ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΘΕΙΟΝ ΦΩΣ

Πράγματι, ἄν καὶ ἔχη τὴν ἐπωνυμία φῶς, ἀλλὰ καλεῖται φῶς ἀληθινόν, μᾶλλον δὲ τὸ ἴδιο τὸ ἀληθινὸ φῶς,

τὸ ὁποῖο ὁ Θεὸς ἐνδύεται σὰν ἱμάτιο· 

Φῶς τοῦ ὁποίου τὴν ὑπερβολικὴ λαμπρότητα δὲν χωρεῖ κανένα κτιστό, φῶς ποὺ νικᾶ ὁποιαδήποτε φύσι, 

φῶς ποὺ ὀφθαλμὸς δὲν εἶδε καὶ αὐτὶ δὲν ἄκουσε καὶ σὲ καρδία ἀνθρώπου δὲν ἀνέβηκε ποτέ, φῶς

 ποὺ βλέπεται μόνο ἀπὸ τοὺς ῾Αγίους καὶ ἀπὸ αὐτοὺς μόνο ἐν Πνεύματι. 

Φῶς ποὺ κάμει τοὺς ὁρῶντας φῶς καὶ μάλιστα φῶς τέλειο, τελείου φωτὸς γεννήματα· φῶς ποὺ οἱ ῎Αγγελοι δὲν μποροῦν νὰ κοιτάξουν, φῶς ποὺ δοξάζουν ῎Αγγελοι, ποὺ δοξολογοῦν ᾿Αρχάγγελοι, ὅπου ἑστιάζεται ἀΰλως ὅλη ἡ νοητὴ διακόσμησις τῶν ὑπερκοσμίων καὶ μαρτυρεῖ τὴν φιλανθρωπία τοῦ Λόγου γιὰ μᾶς· φῶς ἁπλό, ὑπερφυές, ἀσχημάτιστο, καθόλου παρόμοιο μὲ τὰ μεριστὰ σύμβολα, φῶς ἀνέσπερο, ἀκατάληκτο, ἄϋλο, ἀφόρητο, ἀπρόσιτο, ἀσύγκριτο, ἄκτιστο,

φῶς διὰ τοῦ ὁποίου βλέπεται ἀληθινὰ ὁ Θεός, φῶς διὰ τοῦ ὁποίου ἀποκαλύπτεται κάθε γνῶσις καὶ ὁ Θεὸς γνωρίζεται ἀληθινὰ ἀπὸ τὴν ἀγαπημένη ψυχή, φῶς ποὺ φανερώνει ἀπὸ πρὶν τὴν μελλοντικὴ ἀποκατάστασι, φῶς ποὺ οἱ ᾿Απόστολοι εἶδαν σὲ ἔκστασι ἀπὸ κάθε αἰσθητικὴ καὶ νοερὰ ἀντίληψι, διότι μὴ βλέποντες κατ᾿ αὐτὲς εἰσδέχθηκαν τὴν ἀληθινὴ ὅρασι, καὶ πάσχοντες τὰ θεῖα προσέλαβαν τὴν αἴσθησι τῶν ὑπὲρ φύσι, φῶς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν,

φῶς ὑψηλότερο καὶ πολυτιμότερο ἀπὸ ὅλα τὰ ποθητά, φῶς πρόξενο ἀκατάλυτης εὐφροσύνης σὲ αὐτοὺς ποὺ τὸ βλέπουν, φῶς ἀπόκρυφο ποὺ φανερώνεται, ὑπέρφωτος γνόφος, ἀόρατος ὅρασις, πάθος μακάριο καὶ πολυΰμνητο, φῶς θεότητος, ἀστραπὴ θεότητος, ἀκτῖνα ἄναρχη θεότητος, φωτὸς ἀπροσίτου ἄβυσσος, θείας αἴγλης ἀπεριόριστος ἔκχυσις. ῞Ετερος ὕμνος εἰς αὐτὸ τὸ Φῶς. 

῎Αν καὶ καλῆται φῶς ἐκεῖνο τὸ ἄφραστο φῶς, ἡ κοινὴ ἐλπίδα τῆς κλήσεώς μας, ἀλλὰ καλεῖται ἐπίσης καὶ θεότης τοῦ Θεοῦ καὶ δόξα τῆς φύσεώς Του. Δόξα Πατρός, δόξα Υἱοῦ, δόξα Πνεύματος, δόξα τοῦ φωτὸς τοῦ Υἱοῦ, φυσικὴ καὶ ἄναρχη, ἀθέατη θεϊκὴ τοῦ Θεοῦ Λόγου δόξα, τῆς ὁποίας ὁ Χριστὸς παρουσίασε στὸ ὄρος μικρὸ μέρος, καὶ ἔδειξε τὸν ἔνοικο στὴν σάρκα Θεὸ καὶ τὴν θεία καὶ οὐσιώδη ὡραιότητά Του· δόξα τῆς θεϊκῆς βασιλείας ἀτελεύτητη καὶ αἰώνια, δόξα προτέλεια καὶ ὑπερτέλεια καὶ ἐπέκεινα ὅλων·

βασιλεία τῶν οὐρανῶν, Θεοῦ βασιλεία ποὺ βλέπεται καὶ φθάνει μὲ δυναμικὴ ἀποκάλυψι· ὀμορφιὰ τοῦ ἀληθινὰ δυνατοῦ ποὺ εἶναι θεωρητὸ μόνο ἀπὸ τοὺς καθαρισμένους ἀπὸ κάθε κακία· εἶδος τῆς θεϊκῆς ὡραιότητος ποὺ μετέχεται μόνο ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἐφόρεσαν τὴν εἰκόνα τοῦ ᾿Επου- ρανίου· δῶρο θεώσεως, ἀνεκλάλητη ἀγένητος θέωσις, ποὺ δὲν ἔχει γένεσι, ἀλλὰ ἀνεπινόητη στοὺς ἀξίους φανέρωσι· Χάρις Πνεύματος ῾Αγίου, διὰ τῆς ὁποίας μόνο φαίνεται ὁ Θεὸς στὴν ψυχὴ καὶ στὸ σῶμα τῶν ἀληθινὰ ἀξιωμένων, ἀφοῦ ἐνικήθηκαν μὲ τὴν ὑπερβολὴ τῆς δόξης τὰ φυσικὰ γνωρίσματα, γι᾿ αὐτὸ καὶ λέγεται κυριολεκτικῶς βασιλεία· 

Aπειρόδωρος ἔκχυσις, διὰ τῆς ὁποίας ὁ καθένας μας θεοῦται ἀνάλογα μὲ τὴν κάθαρσι, καθὼς λαμπρύνει τὴν φύσι μὲ τὸ ὑπὲρ φύσιν φῶς καὶ κατὰ τὴν ὑπερβολικὴ δόξα φέρει ἐπάνω ἀπὸ τοὺς οἰκείους ὅρους· λαμπρότης τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἴδιας τῆς Θείας Φύσεως, ποὺ δὲν βλέπεται μόνον, ἀλλὰ καὶ ἔρχεται μέσα στοὺς ἀξίους· ἔλλαμψις δυνάμεως τοῦ Πνεύματος θεία δύναμις, ἐνέργεια ἄρρητη· προοίμιο τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ μέσα στὸ φῶς,

κοινὸ βραβεῖο ὅλων ὅσοι ζοῦν κατὰ Θεόν, ἆθλο τῆς ἀρετῆς, ἀρραβὼν τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, καρπὸς τῆς ἱερᾶς ἡσυχίας ποὺ γεννᾶται στὴν καρδία ποὺ ἔγινε ἀσχημάτιστη καὶ ἀνείδεη, μὲ τὴν στέρησι ὅλων τῶν νοημάτων· ἀληθινῆς προσευχῆς ἀτελείωτο τέλος λόγῳ τῆς ὑπεροχῆς τοῦ ἱεροῦ ἔρωτος σὲ αὐτὴν ποὺ ἐπιφαίνεται μὲ δύναμι Πνεύματος καὶ κατεργάζεται τὴν ἀνώτερη καὶ ἐπάνω ἀπὸ τὴν κατανόησι ἔκστασι καὶ ἀλλοίωσι, ἤ μᾶλλον ποὺ ἀπομακρύνει καὶ ἀπὸ αὐτὰ τὰ ἀνώτερα· διότι ἀνεβάζει ἐπάνω καὶ ἀπὸ τὴν καθαρὰ προσευχή.

῾Αγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, 
''Πρός ᾿Ακίνδυνον Λόγος ᾿Αντιρρητικός Τέταρτος'', 
Κεφ. ΚΑ´, § 54 καί Κεφ. ΚΒ´, 
Πατερικαὶ ᾿Εκδόσεις «Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς»
   Περιοδικό <<ΑΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ>>
τεύχος 315, Ιούλιος - Αύγουστος 2003
 Επιμέλεια ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ