ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ Ο ΜΟΝΟΧΙΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΥΠΟΔΥΤΟΣ

O Ὅσιος γεννήθηκε μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1566- 1574, σὲ ἄγνωστο τόπο [σημ. ἡμέτ: τὰ ἀναφερόμενα στοιχεῖα εἶναι λανθασμένα·
ὁ Ὅσιος γεννήθηκε λίγο πρὶν τὸ 1500 στὸ Βαθύρεμα Ἀγιᾶς].
Κατὰ τοὺς συναξαριστὲς τῆς Ἐκκλησίας,
πατέρας του ἦταν ὁ Ἱερέας Ἀνδρέας. Αὐτὸς ἔστειλε τὸν γιό του ἀπὸ μικρὸ νὰ μάθει τὰ «ἱερὰ γράμματα».
Ὅταν ὁ Συμεὼν ἐνηλικιώθηκε,ὁ φιλότουρκος κοτσαμπάσης τοῦ χωριοῦ ποὺ γεννήθηκε,
ἐκτιμώντας τὸν νεαρὸ Συμεών, θέλησε νὰ τὸν παντρέψει μὲ τὴν κόρη του Τριανταφυλλιά,
ἀπειλώντας τὸν πατέρα του πώς, ἂν δὲ συναινέσει ὁ γιός του, θὰ ἐπέτρεπε τοὺς Ὀθωμανοὺς νὰ τὸν πάρουν στὸ παιδομάζωμα.
Ἔτσι μὲ τὴ βία, μιὰ βραδιὰ στὸ σπίτι του, πάντρεψε τὸν Συμεὼν μὲ τὴν κόρη του,
μὲ ἄλλο Ἱερέα.
Στὸν χρόνο ἐπάνω γέννησε ἡ γυναίκα του ἕνα ἀγοράκι, τὸ ὁποῖο ὀνόμασαν Δημήτρη.
Ὅμως ὁ Συμεὼν ἦταν βαθιὰ λυπημένος καὶ συλλογισμένος.
Στὸν πεθερό του,
ποὺ τὸν ρωτοῦσε,
ὁμολόγησε πὼς δὲν ἦταν πατέρας τοῦ παιδιοῦ καὶ, πὼς δὲν γνώρισε τὴν Τριανταφυλλιὰ,
ὡς γυναίκα.

Ἀφοῦ κανεὶς δὲ τὸν πίστεψε, ἀποφασίστηκε ὁ διὰ πυρὸς θάνατός του. Ὅταν στὴν πλατεῖα ἑτοιμάστηκε ἡ φωτιά, ὁ Συμεὼν ζήτησε γιὰ τελευταία φορὰ νὰ δεῖ σύζυγο καὶ τέκνο μπροστὰ στὸν κόσμο. Πλησίασε τὸ γιό του, ποὺ ἦταν ὀλίγων μηνῶν, ρωτώντας τον, ποιός ἦταν ὁ πατέρας του. Τὸ παιδί, παραδόξως μιλώντας, ἔδειξε τὸν ἀγροφύλακα τοῦ χωριοῦ κι ἔτσι ὁ Συμεὼν ἀθωώθηκε, ἀφοῦ ἀποκαλύφθηκε ἡ ἀλήθεια. Ὅταν ὁ Συμεὼν ἀναχώρησε ἀπό τὸ πατρικό του, πῆγε στὸν ἐπίσκοπο Δημητριάδας Παχώμιο στὸ Βαθύρεμα τῆς Ἀγιᾶς, ἀπ’ ὅπου ὁ Ὅσιος καταγόταν. Ἐκεῖ χειροτονήθηκε Ἱεροδιάκονος. Ἐπιδιώκοντας τὴν ἀσκητικὴ ζωή, ἀναχώρησε στὸ Οἰκονομεῖο Μοναστήρι τῆς Ὄσσας-Κομνήνειος Ἱ. Μ. Ἁγ. Δημητρίου, ὅπου καὶ ἐφάρμοσε αὐστηρή νηστεία, ἀγρυπνία, ὁλονύκτια στάση, ἐνῶ ἔμενε διαρκῶς ἀνυπόδητος καὶ μονοχίτων, φορώντας ἕνα φτωχικὸ φθαρμένο ράσο.

Λίγα ἔτη ἀργότερα, ἀναχώρησε γιὰ τὴ Μεγίστη Λαύρα τοῦ Ἄθωνα, ὅπου χειροτονήθηκε Ἱερέας. Στὴ συνέχεια, ὑποχωρώντας στὶς παρακλήσεις μοναζόντων τῆς Μονῆς Φιλοθέου, δέχτηκε νὰ ἀναλάβει Ἡγούμενος τῆς Μονῆς. Σύντομα ὅμως, οἱ ἴδιοι Μοναχοί, ποὺ δὲν ἀνέχονταν τὴν αὐστηρή διοίκηση τοῦ Ὁσίου, ἔκαναν στάση ἐναντίον του, τὸν ἔδεσαν σ’ ἕνα κυπαρίσσι, τὸν χτύπησαν καὶ τὸν φυλάκισαν στὸν πύργο τῆς Μονῆς. Μὲ τὴ βοήθεια ὅμως ἑνός Μοναχοῦ ἀπελευθερώθηκε καὶ κατευθύνθηκε στὸ Φλαμούρι, βόρεια τῆς Ζαγορᾶς. Ἐκεῖ, κατὰ τὸν βιογράφο του, «ἔμεινε τρεῖς χρόνους κάτω ἀπὸ μηλέαν τινά, ἐταλαιπωρεῖτο δὲ σφοδρῶς κατὰ τὸν χειμῶνα ἀπὸ τὸ ἄμετρον ψῦχος, τὸ δὲ θέρος πάλιν ἐδεινοπάθει ἀπὸ τὸν καύσωνα καὶ τὴν ὑπερβολικὴν θερμότητα τοῦ ἡλίου». Στὴ συνέχεια ἔκτισε τὴ Μονὴ Ἁγίας Τριάδος, στὴν οποία χρόνο μὲ τὸν χρόνο συνάχθηκε πλῆθος Μοναχῶν.

Ἱεραπόστολος Κατόπιν περιόδευσε ἱεραποστολικά, ὡς πρόδρομος τοῦ Πατροκοσμᾶ, στὴν Ἀγιά, στὸν Τύρναβο, τὴν Ἐλασσόνα, τὴ Λαμία, τὰ Σέρβια, τὰ Γρεβενά, τὰ Ἄγραφα, τὴ Θήβα, τὴν Ἀθήνα καὶ τὴν Ἤπειρο, ὅπου «ἐκήρυττε, παρρησίᾳ καὶ χωρὶς φόβον, τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ». Σὲ ἐπιστροφή του ἀπὸ περιοδεία, κατευθύνθηκε στὴν Εὔβοια, ὅπου κάποιοι Ὀθωμανοὶ τὸν κατήγγειλαν στὸν πασᾶ τοῦ Ἐγρίπου (Χαλκίδα), ὅτι προτρέπει τοὺς Ὀθωμανοὺς νὰ γίνουν Χριστιανοί, ὑβρίζοντας τὴν ἰσλαμικὴ θρησκεία. Ὁ πασᾶς διέταξε νὰ τὸν συλλάβουν καὶ νὰ τὸν κάψουν στὴν πυρά. Ἄρχισαν λοιπὸν διάφοροι Τοῦρκοι νὰ συγκεντρώνουν ξύλα στὴν ἀγορὰ τῆς Χαλκίδας γιὰ τὴ φωτιά. Βλέποντάς τους ὁ Ὅσιος, τοὺς μιμήθηκε ρίχνοντας κι αυτὸς ξύλα στὸν σωρό. Κάποιες μουσουλμάνες τὸν λυπήθηκαν καὶ πῆγαν στὴ μητέρα τοῦ πασᾶ, ἡ ὁποία τὸν συμπόνεσε καὶ ἔπεισε τὸν πασᾶ νὰ ἐπανεξετάσει τὶς κατηγορίες ἐναντίον τοῦ Ὁσίου.

Ἀφοῦ ὁ Συμεὼν ἀπολογήθηκε, λέγοντας ὅτι διδάσκει μόνο τοὺς Χριστιανοὺς καὶ ὅτι ποτὲ δὲν ἀπευθύνθηκε σὲ Ὀθωμανούς, ἐκεῖνος ἀποφάσισε νὰ τὸν ἐλευθερώσει καὶ ὁ Ὅσιος ἐπέστρεψε στὸ Φλαμούρι. Στὶς 19 Ἀπριλίου τοῦ 1594, ὑπερεκατονταετὴς ὤν, ἐπισκέφθηκε τὴν Πόλη κι ἐκεῖ ἀνεπαύθη ἐν Κυρίῳ. Ἐνταφιάστηκε στὴ Χάλκη Πριγκηποννήσων. Συμμοναστές του ἀπό τὴ Μονή Φλαμουρίου, κατὰ τὴν ἀνακομιδή, πῆραν τὰ τίμια Λείψανά του καὶ τὰ ἔφεραν στὴ Μονή, ὅπου μέχρι σήμερα θαυματουργοῦν. Ἡ μνήμη τοῦ Ὁσίου τιμᾶται τὴ 19η Ἀπριλίου, ἐνῶ πρὸς τιμήν του ἔχει ἀνεγερθεῖ πρόσφατα ἱερὸς Ναὸς στὸ Γερακάρι, κοντὰ στὸν τόπο καταγωγῆς του!...

Τοῦ Κωνσταντίνου Ἀθ. Οἰκονόμου, δασκάλου
Ἐφημερ. «Ἐλευθερία» Λαρίσης
18.04.2012
Ἀντιγραφή, μὲ πολυτονισμό, ἀπὸ τὸ Ἱστολόγιο «Ἀκτῖνες» (19.04.2012)
Εκ του Ορθοδόξου Περιοδικού ''ΑΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ''
Επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ