ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΛΥΚΕΡΙΟΥ ΤΟΥ ΕΚ ΡΟΥΜΑΝΙΑΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ
15 (28) Ιουνίου εκκλ. ημ.
῾Ο ἐν Ἁγίοις Πατὴρ ἡμῶν Γλυκέριος ὁ Ὁμολογητής, ὁ Μητροπολίτης καὶ πεφωτισμένος Ἡγέτης τῶν εὐσεβῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ρουμανίας, ἐγεννήθη ἐν ἔτη σωτηρίῳ 1890ῳ. Νεώτατος ἐχειροτονήθη Διάκονος τοῦ μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Ἰασίου, φλεγόμενος δὲ ὑπὸ τοῦ ἔρωτος τῆς ἡσυχίας, κατόπιν ἀδείας, ἠρνήθη τὸν μάταιον κόσμον καὶ συνηριθμήθη εἰς τὰ μέλη τῆς Ἀδελφότητος τῆς ἱστορικῆς Μονῆς Νεὰμτς τῆς Μολδαβίας, ἔνθα ἐχειροτονήθη Ἱερομόναχος καὶ διωρίσθη Προϊστάμενος τῆς Ἱερᾶς Σκήτεως Ποκρὼβ (Ἁγίας Σκέπης), πλησίον τῆς Μονῆς Νεάμτς. Ὅτε κατὰ τὸ ἔτος 1924, ἐπεβλήθη ἡ Καινοτομία τῆς ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου, ὁ Ἱερομόναχος Γλυκέριος καὶ ἡ Συνοδία αὐτοῦ ἦσαν οἱ μόνοι, οἵτινες ἀρνήθησαν νὰ ἀποδεχθοῦν τὴν Καινοτομίαν ταύτην, διὸ διωχθέντες, ἠναγκάσθησαν νὰ καταφύγουν εἰς τὰ γειτονικὰ δάση. Πολλοὶ εὐλαβεῖς πιστοὶ τῆς Μολδαβίας, διακατεχόμενοι ὑπὸ θείου ζήλου διὰ τὴν διατήρησιν ἀλωβήτου τῆς ἱερᾶς Παραδόσεως, προσέδραμον εἰς τὸν Ἱερομόναχον Γλυκέριον καὶ παρεκάλεσαν αὐτόν, ὅπως ἀναλάβῃ τὴν διαποίμανσιν αὐτῶν. Ὁ ζηλωτὴς Ἱερομόναχος, κατανοῶν τὴν ἀνάγκην τῶν περιστάσεων, ὑπεχώρησε καὶ ἐδέχθη τὴν παράκλησιν. Τοιουτρόπως, ἡγήθη τοῦ Ρουμανικοῦ Ἀκαινοτομήτου Πληρώματος, καὶ ἀνέπτυξε τοιαύτην θαυμαστὴν δραστηριότητα, ὥστε ἐντὸς ὀλίγων ἐτῶν ἀνηγέρθησαν τεσσαράκοντα περίπου ἱεροὶ Ναοί. Ὁ φιλόθεος Ἱερομόναχος Γλυκέριος κατὰ τὴν περίοδον ἐκείνην ἦλθεν εἰς Ἑλλάδα, εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος τοῦ Ἄθωνος, ὅπου ἔλαβε τὸ Μέγα καὶ Ἀγγελικὸν σχῆμα τῶν Μοναχῶν ἐν τῇ Ἱερᾷ Ρουμανικῇ Σκήτῃ τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Ἐπιστρέψας εἰς Ρουμανίαν, ἔλαβε μεθ᾿ ἑαυτοῦ τρεῖς Ρουμάνους Ἁγιορείτας Ἱερομονάχους, ἵνα βοηθήσουν αὐτὸν εἰς τὸ ἐπίμοχθον ἔργον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐνστάσεως. Ἐν τῷ μεταξύ, πολλοὶ Ρουμᾶνοι ἐπέστρεψαν εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἑορτολογικὴν Παράδοσιν, ἰδίως μάλιστα μετὰ τὸ σκανδαλῶδες γεγονὸς τοῦ συνεορτασμοῦ τοῦ Ἁγίου Πάσχα ὑπὸ τῆς Ρουμανικῆς Ἐκκλησίας μετὰ τῶν Παπικῶν καὶ ὄχι μετὰ τῶν λοιπῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, γεγονὸς τὸ ὁποῖον συνέβη δύο φοράς, κατὰ τὰ ἔτη 1926 καὶ 1929. Τὸ ἔτος 1935 ἐπληροφορήθη τὴν Ὁμολογίαν τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν, Ἁγίου Χρυσοστόμου τοῦ Νέου Ὁμομλογήτου, πρώην Φλωρίνης, τοῦ Δημητριάδος καὶ τοῦ Ζακύνθου, οἱ ὁποῖοι ἀνέλαβον τὴν ἡγεσίαν τοῦ Ἀκαινοτομήτου Πληρώματος ἐν Ἑλλάδι καὶ ἦλθε δευτέραν φορὰν εἰς Ἑλλάδα πρὸς συνάντησιν αὐτῶν. Ἀπεφασίσθη τότε ἡ χειροτονία τοῦ Ἱερομονάχου Γλυκερίου εἰς Ἐπίσκοπον, ἀλλὰ οὐκ ἐπραγματοποιήθη τοῦτο, διότι συνελήφθη καὶ ἀπελάθη ἐκ τῆς Ἑλλάδος. Κατὰ τὸ ἔτος 1936, ὅταν ἤρχησαν οἱ φοβεροὶ διωγμοὶ ἐναντίον τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων τῆς Ρουμανίας ὑπὸ τοῦ Πατριάρχου Μύρωνος (πρώην Οὐνίτου), ὁ ζηλωτὴς Ἱερομόναχος Γλυκέριος συνελήφθη εἰς Πιάτρα Νεάμτς, κατὰ συμπλοκήν τινα, ὅτε ἐφονεύθησαν πολλοὶ εὐσεβεῖς τοῦ Πατρίου, ὡδηγήθη δὲ δέσμιος εἰς Βουκουρέστιον καὶ κατεδικάσθη εἰς θάνατον. Κατόπιν ὅμως θαυματουργικῆς ἐπεμβάσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, μετετράπη ἡ ποινὴ αὐτοῦ εἰς ἰσόβιον κάθειρξιν. Ἐκ δὲ τῶν φρικτῶν ξυλοδαρμῶν ἐτραυματίσθη δεινῶς εἷς τῶν ποδῶν αὐτοῦ καὶ ἐκ τῆς πληγῆς ἔτρεχε συνεχῶς ὑγρόν, ἕως τῆς ὁσίας Κοιμήσεως αὐτοῦ. Κατὰ τὸ διάστημα 1936-40 διετέλεσε φυλακισμένος ὑπὸ φοβερὰς συνθήκας. Διετάχθη αὐτῷ, ὅπως παραμένῃ καθ᾿ ὅλην σχεδὸν τὴν ἡμέραν ἐντὸς τῶν ὑδάτων ἑνὸς ποταμοῦ καὶ ἀνασύρῃ ἔξω κορμοὺς δένδρων. Παρὰ ταῦτα, ἐπέζησε καὶ κατὰ τὸ ἔτος 1940, εἰς τὰς ἀρχὰς τοῦ Β´ Παγκοσμίου Πολέμου, κατώρθωσε νὰ δραπετεύσῃ καὶ κρυφθῇ εἰς τὰ δάση τοῦ Νεάμτς, ὅπου παρέμεινε, μετὰ τοῦ συνασκητοῦ αὐτοῦ Διακόνου Δαβίδ, τελείως ἄγνωστος ἕως τοῦ ἔτους 1946, ἐντὸς μιᾶς ὀπῆς τῆς γῆς. Μόνος ὁ διακονητής, ὅστις προσεκόμιζεν αὐτοῖς τὴν τροφὴν αὐτῶν, καιροῦ ἐπιτρέποντος, ἐγνώριζε τὴν κρύπτην αὐτῶν. Μετὰ τὸ πέρας τοῦ Πολέμου, ὁ εὐλογημένος Ἱερομόναχος Γλυκέριος ἤρχισε πάλιν τὰς ποιμαντικὰς αὐτοῦ δραστηριότητας καὶ ἀνέλαβε τὸ βαρύτατον ἔργον τῆς ἐπανοικοδομήσεως τῶν κατηδαφισμένων Ναῶν καὶ τῶν ἐρειπωμένων Μονῶν, καθὼς ἅπαντα ἦσαν κατεστραμμένα ἀπὸ τὸν διωγμὸν τοῦ ἔτους 1936. Ὁ μονώτατος ἐπιζῶν τῶν Ἱερέων τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας ἔπρεπε ἐπίσης νὰ βαπτίσῃ, στεφανώσῃ καὶ ἐξομολογήσῃ χιλιάδας πιστῶν, οἱ ὁποῖοι ἐστεροῦντο Ἱερέως ἐπὶ δέκα ἔτη! Οἱ ἱεροὶ ἀγῶνες τοῦ Ἁγίου ἐν τέλει ἐκαρποφόρησαν. Τὸ ποίμνιον ηὔξανε καὶ ἀνεγνώριζεν εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ ἱεροῦ Γλυκερίου τὸν Ἅγιον καὶ Ὁμολογητήν. Αἱ ἐργασίαι τῆς ἀναστηλώσεως ὡλοκληρώθησαν. Καὶ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ηὐδόκησε (1955) νὰ ἐνταχθῆ εἰς τὴν Ἀκαινοτόμητον Ἐκκλησίαν καὶ ὁ Ἀρχιερεὺς Γαλακτίων, ὅστις μετὰ τῶν Ἀρχιερέων Εὐλογίου καὶ Μεθοδίου ἐχειροτόνησαν τὸν π. Γλυκέριον Ἀρχιερέα. Εὐθὺς ἀμέσως ὅμως ὁ νέος Ἀρχιερεὺς συνελήφθη καὶ ἐτέθη ὑπὸ περιορισμόν, ὁ ὁποῖος ἔληξε τὸ ἔτος 1963. Ἔκτοτε, διέμενεν ἐν τῇ μεγάλῃ ἀνδρικῇ Μονῇ τῆς Μεταμορφώσεως εἰς Σλατιοάραν, ἐκ τῆς ὁποίας ἐξῆλθε δέκα περίπου μόνον φορὰς πρὸς Ἐγκαινιασμὸν Ἱερῶν Ναῶν. Ἡ ζωὴ τοῦ Μητροπολίτου Γλυκερίου ἦτο ἀγγελική. Τὸ κελλίον αὐτοῦ ἦτο ὅμοιον τῶν ἄλλων Μοναχῶν, πτωχικὸν καὶ ἀπέριττον, ἡ δὲ κλίνη αὐτοῦ ξύλινη ἄνευ στρώματος. Παρηκολούθει ἀνελλιπῶς ὅλας τὰς ἱερὰς Ἀκολουθίας, μέχρις ὅτου ἐβάρυνεν ἡ ἀκοὴ αὐτοῦ καὶ ἠναγκάσθη, ὅπως διαβάζῃ αὐτὰς κατ᾿ ἰδίαν. Ἠγρύπνει καθ᾿ ἑκάστην νύκτα, προσήρχετο εἰς τὴν Θείαν Λειτουργίαν καὶ καθ᾿ ὅλην τὴν ὑπόλοιπον ἡμέραν προσηύχετο ἀδιαλείπτως. Οἱ λόγοι αὐτοῦ ἦσαν ὀλίγοι, ἀλλὰ σοφοὶ καὶ γλυκεῖς. Ἡ δίαιτα αὐτοῦ λιτωτάτη. Τὸ πρόσωπόν αὐτοῦ ἔλαμπεν, ὥστε οὐδεὶς ἠδύνατο ἀτενίζειν εἰς αὐτό. Συνεδύαζε τὴν ἄκραν ἀσκητικότητα μετὰ τοῦ διοικητικοῦ χαρίσματος. Ἡ ἱκανότης αὐτὴ τοῦ Ἁγίου προσείλκυσε περίπου ἕνα ἑκατομμύριον πιστῶν εἰς τὴν Παράδοσιν τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Ἡμερολογίου. Ἔτρεφον ἰδιαιτέραν ἐκτίμησιν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἀκόμη καὶ οἱ Κομμουνισταὶ ἄρχοντες, διότι πολλοὶ ἐξ αὐτῶν εἶχον φυλακισθῆ ὁμοῦ μετὰ τοῦ ὁσίου Ὁμολογητοῦ κατὰ τὴν περίοδον τῆς Μοναρχίας. Κατὰ τὰς ἀρχὰς τοῦ τοῦ σωτηρίου ἔτους χιλιοστοῦ ἐνακοσιοστοῦ ὀγδοηκοστοῦ πέμπτου (1985ου) ἠσθένησαν πλήρως αἱ δυνάμεις αὐτοῦ. Κατὰ δὲ τὴν περίοδον τῆς Νηστείας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἐκάμφθη πλέον καὶ ἔμενε συνεχῶς κλινήρης. Τὴν δὲ 15ην τοῦ Ἰουνίου μηνός, καὶ ὀλίγας ὥρας πρὸ τῆς ὁσίας αὐτοῦ Κοιμήσεως, εἶδε θαυμασίαν τινα ὀπτασίαν: ἦλθον Ἱερεῖς καὶ ἐλειτούργησαν ἐν τῷ ταπεινῷ αὐτοῦ κελλίῳ καὶ ἐκοινώνησαν αὐτὸν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Ἐνεφανίσθησαν δὲ οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι Πέτρος καὶ Παῦλος καὶ προσεκάλεσαν αὐτόν, ὅπως ἔλθῃ καὶ λύσῃ τὴν νηστείαν μετ᾿ αὐτῶν ἐν τῷ θείῳ Παραδείσῳ! Μετ᾿ ὀλίγον παρέδωσεν ἐν εἰρήνῃ τὴν ὁσιωτάτην Αὐτοῦ ψυχὴν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος... Ἐκηδεύθη τέσσαρας ἡμέρας μετὰ τὴν μακαρίαν αὐτοῦ Κοίμησιν. Ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία διήρκεσε ὀκτὼ (8) ὥρας, ἔγινε δὲ ὑπαιθρίως, ἐν τῇ αὐλῇ τῆς Μονῆς, διότι ὁ Ναός, ἂν καὶ παμμεγέθης, δὲν ἐχώρει τὸ ἄπειρον πλῆθος τῶν εὐσεβῶν πιστῶν, οἱ ὁποῖοι εἶχον συρρεύσει ἐκ διαφόρων περιοχῶν τῆς Ρουμανίας, ἵνα προσκυνήσωσι τὸ ὄντως ἅγιον καὶ μαρτυρικὸν Σκήνωμα τοῦ ὁσίου Ἱεράρχου καὶ Ὁμολογητοῦ. Ἐνταφιάσθη τῇ ὑπ᾿ Αὐτοῦ ἀνεγερθείσῃ Ἱερᾷ Μονῇ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος εἰς Σλατιοάραν τῆς Μολδαβίας, καὶ τὸ ἱερὸν αὐτου Μνῆμα ἐγένετο πηγὴ θαυμάτων διὰ τοὺς εὐσεβεῖς, οἵτινες ἐτίμουν αὐτὸν ἔτι ζῶντα ὡς ἅγιον καὶ προστάτην αὐτῶν. Τὴν 15ην Ἰουνίου 1997, ἐγένετο ἡ Ἀνακομιδὴ τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ Λειψάνου, ὅπερ εὑρέθη κιτρινωπὸν καὶ ἀποπνέον ἄρρητον εὐωδίαν. Τὴν δὲ 14ην Ἰουνίου τοῦ σωτηρίου ἔτους 1999, ὁ ἐν Ἁγίοις Πατὴρ ἡμῶν Γλυκέριος ὁ Ὁμολογητὴς προσετέθη ἐπισήμως εἰς τὸ Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου