ΤΟ Π.Σ.Ε. ΚΑΙ Η ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΚΙΝΗΣΙΣ Γ ' ΜΕΡΟΣ

῾Ο Διευθυντὴς τοῦ Διαθρησκειακοῦ Διαλόγου πριν φθάσουμε στὴν μεγάλη πτῶσι τῆς Κανμπέρρας,

 θεωροῦμε ἀναγκαῖο νὰ ἀναφερθοῦμε μὲ συντομία στὸν κινητήριο νοῦ τῆς ὅλης αὐτῆς

 συγχρόνου πανθρησκειακῆς δραστηριότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ ᾿Οργανισμοῦ τῆς Γενεύης: 

εἶναι ὁ Μεθοδιστὴς Πάστωρ ἀπὸ τὴν Σρὶ Λάνκα (Κεϋλάνη) καθηγητὴς Γουέσλεϋ ᾿Αριαραζὰχ (Wesley Ariarajah),

 ὁ ὁποῖος προσφάτως ἀνέλαβε χρέη ᾿Αναπληρωτοῦ Γενικοῦ Γραμματέως τοῦ «Π.Σ.Ε.». 

Εἶναι αὐτός, 

ὁ ὁποῖος ὡς ἀντιπρόσωπος τοῦ «Π.Σ.Ε.», ἔλαβε μέρος στὴν «Βαβυλῶνα» τοῦ Β´ Παγκοσμίου Συνεδρίου Θρησκειῶν στὸ Σικάγο τὸ 1993, 

ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς εἴκοσι Προέδρους καὶ ὑπέγραψε τὸ κείμενο αὐτῆς 

«Διακήρυξι Πρὸς Μία Παγκόσμια ᾿Ηθική».

του Μακαριστού Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού

῾Ο ᾿Αριαραζὰχ συμμετέχει στὴν ἐργασία τοῦ «Π.Σ.Ε.» ἀπὸ τὸ 1971, ὡς συμπρόεδρος τῆς ᾿Επιτροπῆς «Πίστις καὶ Τάξις». Κατόπιν διετέλεσε ἐκτελεστικὸς Γραμματεὺς καὶ ὕστερα Διευθυντὴς τοῦ ῾Υπο-Τμήματος τοῦ «Π.Σ.Ε.» «Διάλογος μὲ ᾿Ανθρώπους Ζωντανῶν Πίστεων» (1982-1992). ῏Ηταν ὑπεύθυνος γιὰ σπουδὲς στὸ «Εὐαγγέλιο καὶ Πολιτισμὸς» καὶ τὴν θεολογικὴ σημασία τῶν ἄλλων Πίστεων στὸ προγραμματικὸ Τμῆμα τοῦ «Π.Σ.Ε.» «Ζωή, Μόρφωσις καὶ ῾Ιεραποστολή». ῾Υπηρέτησε ὡς Γραμματεὺς γιὰ τὴν Λατρεία στὴν ΣΤ´ Γενικὴ Συνέλευσι τοῦ «Π.Σ.Ε.» στὸ Βανκοῦβερ (1983), ὅπου συνέβησαν πολλὰ ἄτοπα, ἀλλὰ καὶ ὡς συντονιστὴς ὁμάδος γιὰ τὴν προετοιμασία τῆς Ζ´ Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦ «Π.Σ.Ε.» στὴν Κανμπέρρα (1991), ὅπου συνέβησαν ἀτοπώτερα. ῾Ο Δρ Γουέσλεϋ ᾿Αριαραζὰχ ἐπηρεάζει ἄμεσα στὸν Διαθρησκειακὸ Τομέα τοῦ «Π.Σ.Ε.», τὸ ὁποῖο καὶ ἐκδίδει καὶ προβάλλει τὶς σχετικὲς συγγραφές του, μαζὶ βεβαίως μὲ τὶς πολυάριθμες ἄλλες σχετικὲς ἐκδό- σεις τῆς ᾿Επιτροπῆς Διαθρησκειακοῦ Διαλόγου. 

Γιὰ νὰ κατανοηθῆ ἡ διαθρησκειακὴ ταυτότης τοῦ ἀξιωματούχου αὐτοῦ τοῦ «Π.Σ.Ε.», ἀναφέρουμε μία σαφῆ καὶ ἀποκαλυπτικὴ δήλωσί του: «῾Ως ἕνας Χριστιανὸς ἀπὸ τὴν Σρὶ Λάνκα, ὁ ὁποῖος ἔχω μελετήσει τὶς Γραφὲς τοῦ ᾿Ινδουϊσμοῦ καὶ τὰ κείμενα τῶν ᾿Ινδουϊστῶν ἁγίων, ἁπλῶς δὲν δύναμαι νὰ πιστεύσω, ὅτι δὲν ὑπάρχουν ἄλλοι ἄνθρωποι (πλὴν τῶν Χριστιανῶν), οἱ ὁποῖοι δὲν εἶναι οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ... ῾Η κατανόησίς μου τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ εἶναι πολὺ εὐρεῖα γιὰ μένα, (ὥστε) νὰ πιστεύω ὅτι μόνον αὐτὸ τὸ περιωρισμένο τμῆμα,καλούμενο Χριστιανικὴ ἐκκλησία, θὰ σωθῆ... ᾿Εὰν εἶσαι Χριστιανός, θὰ πρέπει νὰ εἶσαι ἀνοικτὸς καὶ εὐρύς, ὄχι στενὸς καὶ κλειστός»!... ῾Η Γενικὴ Συνέλευσις τῆς Κανμπέρρας. Το 1990 ὁ Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Τσέτσης, Μόνιμος ᾿Αντιπρόσωπος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στὴν ἕδρα τοῦ «Π.Σ.Ε.» στὴν Γενεύη, ἀναφερόμενος προσυνεδριακὰ στὶς τρεῖς δυσκολίες, ποὺ ἐνδεχομένως θὰ ἀντιμετώπιζε ἡ Ζ´ Γενικὴ Συνέλευσις, ἡ ὁποία θὰ συνήρχετο τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1991 στὴν Κανμπέρρα Αὐστραλίας, ἔγραφε τὰ ἑξῆς: «῞Ενα τρίτο πρόβλημα ποὺ θὰ ἀντιμετωπίσουν πολλὲς ὀρθόδοξες καὶ ἑτερόδοξες ἐκκλησίες στὴν Καμπέρρα, σχετίζεται μὲ τὴ θέση ποὺ πῆρε πρόσφατα τὸ ΠΣΕ ἔναντι τῶν ἄλλων θρησκευμάτων. 

Εἶναι κοινὸ μυστικὸ ὅτι πολλὰ στελέχη τοῦ Συμβουλίου, κυρίως δὲ αὐτὰ ποὺ ἀνήκουν στὴν ᾿Επιτροπὴ Διαθρησκειακοῦ Διαλόγου, ἐμφοροῦνται ἀπὸ ἕνα ἔκδηλο συγκρητιστικὸ πνεῦμα, τὸ ὁποῖο φαίνεται ἀπροκάλυπτα πλέον τόσο στὶς ἐκδόσεις τῆς παραπάνω ᾿Επιτροπῆς, ὅσο καὶ σὲ ἄλλα κείμενα τοῦ ΠΣΕ, ὅπου, εὐκαίρως - ἀκαίρως, προβάλλεται ἡ θεολογικὴ καὶ πνευματικὴ σπουδαιότης τοῦ “πιστεύω” τῶν ἄλλων θρησκευμάτων. ᾿Επὶ τοῦ προκειμένου, καὶ αὐτὸ ἀκόμη τὸ προπαρασκευαστικὸ κείμενο τῆς Συνελεύσεως, μὲ μερικὰ ἐρωτήματα ποὺ θέτει, προκαλεῖ σύγχυση καὶ μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει σὲ παρερμηνεῖες ὅσον ἀφορᾶ στὴν παρουσία καὶ τὶς σωστικὲς ἐνέργειες τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος στὸν κόσμο. ῾Η Συνέλευση τῆς Καμπέρρας, θέλοντας ἐνδεχομένως νὰ ὑπογραμμίσει τὴ σημασία τοῦ διαθρησκειακοῦ διαλόγου (χρήσιμου ἐξ ἄλλου καὶ ἀναγκαίου ἀπὸ πολλὲς ἀπόψεις) καὶ εὑρικόμενη ὑπὸ τὴν ἐπήρεια τοῦ ἰδιόμορφου κοινωνιολογικοῦ περιβάλλοντος τῆς Αὐστραλίας, εὔκολα θὰ μποροῦσε νὰ ὑποκύψει στὸν πειρασμὸ τῆς σχετικοποιήσεως τῆς παρουσίας τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος στὴν ᾿Εκκλησία καὶ στὸν κόσμο, ἤ ἀκόμη χειρότερα, νὰ τὸ ταυτίσει μὲ οἱοδήποτε ἄλλο “πνεῦμα” ποὺ εἶναι παρὸν σὲ ἄλλα θρησκεύματα ἤ στὶς πεποιθήσεις τῶν αὐτοχθόνων τῆς Αὐστραλίας καὶ ἄλλων ἰθαγενῶν λαῶν». 

Δυστυχῶς οἱ προβλέψεις αὐτὲς ἀπεδείχθησαν «προφητικαί», ὅταν ληφθῆ ὑπ᾿ ὄψιν, ὅτι ἐκτὸς τῶν ἄλλων, «ἀκούστηκαν κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Συνελεύσεως καὶ μερικὲς φωνές, ποὺ προέτειναν στὶς ᾿Εκκλησίες νὰ προχωρήσουν πέρα ἀπὸ τὸν “Χριστοκεντρισμὸ” τοῦ κηρύγματός τους, διότι ἀποκλείει τὶς ἄλλες θρησκεῖες καί, κατὰ συνέπεια, ἐμποδίζει τὸν διαθρησκειακὸ διάλογο». Στὴν Γενικὴ Συνέλευσι τῆς Κανμπέρρας δὲν συνεζητήθη ἁπλῶς καὶ μόνον τὸ θέμα τῶν σχέσεων μὲ τὶς ἄλλες θρησκεῖες, ἀλλὰ παρευερέθησαν καὶ πάλιν ὡς ἐπίσημοι φιλοξενούμενοι δεκατρεῖς ἐκπρόσωποι ἄλλων θρησκειῶν, στοὺς ὁποίους περιελαμβάνοντο ἕνας Μουσουλμᾶνος, δύο ᾿Ιουδαῖοι, δύο ᾿Ινδουϊσταί, δύο Βουδδισταί, ἕνας Σίχ, καὶ ἕνας Σιντοϊστής, μάλιστα δὲ μερικοὶ ἐξ αὐτῶν ἔλαβαν καὶ ἐνεργὸ μέρος σὲ μερικὰ Προγράμματα. ῾Η Ζ´ Γενικὴ Συνέλευσις ἀντιμετώπισε τὴν «πρόκλησι» τῶν Χριστιανῶν ἀπὸ τὸν θρησκευτικὸ «πλουραλισμὸ» τοῦ πολυμόρφου κοινωνικοῦ περιβάλλοντός τους. Αὐτὴ ὅμως ἡ «πρόκλησις», ἀντὶ νὰ ἐνεργῆ ὡς ὤθησις γιὰ μαρτυρία, ὁμολογία καὶ διακήρυξι ἔργῳ καὶ λόγῳ ἀνοθεύτου τοῦ Εὐαγγελικοῦ Μηνύματος, ἔχει ἀποδειχθῆ, ὅτι ὁδηγεῖ τὸ «Π.Σ.Ε.» πέρα τοῦ «Χριστοκεντρισμοῦ» καὶ στὸν προβληματισμό, διὰ τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως Αἰμιλίου Κάστρο, «ἄν καὶ κατὰ πόσο θὰ μπορούσαμε νὰ διακρίνομε σημεῖα τῆς ἐνεργείας τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος μέσα στὴν θρησκευτικὴ ἐμπειρία τῶν ὀπαδῶν ἄλλων θρησκευμάτων»! 

Οἱ συγκρητιστικὲς τάσεις τοῦ «Π.Σ.Ε.» εἶναι ἀναμφισβήτητες, ὅταν ἀναλογισθῆ κανείς, ὅτι ἐνεφανίσθησαν στὴν Κανμπέρρα, ὅπως ἐπισημαίνει ὁ προαναφερθεὶς δραστήριος Οἰκουμενιστὴς π. Γεώργιος Τσέτσης, «προσπάθειες ὁριμένων τριτοκοσμικῶν κυρίως θεολόγων νὰ διευρύνουν τὸν σκοπὸ τοῦ ΠΣΕ ἐγκολπώνοντας καὶ ἄλλα θρησκεύματα, μὲ τὸν ἰσχυρισμὸ ὅτι “ὁ ὅρος Οἰκουμένη ὑποδηλώνει ὁλόκληρη τὴν κατοικημένη ὑφήλιο καὶ ὄχι μόνο τὸ Χριστιανικό της τμῆμα”»!... ἐκτιμήσεις μας ἤ ὅτι ὑπερβάλλουμε, ὑπογραμμίζουμε, ὅτι καὶ ὁ γνωστὸς Καθηγητὴς Πανεπιστημίου Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης ἀναφέρεται ἐπίσης στὸν «νεφελώδη θεολογικὸ συγκρητισμὸ καὶ σχετικισμὸ τῶν Προτεσταντῶν, ὁ ὁποῖος ἐπιτέλους, μετὰ τὴν γυμνὴ καὶ ἀπροκάλυπτη ἐμφάνισή του στὴν Ζ´ Γενικὴ Συνέλευση τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου ᾿Εκκλησιῶν στὴν Καμπέρα τῆς Αὐστραλίας (Φεβρουάριος 1991), ἄρχισε νὰ ἀνησυχεῖ τοὺς ᾿Ορθοδόξους». 

῾Η πλέον ὅμως χαρακτηριστικὴ μαρτυρία γιὰ τὶς τάσεις τοῦ «Π.Σ.Ε.» προέρχεται ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ἰδίους ὀρθοδόξους Συνέδρους, οἱ ὁποῖοι μὲ τὸ εἰδικὸ κείμενο ποὺ κατέθεσαν στὴν Κανμπέρρα, παρετήρουν ἐκτὸς τῶν ἄλλων καὶ τὰ ἑξῆς: «ἀπὸ πολλὰ κείμενα τοῦ ΠΣΕ ἀπουσιάζει ἡ κατάφαση ὅτι ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου» καὶ παρατηρεῖται «μιὰ αὔξουσα ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὴ βιβλικὴ χριστιανικὴ ἀντίληψη περὶ α) τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, β) τῆς σωτηρίας, γ) τῆς “καλῆς ἀγγελίας” αὐτοῦ τούτου τοῦ Εὐαγγελίου, δ) τοῦ ἀνθρώπου, ὡς δημιουργήματος “κατ᾿ εἰκόνα καὶ ὁμοίωση τοῦ Θεοῦ”, καὶ ε) τῆς ᾿Εκκλησίας». ᾿Επίσης μὲ τὸ Κείμενό τους αὐτὸ οἱ ὀρθόδοξοι Σύνεδροι ἐπεσήμαιναν καὶ «τὶς τάσεις ὑποκαταστάσεως, ἀπὸ ἕνα “ἰδιωτικὸ” πνεῦμα, ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου ἤ ἀπὸ ἄλλα πνεύματα, τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, τὸ ὁποῖο ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ Πατρὸς καὶ ἀναπαύεται ἐν τῷ Υἱῷ» καὶ ἐδήλωναν ὅτι θεωροῦσαν ἀδύνατο «νὰ ἐπικαλούμαστε τὰ πνεύματα “τῆς γῆς, τοῦ ἀέρα, τοῦ νεροῦ καὶ τῶν πλασμάτων τῆς θάλασσας”». ῏Ηταν ἐκπληκτικὸ νὰ προβάλλωνται στὴν Κανμπέρρα «παγανιστικές, ἀνιμιστικὲς καὶ εἰδωλολατρικὲς ἀντιλήψεις περὶ τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, δεῖγμα τῆς βαθειᾶς ἀλλοτρίωσης τῆς προτεσταντικῆς θεολογίας». Βεβαίως αὐτὰ δὲν συνέβαιναν γιὰ πρώτη φορὰ στὰ πλαίσια τοῦ «Π.Σ.Ε.», πρᾶγμα ποὺ βαραίνει περισσότερο τὰ ὀρθόδοξα μέλη τοῦ Οἰκουμενικοῦ αὐτοῦ ᾿Οργανισμοῦ. Στὸ Σὰν ᾿Αντώνιο τοῦ Τέξας τὸ 1989, στὸ Συνέδριο «Παγκοσμίου ῾Ιεραποστολῆς καὶ Εὐαγγελισμοῦ» (22 - 31 Μαῒου), οἱ ὀρθόδοξοι εἶχαν καὶ πάλι ἀναγκασθῆ νὰ διαμαρτυρηθοῦν μὲ ἰδιαίτερη Δήλωσι γιὰ τὴν διαστρέβλωσι ὑπὸ τῆς Διασκέψεως «μερικῶν θεμελιωδῶν διδασκαλιῶν τῆς Χριστιανικῆς πίστεως» ποὺ ἀφοροῦσαν τὴν Τριαδολογία, τὴν Χριστολογία καὶ Πνευματολογία, τὴν «παραφθορὰν τῆς γλώσσης τῆς ῾Αγίας Γραφῆς» καὶ τὴν «ἀπόπειραν ἐπανασυγγραφῆς της», τέλος δὲ τὸ ζήτημα τῆς χειροτονίας τῶν γυναικῶν. 

῾Η εἰσήγησις τῆς Δρος Τσὰνγκ Χιοὺν Κιουγκ, ὁμιλία τῆς νεαρᾶς Νοτιοκορεάτιδος Πρεσβυτεριανῆς θεολόγου Δρος Τσάνγκ, Καθηγητρίας στὸ γυναικεῖο Πανεπιστήμιο τῆς Σεούλ, δημιούργησε ἕνα «θεολογικὸ χάος». Τὴν Παρασκευή, 8 Φεβρουαρίου 1991, ἡ φεμινίστρια θεολόγος εἰσῆλθε στὴν σκηνὴ τοῦ ἀμφιθεάτρου τοῦ συνεδριακοῦ κτιρίου τοῦ πανεπιστημιακοῦ συμπλέγματος τῆς Κανμπέρρας «κατὰ θεαματικὸ τρόπο», συνοδευομένη ἀπὸ δεκαεξαμελὲς «χορευτικὸ συγκρότημα» νέων Κορεατῶν καὶ Αὐστραλῶν ᾿Ιθαγενῶν, «συνοδείᾳ τυμπάνων καὶ χορῶν», καὶ «προσεπάθησε κατὰ ἕνα τρόπο φαντασμαγορικό, “μετὰ τυμπάνων καὶ χορῶν” τῆς πατρίδος της, μὲ ἀπαγγελίες καὶ θεατρικὰ σχήματα νὰ δώσει ἕνα καθαρὰ ἀσιατικὸ χρῶμα εἰς τὴν παρουσίασίν της καὶ νὰ ἐντυπωσιάσει τοὺς πάντας». Καὶ ἀμέσως, μὲ παλμὸ καὶ τόλμη «ἄρχισε νὰ ἐπικαλῆται τὰ πνεύματα τῶν θυμάτων τραγικοῦ θανάτου». Τὸ σβήσιμο τῶν φώτων, ἡ ὑποβλητικὴ μουσική, ὁ ὑποβλητικώτερος χορός, ὁ ἔντονος ἀσιατικὸς συμβολι- κὸς διάκοσμος, ἡ ἰδιάζουσα ἐνδυμασία, ὁ δραματικὸς θεατρικὸς τόνος τῆς ὁμιλίας, τὸ θριαμβευτικὸ καὶ ὑπερφίαλο τῆς νεαρᾶς φεμινιστρίας, οἱ συνολικῶς δεκαοκτὼ «ἐπικλήσεις», δηλαδὴ ἡ «δυναμικὴ» σύνθεσις χοροῦ καὶ δράματος, ἤχου καὶ συμβόλου, λόγου καὶ κινήσεως, προεκάλεσαν ὄχι μόνον αἰφνιδιασμὸ στοὺς θεατάς, ἀλλὰ καὶ τὴν βαθεῖα αἴσθησι τῆς παρουσίας τοῦ πονηροῦ πνεύματος. 

῏Ηταν πράγματι κάτι τὸ καθαρῶς δαιμονικό! Δὲν θὰ ἀναφερθοῦμε ἐδῶ ἀναλυτικῶς σὲ ὅλη τὴν ὁμιλία τῆς Δρος Τσάνγκ, μόνον ἐπισημαίνουμε, ὅτι ἡ εἰσήγησίς της εἶναι ἕνα πολὺ ἀντιπροσωπευτικὸ δεῖγμα τῆς Κορεατικῆς «Μὶν Τζοὺνγκ θεολογίας», ποὺ ἀναπτύχθηκε κατὰ τὴν τελευταία εἰκοσαετία ὡς «πολιτικὴ θεολογία ἀπελευθερώσεως» καὶ ἀναμιγνύει σαμανισμό, βουδδισμό, κομφουκιανισμό, χριστιανισμὸ καὶ πολιτικὲς ἰδεολογίες. ῏Ηταν πασιφανές, ὅτι ἡ εἰσήγησις τῆς νεαρᾶς Νοτιοκορεάτιδος ἀνέτρεψε τὰ πάντα: «ἐπροχώρησε πολὺ περισσότερο μακριὰ ἀπὸ τὴν χριστιανικὴν πίστιν, ἀφοῦ εἶχεν ἔντονον τόνον “συγκρητισμοῦ καὶ πανθεϊσμοῦ”, δηλαδὴ ἀντιλήψεις καὶ πεποιθήσεις τελείως ξένας πρὸς τὸν Χριστιανισμόν, ἐπηρεασμένας ἴσως ἀπὸ τὸ εἰδωλολατρικὸν περιβάλλον τῆς πατρίδος τῆς ὁμιλητρίας». Καὶ ὅλα αὐτὰ πότε; ῞Οπως πολὺ σωστὰ παρετηρήθη, «ὅταν ἔχουν γραφῆ καὶ ἀκουσθῆ τὸν τελευταῖο καιρὸ “σενάρια” ποὺ ἐπιδιώκουν τὴν εὐθυγράμμιση ὅλων τῶν θρησκειῶν πρὸς τὸ πνεῦμα τῆς ἑνότητος ποὺ ἐπικρατεῖ στὸν κόσμο: ἑνότητα πολιτική, οἰκονομική, νομισματική, στρατιωτική, ἐμπορική, γιατὶ ὄχι καὶ θρησκευτική, χωρὶς δεσμεύσεις βέβαια καὶ δογματισμούς». 

᾿Ενδεικτικῶς καὶ μόνον θὰ παρουσιάσουμε ἐδῶ τὸ πρῶτο ἀπὸ τὰ πέντε μέρη τῆς πολύκροτης εἰσηγήσεως: τῆς βλασφήμου ἐπικλήσεως «τῶν πνευμάτων» τῆς δημιουργίας, στὰ ὁποῖα ἀσεβῶς συμπεριέλαβε καὶ τὸ δῆθεν πνεῦμα τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. Ζητῶ ἐκ τῶν προτέρων συγγνώμην γιὰ τὶς βλασφημίες ποὺ θὰ ἀναγνωσθοῦν, ἀλλὰ τοῦτο εἶναι ἀναγκαῖο, γιὰ νὰ γίνη ἀντιληπτὸ πλήρως, ὅτι τὸ βῆμα τοῦ «Π.Σ.Ε.» δὲν εἶναι τὸ βῆμα τῆς ᾿Αληθείας καὶ τῆς Χάριτος τῆς ῾Αγίας Πίστεώς μας. ῾Η Πρεβυτεριανὴ θεολόγος καλωσορίζει τοὺς ἀκροατὰς «σὲ αὐτὴ τὴν χώρα τοῦ Πνεύματος» καὶ τοὺς προτείνει νὰ ἀφαιρέσουν τὰ ὑποδήματά τους. Αὐτὴ εἶναι μία συνήθεια τῶν λαῶν τῆς ᾿Ασίας καὶ τοῦ Εἰρηνικοῦ, προκειμένου «νὰ ὑποδεχθοῦν τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ». ῾Υπενθυμίζει τὴν ἴδια περίπτωσι τοῦ Μωϋσέως πρὸ τῆς καιομένης βάτου. Προτρέπει «νὰ ἑτοιμασθῆ ἡ ὁδὸς τοῦ Πνεύματος» χωρὶς ὑποδήματα «στὴν ἁγία γῆ», «ἐνῶ θὰ χορεύουμε». Πράγματι, «πολλοὶ τὸ ἔκαμαν»: ἀφήρεσαν τὰ ὑποδήματά τους. Αὐτὴ ἤδη τὰ εἶχε ἀφαιρέσει καὶ ἄρχισε τὶς δεκαοκτὼ «ἐπικλήσεις» της: «Μὲ ταπεινὴ καρδιὰ καὶ σῶμα, ἄς προσέξουμε στὶς κραυγὲς τῆς δημιουργίας καὶ τὶς κραυγὲς τοῦ πνεύματος ἐντὸς αὐτῆς. ᾿Ελθέ. 

Τὸ πνεῦμα τῆς ῎Αγαρ, Αἰγυπτίας, μαύρης δούλης, ἐκμεταλλευομένης καὶ ἐγκαταλελειμμένης ἀπὸ τὸν ᾿Αβραὰμ καὶ τὴν Σάρρα, τοὺς προγόνους τῆς πίστεώς μας. ᾿Ελθέ. Τὸ πνεῦμα τοῦ Οὐρία, πιστοῦ στρατιώτου σταλέντος καὶ φονευθέντος στὸ πεδίο τῆς μάχης ὑπὸ τοῦ μεγάλου Βασιλέως Δαβίδ, ἐξ αἰτίας τῆς βασιλικῆς πλεονεξίας γιὰ τὴν σύζυγό του Βηρσαβεέ. ᾿Ελθέ. Τὸ πνεῦμα τῆς θυγατρὸς τοῦ ᾿Ιεφθάε, τοῦ θύματος τῆς πίστεως τοῦ πατρός της, ὁ ὁποῖος τὴν προσέφερε ὡς θυσία στὸν Θεό, ἐπειδὴ εἶχε νικήσει στὸν πόλεμο. ᾿Ελθέ. Τὸ πνεῦμα τῶν νηπίων, τῶν φονευθέντων ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν τοῦ βασιλέως ῾Ηρώδου κατὰ τὴν γέννησι τοῦ ᾿Ιησοῦ. ᾿Ελθέ. Τὸ πνεῦμα τῆς ᾿Ιωάννας ντ᾿ ῎Αρκ καὶ τῶν πολλῶν ἄλλων, οἱ ὁποῖες ἐκάησαν κατὰ τὴν “ἐξόντωσι τῶν μαγισσῶν” (witch trials), κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Μεσαίωνος. ᾿Ελθέ. Τὸ πνεῦμα τῶν ἀνθρώπων, τῶν ἀποθανόντων κατὰ τὶς σταυροφορίες. ᾿Ελθέ. Τὸ πνεῦμα τῶν ἰθαγενῶν τῆς γῆς, θυμάτων τῆς γενοκτονίας κατὰ τοὺς χρόνους τῆς ἀποικιοκρατίας καὶ τὴν περίοδο τῆς μεγάλης Χριστιανικῆς ἱεραποστολῆς στὸν παγανιστικὸ κόσμο. ᾿Ελθέ. Τὸ πνεῦμα τῶν ᾿Ιουδαίων, τῶν φονευθέντων στοὺς θαλάμους τῶν ἀερίων κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ὁλοκαυτώματος. ᾿Ελθέ. Τὸ πνεῦμα τῶν φονευθέντων ἀνθρώπων στὴν Χιροσίμα καὶ τὸ Ναγκασάκι ἀπὸ τὶς ἀτομικὲς βόμβες. ᾿Ελθέ. 

Τὸ πνεῦμα τῶν γυναικῶν τῆς Κορέας στὸν ᾿Ιαπωνικὸ “πρόστυχο στρατὸ” κατὰ τὸν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, οἱ ὁποῖες ἐχρησιμοποιήθησαν καὶ ἐβασανίσθησαν ἀπὸ τοὺς αἱμοδιψεῖς στρατιώτας. ᾿Ελθέ. Τὸ πνεῦμα τῶν Βιετναμέζων, οἱ ὁποῖοι ἐφονεύθησαν ἀπὸ (βόμβες) ναπάλμ, Agent Orange, ἤ τὴν πεῖνα ἐπάνω στὰ πλεούμενα. ᾿Ελθέ. Τὸ πνεῦμα τοῦ Μαχάτμα Γκάντι, Στὴβ Μπῖκο, Μάρτιν Λοῦθερ Κίνγκ τοῦ νεωτέρου, Μάλκολμ Χ, Βίκτωρ Γιάρα, ῎Οσκαρ Ρομέρο καὶ πολλῶν ἀνωνύμων γυναικῶν μαχητῶν τῆς ἐλευθερίας, οἱ ὁποῖες ἀπέθαναν στὴν πάλη γιὰ τὴν ἀπελευθέρωσι τῶν λαῶν τους. ᾿Ελθέ. Τὸ πνεῦμα τῶν φονευθέντων ἀνθρώπων στὸ Μποπὰλ καὶ Τσερνομπὶλ καὶ τὸ πνεῦμα τῶν μεδουσῶν ἀπὸ τὴν δοκιμαστικὴ πυρηνικὴ ζώνη τοῦ Εἰρηνικοῦ. ᾿Ελθέ. Τὸ πνεῦμα τῶν συντριβέντων ἀπὸ τὰ τὰνκς στὸ Καντζοῦ, τὴν πλατεῖα Τιενανμὲν καὶ τὴν Λιθουανία. ᾿Ελθέ. Τὸ πνεῦμα τοῦ τροπικοῦ δάσους τοῦ ᾿Αμαζονίου, ποὺ τώρα φονεύεται καθημερινῶς. ᾿Ελθέ. Τὸ πνεῦμα τῆς γῆς, τοῦ ἀέρος καὶ τῶν ὑδάτων, τῶν βιαζομένων, βασανιζομένων καὶ ἐκμεταλλευομένων ἀπὸ τὴν ἀνθρωπίνη ἀπληστία γιὰ χρήματα. ᾿Ελθέ. 

Τὸ πνεῦμα τῶν στρατιωτῶν, πολιτῶν καὶ θαλασσίων δημιουργημάτων, τὰ ὁποῖα ἀποθνήσκουν τώρα στὸν αἱματηρὸ πόλεμο τοῦ Κόλπου. ᾿Ελθέ. Τὸ πνεῦμα τοῦ ᾿Απελευθερωτοῦ, ἀδελφοῦ μας ᾿Ιησοῦ, βασανισθέντος καὶ φονευθέντος ἐπὶ τοῦ σταυροῦ». ῾Η Δρ Τσάνγκ, ἐν συνεχείᾳ τῆς ἐπικλήσεως αὐτῶν τῶν «πνευμάτων», ἔκαυσε τὸν κατάλογο καὶ ἄφησε τὴν στάκτη νὰ διασκορπισθῆ ὑπὸ ἐκκωφαντικὴ μουσικὴ ὑπόκρουσι. ῾Υπογραμμίζουμε μὲ πολὺ πόνο ψυχῆς, ὅτι οἱ ὀρθόδοξοι Σύνεδροι, ὅταν διεμαρτυρήθησαν γιὰ τὶς διάφορες παρεκκλίσεις τοῦ «Π.Σ.Ε.» στὴν Κανμπέρρα μὲ τὸ κείμενό τους «Σκέψεις», δὲν ἐθεώρησαν ἀναγκαῖο νὰ ἀναφερθοῦν εἰδικὰ στὸ κατάντημα τῆς νεαρᾶς εἰσηγητρίας καὶ νὰ διαμαρτυρηθοῦν ἐντόνως γιὰ τὴν βλάσφημη «ἐπίκλησι» τοῦ «πνεύματος» τοῦ «᾿Απελευθερωτοῦ, ἀδελφοῦ μας ᾿Ιησοῦ, βασανισθέντος καὶ φονευθέντος ἐπὶ τοῦ σταυροῦ»! ῾Η ἐξίσωσις αὐτὴ τοῦ «πνεύματος» τοῦ «ἀδελφοῦ μας ᾿Ιησοῦ» πρὸς τὰ «πνεύματα» τῶν προηγηθέντων «ἐπικλήσεων» ἀποτελεῖ φρικτὴ καὶ οὐρανομήκη βλασφημία, ἡ ὁποία κατέστησε τὸ βῆμα τοῦ «Π.Σ.Ε.» ὄντως βῆμα δαιμόνων... Βεβαίως, ἡ εἰσήγησις τῆς Νοτιοκορεάτιδος θεολόγου προεξένησε ἀναστάτωσι καὶ «ποικιλία ἀντιδράσεων» στὴν Κανμπέρρα. 

Οἱ ὑπέρμαχοι ὅμως τῆς νεαρᾶς Πρεσβυτεριανῆς εἶναι βέβαιον, ὅτι τελικῶς ἐπικρατοῦν, προτρέπουν ἐντόνως «μεγαλύτερο ἄνοιγμα πρὸς τὴν Τσὰνγκ καὶ πρὸς ἄλλες νέες θεολογίες», καὶ «δίδουν γραμμὴν» στὴν περαιτέρω πορεία τοῦ «Π.Σ.Ε.». ᾿Ενδεικτικῶς ἀναφέρουμε, ὅτι ἡ Δρ Τσὰνγκ στὶς ἀντιδράσεις ἐναντίον τῶν συγκρητιστικῶν καὶ παγανιστικῶν δοξασιῶν της ἀπαντᾶ στερεότυπα ὡς ἑξῆς: «῾Ο Βουδδισμὸς καὶ ὁ Σαμανισμὸς εἶναι ἡ μητέρα μου, ὁ δὲ πατέρας μου ὁ Χριστιανισμός»! ἤ, «Τὰ σπλάχνα μου εἶναι σαμανιστικά, ἡ καρδιά μου Βουδδιστική, τὸ δεξιό μου μυαλὸ Κομφουκιανιστικό, τὸ ἀριστερό μου Χριστιανικὸ καὶ ἡ δημόσια γλῶσσα μου εἶναι Χριστιανικὴ γλῶσσα»! Μετὰ τὴν Κανμπέρρα ἡ ριζοσπαστικὴ θεολογία τῆς νεαρᾶς φεμινιστρίας ἀποτυπώθηκε σὲ μία εἰδικὴ βιντεοταινία, τὴν κεντρικὴ διάθεσι τῆς ὁποίας ἔχει τὸ «Π.Σ.Ε.», τὸ ὁποῖο καὶ τὴν διαφημίζει μέσῳ τῶν δημοσιογραφικῶν ὀργάνων του. Στὴν ταινία αὐτὴ ἐμφανίζεται ἡ Δρ Τσὰνγκ νὰ συμμετέχη σὲ σαμανιστικὴ τελετή, νὰ κάνη διαλογισμὸ μὲ Βουδδιστὴ μοναχό, νὰ ὁμιλῆ γιὰ τὴν θηλυκὴ πλευρὰ τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἀναπτύσση τὶς συγκρητιστικὲς θεωρίες της. 

Μάλιστα, ἡ βλάσφημος πρεσβυτεριανὴ θεολόγος ἐπισκέφθηκε τὸ Οἰκουμενικὸ Κέντρο τοῦ «Π.Σ.Ε.» στὴν Γενεύη, ὅπου συνεζήτησε γιὰ τὴν ζωὴ καὶ τὸ ἔργο της μὲ τὸ προσωπικὸ τοῦ Κέντρου, περιέγραψε τὴν Κανμπέρρα ὡς τὴν θεολογική της «ἔξοδο» καὶ εἶπε, ὅτι ἑτοιμάζει ἕνα σχετικὸ βιβλίο μὲ τὸν χαρακτηριστικὸ τίτλο: «᾿Επιστολὴ ἀπὸ τὴν Σεούλ: Εὐαγγέλιο καὶ Πολιτισμὸς στὴν γυναικεῖα θεολογία». ῾Η θανάσιμος ἁμαρτία τῆς συμμετοχῆς τῶν ὀρθοδόξων στὴν Ζ´ Γενικὴ Συνέλευσι τῆς Κανμπέρρα δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ συγχωρηθῆ, παρὰ τὶς διαμαρτυρίες τους, ἐφ᾿ ὅσον – μετὰ τὴν διαπίστωσι τῶν τάσεων τοῦ «Π.Σ.Ε.» πρὸς τὶς τριτοκοσμικὲς θεολογίες – καὶ τοῦ ἐν γένει ἐπικινδύνου διαθρησκειακοῦ «ἀνοίγματος», ὕστερα ἀπὸ ἑπτὰ μῆνες σὲ εἰδικὴ Διορθόδοξη Διάσκεψι στὸ Σαμπεζὺ τῆς ῾Ελβετίας (12-16 Σεπτεμβρίου 1991), ἐξεπόνησαν μία ἐκτενῆ «῎Εκθεσι», καὶ ἀνανέωσαν τὴν ἀπόφασί τους «πρὸς μίαν πληρεστέραν ὀρθόδοξον συμμε- τοχὴν εἰς τὴν Οἰκουμενικὴν Κίνησιν»!

῾Η Δρ Τσὰνγκ στὸ Μόναχο καὶ τὴν Βραζιλία. Η Αναμφησβήτιτος πτῶσις τοῦ «Π.Σ.Ε.» καὶ ἡ ἐμμονή του στὸ χάος τοῦ συγκρητισμοῦ θὰ ἀποδειχθῆ ἀκόμη μὲ δύο πρόσφατα χαρακτηριστικὰ γεγονότα, γιὰ νὰ κλείσουμε τὴν ἀναφορά μας στὸ πανθρησκειακὸ «προφὶλ» τοῦ Οἰκουμενικοῦ αὐτοῦ ᾿Οργανισμοῦ τῆς Γενεύης. α. Τὸν ᾿Ιούνιο τοῦ 1993, ἔγινε στὸ Μόναχο τῆς Γερμανίας ἡ 25η Γενικὴ Συνέλευσις τῶν Λουθηρανῶν (Kirchentag), ποὺ λαμβάνει χώρα κάθε δύο ἔτη. Τὸ κοινὸ ποὺ συμμετεῖχε ὑπολογίσθηκε στὶς 125.000, μὲ ποσοστὸ 60% κάτω τῶν τριάντα ἐτῶν. Δύο ἀπὸ τοὺς ὁμιλητὰς ποὺ προσήλκυσαν τὰ μεγαλύτερα πλήθη ἦσαν ὁ Δαλάϊ Λάμα καὶ ἡ Κορεᾶτις θεολόγος Δόκτωρ Τσὰνγκ Χιοὺν Κιούνγκ!... ῾Ο Γενικὸς Γραμματεὺς τοῦ «Π.Σ.Ε.» Κόνραντ Ρέϊζερ ἐκήρυξε στὴν καταληκτήρια λατρευτικὴ ἀκολουθία τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως. 

῏Αρά γε, ὁ Γερμανὸς Λουθηρανὸς Γ.Γ. τοῦ Οἰκουμενικοῦ ᾿Οργανισμοῦ τῆς Γενεύης, ἔχοντας «εὐρυτάτη γνώση τῆς σύγχρονης οἰκουμενιστικῆς προβληματικῆς», τὶ μήνυμα θέλει νὰ «περάση» στὸν ἐκκοσμικευμένο Δυτικὸ Χριστιανισμό, ὅταν ἐπισφραγίζη τὴν παρουσία τῶν πιὸ ἀντιπροσωπευτικῶν μορφῶν τοῦ συγχρόνου νεο-συγκρητιστικοῦ ρεύματος σὲ μία χριστιανικὴ συνέλευσι; β. Τὸν ᾿Ιούλιο τοῦ 1993, στὸ Μεντὲζ τῆς Βραζιλίας (Ρίο ντὲ Τζανέϊρο), συνῆλθε ἡ «Οἰκουμενικὴ Παγκόσμια Συνέλευσι Νέων καὶ Φοιτητῶν» (Å.G.G.Y.S.) ὑπὸ τὴν αἰγίδα τοῦ τμήματος Νεολαίας τοῦ «Π.Σ.Ε.» καὶ ἐν συνεργασίᾳ μὲ Διεθνεῖς ᾿Οργανώσεις νέων Χριστιανῶν ὅλων τῶν ῾Ομολογιῶν, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ἡ Παγκόσμια ᾿Αδελφότητα ᾿Ορθοδόξων Νεολαιῶν «Σύνδεσμος». Συνολικῶς συμμετεῖχαν εἴκοσι ὀρθόδοξοι. Στὴν Συνέλευσι αὐτὴ συμειώθηκαν πολλὰ ἄτοπα, ὥστε χαρακτηριστικὰ νὰ γραφῆ, ὅτι «ἔντονα φάνηκε στὴ Βραζιλία ἡ τάση νὰ πα- ραμεριστοῦν ὡς πεπαλαιωμένες οἱ διαφορὲς ὄχι μόνο τῶν ἐκκλησιῶν μεταξύ τους ἀλλὰ καὶ οἱ διαφορὲς γενικὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ μὲ ἄλλες θρησκεῖες»! Αὐτὸ κατανοεῖται πλήρως, μαζὶ μὲ ὅσα ἄλλα παραλείπουμε λόγῳ συντομίας, ὅταν ληφθῆ ὑπ᾿ ὄψιν, ὅτι ἡ κύρια ὁμιλήτρια τῆς Συνελεύσεως ἦταν ἡ νεαρὰ Κορεᾶτις Δρ Τσάνγκ, ἡ ὁποία προέτρεψε τοὺς νέους πρὸς τὴν ᾿Ασιατικὴ συγκρητιστικὴ καὶ παγανιστικὴ πνευματικότητα, ὅπως μέχρι τώρα εἶναι γνωστὴ ἀπὸ τὴν Εἰσήγησί της στὴν Κανμπέρρα, τὴν βιντεοταινία, τὰ βιβλία καὶ τὰ ἄρθρα της. Φθάνοντας στὸ τέλος τῆς Εἰσηγήσεώς μας, ἐνθυμούμεθα τὸ ἐρώτημα ἕλληνος Οἰκουμενι- στοῦ ἀρχιερέως, ποὺ συμμετεῖχε στὴν Γενικὴ Συνέλευσι τῆς Κανμπέρρας: «Τελικὰ οἱ ᾿Ορθόδοξοι διερωτώμεθα: 

Τί προσφέρουμε παραμένοντας στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν ᾿Εκκλησιῶν;». Αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ ἐρώτημα ἐπὶ δεκαετίες τώρα ἀπευθύνουμε στοὺς ὀρθοδόξους Οἰκουμενιστάς: Τί θέσι ἔχει ἡ ῾Αγία ᾿Ορθοδοξία σὲ ἕναν Παναιρετικὸ ᾿Οργανισμό, ποὺ ἤδη ἔχει μετατραπῆ σὲ «Λέσχη θρησκευομένων ἀνθρώπων καὶ ὁμάδων, ποὺ μάλιστα δὲν εἶναι ἀπαραίτητο νὰ εἶναι μόνο Χριστιανοί»;

Εἶναι ποτὲ δυνατὸν νὰ φαντασθοῦμε τοὺς ῾Αγίους ᾿Αποστόλους νὰ συμπροσεύχωνται

 μὲ τοὺς πολυειδεῖς αἱρετικοὺς καὶ τοὺς εἰδωλολάτρας τῆς ἐποχῆς των; 

Θὰ ὑπῆρχε σήμερα Χριστιανισμός, ἄν οἱ ῞Αγιοι ᾿Απόστολοι ἐφήρμοζαν ἀντὶ τοῦ κηρύγματος τῆς μετανοίας, 

ὅπως διετάχθησαν ἀπὸ τὸν Κύριο καὶ Θεό μας, 

τοὺς Διαθρησκειακοὺς Διαλόγους καὶ τὴν συνεργασία μὲ τοὺς εἰδωλολάτρας, γιὰ τὸ καλὸ δῆθεν τοῦ κόσμου; 

Καὶ κλείνουμε μὲ ἕνα τελικὸ καίριο ἐρώτημα, ποὺ συνοψίζει τὴν προβληματολογία τῆς παρούσης ἐργασίας μας:

 ῏Αρά γε μετὰ ἀπὸ ὅσα ἀνεφέρθησαν, εἶναι δυνατὸν νὰ θεωρῆται νοσηρὸς φανατισμὸς 

ἡ ἀντίδρασίς μας ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ἡ ἀκοινωνησία μας πρὸς τοὺς ὀρθοδόξους Οἰκουμενιστάς; 

Δὲν γίνεται πλέον βαθύτερα κατανοητό,

 ὅτι πρόκειται περὶ θέματος Πίστεως καὶ διασώσεως τῆς ἰδίας τῆς ᾿Ορθοδόξου ὑποστάσεώς μας, 

μέσα στὴν πλημμυρίδα τῆς πλέον ὑπούλου αἱρέσεως ὅλων τῶν ἐποχῶν;

Σειρά συνακόλουθων αναρτήσεων από το βιβλίο του 

Μακαριστού Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού με τίτλο:

''ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΚΙΝΗΣΙΣ'',

Αθήνα 1997. 

Οι παραπομπές από το βιβλίο έχουν αφαιρεθεί με ευθύνη του Ιστολογίου μας, 

προκειμένου αυτό να καταστεί περισσότερο ευανάγνωστο. 

Ολόκληρο το βιβλίο, μαζί με τις παραπομπές μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ.

Μακαριστός Μητροπολίτης Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανός