Ἀναμένουμε λοιπόν ὄντως καί προσδοκοῦμε τόν Κύριον
ἐρχόμενον ἀπό τούς οὐρανούς, ἐπάνω σε νεφέλες.
Θά ἠχήσουν τότε σάλπιγγες ἀγγελικές.
Πρῶτοι θά ἀναστηθοῦν ὅσοι ἀπό τούς νεκρούς ἔχουν κοινωνίαν μέ τόν Χριστόν.
Ἔπειτα ἁρπάζονται σέ νεφέλες ὅσοι εὐλαβεῖς θά ζοῦν τότε,
λαμβάνοντας ὡς ἔπαθλο τήν τιμήν αὐτήν ἡ ὁποία ὑπερβαίνει τά ἀνθρώπινα μέτρα,
ἐπειδή καί ἠγωνίσθησαν ὑπεράνθρωπα, ὅπως λέγει ὁ Παῦλος.
«Ὅτι αὐτός ὁ Κύριος ἐν κελεύσματι,
ἐν φωνή ἀρχαγγέλλου καί ἐν σάλπιγγι Θεοῦ καταβήσεται ἀπ’ οὐρανοῦ,
καί οἱ νεκροί ἐν Χριστῷ ἀναστήσονται πρώτον.
Ἔπειτα ἠμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι, ἅμα σύν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις, εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα, καί οὕτω πάντοτε σύν Κυρίω ἐσόμεθα». Τήν ἐγνώριζεν αὐτήν τήν Παρουσίαν τοῦ Κυρίου ὁ Ἐκκλησιαστῆς, ὅταν ἔλεγε: «εὐφραίνου, νεανίσκε, ἐν νεοτητί σου». Καί τί θά γίνη ὅταν ἔλθη ὁ Κύριος; «Ἀνθήσει τό ἀμύγδαλον καί παχυνθήσεται ἡ ἀκρίς, καί διασκεδασθήσεται ἡ κάππαρις». Ὅπως μάλιστα λέγουν οἱ ἐρμηνευταί, ἡ ἀνθισμένη ἀμυγδαλιά σημαίνει ὅτι ὁ χειμών παρῆλθε. Μετά δέ τόν χειμώνα μέλλουν νά ἀνθήσουν τά σώματά μας, νά γίνουν ἄνθη ἐπουράνια.
Καί θά παχυνθῆ ἡ ἀκρίς, ἡ πτερωτή ψυχή, περιβαλλομένη τό σῶμα της. «Καί διασκεδασθήσεται ἡ κάππαρις», θά διασκορπισθοῦν δηλαδή οἱ ἀκανθώδεις παράνομοι. Βλέπεις ὅτι ὅλοι προλέγουν τήν Παρουσίαν τοῦ Κυρίου; Βλέπεις ὅτι γνωρίζουν τήν φωνήν τοῦ σπουργίτη; Ποίαν φωνήν; Ἅς ἰδοῦμε: «Ὅτι αὐτός ὁ Κύριος ἐν κελεύσματι, ἐν φωνή ἀρχαγγέλου καί ἐν σάλπιγγι Θεοῦ καταβήσεται ἀπ’ οὐρανοῦ». Ἀρχάγγελος ἀπευθύνεται σέ ὅλους καί λέγει: «ἐγείρεσθε εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου», καί θά εἶναι φοβερά ἡ κάθοδος τοῦ Δεσπότου.
Καί σύμφωνα μέ τήν Γραφήν πού ἔχουμε ἀναγνώσει, «ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται πρός τόν Πατέρα ἐπί τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ, ποταμοῦ πυρός ἕλκοντος», ὁ ὁποῖος δοκιμάζει τούς ἀνθρώπους. Ὅποιος ἔχει ἔργα χρυσά, γίνεται λαμπρότερος. Ὅποιος ἔχει ἔργα σαθρά, τά ὁποῖα δέν ἀντέχουν στήν δοκιμήν, ἀφανίζονται ἀπό τό πῦρ. Καί ὁ Πατήρ «καθέζεται, ἔχων τό ἔνδυμα αὐτοῦ λευκόν ὡσεί χιῶν, καί τήν τρίχα τῆς κεφαλῆς ὡς ἔριον καθαρόν». Βεβαίως ἐδῶ ὁμιλεῖ ἀνθρωπίνως. Τί ἐννοεῖ δηλαδή; Ὅτι εἶναι Βασιλεύς ἐκείνων πού δέν ἐμολύνθησαν ἀπό ἁμαρτίες. Διότι λέγει «λευκανῶ τάς ἁμαρτίας ὑμῶν ὡς χιόνα καί ὡσεί ἔριον», πού συμβολίζουν ἐδῶ τήν συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν ἤ καί τήν ἀναμαρτησίαν.
Ἔρχεται δέ ὁ Κύριος ἀπό τούς οὐρανούς ἐπάνω σε νεφέλες, ἀφοῦ μέ νεφέλες ἀνέβη ἐκεῖ. Ἀλλά ποῖον θά εἶναι τό σημεῖον τῆς Παρουσίας αὐτοῦ, ὥστε νά μήν τολμήση κάποια ἐναντία δύναμις νά τό μιμηθῆ; «Καί τότε», λέγει, «φανήσεται τό σημεῖον τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῷ οὐρανῶ». Καί τό ἀληθές καί διακριτικόν σημεῖον τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ σταυρός. Τό φωτοειδές σημεῖον τοῦ σταυροῦ προηγεῖται τοῦ Βασιλέως, ἀναγγέλλοντας αὐτόν ὁ ὁποῖος εἶχε τότε σταυρωθεῖ, ὥστε νά τόν ἰδοῦν οἱ Ἰουδαῖοι οἱ ὁποῖοι τότε τόν εἶχαν κεντήσει στήν πλευράν καί εἶχαν συνωμοτήσει ἐναντίον του. Νά θρηνήσουν πικρῶς κάθε φυλή χωριστά, καί νά εἰποῦν: Αὐτός εἶναι ἐκεῖνος πού ἐραπίσθη, αὐτός εἶναι ἐκεῖνος τόν ὁποῖον περιέβαλλαν μέ δεσμά, αὐτός εἶναι ἐκεῖνος τόν ὁποῖον ἐξηυτέλισαν, ἀφοῦ πρῶτα τόν ἐσταύρωσαν.
Καί θά εἰποῦν τότε: Ποῦ νά πᾶμε γιά νά ἀποφύγωμε τήν ὀργήν σου; Ἀλλά ἀπό πουθενά δέν θά ἠμπορέσουν νά ξεφύγουν, ἀφοῦ θά τούς ἔχουν περικυκλώσει οἱ στρατιές τῶν ἀγγέλων. Φόβητρον θά εἶναι τό σημεῖον τοῦ σταυροῦ γιά τούς ἐχθρούς του, καί χαρά γιά τούς φίλους του, οἱ ὁποῖοι ἐπίστευσαν σ’ αὐτόν ἤ τόν ἐκήρυξαν ἤ ἔπαθαν γι’ αὐτόν. Ποῖος ἄραγε θά εἶναι μακάριος νά εὑρεθῆ τότε φίλος του Χριστοῦ; Δέν καταφρονεῖ τούς δούλους τούς ἰδικούς τοῦ ὁ τόσον ἔνδοξος Βασιλεύς, αὐτός πού περιστοιχίζεται ἀπό ἀγγέλους, ὁ συνθρόνος μέ τόν Πατέρα. Καί γιά νά μήν ἀναμιχθοῦν οἱ ἐκλεκτοί μέ τούς ἐχθρούς, «ἀποστελεῖ τούς ἀγγέλους αὐτοῦ μετά σάλπιγγος μεγάλης, καί ἐπισυνάξει τούς ἐκλεκτούς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων».
Ἀφοῦ δέν κατεφρόνησε τόν Λώτ, ποῦ ἦταν ἕνας, πῶς εἶναι δυνατόν νά καταφρονήση τούς πολλούς δικαίους; «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου», θά εἰπῆ πρός ἐκείνους πού θά ἐπιβαίνουν σέ νεφελώδη ἅρματα, καί οἱ ὁποῖοι θά ἔχουν συναχθῆ ἀπό τούς ἀγγέλους. (...) Εἴθε ὁ Θεός τῶν ὅλων νά σᾶς διαφυλάξη ὅλους, ὥστε νά διατηρῆτε στήν μνήμην σᾶς τά σημεῖα τῆς συντελείας τοῦ κόσμου, καί νά μείνετε ἀκατανίκητοι ἀπό τόν Ἀντίχριστον.
Ἔμαθες τά σημεῖα τοῦ πλάνου πού πρόκειται νά ἔλθη.
Ἔλαβες τίς ἀποδείξεις τοῦ ἀληθινοῦ Χριστοῦ,
τοῦ κατερχομένου φανερῶς ἀπό τούς οὐρανούς.
Τόν μέν ἕνα, τόν ψευδῆ, ἀπόφευγέ τον.
Τόν δέ ἄλλον τόν ἀληθινόν, προσδόκα τον.
Ἔμαθες τόν τρόπον, πῶς στήν Κρίσιν θά καταταγῆς ἐκ δεξιῶν του.
Τήρησε αὐτά πού σου ἐνεπιστεύθη ὡς παρακαταθήκην ὁ Χριστός,
διαπρέποντας σέ ἔργα ἀγαθά,
ὥστε νά παρουσιασθής μέ παρρησίαν ἐνώπιόν του Κριτοῦ,
καί νά κληρονομήσεις τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν,
δί’ οὐ καί μεθ’ οὐ ἡ δόξα τῷ Θεῶ
σύν ἁγίω Πνεύματι, εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.
Απόσπασμα ομιλία του Αγίου Κυρίλλου, Αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων,
εις την Δευτέραν Παρουσίαν Του Κυρίου μας.
Εκ του βιβλίου «Πατερικόν Κυριακοδρόμιον»,
Εἰσαγωγή - Ἐπιμέλεια: Ἱ. Κελλίον Ἁγ. Νικολάου Μπουραζέρη, Ἅγιον Ὄρος.
Τίτλος, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου