Ένας ευλογημένος (Ιερέας) άρχιζε το βράδυ προσευχή και μέχρι το πρωί δεν χόρταινε.
Στην εκκλησία, στα «Τα Σα εκ των Σων» έκλαιγε τόσο πολύ,
που δεν συνέχιζε για ώρα και όταν τον ρωτούσαμε,
μας έλεγε:
Πως να συνεχίσω που βλέπω τόσους αγγέλους
γύρω από το θυσιαστήριο και μέσα στο Ποτήρια τον Κύριο μας να λάμπει!... Ο Γέροντάς μου,
ο Μισαήλ, πριν να ανατείλει ο ήλιος,
ανέβαινε στο βουνό.
Με την εμφάνισιν του ηλίου σήκωνε τα χέρια του και έτσι έμενε μέχρι που βασίλευε.
Ούτε εκάθητο.
Ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
Και το βράδυ τα ρούχα του έσταζαν από τα πολλά δάκρυα.
Είχε ζήλο και επιμέλεια. Ποτέ μη κοινωνήσεις άνθρωπον, αν δεν ακούσης το όνομά του. Επίσης να προσέχεις να παίρνεις ολίγον Μαργαρίτη, όχι μεγάλον τεμάχιο. Τον Ιεροκήρυκα να τον ακούτε, αλλά μη ζυγώνετε πολύ. Όλοι άνθρωποι είμεθα. Πιθανόν να διαπιστώσετε αδυναμίες και να πείτε άλλα λέει και άλλα πράττει. Η ελεεινή ασθένεια των ιερέων είναι η φιλαργυρία. Αλλοίμονον! Όταν ο ιερεύς είναι φιλάργυρος, τότε θα πέση και σε πολλά άλλα.
Να προσέχεις. Ο διάβολος παντοίους τρόπους μεταχειρίζεται για να βλάψει τον κληρικό, διότι από ένα άγιον κληρικό, χιλιάδες ημπορούν να ωφεληθούν και να σωθούν, όπως και από έναν που δεν αγωνίζεται, χιλιάδες να ζημιωθούν και αφανισθούν. Να διαβάζετε από το βιβλίο « Ασκητικοί Λόγοι του Ισαάκ του Σύρου» έστω ένα φύλλο την ήμερα. Εκεί θα βλέπεστε σαν σε καθρέφτη. Είναι καθρέφτης ο Ισαάκ. Να βλέπετε δηλ. που βρίσκεσθε. Επίσης, είναι το θερμόμετρο ο Ισαάκ. Εκεί μέσα θα βλέπεις τον εαυτόν σου, εις τον Ισαάκ θα βλέπεις τους λογισμούς σου: τι μελετούν; Τα πόδια σου που βαδίζουν; Φως τα μάτια σου αν βλέπουν.
Στον Ισαάκ, θα βρεις πολλούς και σωστούς τρόπους, απλανείς, δια να βοηθηθείς πνευματικά. Του Ισαάκ του Σύρου τους Λόγους, μετά τις δέκα φορές που θα τους διάβασης, τότε θα καταλάβεις την αξία τους! Τον Ισαάκ τον Σύρον Γέροντά μου τον έχω, να τον έχεις και συ! Το Πνεύμα δεν αγαπά ούτε πολλές συναναστροφές, ούτε φιλίες! Όλα αυτά να τα αποφεύγεις. Θέλεις να αγαπάς πολύ τους ανθρώπους; Αγάπησε πολύ τον Χριστό μας και θα δης πόσο θα αγαπάς και τους ανθρώπους και ας μη τους βλέπεις. Πάντοτε, και τον κάθε άνθρωπον, ολίγον σε απόστασιν να κρατάς. Ήλθε; Καλώς ήλθε! Δεν ήλθε; Καλώς δεν ήλθε. Δηλ. να είσαι απαθής. Σε κανέναν μη λες το μυστικό σου ή τι κάνεις. Με δύο τρία λόγια, όταν σε ρωτούν, να κόβεις, να τελειώνεις. Μη δένεις τον νου σου με άνθρωπον.
Μη λέγεις τους λογισμούς σου και το μυστικό σου εις κανένα! Οι άνθρωποι μεταβολή παίρνουν. Το μυστικό σου σε κανέναν! Διότι οι άνθρωποι μεταβάλλονται. Μη θυμώνετε, θα σας ειρωνευτούν, θα υποφέρετε. Εσείς μη φοβάσθε. Σας προσφέρουν δηλ. πιπέρι, να δίδετε ζάχαρη. Εγώ πιπέρι δεν έχω να σκέπτεστε, ζάχαρη έχω, ζάχαρη δίδω. Αυτό που λείπει σήμερα γενικά, είναι ή γνώσις, ή λογική, η ευσέβεια. Ο κόσμος σήμερα είναι ξετρελαμένος. Δεν γνωρίζει τι κάνει, δεν γνωρίζει τι θέλει! Σήμερα ένας φαίνεται καλός, αύριο πίπτει, χαλάει, δεν αναγνωρίζει και ο ίδιος τον εαυτό του. Δύσκολα να βρεις άνθρωπον αμετάβλητον. Άλλοι πάλι, παντού, αλλού τρέχουν για να βρουν χαρά και ηρεμία, μόνον στον Χριστόν μας δεν τρέχουν. Πάντως, βέβαια, λέγουν οι Πατέρες, μηδένα προ του τέλους μακάριζε, αλλά και μηδένα προ του τέλους απέλπιζε!
Να παρακαλέσωμεν τον Θεόν να μας λυπηθεί και να μας ελεήσει. Οι άλλοι, ό,τι γράμματα ξέρουν, αυτά και σου λένε. Τα δικά τους ζουν, τα δικά τους ξέρουν, αυτά σου λένε. Τα δικά σου δεν τα ζουν, δεν τα ξέρουν, δεν τα αγαπούν! Πώς λοιπόν αφού δεν γνωρίζουν τη γλώσσα σου, θέλεις να σου μιλήσουν! Μη υποδεικνύεις, διότι, διδασκαλία δίχως θέλησιν του άλλου, έχθρα είναι και γίνεται αμαρτία και σε κείνων που ακούει και δεν κάνει και εσύ στεναχωρείσαι και ταράζεσαι. Στον άλλο να λέγεις τόσα, όσα νομίζεις ότι θα σηκώση, όχι περισσότερα. Να μη θυμώνετε. Να γλυκαίνετε με την ζάχαρή σας, δηλ. με τον καλόν σας λόγο τον άλλο. Κάθε άνθρωπος έχει κάποιο χάρισμα. Βρες το χάρισμα του και επαίνεσέ τον. Χρειάζεται και ο έπαινος (προς τόνωσιν) και η καλοσύνη και η αγάπη.
Τότε ο άλλος και πολύ καλός να μη είναι, δια την τιμήν, τον έπαινο, την αγάπην που του εκδηλώνουν ελέγχεται και γίνεται καλύτερος. Αγάπησε την ησυχία και την σιωπή. Ν' αποφεύγεις κατά το δυνατόν τους ανθρώπους. Όλους ν' αγαπάς, αλλά και κανένα μη αγαπάς, δηλαδή με κανένα μη δένεται ο νους σου εκτός του Χριστού μας. Τον Σταυρόν μην τον φοράτε για στολίδι. Και ή να έχη τον Εσταυρωμένον επάνω, δηλαδή Σώμα Χριστού μας, ή να γράφει πίσω: ΙΣ ΧΣ ΝΙ ΚΑ. Διότι και άλλοι σταυρώθηκαν. Να λες, Θεέ μου, μη πάρεις την ψυχήν μου, εάν δεν έλθω πρώτα στα Ιεροσόλυμα. Έρχονται εδώ Γάλλοι, Γερμανοί και άλλοι, δηλαδή όχι Έλληνες και μου λένε «εγώ του Χριστού μας τον Τάφον θα πάω να προσκυνήσω» και χαίρονται και επιθυμούν πολύ και ημείς να μη πηγαίνωμεν!
Πολλοί έρχονται εδώ στην Αίγινα να δουν τις κολώνες της Αφαίας και ημείς να μη πηγαίνωμεν εις τον τόπον όπου εγεννήθη ο Χριστός μας; Γέροντα, σας παρακαλώ πολύ, ευχηθείτε να βρεθεί μια καλή κοπέλα για τον γυιό μου (εφοπλιστής ο γυιός) και θέλω να αγαπά πολύ τον Χριστό μας! -Αν αγαπάει πολύ τον Χριστό μας, τον γυιό σου θα πάρη; Αν αγαπάει πολύ τον Χριστό μας, όσο μου λες, δεν παντρεύεται καθόλου! Μανίκια κοντά και άσεμνα, όχι, διότι σκανδαλίζονται, σκοτώνονται ψυχές και «Ουαί δι' ου το σκάνδαλον έρχεται». Η μητέρα μου, τρία αγόρια είμασταν, δεν άφησε ποτέ να δούμε το χέρι ή το πόδι της αδελφής μας.
Θα κάμεις ότι ημπορείς δια τα παιδιά σου, διότι εις την άλλην ζωήν ο Χριστός μας θα σου ζήτηση ή τα παιδιά σου σεσωσμένα ή τις πληγές στα γόνατά σου, από την πολλήν σου προσευχήν. Δεν γνωρίζουν δυστυχώς, οι γονείς την ευθύνη την οποίαν έχουν δια τα τέκνα των. "Όταν δίδεις ελεημοσύνη, να μη εξετάζεις τι είναι το πρόσωπο πού του δίδεις,αν είναι καλό ή κακό. Η ελεημοσύνη είναι σπουδαίο πράγμα, εξαλείφει πλήθος αμαρτιών. Να μελετάς καλά τον βίον, και να λες: « Εκείνος απέθανε, ο άλλος αρρώστησε, άλλοι έχουν μεγάλα, ανίατα βάσανα, λύπες κλπ.» και να προσέχεις, να βαδίζεις με γνώσιν. Απ' όπου αντιλαμβάνεσαι πειρασμόν, μη αμελήσεις και μη καταφρονήσης τον φόβον ή τον κίνδυνο (ως έχων εμπιστοσύνη στον εαυτόν σου), αλλά απομακρύνσου, «αποπήδησον ως η δορκάς εκ βρόγχων!».
Εις τον Δήμαρχο της Αιγίνης,
τον οποίον συνήντησε την ώραν που επέβλεπε διάνοιξιν δρόμου:
«Κύριε Δήμαρχε,
σε ευχαριστούμεν δια τους δρόμους που μας ανοίγεις,
σου είμεθα ευγνώμονες,
αλλά φροντίζεις να ανοίξεις και δια τον εαυτόν σου «δρόμο»,
δια να σε οδήγησει στον Παράδεισον;».
Πολύ λυπάμαι την νεολαία.
Άδικα χάνεται!
Δεν έχει ανθρώπους να την στηρίξουν και να βοηθήσουν πνευματικά.
Το μπαστούνι του Θεού δι' ημάς τους Έλληνας,
όταν φεύγωμεν από το δρόμο Του και πίπτομεν σε ασέβειαν και άμαρτίαν,
είναι οί Τούρκοι!
{Συνεχίζεται...}...
Μέρος 4ον.
Όσιος Ιερώνυμος Αιγίνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου