ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΓΑΠΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΡΟΥΜΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

''Ο σύγχρονος Άγος Γλυκέριος ο Ομολογητής της Ρουμανίας ανήκει στον χορό των Αγίων,
που αντιστάθηκαν στην Ημερολογιακή Καινοτομία,
φυλακίστηκε και βασανίστηκε άγρια από τα πολιτικά καθεστώτα της χώρας, συνεργούσης και αυτής της επισήμου Ρουμανικής εκκλησίας.
Επί τη ευκαιρία της έκδοσης του βιβλίου ''Οι κατά Θεόν αγώνες και τα θαυμαστά παλαίσματα του Ομολογητού Ιεράρχου Αγίου Γλυκερίου εν Ρουμανία (1891-1985)
από τον θεοφιλέστατο Επίσκοπο Γαρδικίου κ. Κλήμεντα της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών,
προβαίνουμε σε συνεχείς, αποσπασματικές αναρτήσεις από το εν λόγω βιβλίο.
Μέσα από αυτό αναδύεται η εικόνα ενός επίκαιρου Ομολογητή της Πατερικής Παράδοσης,
που εκδιωγμένος επί χρόνια στις οπές της γης και στις φυλακές ενός ''Καίσαρα, ''
κατέστησε σ' εμάς εμφανές, πως οι καρποί των πνευματικών αθλήσεων ''κόποις και βασάνοις κτώνται.''
Και, όπως γράφει και ο συγγραφέας του βιβλίου:
''Ουσιαστικά προβαίνουμε σε μια διακριτική ''ξενάγηση'' στον ανθώνα μιας εκπληκτικής μαρτυρίας,
η οποία περιέχει πληθύν οδυνηρών, αλλά και ενδόξων θαυμαστών στοιχείων και περιστατικών.''
Η ευχή και ευλογία του εν Αγίοις Πατρός ημών Γλυκερίου του εκ Ρουμανίας του Ομολογητή είη μετά πάντων ημών''!

Γ. Δ. Δ.

Η αποστολική διακήρυξις «Εἷς Κύριος, μία Πίστις, ἕν Βάπτισμα» (Ἐφεσ. δ’ 5) 

εἶναι καθοδηγητική γιά τήν ἀναγνώρισι καί σύστασι τῆς μυστηριακῆς κοινωνίας Πίστεως καί Ἀγάπης 

μεταξύ τῶν μελῶν τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, 

ἐφ’ ὅσον εἴμαστε «ἀλλήλων μέλη» καί ὀφείλουμε νά διατελοῦμε σέ εὐχαριστιακό σύνδεσμο Ἑνότητος ἐν Ἀληθείᾳ. 

Αὐτό ἰσχύει εἴπέρ ποτε καί ἄλλοτε εἰδικῶς γιά τούς ἀπομονωμένους καί διωκομένους Ὀρθοδόξους Χριστιανούς τοῦ Πατρίου Ἡμερολογίου ὅπου γῆς, 

οἱ ὁποῖοι ἀνθίστανται στήν ἐκκλησιολογική αἵρεσι τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ 

καί στήν Ἡμερολογιακή Καινοτομία, 

διασώζοντες τήν ἀπ’ αἰώνων ἀντιαιρετική συνείδησι μοναδικότητος τῆς Ἀληθείας 

καί ἀποκλειστικότητος τῆς Σωτηρίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. 

Ἡ μαρτυρική Ἐκκλησία τοῦ Πατρίου Ἡμερολογίου Ρουμανίας, 

λόγῳ τῆς ἰδιαζούσης καταστάσεως στήν χώρα, 

ἀλλά καί λόγῳ τῶν δυσχερειῶν στήν ἀνάπτυξι καί ὀργάνωσί της, 

δέν ἦταν γνωστή στό ἐξωτερικό μέχρι τίς τελευταῖες δεκαετίες τοῦ παρελθόντος Κ’ αἰῶνος. 

Μόλις ἐντός τοῦ ἔτους 1977, 

ἕνας ἀξιοσέβαστος νέος τότε Κληρικός Αὐτῆς, 

ὁ Αἰδεσιμ. π. Βασίλειος Πετρασέσκου, ἦλθε στήν Ἑλλάδα 

μέ τήν εὐλογία τοῦ Ἁγίου Μητροπολίτου Γλυκερίου 

καί φιλοξενήθηκε στήν Ἱερά Μονή μας τῶν Ἁγίων Κυπριανοῦ καί Ἰουστίνης στήν Φυλή Ἀττικῆς, 

ἀποκαλύπτοντας τά σχετικά μέ τήν ὕπαρξι τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων στήν Ρουμανία. 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Μονῆς, τότε Ἀρχιμανδρίτης Κυπριανός, συνεκινήθη βαθύτατα ἀπὸ τὴν θεία αὐτὴ ἀποκάλυψι καὶ ὀλίγους μόλις μῆνες ἀργότερα, τὸν Αὔγουστο τοῦ ἰδίου ἐκείνου ἔτους 1977, ἔσπευσε εἰς ἀναζήτησιν καὶ συνάντησιν τῶν ἀγνώστων ἡρωϊκῶν Ρουμάνων Ὁμολογητῶν καὶ Ἀγωνιστῶν Ἀδελφῶν, οἱ ὁποῖοι ἀνέμεναν πράγματι ἀπὸ τὰ μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ ’30 τὸν ἀσπασμὸ Πίστεως «ἐν φιλήματι ἁγίῳ» τῶν Ἑλλήνων συναγωνιστῶν!

Καὶ αὐτὸ συνέβη σὲ μία δύσκολη ἐποχή, ὅταν στὴν Ρουμανία μεσουρανοῦσε ἀκόμη τὸ στυγνὸ ὁλοκληρωτικὸ καθεστὼς τοῦ Τσαουσέσκου... Ἡ ἐπιλογὴ τῆς Θείας Προνοίας νὰ φέρη σὲ σχέσι Ρουμάνους καὶ Ἕλληνες Ἀκαινοτομήτους στὸ πρόσωπο τοῦ μακαριστοῦ Καθηγουμένου καὶ Πατρὸς ἡμῶν Μητροπολίτου κυροῦ Κυπριανοῦ († 2013) πιστεύουμε ὅτι δὲν ἔγινε χωρὶς ἰδιαίτερο λόγο.

Τὸ πρόσωπό του ἦταν γνωστὸ ἤδη εὐρέως γιὰ τὴν «καθολικότητα» τῆς ἐκκλησιαστικῆς του θεωρήσεως καὶ δράσεως καὶ γιὰ τὸ πλάτος τῆς ἀγαπητικῆς ἀγκάλης του.

Ἡ ἐπίσκεψις τοῦ τότε Ἀρχιμανδρίτου Κυπριανοῦ στὴν Ρουμανία, μετὰ τοῦ ρουμανομαθοῦς ὑποτακτικοῦ του Ἱεροδιακόνου τότε Ἀμβροσίου, παρέσχε τὴν δυνατότητα νὰ πιστοποιηθοῦν ἰδίοις ὄμμασι καὶ νὰ ψηλαφηθοῦν ἰδίαις χερσὶ τὰ στίγματα τοῦ μαρτυρίου καὶ τὰ ἄνθη τῶν ἀρετῶν πρωτίστως στὴν ἁγιασμένη μορφὴ τοῦ Ἱεράρχου Γλυκερίου καὶ κατ’ ἐπέκτασιν στὸν πειθαρχημένο Κλῆρο, στὰ ἀσκητικὰ Μοναχικὰ τάγματα καὶ στὸν στερημένο καὶ βασανισμένο λαὸ τοῦ Θεοῦ στὴν εὐλογημένη γῆ τῆς Ρουμανίας!...

Ἀξίζει νὰ σημειωθῆ, ὅτι ἡ θετικὴ ἐντύπωσις ἦταν ἀμοιβαία. Ὁ Ἅγιος Γλυκέριος μετὰ τὴν γνωριμία του μὲ τὸν τότε Ἀρχιμανδρίτη Κυπριανό, εἶπε σὲ κάποιους ἐκ τοῦ περιβάλλοντός του: «Αὐτὸς εἶναι ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ καὶ γρήγορα θὰ χειροτονηθῆ Ἐπίσκοπος»!... 

Οἱ ἄριστες ἐντυπώσεις μετεφέρθησαν στὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν Ἑλλάδι ὑπὸ τὸν μακαριστὸ Ἀρχιεπίσκοπο Αὐξέντιο, ἡ ὁποία ὅμως διήρχετο τὴν ἐποχὴ ἐκείνη σοβαρὴ διοικητικὴ καὶ πνευματικὴ κρίσι καὶ δὲν ἦταν σὲ θέσι νὰ ἐπιληφθῆ δεόντως τοῦ τόσο σημαντικοῦ θέματος διεκκλησιαστικῆς συνάψεως σχέσεων, τὸ ὁποῖο ἀπαιτοῦσε μία ἄλλη στάσι, νοοτροπία καὶ δρᾶσι.

Ἔτσι τὸ θέμα πρὸς στιγμὴν εἶχε «παγώσει»... Τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου γιὰ τὴν προώθησι τῆς συνάψεως ἐπισήμων ἐκκλησιαστικῶν σχέσεων ἐπέστη δύο ἔτη ἀργότερα.

Ἡ ὑπὸ τὸν μακαριστὸ Μητροπολίτη Κορινθίας Κάλλιστο διαμορφωθεῖσα προσωρινῶς, γιὰ τὴν ἀντιμετώπισι τῆς σοβούσης ἐκκλησιαστικῆς κρίσεως, νέα Ἱερὰ Σύνοδος τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1979, στὴν ὁποίαν συμμετεῖχε καὶ ὁ χειροτονηθεὶς Μητροπολίτης Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς Κυπριανός, ἔθεσε ὡς μία ἐκ τῶν προτεραιοτήτων Αὐτῆς τὴν προώθησι τῆς ἐπισήμου ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μὲ τοὺς Ρουμάνους Ἀδελφούς.

Πρὸς τοῦτο, ἦλθε στὴν Ἑλλάδα ὁ Θεοφιλ. Ἐπίσκοπος Μποτοσανίου κ. Σίλβεστρος († 1992), ὡς ἐπίσημος ἀντιπρόσωπος τοῦ γηραιοῦ Μητροπολίτου Γλυκερίου καὶ τῆς κατ’ αὐτὸν Ἐκκλησίας, κατόπιν δὲ ὑποβολῆς σχετικῆς αἰτήσεως, ὑπεγράφη τὴν 30.10.1979 ἐκ.ἡμ. ἡ ἱστορικὴ Ἀπόφασις Ἐκκλησιαστικῆς Κοινωνίας Ἑλλήνων καὶ Ρουμάνων Ἀκαινοτομήτων.

Διὰ τῆς Ἀποφάσεως ἐκείνης, ἀνεγνωρίζετο ἄνευ ἐπιφυλάξεως τὸ ἔγκυρον τῶν χειροτονιῶν τῶν Ρουμάνων Ἀρχιερέων, τὴν δὲ ἑπομένη ἡμέρα, 31.10.1979, τελέσθηκε πανηγυρικὸ Συλλείτουργο Ἑλλήνων Ἀρχιερέων ὑπὸ τὸν Μητροπολίτη Κάλλιστο καὶ τοῦ Θεοφιλ. Ἐπισκόπου κ. Σιλβέστρου, στὴν Ἱερὰ Μονή μας τῶν Ἁγίων Κυπριανοῦ καὶ Ἰουστίνης Φυλῆς Ἀττικῆς. 

Τὴν ἐπίσκεψι τοῦ Θεοφιλ. κ. Σιλβέστρου ἀνταπέδωσε ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἑλλάδος, ἀποστείλασα ἐπίσημη Ἐξαρχία στὴν Ρουμανία τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1980, ἀποτελουμένη ἀπὸ τοὺς Ἀρχιερεῖς Μητροπολίτη Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς Κυπριανὸ καὶ Μητροπολίτη Πενταπόλεως Καλλιόπιο. Ἡ ὑποδοχὴ τῶν Ἑλλήνων Ἀρχιερέων ἦταν πέραν πάσης περιγραφῆς. Ἡ ἀγάπη καὶ ὁ ἐνθουσιασμὸς τῶν Ρουμάνων Ἀδελφῶν ἦσαν ἀπέραντα.

Ἐτελέσθη δὲ ἱερὸ Συλλείτουργο στὴν Ἱερὰ Μονὴ τῆς Σλατιοάρας τὴν Κυριακὴ τῆς Σαμαρείτιδος, 21.4.1980 ἐκ.ἡμ., κατὰ τὸ ὁποῖο ὁ Ἅγιος Μητροπολίτης Γλυκέριος καὶ οἱ Ρουμᾶνοι Ἐπίσκοποι Σίλβεστρος καὶ Κοσμᾶς ἐλειτούργησαν μὲ τοὺς δύο ἐξ Ἑλλάδος Ἀρχιερεῖς, ἐν μέσῳ χιλιάδων πιστῶν. Ἐπίσημη Συνοδικὴ ἐπίσκεψις ἐξ Ἑλλάδος -μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν Μητροπολίτη Κορινθίας Κάλλιστο- ἔγινε καὶ τὸ ἑπόμενο ἔτος 1981,

κατὰ τὴν ὁποία ἐτελέσθη καὶ πάλι ἱερὸ Συλλείτουργο στὴν Μονὴ τῆς Σλατιοάρας, παρουσίᾳ μὲν τοῦ Ἁγίου Γλυκερίου, ὁ ὁποῖος ὅμως λόγῳ ἀσθενείας δὲν ἠδυνήθη νὰ λάβη μέρος, ὤν τότε 90 ἐτῶν.

Στήν ἐπίσκεψι ἐκείνη συμμετεῖχαν καί ὁ Μητροπολίτης Ὠρωποῦ καί Φυλῆς Κυπριανός 

καί ὁ τότε Μητροπολίτης Ἀχαΐας Καλλίνικος, 

νῦν Ἀρχιεπίσκοπος τῆς ἐν Ἑλλάδι Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, 

καί μάλιστα ἐφωτογραφήθησαν ἔχοντες ἐν μέσῳ αὐτῶν τόν Ἅγιο Γλυκέριο!... 

Ἔκτοτε, οἱ Ρουμᾶνοι Ἀρχιερεῖς ἤρχοντο στήν Ἑλλάδα σχεδόν κάθε χρόνο, 

ὡς φιλοξενούμενοι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς μας τῶν Ἁγίων Κυπριανοῦ καί Ἰουστίνης Φυλῆς Ἀττικῆς, 

πού ἀποτελοῦσε τόν σύνδεσμο γιά τήν εὐλογημένη αὐτή κοινωνία καί σχέσι, 

ἡ ὁποία μάλιστα τίς ἑπόμενες δεκαετίες ἰσχυροποιήθηκε 

καί διευρύνθηκε ἔτι περισσότερο, 

περιλαμβάνουσα καί τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς ὑπό τόν μακαριστό Μητροπολίτη Βιτάλιο (1992 ἑ.), 

ὡς καί τούς Βουλγάρους τοῦ Πατρίου Ἡμερολογίου ὑπό τόν Ἐπίσκοπο Τριάδιτσα κ. Φώτιο (1993 ἑ.). 

Ἤδη δέ ἀπό τῆς Ἀνοίξεως τοῦ 2014 περιλαμβάνει καί τό σύνολο σχεδόν 

τῆς ἑνωμένης πλέον Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν Ἑλλάδι.

 

Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Γαρδικίου κ.Κλήμης

της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών