμάτων» και η εκκλησία τον ονόμασε θαυματουργό,«σημειοφόρο».Δεν είναι γνωστό,τι απέγιναν με το πέρασμα του χρόνου τα λείψανα του Αγίου,είναι όμως γνωστό,ότι το χέρι του Αγίου παρέμεινε στη Μυτιλήνη και εγκωμιάζεται στην ακολουθία του σαν θαυματουργό,όπως βλέπομε στις παρακάτω φράσεις: «Πηγήν ανεξάντλητον η ση ποίμνη των ιάσεων την ιεράν κεκτημένη σου χείρα...». «Τους πλουτούντας,μάκαρ,χείρα την σην,την σεπτήν και θείαν και τιμώντας πανευλαβώς». «Εορτάζει σήμερον η Εκκλησία την σεπτήν σου κοίμησίν,αρχιεράρχα του Χριστού σημειοφόρε Γεώργιε,σου προσκυνούσα την χείρα την πάνσεπτον».Το χέρι του αγίου Γεωργίου,που τόσος λόγος γίνεται γι' αυτό στα τροπάρια της ακολουθίας,έχομε λόγους να πιστεύουμε ότι είναι αυτό που βρίσκεται σήμερα στο ναό του αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου της Κοινότητος Σκαλοχωρίου Μυτιλήνης,κλεισμένο σε ασημένιο περίβλημα πού γράφει επάνω «Άγιος Γιόργις».

 

Ο πύργος ο άσειστος της Εκκλησίας Χριστού,
ο μέγας Γεώργιος της Μυτιλήνης ποιμήν,
φωστήρ ο παμμέγιστος∙
άνωθεν συγκαλείται των αγγέλων τάς τάξεις,
κάτωθεν συναθροίζει των ανθρώπων τα πλήθη
ομόφωνον αναπέμψαι δόξαν Χριστώ τω Θεώ

Άγιος Γεώργιος Επίσκοπος Μυτιλήνης ο Σημειοφόρος