ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Συνέπειες από την απόφαση του Πατριαρχείου Μόσχας να διακόψει κάθε δεσμό επικοινωνίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, θα έχει και η ελλαδική Εκκλησία. Μετά την μαραθώνια συνεδρίαση του Μινσκ και τη συνοδική απόφαση που ουσιαστικά μετά την διακοπή της μνημόνευσης του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, πλέον διακόπτονται και η συλλειτουργία με τους ιεράρχες της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως.

Αυτό ουσιαστικά μεταφέρει μέρος της ακοινωνησίας της Ρωσικής Εκκλησίας σχεδόν στη μισή Ελληνική Επικράτεια, καθώς πολλές εκκλησίες και μητροπόλεις ανήκουν στην πνευματική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Άρα σε διακοπή κάθε δεσμούς επικοινωνίας εκτός του Φαναρίου θα βρίσκονται και οι ιεράρχες της Εκκλησίας της Κρήτης, αλλά και οι Μητροπόλεις των Δωδεκανήσων και η Πατριαρχική Εξαρχία της Πάτμου που υπάγονται απευθείας στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Οι Νέες Χώρες. Όμως αν τηρηθούν κατά γράμμα οι ιεροί κανόνες σε καθεστώς ακοινωνησίας και οι 36 μητροπόλεις των «λεγόμενων» Νέων Χωρών δηλαδή της Ηπείρου, της Μακεδονίας, της Θράκης και του Βορείου Αιγαίου οι οποίες πνευματικά υπάγονται στο Φανάρι και οι μητροπολίτες τους μνημονεύουν τον κ. Βαρθολομαίο. Αυτές είναι : 1) Μητρόπολη Σερβίων και Κοζάνης (με έδρα την Κοζάνη), 2) Μητρόπολη Κασσανδρείας (με έδρα τον Πολύγυρο της Χαλκιδικής), 3) Θεσσαλονίκης, 4) Δράμας, 5) Σιδηροκάστρου (με έδρα τον ομώνυμο δήμο του Νομού Σερρών), 6) Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας (με έδρα τη Φλώρινα), 7) Λαγκαδά (με έδρα τον ομώνυμο δήμο του Νομού Θεσσαλονίκης), 8) Πολυανής και Κιλκισίου (με έδρα το Κιλκίς), 9) Σισανίου και Σιατίστης (με έδρα τη Σιάτιστα του Νομού Κοζάνης), 10) Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου (με έδρα την Καβάλα), 11) Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς (με έδρα την Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης), 12) 

Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως (με έδρα τον Δήμο Νεαπόλεως της Θεσσαλονίκης), 13) Ζιχνών και Νευροκοπίου (με έδρα τη Νέα Ζίχνη των Σερρών), 14) Μαρωνείας και Κομοτηνής (με έδρα την Κομοτηνή), 15) Αλεξανδρουπόλεως, 16) Παραμυθίας, Φιλιατών και Γηρομερίου (με έδρα την Παραμυθιά), 17) Ιωαννίνων, 18) Γρεβενών, 19) Χίου, Ψαρών και Οινουσών, 20) Νικοπόλεως και Πρεβέζης, 21) Ιερισσού, Αγίου Ορους και Αρδαμερίου (με έδρα την Αρναία Χαλκιδικής), 22) Σερρών και Νιγρίτης, 23) Μηθύμνης (με έδρα την Καλλονή Λέσβου), 24) Ελευθερουπόλεως (με έδρα τον ομώνυμο δήμο του Νομού Καβάλας), 25) Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας (με έδρα την Εδεσσα), 26) Κίτρους και Κατερίνης, 27) Διδυμοτείχου και Ορεστιάδος, 28) Μυτιλήνης, Ερεσσού και Πλωμαρίου, 29) Λήμνου (με έδρα τη Μύρινα της Λήμνου), 30) Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου (με έδρα τη Γουμένισσα του Νομού Κιλκίς), 31) Βεροίας και Ναούσης, 32) Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης (με έδρα το Λελβινάκι των Ιωαννίνων), 33) Ξάνθης και Περιθεωρίου, 34) Ελασσόνος, 35) Σάμου και Ικαρίας και 36) Καστορίας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι μητροπόλεις των Νέων Χωρών, αποτέλεσαν συχνά το «αγκάθι» στις σχέσεις του οικουμενικού Πατριαρχείου με την Ελλαδική Εκκλησία με αποκορύφωμα το 2004, με την επιβολή του επιτιμίου της ακοινωνησίας που επέβαλε το Φανάρι στον τότε Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδας, μακαριστό κυρό Χριστόδουλο, καθώς δεν ενέκρινε τις εκλογές στις μητροπόλεις των Νέων Χωρών Θεσσαλονίκης, Ελευθερουπόλεως και Κοζάνης, επειδή δεν είχε σταλεί το τριπρόσωπο των υποψηφίων προς έγκριση στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Το Ρωσικό μοναστήρι στο Άγιο Όρος. Πιο σύνθετο θα είναι το πρόβλημα στην κοινότητα του Αγίου Όρους που και αυτή υπάγεται στην πνευματική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριάρχη. όπου λειτουργεί το Ρωσικό Μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμωνα όπου υπάρχει κοινότητα Ρώσων και Ουκρανών μοναχών και θα πρέπει να αγνοήσουν την απόφαση του Πατριαρχείου Μόσχας και να συνεχίσουν να μνημονεύουν τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Η μονή ιδρύθηκε στη θέση αυτή το 1765. Το παλιότερο κτηριακό συγκρότημα, όμως, ανάγεται στον 11ο αι. Τη μονή αυτή άρχισαν να επιλέγουν από το 1840 πολλοί Ρώσοι μοναχοί, με αποτέλεσμα στα τέλη του 19ου αι. να ξεπερνούν τα 1000 άτομα. 

Μάλιστα από το 1875 μπορούσαν να εκλέγουν Ρώσο ηγούμενο. Με τις γενναίες χορηγίες των Ρώσων τσάρων και του ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας Σκαρλάτου Καλιμαύχη, χτίστηκε το τεράστιο κτιριακό συγκρότημα, τα πολλά και μεγάλα παρεκκλήσια και όλα στολίστηκαν με χρυσάφι και ασήμι. Όμως η πτώση της τσαρικής Ρωσίας οδήγησε τη μονή σε παρακμή. Τα τελευταία χρόνια η μονή άρχισε και πάλι να γίνεται δημοφιλής μεταξύ νέων μοναχών από τη Ρωσία και τις άλλες ρωσόφωνες χώρες. Επίσης η μονή ανέκτησε μέρος της λάμψης της ύστερα από την ανακαίνιση των περισσοτέρων κτιρίων της.

Αναδημοσίευση από το ΣΚΑΙ.
Τίτλος, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.