Είναι συνηθισμένη ἡ πρόφασις.
Τήν ἀκοῦμε ἰδίως ἀπό τόν εὐσεβῆ Χριστιανό ἄνθρωπο τῆς ἐποχῆς μας,
τόν ὁποῖο ἡ καταναλωτική κοινωνία μας
-ὅπου ἐπικρατεῖ σχεδόν καθολικῶς ἡ ἀρχή τῆς ἥσσονος προσπαθείας-
ἔχει καταστήσει ράθυμο καί ψυχρό γιά ἀγῶνες ὑψηλούς·
ἀγῶνες, οἱ ὁποῖοι ἀπαιτοῦν νά δώσης «αἷμα» γιά νά λάβης «πνεῦμα».
Ποιά εἶναι αὐτή ἡ πρόφασις;...
«Οὐ δυνάμεθα ποιῆσαι τό ἀγαθόν,
ἐάν μή ἐναργῶς δεξώμεθα τήν Χάριν τοῦ Πνεύματος»...
Δέν ἔχω τήν δύναμι νά ἐνεργήσω τό θέλημα τοῦ Θεοῦ,
ἐάν δέν μέ βοηθήση αἰσθητά ἡ Θεία Χάρις!...
Αὐτὸ προφασίζεται ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἀφ᾿ ἑνὸς ἀγνοεῖ τὴν σχετικὴ ἐμπειρικὴ διδαχὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων μας, ἀφ᾿ ἑτέρου θωπεύει καὶ καλλιεργεῖ τὴν φιλαυτία του, παραιτούμενος ἐξ ἀρχῆς ἀπὸ τὸ νὰ κάνη τὸ ἀγαθὸν κατὰ δύναμιν. Ἐν τούτοις, ἀπὸ τὸν Κύριό μας ἔχει τεθῆ μέσα στὴν φύσι μας ὁ πόθος γιὰ τὸ ἀγαθό, ὡς καὶ ἡ δύναμις ἐκείνη, ἡ ὁποία θὰ μᾶς βοηθήση νὰ ἐργασθοῦμε μέσα στὰ ὅρια τῆς ἀντοχῆς μας.
Ὅταν μάλιστα ὁ ἄνθρωπος λάβη τὸ Ἅγιο Βάπτισμα, δωρίζεται μυστικὰ εἰς αὐτὸν ἡ Θεία Χάρις, ἡ ὁποία συνεχῶς ἔκτοτε βοηθεῖ, ἐνισχύει καὶ παρηγορεῖ αὐτὸν στὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς και τελειώσεως.
Ὁ φίλαυτος, ὁ ὁποῖος ζητεῖ νὰ ἀπολαύση τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος χωρὶς νὰ ἐργασθῆ τὶς θεῖες ἐντολὲς καὶ νὰ βιάση τὸν ἑαυτόν του, ὁμοιάζει μὲ ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος χωρὶς νὰ ὀργώση, νὰ σπείρη καὶ νὰ ποτίση, περιμένει νὰ ἔχη συγκομιδή. Ὀφείλουμε λοιπὸν νὰ κοπιάσουμε, προκειμένου νὰ λάβουμε τὴν Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ δὲν θὰ πρέπει νὰ λησμονοῦμε ποτέ, ὅτι μόνον «τοῖς ὑπὲρ τῆς εὐσεβείας πόνοις ἐπακολουθεῖ ἀντίληψις» θεία καὶ παρηγορία πνευματική.
Ἐὰν ἔχουμε καλὴ προαίρεσι καὶ ἀγωνιζώμεθα «τὸ κατὰ δύναμιν», ἐπικαλούμενοι ταπεινὰ καὶ ὁλόψυχα τὴν θεία βοήθεια, θὰ ἀντιληφθοῦμε γρήγορα, ὅτι δὲν εἶναι ἀκατόρθωτο τὸ «ἀγαθόν».
Ἡ θαυμάσια διδασκαλία τοῦ Ὁσίου Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου ἂς διεγείρη συνεχῶς τὴν ράθυμη ψυχή μας στοὺς ὡραίους πνευματικοὺς ἀγῶνας γιὰ τὴν ἐπίτευξι τοῦ «καθ᾿ ὁμοίωσιν»: «Αὐτὸς ποὺ θέλει νὰ ἀφοσιωθῆ στὸν Κύριο καὶ νὰ ἀξιωθῆ τὴν αἰώνια ζωή, νὰ γίνη κατοικητήριο τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ γεμίση ὁλόκληρος ἀπὸ τὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὥστε νὰ ἀποκτήση τοὺς καρποὺς τοῦ Πνεύματος καὶ νὰ ἐφαρμόση τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ μὲ ἁγνότητα καὶ καθαρότητα, αὐτὸς πρέπει νὰ ἀρχίση ὡς ἑξῆς...
Πρέπει νὰ ἀγωνίζεται γιὰ τὸ ἀγαθὸ ἀκόμη καὶ ἄν δὲν θέλει ἡ καρδιά του, κάνοντάς την νὰ περιμένη πάντοτε μὲ ἀκλόνητη πίστη τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, νὰ ἀγωνίζεται γιὰ τὴν ἀγάπη ὅταν δὲν ἔχη ἀγάπη, νὰ ἀγνωνίζεται γιὰ νὰ ἀποκτήση πραότητα ὅταν δὲν ἔχη πραότητα, νὰ ἀγωνίζεται γιὰ νὰ κάνη τὴν καρδιά του εὐσπλαγχνικὴ καὶ ἐλεήμονα, νὰ ἀγωνίζεται νὰ εἶναι μακρόθυμος ὅταν περιφρονῆται καὶ καταφρονῆται, καὶ νὰ μὴ ἀγανακτῆ ὅταν τὸν ταπεινώνουν καὶ ἀτιμάζουν, νὰ πιέζη τὸν ἑαυτό του στὴν προσευχή, ὅταν ἡ προσευχὴ δὲν εἶναι πνευματική.
Καί ἔτσι ὁ Θεός βλέποντάς τον νά ἀγωνίζεται μέ αὐτό τόν τρόπο,
μέ μεγάλη δυσκολία καί προσπάθεια,
παρόλον πού ἀρνεῖται ἡ καρδιά του,
τοῦ δίνει τήν ἀληθινή καί γεμάτη ἀπό Πνεῦμα προσευχή,
τοῦ δίνει τήν ἀληθινή ἀγάπη, τήν ἀληθινή πραότητα,
καρδιά εὐσπλαγχνική, ἀληθινή καλωσύνη,
καί μέ λίγα λόγια τόν γεμίζει μέ τούς καρπούς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».
(Ὁμιλία ΙΘ’)
Εκ του περιοδικού ''ΑΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ,'' αριθμός τεύχους 375,
Άνοιξη - Καλοκαίρι 2016, σελ. 65 - 66.
Επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου