Ο Γρηγόριος Ευστρατιάδης (1864-1950) υπήρξε νομικός, εκδότης και βουλευτής. Επί σειρά ετών υπήρξε εκδότης και διευθυντής της εφημερίδας ''ΣΚΡΙΠ'' της Αθήνας. Το ''ΣΚΡΙΠ'' αμέσως μετά την ημερολογιακή καινοτομία του 1924 τάχθηκε κατά του συνόλου των νεωτερισμών, που εισήγαγαν στο σώμα της Εκκλησίας ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης. Φιλοξενούσε στις σελίδες του το σύνολο σχεδόν των ανακοινώσεων της ''Ελληνικής Εκκλησιαστικής Κοινότητας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών'', δημοσίευε -με εμπεριστατωμένα ρεπορτάζ- όλες τις ειδήσεις για τις διώξεις των χιλιάδων αποτειχισμένων ''Παλαιοημερολογιτών'' και παρουσίαζε άρθρα αντινεωτεριστικά και κατά της κίνησης για την ''Ένωση των Εκκλησιών'', όπως ονομαζόταν τότε η οικουμενική κίνηση. Το βιβλίο του ''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'' δημοσιεύθηκε υπό την μορφή συνεχιζόμενων άρθρων τον Μάρτιο του 1928 και αποτέλεσε μια εμπεριστατωμένη δημοσιογραφική και θεολογική εργασία για το ημερολογιακό σχίσμα. Το περισσότερο -ίσως- ενδιαφέρον στο βιβλίο αυτό παρουσιάζει το γεγονός, ότι επιχειρήθηκε η προσέγγιση των δρώμενων της ημερολογιακής καινοτομίας και μέσα από το πληροφοριακό φάσμα της δημοσιογραφίας και εύλογα η επικαιρότητα ζωντανεύει ιδεατά στα ''πέτρινα'' αυτά χρόνια του Μεσοπολέμου, προσφέροντας στον αναγνώστη διαδραστικά τον επίκαιρο και ζωντανό παλμό των γεγονότων!
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
ΜΒ' Μέρος
Το ισχυρότερον τείχος, το οποίον ύψωσαν οι Πατέρες της Εκκλησίας εναντίον εκείνων, οίτινες αφρόνως εζήτουν να ποδοπατήσουν περιφρονούντες Τ Α Σ Π Α Ρ Α Δ Ο Σ Ε Ι Σ της Εκκλησίας, είναι η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος, η το δεύτερον εν Νικαία συνελθούσα. Επρόκειτο, ως είδομεν, περί της π α ρ α δ ό σ ε ω ς του προσκυνήματος των αγίων εικόνων. Ως είδομεν δε εις τα προηγούμενα την π α ρ ά δ ο σ ι ν ταύτην κατωχύρωσεν η Ζ' αύτη Οικουμενική Σύνοδος διά των αποφασισθέντων υπ' αυτής, άτινα εκτίθενται εις τα πρακτικά της Συνόδου ταύτης.
Ανεφέραμεν δε εις το χθεσινόν άρθρον και περικοπάς του Ο Ρ Ο Υ της Συνόδου ταύτης, όστις είναι τα δόγματα αυτής, αποτελών ν ό μ ο ν αμετάτρεπτον της Εκκλησίας, αποβλέποντα όχι εις την εκκλησιαστικήν πειθαρχίαν και ευταξίαν, όπως οι Κανόνες, αλλ' εις την Π ί σ τ ι ν. Επειδή δε ο όρος ούτος της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου αναφέρεται ακριβώς εις π α ρ ά δ ο σ ι ν της Εκκλησίας και περιχαρακώνει ταύτην και εν γένει τους θεσμούς αυτής κρίνομεν αναγκαίον να δημοσιεύσωμεν πληρέστερον το κείμενον αυτού αποτελούντος το ιστορικώτερον έγγραφον. Έχει δε τούτο ως εξής:
Όρος της Αγίας Μεγάλης και Οικουμενικής εν Νικαία Συνόδου το δεύτερον (Ζ' Οικουμενικής Συνόδου): Η Αγία, Μεγάλη και Οικουμενική Σύνοδος, η κατά Θεού χάριν και θέσπισμα των ευσεβών και φιλοχρίστων ημών Βασιλέων Κωνσταντίνου και Ειρήνης της αυτού μητρός συναθροισθείσα το δεύτερον εν των Νικαίων λαμπρά Μητροπόλει των Βιθυνών Επαρχίας, εν τη Αγία του Θεού Εκκλησία τη επονομαζομένη Σοφία, ακολουθήσασα τη παραδόσει της καθολικής Εκκλησίας, ώρισε τα υποτεταγμένα. Το φως της αυτού επιγνώσεως ημίν χαρισάμενος, και του σκότους της ειδωλικής μανίας ημάς λυτρωσάμενος, Χριστός ο Θεός ημών, νυμφευσάμενος την αγίαν αυτού καθολικήν Εκκλησίαν, μη έχουσαν σπίλον ή ρυτίδα, ταύτην επηγγείλατο διαφυλάττεσθαι, τοις τε αγίοις αυτού μαθηταίς διαβεβαιούτο λέγων: μεθ' υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος.
Ταύτην δε την επαγγελίαν ου μόνον αυτοίς εχαρίσατο, αλλά και ημίν τοις δι' αυτών πιστεύσασιν εις το όνομα αυτού. Της ουν δωρεάς ταύτης αλογίσαντες τινές, ως υπό του απατεώνος εχθρού αναπτερούμενοι εξέστησαν του ορθού λόγου και τη παραδόσει της καθολικής εκκλησίας αντιταξάμενοι προς την σύνεσιν της αληθείας διήμαρτον, και ως φησιν ο παροιμιακός λόγος ''τους άξονας του ιδίου γεωργίου πεπλάνηται'', και συνήξαν εν χερσίν ακαρπίαν, ότι των ιερών αναθημάτων την θεοπρεπή ευκοσμίαν διαβάλλειν τετολμήκασιν ιερείς μεν λεγόμενοι, μη όντες δέ· περί ων ο θεός διά της προφητείας βοά· ''ποιμένες πολλοί διέφθειραν τον αμπελώνα μου, εμόλυναν την μερίδα μου''·
ανιέροις γαρ επακολουθήσαντες ανδράσι ταις ιδίας φρεσί πειθομένοις κατηγόρησαν της αρμοσθείσης Χριστώ τω θεώ αγίας αυτού εκκλησίας και αναμέσον αγίου και βεβήλου ου διέστειλαν, την εικόνα του Κυρίου και των αγίων αυτού ομοίως τοις ξοάνοις ταν σατανικών ειδώλων ονομάσαντες. δι' ο μη φέρων οράν υπό τοιαύτης λύμης διαφθερόμενον το υπήκοον ο δεσπότης Θεός ημάς τους απανταχού της ιερωσύνης αρχηγούς τη ευδοκία συνεκάλεσε θείω ζήλω και επινεύσει Κωνσταντίνου και Ειρήνης των πιστοτάτων ημών βασιλέων, όπως η ένθεος παράδοσις της καθολικής εκκλησίας κοινή ψήφω απολάβη το κύρος·
μετά πάσης τοίνυν ακριβείας ερενήσαντές τε και διασκεψάμενοι και τω σκοπώ της αληθείας ακολουθήσαντες ουδέν αφαιρούμεν ουδέ προστίθεμεν, αλλά πάντα τα της καθολικής εκκλησίας αμείωτα διαφυλάττομεν· και επόμενοι ταις αγίαις οικουμενικαίς εξ συνόδοις, πρώτα μεν τη εν τη λαμπρά Νικαέων μητροπόλει συναθροισθείση, έτι γε μην και τη μετ' αυτήν εν τη θεοφυλάκτω βασιλίδι πόλει· Πιστεύομεν εις ένα Θεόν πατέρα (παρατίθεται ενταύθα η ομολογία της πίστεως και η καταδίκη υπό της Εκκλησίας των απ' αρχής άχρι της εποχής εκείνης αιρεσιαρχών)... και συνελθόντες φαμέν, απάσας τας Εκκλησιαστικάς εγγράφως ή αγράφως τεθεσπισμένας ημίν παραδόσεις ακαινοτομήτως φυλάττομεν. Ων μια εστί και η της εικονικής αναζωγραφήσεως εκτύπωσις, ως τη ιστορία του ευαγγελικού κηρύγματος συνάδουσα, προς πίστωσιν της αληθινής και ου κατά φαντασίαν του Θεού Λόγου ενανθρωπήσεως, και εις ομοίαν λυσιτέλειαν ημίν χρησιμεύουσα. τα γαρ αλλήλων δηλωτικά αναμφιβόλως και τας αλλήλων έχουσιν εμφάσεις''.
''Τούτων ούτως εχόντων, την βασιλικήν ώσπερ ερχόμενοι τρίβον, επακολουθούντες τη θεηγόρω διδασκαλία των αγίων Πατέρων ημών και τη παραδόσει της Καθολικής Εκκλησίας (του γαρ εν αυτή οικήσαντος Αγίου Πνεύματος είναι ταύτην γινώσκομεν), ορίζομεν ουν ακριβεία πάση και εμμελεία παραπλησίως τω τύπω του τιμίου και ζωοποιού σταυρού ανατίθεσθαι τας σεπτάς και αγίας εικόνας, τας εκ χρωμάτων και ψηφίδας και ετέρας ύλης επιτηδείως εχούσης, εν ταις αγίαις του Θεού εκκλησίαις, εν ιεροίς σκεύεσι και εσθήσι, τοίχοις τε και σανίσιν, οίκοις τε και οδοίς της τε του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού εικόνος, και της αχράντου Δεσποίνης ημών της αγίας Θεοτόκου, τιμίων τε αγγέλων και πάντων αγίων και οσίων ανδρών.
Όσω γαρ συνεχώς δι’ εικονικής ανατυπώσεως ορώνται, τοσούτον και οι ταύτας θεώμενοι διανίστανται προς την πρωτοτύπων μνήμην τε και επιπόθησιν, και ταύτας ασπασμόν και τιμητικήν προσκύνησιν απονέμειν, ου μη τα κατά πίστιν ημών αληθινήν λατρείαν, ή πρέπει μόνη τη θεία φύσει. αλλ’ ον τρόπον τω τύπω του τιμίου και ζωοποιού σταυρού και τοις αγίοις ευαγγελίοις και τοις ιεροίς αναθήμασι, και θυμιαμάτων και φώτων προσαγωγήν προς την τούτων τιμήν ποιείσθαι, καθώς και τοις αρχαίοις ευσεβώς είθισται.
''Η γαρ της εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει'', και ο προσκυνών την εικόνα, προσκυνεί εν αυτή του εγγραφομένου την υπόστασιν. Ούτω γαρ κρατύνεται η των αγίων Πατέρων ημών διδασκαλία, είτουν παράδοσις της Καθολικής Εκκλησίας, της από περάτων εις πέρατα δεξαμενής το ευαγγέλιον. ούτω τω εν Χριστώ λαλήσαντι Παύλω και πάση τη θεία αποστολική ομηγύρει και πατρική αγιότητι εξακολουθούμεν κρατούντες τας παραδόσεις, ας παρειλήφαμεν. ούτω τους επινικίους τη Εκκλησία προφητικώς κατεπάδομεν ύμνους. ''Χαίρε σφόδρα θύγατερ, Σιών, κύρησσε θύγατερ Ιερουσαλήμ. τέρπου και ευφραίνου εξ όλης της καρδίας σου. περιείλε Κύριος εκ σου τα αδικήματα των αντικειμένων σοι, λελύτρωσαι εκ χειρός εχθρών σου.
Κύριος Βασιλεύς εν μέσω σου. ουκ όψει κακά ουκέτι'', και ειρήνη σοι εις τον αιώνα χρόνον''. ''Τους ουν τολμώντες ετέρως φρονείν ή διδάσκειν, ή κατά τους εναγείς αιρετικούς τας εκκλησιαστικάς παραδόσεις αθετείν και καινοτομίαν τινά επινοείν, ή αποβάλλεσθαί τι εκ των ανατεθειμένων τη εκκλησία ευαγγέλιον ή τύπον του σταυρού ή εικονικήν αναζωγράφησιν ή άγιον λείψανον μάρτυρος, ή επινοείν σκολιώς και πανούργως προς το ανατρέψαι έν τι των ενθέσμων παραδόσεων της καθολικής Εκκλησίας, έτι γε μην ως κοινοίς χρήσθαι τοις ιεροίς κειμηλίοις ή τοις ευαγέσι μοναστηρίοις, επισκόπους μεν όντας ή κληρικούς καθαιρείσθαι προστάσσομεν, μονάζοντες δε ή λαικούς της κοινωνίας αφορίζεσθαι.
(Έπονται ενταύθα αι υπογραφαί όλων των πατριαρχών και εκατοντάδων ιεραρχών και κληρικών)... Ακολουθεί είτα όσα εξεβόησεν η Ιερά Σύνοδος, άτινα θα περιλάβωμεν εις το επόμενον άρθρον.
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
ΜΒ' Μέρος
Το ισχυρότερον τείχος, το οποίον ύψωσαν οι Πατέρες της Εκκλησίας εναντίον εκείνων, οίτινες αφρόνως εζήτουν να ποδοπατήσουν περιφρονούντες Τ Α Σ Π Α Ρ Α Δ Ο Σ Ε Ι Σ της Εκκλησίας, είναι η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος, η το δεύτερον εν Νικαία συνελθούσα. Επρόκειτο, ως είδομεν, περί της π α ρ α δ ό σ ε ω ς του προσκυνήματος των αγίων εικόνων. Ως είδομεν δε εις τα προηγούμενα την π α ρ ά δ ο σ ι ν ταύτην κατωχύρωσεν η Ζ' αύτη Οικουμενική Σύνοδος διά των αποφασισθέντων υπ' αυτής, άτινα εκτίθενται εις τα πρακτικά της Συνόδου ταύτης.
Ανεφέραμεν δε εις το χθεσινόν άρθρον και περικοπάς του Ο Ρ Ο Υ της Συνόδου ταύτης, όστις είναι τα δόγματα αυτής, αποτελών ν ό μ ο ν αμετάτρεπτον της Εκκλησίας, αποβλέποντα όχι εις την εκκλησιαστικήν πειθαρχίαν και ευταξίαν, όπως οι Κανόνες, αλλ' εις την Π ί σ τ ι ν. Επειδή δε ο όρος ούτος της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου αναφέρεται ακριβώς εις π α ρ ά δ ο σ ι ν της Εκκλησίας και περιχαρακώνει ταύτην και εν γένει τους θεσμούς αυτής κρίνομεν αναγκαίον να δημοσιεύσωμεν πληρέστερον το κείμενον αυτού αποτελούντος το ιστορικώτερον έγγραφον. Έχει δε τούτο ως εξής:
Όρος της Αγίας Μεγάλης και Οικουμενικής εν Νικαία Συνόδου το δεύτερον (Ζ' Οικουμενικής Συνόδου): Η Αγία, Μεγάλη και Οικουμενική Σύνοδος, η κατά Θεού χάριν και θέσπισμα των ευσεβών και φιλοχρίστων ημών Βασιλέων Κωνσταντίνου και Ειρήνης της αυτού μητρός συναθροισθείσα το δεύτερον εν των Νικαίων λαμπρά Μητροπόλει των Βιθυνών Επαρχίας, εν τη Αγία του Θεού Εκκλησία τη επονομαζομένη Σοφία, ακολουθήσασα τη παραδόσει της καθολικής Εκκλησίας, ώρισε τα υποτεταγμένα. Το φως της αυτού επιγνώσεως ημίν χαρισάμενος, και του σκότους της ειδωλικής μανίας ημάς λυτρωσάμενος, Χριστός ο Θεός ημών, νυμφευσάμενος την αγίαν αυτού καθολικήν Εκκλησίαν, μη έχουσαν σπίλον ή ρυτίδα, ταύτην επηγγείλατο διαφυλάττεσθαι, τοις τε αγίοις αυτού μαθηταίς διαβεβαιούτο λέγων: μεθ' υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος.
Ταύτην δε την επαγγελίαν ου μόνον αυτοίς εχαρίσατο, αλλά και ημίν τοις δι' αυτών πιστεύσασιν εις το όνομα αυτού. Της ουν δωρεάς ταύτης αλογίσαντες τινές, ως υπό του απατεώνος εχθρού αναπτερούμενοι εξέστησαν του ορθού λόγου και τη παραδόσει της καθολικής εκκλησίας αντιταξάμενοι προς την σύνεσιν της αληθείας διήμαρτον, και ως φησιν ο παροιμιακός λόγος ''τους άξονας του ιδίου γεωργίου πεπλάνηται'', και συνήξαν εν χερσίν ακαρπίαν, ότι των ιερών αναθημάτων την θεοπρεπή ευκοσμίαν διαβάλλειν τετολμήκασιν ιερείς μεν λεγόμενοι, μη όντες δέ· περί ων ο θεός διά της προφητείας βοά· ''ποιμένες πολλοί διέφθειραν τον αμπελώνα μου, εμόλυναν την μερίδα μου''·
ανιέροις γαρ επακολουθήσαντες ανδράσι ταις ιδίας φρεσί πειθομένοις κατηγόρησαν της αρμοσθείσης Χριστώ τω θεώ αγίας αυτού εκκλησίας και αναμέσον αγίου και βεβήλου ου διέστειλαν, την εικόνα του Κυρίου και των αγίων αυτού ομοίως τοις ξοάνοις ταν σατανικών ειδώλων ονομάσαντες. δι' ο μη φέρων οράν υπό τοιαύτης λύμης διαφθερόμενον το υπήκοον ο δεσπότης Θεός ημάς τους απανταχού της ιερωσύνης αρχηγούς τη ευδοκία συνεκάλεσε θείω ζήλω και επινεύσει Κωνσταντίνου και Ειρήνης των πιστοτάτων ημών βασιλέων, όπως η ένθεος παράδοσις της καθολικής εκκλησίας κοινή ψήφω απολάβη το κύρος·
μετά πάσης τοίνυν ακριβείας ερενήσαντές τε και διασκεψάμενοι και τω σκοπώ της αληθείας ακολουθήσαντες ουδέν αφαιρούμεν ουδέ προστίθεμεν, αλλά πάντα τα της καθολικής εκκλησίας αμείωτα διαφυλάττομεν· και επόμενοι ταις αγίαις οικουμενικαίς εξ συνόδοις, πρώτα μεν τη εν τη λαμπρά Νικαέων μητροπόλει συναθροισθείση, έτι γε μην και τη μετ' αυτήν εν τη θεοφυλάκτω βασιλίδι πόλει· Πιστεύομεν εις ένα Θεόν πατέρα (παρατίθεται ενταύθα η ομολογία της πίστεως και η καταδίκη υπό της Εκκλησίας των απ' αρχής άχρι της εποχής εκείνης αιρεσιαρχών)... και συνελθόντες φαμέν, απάσας τας Εκκλησιαστικάς εγγράφως ή αγράφως τεθεσπισμένας ημίν παραδόσεις ακαινοτομήτως φυλάττομεν. Ων μια εστί και η της εικονικής αναζωγραφήσεως εκτύπωσις, ως τη ιστορία του ευαγγελικού κηρύγματος συνάδουσα, προς πίστωσιν της αληθινής και ου κατά φαντασίαν του Θεού Λόγου ενανθρωπήσεως, και εις ομοίαν λυσιτέλειαν ημίν χρησιμεύουσα. τα γαρ αλλήλων δηλωτικά αναμφιβόλως και τας αλλήλων έχουσιν εμφάσεις''.
''Τούτων ούτως εχόντων, την βασιλικήν ώσπερ ερχόμενοι τρίβον, επακολουθούντες τη θεηγόρω διδασκαλία των αγίων Πατέρων ημών και τη παραδόσει της Καθολικής Εκκλησίας (του γαρ εν αυτή οικήσαντος Αγίου Πνεύματος είναι ταύτην γινώσκομεν), ορίζομεν ουν ακριβεία πάση και εμμελεία παραπλησίως τω τύπω του τιμίου και ζωοποιού σταυρού ανατίθεσθαι τας σεπτάς και αγίας εικόνας, τας εκ χρωμάτων και ψηφίδας και ετέρας ύλης επιτηδείως εχούσης, εν ταις αγίαις του Θεού εκκλησίαις, εν ιεροίς σκεύεσι και εσθήσι, τοίχοις τε και σανίσιν, οίκοις τε και οδοίς της τε του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού εικόνος, και της αχράντου Δεσποίνης ημών της αγίας Θεοτόκου, τιμίων τε αγγέλων και πάντων αγίων και οσίων ανδρών.
Όσω γαρ συνεχώς δι’ εικονικής ανατυπώσεως ορώνται, τοσούτον και οι ταύτας θεώμενοι διανίστανται προς την πρωτοτύπων μνήμην τε και επιπόθησιν, και ταύτας ασπασμόν και τιμητικήν προσκύνησιν απονέμειν, ου μη τα κατά πίστιν ημών αληθινήν λατρείαν, ή πρέπει μόνη τη θεία φύσει. αλλ’ ον τρόπον τω τύπω του τιμίου και ζωοποιού σταυρού και τοις αγίοις ευαγγελίοις και τοις ιεροίς αναθήμασι, και θυμιαμάτων και φώτων προσαγωγήν προς την τούτων τιμήν ποιείσθαι, καθώς και τοις αρχαίοις ευσεβώς είθισται.
''Η γαρ της εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει'', και ο προσκυνών την εικόνα, προσκυνεί εν αυτή του εγγραφομένου την υπόστασιν. Ούτω γαρ κρατύνεται η των αγίων Πατέρων ημών διδασκαλία, είτουν παράδοσις της Καθολικής Εκκλησίας, της από περάτων εις πέρατα δεξαμενής το ευαγγέλιον. ούτω τω εν Χριστώ λαλήσαντι Παύλω και πάση τη θεία αποστολική ομηγύρει και πατρική αγιότητι εξακολουθούμεν κρατούντες τας παραδόσεις, ας παρειλήφαμεν. ούτω τους επινικίους τη Εκκλησία προφητικώς κατεπάδομεν ύμνους. ''Χαίρε σφόδρα θύγατερ, Σιών, κύρησσε θύγατερ Ιερουσαλήμ. τέρπου και ευφραίνου εξ όλης της καρδίας σου. περιείλε Κύριος εκ σου τα αδικήματα των αντικειμένων σοι, λελύτρωσαι εκ χειρός εχθρών σου.
Κύριος Βασιλεύς εν μέσω σου. ουκ όψει κακά ουκέτι'', και ειρήνη σοι εις τον αιώνα χρόνον''. ''Τους ουν τολμώντες ετέρως φρονείν ή διδάσκειν, ή κατά τους εναγείς αιρετικούς τας εκκλησιαστικάς παραδόσεις αθετείν και καινοτομίαν τινά επινοείν, ή αποβάλλεσθαί τι εκ των ανατεθειμένων τη εκκλησία ευαγγέλιον ή τύπον του σταυρού ή εικονικήν αναζωγράφησιν ή άγιον λείψανον μάρτυρος, ή επινοείν σκολιώς και πανούργως προς το ανατρέψαι έν τι των ενθέσμων παραδόσεων της καθολικής Εκκλησίας, έτι γε μην ως κοινοίς χρήσθαι τοις ιεροίς κειμηλίοις ή τοις ευαγέσι μοναστηρίοις, επισκόπους μεν όντας ή κληρικούς καθαιρείσθαι προστάσσομεν, μονάζοντες δε ή λαικούς της κοινωνίας αφορίζεσθαι.
(Έπονται ενταύθα αι υπογραφαί όλων των πατριαρχών και εκατοντάδων ιεραρχών και κληρικών)... Ακολουθεί είτα όσα εξεβόησεν η Ιερά Σύνοδος, άτινα θα περιλάβωμεν εις το επόμενον άρθρον.
Συνεχίζεται
Εκ του βιβλίου του Γρηγορίου Ευστρατιάδη
''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'',
που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα των Αθηνών ''ΣΚΡΙΠ'',
την Πέμπτη 26 Απριλίου 1928,
έτος 32ον, αρ. φύλλου 8.970, σελ. 1η και 2η.
Μεταφορά στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Διατηρήθηκε η Γραμματική τάξη της εποχής με την επέμβαση μόνο σε κάποια αναγκαία σημεία στίξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου