ΠΡΟ ΤΗΣ ΦΑΤΝΗΣ

Χριστούγεννα 1898

Εγεννήθη εν παιδίον.

Θριαμβευτικώς εξαγγέλεται η γέννησις αυτού, βροντά ο χαλκός και ο σίδηρος, λάμπει ο χρυσός και ο αδάμας, ακτινοβολεί η βασιλική πορφύρα, οι λαοί καλούνται εις εορτάς, αι πόλεις καταγαύζονται υπό φώτων, πανηγύρεις τελούνται, πομπαί διοργανούνται, ευχαριστήριοι κραυγαί αναπέμπονται. Τ γεννηθέν παιδίον είναι Βασιλεύς.

Ιδού ο κόσμος.

Εγεννήθη εν άλλον παιδίον. Εν σταύλω εγεννήθη, εν αλόγων φάτνη αποτίθεται, πτωχοί ποιμένες αναγγέλουν την γέννησή του. Το παιδίον τούτο είναι Θεός. Ιδού το Ευαγγέλιον.

Και απομένει ζωηρότατα πάντοτε εις τον νουν μου ωραίος διάλογος μητρός και τέκνου, ον συνθέτει σοφός ξένος συγγραφεύς παραβάλλων τας δύο εικόνας.

Το παιδίον. Μητέρα, ο Ιησούς δεν ήτον ίσος με ένα Βασιλέα;

Η μήτηρ. Παιδί μου, ο Ιησούς είναι τόσον υψηλότερος των Βασιλέων, όσον ο ουρανός απέχει από την γην.

Το παιδίον. Αλλ' εγώ διαβάζω ότι ο Ιησούς ήτο ταπεινός, ότι ηγάπα τους πτωχούς, ότι δεν ήθελε τους πλουσίους, ότι εδίδασκε να συγχωρώμεν τους εχθρούς μας, ότι απεστρέφετο την κολακείαν και το ψεύδος.

Η μήτηρ. Εδίδαξε με τα έργα και με τους λόγους, και οι άνθρωποι, μάλιστα οι Βασιλείς οφείλουν να βαδίζωσιν επί τα ίχνη του Ιησού.

Το παιδίον. Διατί λοιπόν οι πτωχοί καταφρονούνται πανταχού και αποβάλλονται; Διατί μόνον οι πλούσιοι έχουν τόπον εις το τραπέζι μας;

Ω! το αγαθόν παιδίον, το πλάσμα το αθώον!

Το παιδίον το ταπεινόν, έφθασεν από της φάτνης επί του Σταυρού. Το έσυρεν εκεί το έλεος, η πραότης, η ανοχή, η ταπείνωσις, η φιλανθρωπία, η αυταπάρνησις.

Ιδού ο κόσμος!

Αλλ' από της φάτνης μέχρι του σταυρού ετελειώθη το έργον του εν Υψίστοις Θεού, και η βασιλική πορφύρα σύρεται προ της φάτνης ταπεινή, υποταγμένη, τρέχουσα, ανίσχυρος, ίση με τον τρίβωνα του πτωχού και τα ράκη του πνεύματος. Ιδού ο Θεός!

Σύρεται προ της Φάτνης και του Σταυρού η βασιλική πορφύρα και ταπεινούνται ευλαβώς προ αυτής τα σύμβολα της εγκοσμίου ισχύος. Αλλ' ούτε η φιλανθρωπία, ούτε η αυταπάρνησις μετεδόθησαν έτι εκ της φάτνης εις την ψυχήν του ανθρώπου. Και οι αιώνες παρέρχονται και οι λαοί ψάλλουσι:

''δόξα εν υψίστοις Θεώ'' και η εικόνα του μειδιώντος Θεού-βρέφους φαίνεται ως να μειδιά πικρώς προς τους ψευδώς λατρεύοντας αυτόν κόσμους, διά των χειλέων μόνον.

Εκ της εφημερίδας ''ΕΣΤΙΑ'', 

Χριστούγεννα 1898, σελ. 11-12. 

Εισαγωγή στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επεξεργασία, επιμέλεια κειμένου 
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Ε. Ρεπούλης