ΜΕΛΛΟΥΣΙ ΚΟΛΑΖΕΣΘΑΙ ΟΙ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΑΠΟΣΤΑΤΕΣ

Ο Αββάς Μωυσής ο Αιθίοψ προεφήτευσεν, 

ειπών ότι εις τας υστερνάς ημέρας του εβδόμου και ημίσεως αιώνος, 

η μοναδική πολιτεία θέλει αμεληθεί τελείως 

και μέλλει καταφρονεθή τόσον η ψυχική σωτηρία από τους Μοναχούς, 

ώστε οι αδελφοί να περιέρχονται ανάμεσον των θορύβων και ταραχών, 

εσκοτισμένοι, ανωφελείς και ράθυμοι.

Την αρετήν παντελώς μη επιμελούμενοι υποδεδουλωμένοι εις τα πάθη της αμαρτίας, διότι εκείθεν όπου εκαύθην ο Σατανάς παρά των αρχαίων αγωνιστών, εκείθεν κακείνος έχει να καύσει και να φλογίσει και όθεν ενικήθη, εκείθεν έχει και αυτός να νικήσει τους αμελείς καταφρονητάς Μοναχούς. Όπου δε επλεόνασε η δικαιοσύνη εκεί θέλει υπερπερισεύσει η αμαρτία και η ανομία, διότι θέλει ψυχρανθεί η αγάπη των πολλών και θέλει συναναστρέφονται Μοναχοί αναμέσον των πόλεων χωρίς φόβον, περιερχόμενοι τας κώμας με γαστριμαργίας και οινοποσίας και αναμέσον της ματαιότητος του κόσμου συναναστρεφόμανοι, εν ασελγείαις ακαθαρσίαις, σαρκός συμφυρόμενοι. Εν ταις ημέραις εκείναις θέλει είσθε μίσος, φθόνος, φιλονικίαι και μάχαι εις τα κοινόβια μέχρι φόνων, ωσαύτως και εν ταις Λαύραις ιδιορύθμαις, εκ της κακίας του ενός προς τον έτερον πλησίον αυτού, και ότι ημελήθησαν οι κανόνες και οι πνευματικοί αγώνες. Θέλουν προχειρίζεσθαι ηγούμενοι και ποιμένες αυτών άνδρες αδόκιμοι αρετής, άπιστοι, απρόκοποι… και μη γνωρίζοντες, ότι είναι αυτοί τύπος και παράδειγμα ωφελείας του ποιμνίου αυτών. Εκ της τοιαύτης δε αμελείας και καταφρονήσεως των ποιμένων απολλούνται. Μέλλουσι δε κολάζεσθαι ου μόνον οι αμελείς και ράθυμοι, αλλά και οι δόκιμοι και οι εγκρατείς και ενάρετοι αδελφοί. Μετά ταύτα είδεν ο δούλος του Θεού Μωυσής, ότι νέφος και λαίλαψ, ομίχλη σκοτεινή πειρασμών φοβεροτάτων έπεσεν εις τους Μοναχούς από το μέρος της Άρκτου και, ότι εδιώκοντο οι Μοναχοί και το Μοναχικόν σχήμα από όλεθρον αιρέσεων, ηναγκάζοντο δε οι πολλοί ρίπτοντες το σχήμα να υπανδρεύονται. 

Τότε οι ολίγοι αγωνισταί, 

οι ευδοκιμήσαντες ως αργύριον και χρυσίον εν χωνευτηρίω, 

εν θλίψη πολλή και διωγμοίς, 

ως και στενοχωρία ευδοκιμήσουσιν, 

όσοι δε φανώσι δόκιμοι και νικηταί των τοσούτων δεινών πειρασμών, 

μεγαλυνθήσονται και δοξασθήσονται παρά Θεού 

περισσότερον από αυτούς τους βαστάσαντας 

το βάρος της ημέρας και τον καύσωνα 

και τον παγετόν της νυκτός.

 Αββά Μωυσέως του Αιθίοπος (Δ΄αιών μ.Χ)

Γεροντικόν