ΟΥ ΔΥΝΑΣΘΕ ΘΕΩ ΔΟΥΛΕΥΕΙΝ ΚΑΙ ΜΑΜΩΝΑ

Μετά από δέκα -σχεδόν- ολόκληρα χρόνια, 

η ταραχώδης και πολυσχιδής υπόθεση της Μονής Βατοπαιδίου έλαβε και δικαστικά πλέον επίσημα τέλος. 

Δεν προέκυψε ουδείς δόλος για ίδιον συμφέρον και πλέον 

ο επί των οικονομικών Μοναχός Αρσένιος δύναται να χειρίζεται και να εμπλουτίζει το οικονομικό θησαυροφυλάκιο της Μονής, 

ως θέλει. 

Ο δε ηγούμενος π. Εφραίμ θα μπορεί να περιφέρει την ζώνη της Παναγίας -όπως και στο παρελθόν- 

σε εφοπλιστές, επιχειρηματίες και ναυτιλιακές εταιρείες 

έναντι βεβαίως αδράς και αμοιβαίας... οικονομικής εμπιστοσύνης... 

Τι κι αν δήλωνε από το βήμα της Βουλής των Ελλήνων: 

'' Οι δικηγόροι μου, μου συνέστησαν να μην προβώ σε καμμία δήλωση και να μην απαντήσω σε καμμία ερώτηση!'' 

Τι κι αν ''μετοίκησε'' επί μήνες, ως τρόφιμος των φυλακών Κορυδαλλού 

εξεγείροντας τις ''επαναστατικές'' ευαισθησίες κάποιου μοναστικού κόσμου, προεξάρχοντος του  αυτοονομαζόμενου και ως... παπαροκά  π. Νεκταρίου Μουλατσιώτη! 

Το Βατοπαίδι παραμένει -αδιαφιλονίκητα- ο λαικός ορισμός της Μπίζνας, 

του πνευματικού πλειστηριασμού και του διαχρονικού πνεύματος της Μαμωνίας! 

Όλα τούτα επιμελώς καλυπτόμενα πίσω από το ''Σαλωμικό'' πέπλο της κατά Χριστόν διακονίας...

Το να κατέχει και να διαχειρίζεται μια Μονή ακίνητα και περιουσίες αιώνων, αυτό από μόνο του δεν συνιστά κανένα μεμπτό ολίσθημα, καμμιά επιλήψιμη, πνευματική παρεκτροπή και σαφώς δεν αποτελεί κανένα καταδικαστικό ''αφορισμό''. Σκανδαλιστικός -όμως- και προκλητικός είναι ο τρόπος της διαχείρισής τους και οι συνεργοί με τους οποίους ενώπιος - ενωπίω συναλλάσσεσαι. Αρχές της δεκαετίας του 1990 ακόμη, ο εγχώριος Τύπος βοούσε για την σοκαριστική ενέργεια της Μονής Βατοπαιδίου να πουλήσει μεγάλο ακίνητο στα βόρεια προάστια της Αθήνας έναντι δεκάδων εκατομμυρίων δραχμών, προκειμένου ν' αγοραστεί πολυτελές ξενοδοχείο στην Γλυφάδα! Ήταν μια -καθαρά- επιχειρηματική πράξη προκλητικής συναλλαγής, που αν προσμετρηθεί με άλλες ανάλογες, ηχηρές και κραυγαλέες οικονομικές δραστηριότητες, συναρμολογείται το παζλ μιας ευαγούς, μοναστικής επιχείρισης, που θυσίασε την ακτημοσύνη στον βωμό της μαμωνίας και την μοναχική ζωή στην δαιμονιώδη κοσμικότητα του ευ ζην! Βεβαίως ο μαμωνάς δεν απευθύνεται κατά λόγο στους "πλουτούντας," αλλά στους "δουλεύοντας" τον πλούτο, σε αυτούς που υπηρετούν τον πλούτο (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος), καθώς υπήρξαν πάντα ευσεβείς, οι οποίοι "πλούσιοι μεν ήσαν, αλλ' ου τω πλούτω εδούλευον." Η ''ρετσινιά'' της Μονής Βατοπεδίου είχε να κάνει -τις τελευταίες δύο - τρεις δεκαετίες- με τον -δημοσιογραφικά πασίδηλο- συναγελασμό της με όλη σχεδόν την πολιτική ελίτ της χώρας και τις διακυβερνητικές εκδουλεύσεις τις οποίες παρείχε. Δεν είναι μόνο η Βιστωνίδα και η -παράδοξα- μοναστηριακή διαπλοκή με τους επίορκους, αρνησίθεους κρατούντες, το ζητούμενο. Αυτό, που αποτελεί παροιμιώδη και μοναδικό κόλαφο για τα έργα και ημέρες μιας μοναστικής πολιτείας -όπως η συγκεκριμένη- είναι η υποταγμένη ταυτοποίησή της με την δουλική έξη και εξέλιξη του πλούτου και οι σκανδαλιστικά ιταμές διεργασίες του επενδύειν! Και η Μονή Βατοπεδίου -χρόνια τώρα- επενδύει, δεν διαχειρίζεται, δίκην μιας επιχειρηματικής ανέλιξης θα έκανε την Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών να υποκλίνεται με ζηλευμένη θέρμη, μπροστά στο επιχειρηματικό ταμπεραμέντο μοναχών, που κατά την κουρά τους υποσχέθηκαν ταπεινά Ακτημοσύνη! Πολλοί εκ των υπερασπιστών της προπαγανδίζουν δύσπιστα κι ανέξοδα την κατά Χριστόν ελεημοσύνη της σε Ναούς και Μητροπόλεις της χώρας και βεβαίως στο Οικουμενικό Πατριαρχείο! Όμως, η πνευματικά ανίατη προτροπή του ''Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα'' δεν εξαγνίζει ουδόλως την ειδωλολατρική εκτροπή στον δαίμονα του μαμωνά και φυσικά δεν προσφέρει κανένα άλλοθι σε επίδοξους και επίζηλους, μοναστικούς επενδυτές! Αντίθετα, στον αντίποδα αυτής της αντιμοναχικής και αντορθόδοξης με το πνεύμα του κατά Χριστόν δουλεύειν βρίσκεται η Μονή Κωνσταμονίτου και παρασάγγας αντίστροφα, η Ιερά Μονή Εσφιγμένου. Η τελευταία, λόγω της αντιοικουμενιστικής της αποτείχισης από τους πανθρησκειακούς εραστές του θρησκειολογικής παγκοσμιοποίησης, αποκλεισμένη, ταπεινωμένη και υπό συμμοναστών ''αδελφών'' πλουσίως διαβεβλημένη, αποκομένη από ρεύμα, νερό, ναυσιπλοία, διαμονητήρια και τίτλους ιδιοκτησίας, οδεύει την οδό της Ομολογίας με τον σταυρό της χλεύης, του ευτελισμού, της γελοιοποίησης και του εμπαιγμού υπό μάλλης. Δυστηχώς -και είναι μια πικρή αλήθεια- κάποιες Μονές ιδίως στην Β. Ελλάδα σαν την Μονή Βατοπαιδίου έχουν καταστεί από μόνες τους οικονομικοί επενδυτές και χρηματιστηριακοί οίκοι, που παράγουν πλούτο και προσφέρουν φιλανθρωπία, ως ''μασονικές εταιρίες'' και ''ροταριανά clumbs''. Στο πνεύμα αυτό της εκ δεξιών πλάνης, η Μονή Βατοπεδίου λανσάρει χρόνια το μοντέλο Μονής του Χρηματιστηρίου με πολιτικές ''άκρες'' και κυβερνητικά ''φιρμάνια,'' και αποτελεί εκ των βασικών πυλώνων στήριξης του Οικουμενισμού και του οικουμενιστικού θρόνου. Ο αρχιμανδρίτης π. Εφραίμ, που για πολλούς ανύποπτους και γεροντολάγνους ακροατές των κτιρίων της Lada στην Αθήνα, αποτελεί το πρότυπο ενός ''Γέροντα'' της Αθωνικής Πολιτείας, βυσσοδομεί με αριστοτεχνικό πνεύμα πονηρίας και κοσμικής διπλωματίας. Το παραδοσιακό ορθόδοξο πνεύμα της Εκκλησίας μας έχει υποστεί ολική μετάλλαξη από ποιμένες που συνταίριαξαν την οικονομική αφροσύνη και τις επιχειρηματικές εκδουλεύσεις, με υποκριτικές, Χριστολογικές νουθετήσεις και ταπεινόλογους, φαρισαικούς βερμπαλισμούς. Ο Άγιος Σπυρίδωνας, που η αγία Εκκλησία μας εόρταζε χθες και πολλοί εξ΄αυτών των άφρονων, εκποιητών της πίστης εκθειάζουν και εξυμνούν με ανέξοδη αργολογία, μα προπαντώς με άφοβη και δυσεβή θεομπαιξία, αν τους έβλεπε δια ζώσης σήμερα, θα τους υπενθύμιζε με αυστηρότητα τα λόγια του Χριστού μας: ''Οὐδεὶς οἰκέτης δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ''.

Αντί Επιλόγου εκ Γεροντικού: 

Κάποιος μοναχός κατέβηκε από την σπηλιά που μόναζε, με ευλογία του πνευματικού του στην πόλη για να πουλήσει τα εργόχειρά του. 

Επειδή έφτιαχνε πράγματι αριστοτεχνικά ξύλινες κούπες, σταυρούς και άλλα κομψοτεχνήματα, σε πολύ λίγη ώρα ξεπούλησε. 

Επιστρέφοντας στην σπηλιά του, του μπήκε ο λογισμός να ξαναφτιάξει γρήγορα κι άλλα ερχόχειρα, προκειμένου να τα πουλήσει και να κάνει και φιλανθρωπίες! 

Τα ξεπούλησε κι αυτά, χωρίς ευλογία, και σε σύντομο χρονικό διάστημα απέκτησε ένα σοβαρό οικονομικό ποσό. 

Το μοίρασε σε φτωχούς, χήρες και άλλους έχοντες ανάγκη και ευχαριστήθηκε πολύ. 

Έτσι άρχισε να παραμελεί τα πνευματικά του καθήκοντα, να αλλοιώνεται η μοναχική του ζωή, κατασκευάζοντας κάθε μέρα καινούρια εργόχειρα, τα οποία ανανέωσε φτιάχνοντας και άλλα ξύλινα σκεύη. 

Κάποτε αποφάσισε κι έφυγε από την σπηλιά που ασκήτευε, για να εγκατασταθεί στην πόλη και να έχει το δικό του εργαστήριο. 

Έτσι ο δαίμονας της πλάνης και ο δαίμονας του πλούτου, αφού τον έβγαλαν από το σπήλαιο που ζούσε, ύστερα του φύτευσαν την ιδέα να αποβάλλει και τα ράσσα, προκειμένου να ασχολείται με την ξυλογλυπτική.

Λαικός πλέον με αρκετά χρήματα και μεγάλο σεβασμό και κύρος στην κοινωνία της πόλης παντρεύτηκε. 

Κάθε φορά όμως που γεννούσε η γυναίκα του, το παιδί που έβγαινε στον κόσμο γεννιόταν νεκρό. 

Έτσι έφτασε να έχει χάσει δέκα παιδιά και λίγο καιρό αργότερα και την γυναίκα του. 

Λίγο καιρό αργότερα έπεσε μεγάλη πείνα στην πόλη και αναγκάστηκε να κλείσει και το εργαστήριό του! 

Αρρώστησε βαριά και ερχόμενος στα λογικά του, θυμήθηκε τον γέροντά του και αποφάσισε να ξαναγυρίσει μετά από χρόνια στην σπηλιά της μετανοίας του. 

Εκοιμήθη αιφνιδίως, βαδίζοντας στον δρόμο προς το σπήλαιο...! 

Στο σακκίδιο, που κουβαλούσε βρέθηκαν δεκάδες χρυσά νομίσματα, διάσπαρτα καταμεσής του δρόμου...! 

Υ.Γ. Οιαδήποτε ομοιότης του επιλόγου εκ του Γεροντικού με την ουσία του άρθρου δεν είναι καθόλου συμπτωματική! 

Εύχεσθε!

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος