ΠΑΠΑ - ΑΡΣΕΝΗΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΗΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ (1873-1938)

+ ΠΑΠΑ ΑΡΣΕΝΗΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΗΣ 

ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ

(1873-1938)

ΜΕΡΟΣ 1ον

Στην ευλογημένη φάλαγγα των αγωνιστών ιερέων ανήκει και ο πατήρ Αρσένιος. Είδε το φως του ήλιου το 1873 στο χωριό Τσούκα Σπερχειάδος της Φθιώτιδας. Το κατά κόσμον όνομά του ήτο Αθανάσιος, ενώ οι γονείς του ονομάζοντο Δημήτριος και Χαρίκλεια. Είχε την ευκαιρία να πάρει, όχι απλώς την στοιχειώδη μόρφωση, αλλά και να τελειώσει και το Σχολαρχείον της εποχής εκείνης. Εν συνεχεία υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό και μετά, μέχρι τέλος της ζωής του, υπηρέτησε την στρατευομένη του Χριστού Εκκλησία! Υπακούοντας την φωνή της καρδιάς του εγκατέλειψε τον κόσμο και ήρθε το 1897 στο Άγιο Όρος για να παραμείνει επί δέκα ολόκληρα χρόνια στο κάθισμα της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας ''Άγιος Σίμων'', στην υποταγή του ενάρετου γέροντα Πνευματικού Δανιήλ. Μετά από δοκιμασία δύο ετών, το 1899 δηλαδή, εκάρη Μοναχός ενώ στις 22 Ιουλίου (της Αγίας Μαγδαληνής) του 1901 εχειροτονήθη Διάκονος υπό του πρώην Καρπάθου, Νείλου. Στις 14 Μαρτίου (Ε Κυριακή των Νηστειών) εχειροτονήθη ιερεύς υπό του ιδίου Επισκόπου. 

Οι συγχωριανοί του, 

που γνώριζαν από παιδί τον ενάρετο π. Αρσένιο, 

έχοντας τώρα ανάγκη από ιερέα, 

έκαναν προσπάθειες να τον φέρουν κοντά τους, 

στην Τσούκα. 

Συγκέντρωσαν υπογραφές και ζήτησαν 

από την μονή της μετανοίας του να του επιτρέψει, 

αν φυσικά και ο ίδιος το ήθελε, 

να κατέβει στο χωριό του, στους πατριώτες του 

που είχαν ανάγκη από έναν πνευματικό στυλοβάτη.

 Η μονή έδωσε πρόθυμα την έγκρισή της και όπως το μαρτυρεί και το απολύτηριό του, 

το 1907 ο υπερζηλωτής Αρσένιος επανήλθε ως ιερεύς στο χωριό του. 

Μέχρι το 1914 

φρόντισε με αγάπη και στο στοργή το πρώτο ποίμνιό του, 

που προς μεγάλη του χαρά αποτελείτο από συγχωριανούς του. 

Το 1914 ο πατήρ Αρσένιος παρεχώρησε την ενορία του στον νεοχειροτονηθέντα εξάδελφό του. 

Εκείνος απεσύρθη στο μοναστήρι Ακτινίτσης Φθιώτιδος, 

όπου και έζησε με ησυχία και αυτοσυγκέντρωση για δύο χρόνια. 

Η ανάπαυσή του αυτή του έδωσε νέες δημιουργικές πρωτοβουλίες. 

Ξεκίνησε ένα θεάρεστο έργο, 

το κτίσιμο ενός Ιερού Ναού στο νέο χωριό Βίτωλη 

(στο οποίο εν τω μεταξύ είχαν μετοικήσει συγγενείς του και πολλοί συγχωριανοί του), 

του ναού της Ζωοδόχου Πηγής. 

Κυριολεκτικά θυσιάστηκε για την ανέγερση αυτού του ναού 

που αποτέλεσε αργότερα κέντρο των Γ.Ο.Χ. 

Εφημέριο στο εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής, 

τον βρήκε η αλλαγή του ημερολογίου. 

Γνωρίζοντας καλά τη σημασία που θα είχε στην Εκκλησία, μια τέτοια καινοτομία αντέδρασε ζωηρά και άρχισε τη διαφώτιση προς στερέωση των πιστών στις Πάτριες Παραδόσεις. Και αυτό όχι μόνο στη Βίτωλη, αλλά και στο γειτονικό χωριό Πύργος και οπουδήποτε βρισκόταν. Η θαρραλέα του αυτή στάσις είχε συνέπειες, όχι άγνωστες στους Πατέρες της Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ. Η Σύνοδος των Καινοτόμων, αφού παρανόμως και ερήμην τον καθήρεσε, διέταξε κάποια μέρα να τον συλλάβουν και να τον αποσχηματίσουν για πρώτη φορά.  Με τους κατωτέρω τίτλους περιγράφει τα γεγονότα του πρώτου αποσχηματισμού του π. Αρσενίου το ''Σκριπ'' της 28ης -4- 1928.

ΟΙ ΜΕΣΑΙΩΝΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΕΙΣ 

ΙΕΡΕΥΣ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ

ΚΑΙ ΜΕ ΧΕΙΡΟΠΕΔΑΣ ΚΟΥΡΕΥΕΤΑΙ

Είναι γνωστό το πείσμα μετά του οποίου ο πρωτουργός της αυθαιρέτου, μονομερούς και αντορθοδόξου μεταβολής του εκκλησιαστικού ημερολογίου Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών επιμένει να καταδιώκει αγριότατα και μέχρι  χ ύ σ ε ω ς  α ί μ α τ ο ς τους μη δεχομένους να αναγνωρίσουν την αντικανονικήν, αντισυνταγματικήν και παράνομον εκκλησιαστικήν καινοτομίαν του νέου ημερολογίου, ιδιαίτερα δε τους ιερείς. Είναι γνωστά τα προκληθέντα, αιματηρά επεισόδια της Μάνδρας, Λιόπεσι, Μενιδίου, Σαλαμίνος κ.λπ., ο προκληθείς άδικος φόνος μιας γυναικός, η καταδίωξις των προσκυνητών της Τήνου, η σύλληψις και φυλάκισις παλαιοημερολογητικών ιερέων και τόσα άλλα βίαια και αυθαίρετα μέτρα κατά των ''παλαιοημερολογιτών'', άτινα κατέρριψαν τελείως το κύρος του αρχηγού της εκκλησίας εμφανιζομένου, ως αρχηγού νέας ιεράς εξετάσεως. 

Το τελευταίον όμως συμβάν της Λαμίας 

εκορύφωσεν την αγανάκτησιν των Χριστιανών όλης της επαρχίας της Φθιώτιδος 

οίτινες ευρίσκονται εις αναστάτωσιν. 

Αι λεπτομέρειαι του συμβάντος τούτου, 

του οποίου αγριότερον και αντιχριστιανικότερον δεν εγένετο ποτέ, 

έχουσιν ως εξής: 

Ο Ιερομόναχος Αρσένιος Σακκελλάρης, 

εφημέριος των συνοικισμών Πύργου και Βιτώλης της επισκοπής Φθιώτιδος, 

πιστός των παραδόσεων της Εκκλησίας τηρητής, 

αγαπώμενος δε και τιμώμενος απ΄όλους τους Χριστιανούς της Περιφερείας, 

δεν είχε δεχθεί την άνομον μεταβολή του ημερολογίου. 

Διά τούτο καταγγελθείς κατά το 1926 εδικάσθη υπό της Συνόδου 

και ως ήτο επόμενον κατεδικάσθη εις καθαίρεσιν 

διά της υπ΄αριθμ. 2049 του 1926 αποφάσεις της Συνόδου. 

Αλλ΄ο ευσεβής ιερεύς έχων την συνείδησιν, 

ότι η τιμωρία ήτο παράνομος κατά τους εκκλησιαστικούς κανόνας και άκυρος, 

εξηκολούθει ανεπισήμως να ιερουργεί συμφώνως 

προς το παλαιόν ημερολόγιον.

Ο ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ

Κατηγγέλθη λοιπόν τη μηνύσει του Μητροπολίτου Φθιώτιδος, ενεργούντος κατά διαταγήν του Αρχιεπισκόπου Αθηνών επί  α ν τ ι π ο ι ή σ ε ι  α ρ χ ή ς (!!), η δε δίκη αυτού ορίσθη διά την 5ην Μαίου 1928. Φαίνεται όμως, ότι η δίκη αύτη μόνη και η προβλεπομένη ίσως καταδίκη ή το πιθανότερον η αθώωσις του ανωτέρω Ιερομονάχου, δεν ικανοποιεί ούτε τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών, ούτε τον ευτελές θεράποντα της επιθυμίας αυτού Μητροπολιτην Φθιώτιδος κ. Ιάκωβον. Έπρεπε λοιπόν να επινοηθεί πρακτικοτέρα κάπως τιμωρία του Ιερομονάχου Αρσενίου προς πλήρη μεν εκδίκησιν του πείσματος των προισταμένων του, προς ελπιζόμενον δε παραδειγματισμόν αυτού δυναμένου ούτω να εκβιασθεί εις υποχώρησιν και αποδοχήν του νέου ημερολογίου. Η διαταγή εδόθη και το απόγευμα της 9ης Απριλίου, ο Ιερομόναχος Αρσένιος συλλαμβάνεται εν Λαμία υπό του χωροφύλακος και οδηγείται εις το αστυνομικόν κατάστημα Λαμίας, άνευ ουδενός εννοείται εντάλματος. Ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος εν συννενοήσει ασφαλώς μετά του Αρχιεπισκόπου Αθηνών είχε δώσει εντολήν να γίνει ''επίσημος, πραγματική και πανηγυρική καθαίρεσις'' του Ιερομονάχου, διότι φαίνεται κατά το ιδιαίτερον, κανονικόν δίκαιον της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και της Μητροπόλεως Λαμίας, η απαγγελθούσα υπό της Συνόδου καθαίρεσις δεν ήτο πλήρης και έπρεπε να χρησιμοποιηθεί ψ α λ λ ί ς  ή  ξ υ ρ ά φ ι ο ν  διά να γίνει πλήρης!...

''ΝΑ ΤΟΥ ΚΟΨΟΥΝ ΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΜΑΛΛΙΑ''

Φαίνεται ακόμη ότι κατά την παράδοξον αντίληψιν και ε υ ρ υ μ ά θ ε ι α ν της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, η διατήρησις μαλλιών και γεννείου ενός καθαιρέντος υπό της Συνόδου ιερέως είναι έγκλημα! Διά τούτο ο συλληφθείς Ιερομόναχος εμάνθανεν έκπληκτος εις το κατάστημα της Αστυνομίας Λαμίας, ότι πρόκειται '' να του κόψουν τα  γ έ ν ε ι α  και  τα  μ α λ λ ι ά''. Αλλά όσον άπειρος και όσον βάνδαλος και αν ήτο ο Αστυνόμος Λαμίας εδίσταζε να εκτελέσει το διαταχθέν  βανδαλικόν μέτρον και εζήτει έγγραφον προς τούτο εντολήν του Μητροπολίτου Φθιώτιδος. Αλλ΄ούτος απέφευγε να δώσει έγγραφον. Εμεσολάβησεν ούτω διάστημα πλέον των σαράντα οκτώ ωρών. Διότη καθ΄όλην την εσπέραν και την νύχτα της 9ης Απριλίου, ο συλληφθείς Ιερομόναχος έμεινεν εις το Αστυνομικόν κατάστημα διατελών υπό παράνομον κατακράτησιν. Έμεινεν εκεί και όλην την επομένην (10 Απριλίου)  και μόλις την 10ην νυκτερινήν ώραν της αυτής ημέρας, επελθούσης φαίνεται πλήρους συννενοήσεως Μητροπολίτου και αστυνόμου, απεφασίσθη η... θανατική ποινή της  κ ό μ η ς και των γ ε ν ε ί ω ν  του συλληφθέντος.

ΜΕ ΧΕΙΡΟΠΕΔΑΣ

Προ του συλληφθέντος ενεμφανίσθη εις ενωματάρχης, 

όστις ως είπεν εις τον Ιερομόναχον, 

ονομάζετο Αραποστάθης Ευστάθιος και εις χωροφύλαξ ονομαζόμενος Τσούνης 

και ούτοι αφού πρώτον έθεσαν χειροπέδας επί του συλληφθέντος, 

ώστε να ματαιώσουν πάσαν αντίστασιν, επελήφθησαν του αρχιεπισκοπικού έργου της  κ ο υ ρ ά ς  του Ιερομονάχου... 

Ο μεν ενωμοτάρχης τον εκράτει σφικτά, 

ο δε χωροφύλαξ με μίαν πελωρίαν ψαλλίδα και προσθέτως 

με ψιλήν κουρευτικήν μηχανήν 

του έκοψαν και τα γένεια και τα μαλλιά εν χορώ. 

Και μετά ταύτα ήσυχοι πλέον ότι εξεπλήρωσαν το καθήκον των, τον αφήκαν ελεύθερον! 

Και οι  μεσαιωνισμοί αυτοί και οι άγριοι βανδαλισμοί γίνονται εν έτει 1928 αρχιεπισκοπούντος εν Ελλάδι του Μακαριωτάτου κ. Χρυσοστόμου του Ημερολογιάρχου και Μητροπολιτεύοντος εν Φθιώτιδι, 

του σεβασμιωτάτου και ερατεινοτάτου κ. Ιακώβου. 

Ερωτάται όμως: 

Οι αστυνόμοι και οι χωροφύλακες του Κράτους, τινος είναι όργανα και ποιον έχουν προιστάμενον; 

Τους Μητροπολίτας Αθηνών και Φθιώτιδος ή τον Υπουργόν των Εσωτερικών; 

Ο δε κ. Υπουργός των Εσωτερικών έλαβεν άραγε γνώσιν των διαπραχθέντων; 

Και τι ενήργησεν;

 Εις ποιον κανονισμόν της Χωροφυλακής αναφέρεται, ως σωφρονιστικόν μέσον 

και το κούρευμα και το ξύρισμα των ιερέων; 

Διά τον κ. Θεόδουλον του Υπουργείου της Παιδείας δεν ερωτώμεν, 

διότι ούτος κατέστη πράγματι δούλος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, 

άνευ γνώμης και άνευ βουλήσεως, αστοιχείωτος δε εκκλησιαστικών και διοικητικών πραγμάτων. 

Να αποταθώμεν στην Ιεράν Σύνοδον; 

Αλλά ποιος των Συνοδικών τολμά να έχει ιδίαν γνώμην και να ασκήσει έλεγχον; 

Ποίος αναμάρτητος να βάλει τον λίθον; 

Αποτεινώμεθα όμως και θα εξακολουθώμεν να αποτεινώμεθα εις τον Λαόν, 

του οποίου δεν θα αργήσει να έλθει η σειρά ίνα να θέσει αυτός χειροπέδας εις ελευθεριαζούσας χείρας 

και ψαλλίδα και ξυράφιον 

εις αντιχριστιανικάς και εντεκκλησιαστικάς κόμας και γενειάδας! 

Υπάρχει εκτός της Εκκλησιαστικής και Λαική καθαίρεσις! 

Αυτή δε είναι τρομωτέρα! 

Εφημερίς ''Σκριπ'' 28 -4- 1928

Εισαγωγή στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια και παρουσίαση κειμένου 

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΊΤΗΣ. 

Εκ του ιστορικού, ορθοδόξου περιοδικού 

''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ'' 

του μακαριστού Μητροπολίτη Πενταπόλεως των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών 

κ. Καλλιοπίου Γιαννακουλοπούλου, 

αριθ. τεύχους 7,

 Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 1977,

 σελίδες 78-82.

Μέρος 1ον. 

Συνεχίζεται...

Περιοδικό ''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ''