ΣΤΟΝ ΑΕΤΟ ΤΗΣ ΚΑΡΥΣΤΟΥ ΣΩΤΗΡΙΟΝ ΕΤΟΣ 1925

ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ ΣΤΟΝ ΑΕΤΟ ΤΗΣ ΚΑΡΥΣΤΟΥ ΤΟ ΕΤΟΣ 1925

Στον Αετό της Καρύστου μας διηγήθηκαν και το εξής:

Λίγα χρόνια μετά την αλλαγή του Πατρίου εορτολογίου με το παπικό, ο Ευάγγελος Μακρής από τον Αετό της Καρύστου με τον γυιό του τον Χρήστο ετοιμάσθηκαν την ήμέρα της μνήμης του Αγίου Προφήτη Ηλία ν' ανέβουν στο βουνό για ξύλα. Το χωριό τους τότε, όπως και σήμερα, ήταν διαιρεμένο σε Νεοημερολογίτες καί Παλαιοημερολογίτες. Η γυναίκα του γερο - Μακρή ακολουθούσε χωριστά από τον άνδρα της το Πάτριο εορτολόγιο και εκκλησιαζόταν στην Αγία Μαύρα. —Μη πας, άνδρα μου, τέτοια μέρα πού' ναι σήμερα για ξύ­λα ... τον παρακαλούσε. Αλλά ο γέρο Μακρής πού να την ακούση! Καβάλισαν τα μουλάρια τους κι' ανέβηκαν στις Καστανιές στο βουνό ''Όχι''. 

Εκεί έκοψαν ξύλα και κατά το μεσημέρι ετοιμάσθηκαν να τα φορτώσουν. Ξαφνικά, τότε βλέπουν μπροστά τους ένα λευκο­γένη Γέροντα με ολοφώτεινο το γλυκό Του πρόσωπο. —Τι κάνετε εκεί παιδιά μου; τους ρωτά με αυστηρή φωνή. —Ξύλα κόψαμε, Γέροντα, και τα φορτώνουμε για να φύγου­με, απάντησε ο γέρο - Μακρής. Μα μια τέτοια μέρα δουλεύουν; τους ξαναρωτά ο Γέροντας. —Και τί μέρα είναι σήμερα Γέροντα;... —Σήμερα, παιδιά μου, είναι του Προφήτη Ηλία... και, ξαφ­νικά χάθηκε από τα μάτια τους, όπως ξαφνικά είχε παρουσιαστεί. Τότε κατάλαβαν ότι ο Γέροντας που είδαν και μίλησαν μα­ζί του, ήταν ο "'Αγιος Προφήτης Ηλίας. 

Τρομαγμένοι γονάτισαν, έκαμαν το σταυρό τους και αφήνοντας τα ξύλα ανέβηκαν στα ζώα τους και έφυγαν. Φθάνοντας στο χωριό διηγήθηκαν στους συγχωριανούς τους ό,τι είδαν και άκουσαν. Από τότε ο γέρο - Μακρής και ο γυιός του ακολούθησαν το Πάτριο Εορτολόγιο μέχρι του θανάτου τους και ποτέ δέν χά­λασαν γιορτινή ημέρα. Εύρισκαν δε, πάντοτε την ευκαιρία να διη­γούνται το τί είδαν και άκουσαν την ημέρα εκείνη ώστε και οι νεώτεροι μέχρι σήμερα να το γνωρίζουν.

θαύμα του Αγίου Προφήτη Ηλία που έχει σχέση με το 

Παπικό ημερο­λόγιο 

έγινε στο Βελιγράδι της Σερβίας επί Πατριαρχείας του Ιεροσολύμων Παισίου (1643). 

Το αναδημοσιεύομε ως έχει:

Ο ουν Παίσιος από Γιασίου ήλθεν εις Κωνσταντινούπολή, είτα εις Ανδριανούπολιν, Φιλιππούπολιν, Σόφιαν και Βελιγράδιον, εν ω όντος αυτού του Πατριάρχου Παισίου συνέβη γενέσθαι τοιούτον τι. Γυνή τις Ορθόδοξος, Λατινίδι γυναικί ζυμώσαι θελούση κατά την εικοστήν του Ιουλίου, εν η η του Ηλιού του Προφή­του εορτάζεται μνήμη είπε, σήμερον εστίν, η εορτή Ηλιού του Προφήτου και μη άπτου έργων. Η δε Λατινίς υπολαβούσα έφη, ότι δέκα παρήλθον ημέραι από της εορτής του Ηλιού του Προ­φήτου, και ούτως αμφότεραι αλλήλας εφιλονίκουν, ει άρα αι δέ­κα ήμέραι (σήμερα 13) καλώς προσετέθησαν υπό των Παπιστών, και ήρξατο η Λατινίς ζυμούν, και ω του θαύματος! μεταβέβλητο εν ταις χερσίν αυτής το φύραμα εις πέτραν, οίον εστί τό κισήριον, το κοινώς λεγόμενον πορί» (βλέπε Δοσιθέου Ιεροσολύμων βιβλίον ΙΒ' σελ. 1192 και Ιερό Πηδάλιο σελ. 27).

Το Θεοσημείον τούτο,
μας το διηθήθηκε το έτος 1976,
η αείμνηστος γερόντισσα Ζηνο­βία Γεωργίου Σιδέρη,
η οποία ήταν αυτόπτης μάρτυς.
Εκοιμήθη η σεβαστή αυτή γερόντισσα σε ηλικίαν 102 ετών.
Εξ άλλου και άλλοι, αυτόπτες μάρτυρες μας είπαν για το θαύμα τούτο
που τό 1930 κατεθορήβησε την Κάρυστον και τα περίχωρά της.
Αλλά και ο τοπικός Τύπος, καθώς μία εφημερίδα των Αθηνών,
το "ΣΚΡΙΠ", το δημοσίευσαν.



Να τί μας διηγήθηκε η γερόντισσα Ζηνοβία:

'Ηταν Χριστούγεννα με το νέον ημερολόγιον. Εγώ ακόμη δεν ήμουν με το "παλιό". Πήγα να λειτουργηθώ την νύκτα στο Ναό του Αγίου Νικολάου, ο ναός ήταν γεμάτος. Εγώ έστεκα αριστερά κοντά σε μιά κολώνα. Από πάνω μου, στη κολώνα ήταν κρεμασμένη η ει­κόνα του Αγίου Σπυρίδωνος, δωρεά του Αν­τωνίου Λουμίδη από τον Πειραιά. Είχε ακόμη επάνω της το στεφάνι, από λουλούδια που την στόλισαν στη γιορτή του Αγίου με το νέον ημερολόγιον. 'Οταν ο π. Σίλας, που ήταν λειτουργός, άρχισε μετά την μικρά είσοδο, να θυμιατίζει και να ψάλλη το "Η γέννησίς Σου, Χριστέ ο Θεός ημών, ...." άρχισε η εικόνα του Αγίου Σπυρίδωνος να κτυπιέται στη κολώνα και έρριψε το λουλουδιένιο στεφάνι από πάνω της. 

Ο κόσμος βλέποντας το Θεοσημείο τούτο τρόμαξε. Ο παπάς και οι ψάλται σταμάτησαν να ψάλλουν. Σε κάποια στιγμή κάποιος ή κάποια φώ­ναξε: "Σήμερα είναι η γιορτή του Αγίου Σπυρίδωνος, με το παλιό! Ψάλλατε το τροπά­ριό του"! Οι ψάλται και ο παπάς "βουβάθηκαν". Τότε οι πιστοί, όλοι μαζί άρχισαν να ψάλ­λουν: "Της Συνόδου της πρώτης ανεδείχθης υπέρμαχος, και θαυματουργός ανεδείχθης, Θεοφόρε Σπυρίδων, πατήρ ημών,... " κ.λπ. "'Οσην ώραν εψάλλετο το απολυτίκιον του Αγίου, η Εικόνα του Αγίου άρχισε σιγά-σιγά να ηρεμή, έως ότου σταμάτησε να κτυπιέται... 

Επίσης το σχετικό δημοσίευμα, την άλλην ημέρα, της τοπικής εφημερίδος "Η ΚΑΡΥΣΤΙΝΗ", της οποί­ας ο εκδότης κ. Σερέλης ήταν παρών επρόσθετε και τα εξής: "μία νεφέλη εκάλυπτε το πρόσωπον του Αγίου". Το σημείον αυτό διαδόθηκε σε όλη την Κάρυστον και τα περιχωρά της. Όλοι συζη­τούσαν και όλοι ευρίσκαν ότι οι άκολουθούντες το Πάτριον Εορτολόγιον έχουν δίκιο". 

"Η ΚΑΡΥΣΤΙΝΗ" επίσης έγραφεν
ότι "την επαύριον η είκών έλειπεν εκ της θέσεώς της.
Πολλοί πιστεύουν εξ' επίτηδες αφηρέθη παρ' αγνώστων
μέχρι της στιγμής ταύτης ή διά να μη γίνεται
συζήτησις
περί της διαφοράς του η­μερολογίου,
η οποία ήτο φυσικώς να γίνεται μεταξύ των Χριστιανών
καθ' ότι πλείστοι των κατοίκων των υπολοίπων 6-7 κοινοτήτων
α­κολουθούν το παλαιόν ημερολόγιον.
Δικαίως όθεν η κοινωνία της Καρύστου διατελεί εν ιερά αγανακτήσει καί πιστεύει
ότι μερικοί ενήργησεν εκ πείσματος παίζοντες με τας θρησκευτικάς αντιλήψεις
και τας ιεράς εικόνας, αφού μέχρι της 29ης Δεκεμ­βρίου
παρ' όλην την δικαίαν απαίτησιν των κατοίκων,
η εικών δεν επανατοποθετήθη εις την θέσιν της".

Απόσπασμα από το ιστορικό ορθόδοξο περιοδικό

 '' ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ ''

του αειμνήστου Μητροπολίτη Πενταπόλεως κ. Καλλιοπίου Γιαννακουλοπούλου 

της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών

Εισαγωγή στο μονοτονικό σύστημα, τίτλος και επιμέλεια κειμένου 

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ