ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΔΙΚΤΑΤΩΡ

Το παράδειγμα Καμίνη και ο νόμος του Καλλικράτη 

για 5ετή θητεία

της Δρ. Ελένης Παπαδοπούλου

'Εργο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι να ασχολείται με την καθημερινότητα των δημοτών και ουσιαστικά να διασφαλίζει την ποιότητα της ζωής τους. Αυτό προϋποθέτει ότι ο δήμαρχος θα είναι γνώστης των προβλημάτων, θα είναι κάτοικος της πόλης και θα έχει τη βούληση να ασχοληθεί με την ουσία των θεμάτων και όχι με την εξυπηρέτηση διαφόρων συμφερόντων. Η Αθήνα υπέφερε επί εννιά έτη, καθώς ο δήμαρχός της δεν διέθετε κανένα από τα παραπάνω στοιχεία για αυτή τη θέση.

Το μόνο που διέθετε ήταν την αμέριστη στήριξη των ΜΜΕ και των κομμάτων που τον κατέβασαν, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜ.ΑΡ., που τον παρουσίασαν ως μία δήθεν ανεξάρτητη υποψηφιότητα. Συγχρόνως ήταν ο σοβαρός, ο μετριοπαθής, ο νοικοκύρης. Τα αποτελέσματα της σοβαρότητας, της μετριοπάθειας και της νοικοκυροσύνης τα ζούνε οι Αθηναίοι, όσοι έχουν απομείνει, στο πετσί τους. Και δεν τα ζούνε μόνο, τα μυρίζουν κιόλας.

'Υστερα από μία εντελώς αποτυχημένη τετραετία, που παρουσιάστηκε από τα ΜΜΕ ως εξαιρετικά πετυχημένη, όπου η πόλη είχε μετατραπεί σε μεγάλο βαθμό σε Καμπούλ, όπου η επιχειρηματικότητα ορισμένων κλάδων άλλαζε χέρια και πέρναγε σε περίεργα κυκλώματα, όπου η εγκληματικότητα είχε αρχίσει να φουντώνει, όπου οι Αθηναίοι εγκατέλειπαν τα σπίτια τους για πιο ανθρώπινες περιοχές, ο κ. Καμίνης διεκδίκησε άλλη μία θητεία, με επιχείρημα ότι ήθελε να ολοκληρώσει το έργο του.

Πράγματι το έργο του το ολοκλήρωσε. Εγκατέστησε τον κ. Σόρος και διάφορες ΜΚΟ μέσα στον δήμο, για να προχωρήσουν τον εποικισμό. τους παραχώρησε χώρους και δρόμους για συσσίτια και για να κάνουν διάφορες τσαντιροδραστηριότητες, λες και η Αθήνα ήταν καμία βομβαρδισμένη πόλη και τα ράντσα, τα καζάνια, τα ιατρεία και οι πάγκοι με τα ρούχα έπρεπε να στήνονται σε δρόμους και πλατείες. Επί σειράν ετών η μιζέρια ήταν η ουσία των λόγων και της πολιτικής του. Το περίεργο σε όλο αυτό ήταν ότι όσο πιο άθλια γινόταν αυτή η πόλη τόσο πιο πολλά βραβεία μάζευε ο κ. Καμίνης. Φταίμε εμείς μετά να υποψιαζόμαστε τι παίζεται πίσω από αυτές τις βραβεύσεις. Οι Αθηναίοι, λοιπόν, βρέθηκαν εγκλωβισμένοι για άλλα πέντε χρόνια σε μια αθλιότητα. Το αποτέλεσμα όλων αυτών, πέραν της εξαθλίωσης και της ερήμωσης της Αθήνας, ήταν τελικά ένα σωρό αθηναϊκές ιδιοκτησίες να περάσουν σε χέρια ξένων, υπηκόων τρίτων χωρών, κυρίως Κινέζων, Αράβων και Ισραηλινών.

Ο Καλλικράτης δεν προβλέπει κανέναν τρόπο να ξηλώνεται ένας κακός δήμαρχος. Προβλέπει, ωστόσο, 5ετή θητεία, αν είναι δυνατόν, για όποιον, ικανό ή ανίκανο, αναλάβει τη δημαρχία. Κοινώς, με τον νόμο αυτό ο δήμαρχος είναι ένας δικτατορίσκος, που για πέντε χρόνια μπορεί να βιάζει μία πόλη. Δεν το λες και δημοκρατία αυτό.

Η Ελένη Παπαδοπούλου είναι Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών 

του Πανεπιστημίου Paris III - Sorbonne Nouvelle.

Εκ της ιστοσελδας ''δημοκρατία''.

Επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.