Άρθρο του επισήμου -Οικουμενιστή- θεολόγου της Εκκλησίας της Ελλάδος κατά το 1922 Αμίλκα Σ. Αλιβιζάτου στο ''Ημερολόγιον της Μεγάλης Ελλάδος'' του Γεωργίου Δροσίνη, υπό τον τίτλο ''Η Ένωσις των Εκκλησιών - Ορθόδοξοι και Αγγλικανοί'', έτος 1922, σελ. 439-442.
Ο τίτλος της ετικέτας της ανάρτησης ''Και είδον άλλο θηρίον αναβαίνον εκ της γης και είχε κέρατα δύο, όμοια αρνίω και ελάλει ως δράκων'' είναι καθόλα ενδεικτικός των ψευδοπροφητών της λεγομένης Οικουμενικής Κίνησης ή Παναίρεσης των Εσχάτων, που με την ανατολή του 20ού αιώνα ανεδύθησαν ίνα ''λαλούν διεστραμμένα''. Πρόκειται για μια σειρά επιστολών, ανακοινώσεων, εγκυκλίων και γενικότερα συγγραμμάτων τους, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο προάγουν τον διαχριστιανικό συγκρητισμό, αλλοιώνουν, μετασχηματίζουν και εγκαθιστούν έναν κάλπικο, πλαστό και απομιμητικό ''χριστιανισμό'', που απευθύνεται σε μάζες, γιατι ο ίδιος ο Οικουμενισμός διατίθεται σε οικουμενική, πλατιά, λαική κατανάλωση! Σε αυτούς τους ψευδοπροφήτες κατά την ''Αποκάλυψη'' του Ευαγγελιστή Ιωάννη αναφέρεται ο νέος ''Φάκελλος'' που ανοίγουμε υπό τον εμφανή, αυτοδίκαια διεκδικητικό και εμφατικό τίτλο ''Και είδον άλλο θηρίον αναβαίνον εκ της γης και είχε κέρατα δύο, όμοια αρνίω και ελάλει ως δράκων''! Σε αυτόν θα παρελάσουν όλοι οι θιασώτες της Εωσφορικής Κίνησης, αρχής γενομένης από τον πρωτοπόρο και πρωταγωνιστή του Οικουμενιστικού Θιάσου, τον Τεκτονικό μοιχεπιβάτη του Οικουμενικού Θρόνου, Μελέτιο Μεταξάκη. Τα γραπτά που συλλέξαμε, προέρχονται εκ του Τύπου -κυρίως του Εκκλησιαστικού- ημερησίου και περιοδικού και τα δημοσιεύουμε αυτούσια κάθε φορά, χωρίς σχολιασμούς και επικρίσεις. Ο κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης θα δύναται να συνειδητοποιήσει και να κατανοήσει την πτώση και την έκπτωση των Οικουμενιστών από τα ίδια τους τα κείμενα, ακολουθώντας την επιταγή του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου: ''Ει που την ευσέβειαν παραβλαπτομένην ίδοις, μη προτίμα την ομόνοιαν της αληθείας, αλλ' ίστασο γενναίως έως θανάτου… την αλήθειαν μηδαμού προδιδούς''. P.G. 60, 611. Εύχεσθε!
|
Άρθρο του επισήμου -Οικουμενιστή- θεολόγου της Εκκλησίας της Ελλάδος κατά το 1922 Αμίλκα Σ. Αλιβιζάτου στο ''Ημερολόγιον της Μεγάλης Ελλάδος'' του Γεωργίου Δροσίνη, υπό τον τίτλο ''Η Ένωσις των Εκκλησιών - Ορθόδοξοι και Αγγλικανοί'', έτος 1922, σελ. 439-442. |
Ο τίτλος της ετικέτας της ανάρτησης ''Και είδον άλλο θηρίον αναβαίνον εκ της γης και είχε κέρατα δύο, όμοια αρνίω και ελάλει ως δράκων'' είναι καθόλα ενδεικτικός των ψευδοπροφητών της λεγομένης Οικουμενικής Κίνησης ή Παναίρεσης των Εσχάτων, που με την ανατολή του 20ού αιώνα ανεδύθησαν ίνα ''λαλούν διεστραμμένα''. Πρόκειται για μια σειρά επιστολών, ανακοινώσεων, εγκυκλίων και γενικότερα συγγραμμάτων τους, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο προάγουν τον διαχριστιανικό συγκρητισμό, αλλοιώνουν, μετασχηματίζουν και εγκαθιστούν έναν κάλπικο, πλαστό και απομιμητικό ''χριστιανισμό'', που απευθύνεται σε μάζες, γιατι ο ίδιος ο Οικουμενισμός διατίθεται σε οικουμενική, πλατιά, λαική κατανάλωση! Σε αυτούς τους ψευδοπροφήτες κατά την ''Αποκάλυψη'' του Ευαγγελιστή Ιωάννη αναφέρεται ο νέος ''Φάκελλος'' που ανοίγουμε υπό τον εμφανή, αυτοδίκαια διεκδικητικό και εμφατικό τίτλο ''Και είδον άλλο θηρίον αναβαίνον εκ της γης και είχε κέρατα δύο, όμοια αρνίω και ελάλει ως δράκων''! Σε αυτόν θα παρελάσουν όλοι οι θιασώτες της Εωσφορικής Κίνησης, αρχής γενομένης από τον πρωτοπόρο και πρωταγωνιστή του Οικουμενιστικού Θιάσου, τον Τεκτονικό μοιχεπιβάτη του Οικουμενικού Θρόνου, Μελέτιο Μεταξάκη. Τα γραπτά που συλλέξαμε, προέρχονται εκ του Τύπου -κυρίως του Εκκλησιαστικού- ημερησίου και περιοδικού και τα δημοσιεύουμε αυτούσια κάθε φορά, χωρίς σχολιασμούς και επικρίσεις. Ο κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης θα δύναται να συνειδητοποιήσει και να κατανοήσει την πτώση και την έκπτωση των Οικουμενιστών από τα ίδια τους τα κείμενα, ακολουθώντας την επιταγή του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου: ''Ει που την ευσέβειαν παραβλαπτομένην ίδοις, μη προτίμα την ομόνοιαν της αληθείας, αλλ' ίστασο γενναίως έως θανάτου… την αλήθειαν μηδαμού προδιδούς''. P.G. 60, 611. Εύχεσθε!
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Μέρος 13ον
''ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ''
(1922)
Η ΕΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ
ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙ ΑΓΓΛΙΚΑΝΟΙ
Εν έτει 1865 ιδρύθη εν Αγγλία η Eastern Church Association, ης αποκλειστικός σκοπός ήτο η μελέτη του ζητήματος της ενώσεως των Εκκλησιών και η επιδίωξις της επιτυχίας του σκοπού αυτού.
Ήδη από των αρχών του ΙΘ' αιώνος αι δύο Εκκλησίαι εκινήθησαν συμπαθώς προς αλλήλας και δη εξ αφορμής των εκδόσεων και μεταφράσεων της Αγίας Γραφής. Οι Πατριάρχαι Κύριλλος ΣΤ' και ο Εθνομάρτυς Γρηγόριος Ε' ηυνόησαν και ενέκριναν τας εκδόσεις της Λονδινείου Εταιρείας.
Ο Γρηγόριος ΣΤ' επέτρεψε την υπό Ορθοδόξων κληρικών ταφήν των εν Ανατολή θνησκόντων Αγγλικανών, τουθ' όπερ έδωκεν αφορμήν θερμών εκδηλώσεων υπέρ της Ορθοδόξου Εκκλησίας εν Αγγλία.
Εξ όλων των εις Ελλάδα ελθόντων ιεραποστόλων εξ Αμερικής ο μόνος επιτυχών εις τας ενεργείας του διά την ίδρυσιν σχολείων, και ιδία του αρχαιοτάτου και αρίστου παρ' ημίν εν Αθήναις παρθεναγωγείου, ήτο ο αγγλικανός ιερεύς Χιλλ, όστις ως και οι διάδοχοι αυτού εν τω σχολείω απεριορίστως εσεβάσθησαν την ορθόδοξον Εκκλησίαν, εις χείρας αυτής αφήνοντες την θρησκευτικήν μόρφωσιν των τροφίμων του.
Η επίσκεψις του αρχιεπισκόπου Σύρου Αλεξάνδρου Λυκούργου εις Αγγλίαν κατά το 1870 έδωκεν αφορμήν σοβαράς ανακινήσεως του ζητήματος της ενώσεως.
Εκ παραλλήλου το κατά το 1874 συγκροτηθέν συνέδριον διά το ζήτημα των Παλαιοκαθολικών, εις ο παρέστησαν Αγγλικανοί και Ορθόδοξοι έδωκεν νέαν αφορμήν εξετάσεως του ζητήματος.
Αι κατά του Μητροπολίτου Αθηνών Θεοφίλου (1872), του Οικ. Πατριάρχου Διονυσίου Ε' (1887) και της Ρωσικής Διοικούσης Συνόδου (1888) ανταλαγείσαι φιλοφρονήσεις μετά των αρχών της Αγγλικανικής Εκκλησίας προήγαγον σημαντικώς το ζήτημα της ενώσεως.
Ουχ ήττον συνετέλεσεν εις την προαγωγήν ταύτην και η παρουσία του αρχιεπισκόπου Ζακύνθου Διονυσίου Λάτα εις το εν Σικάγο παγχριστιανικόν Συνέδριον (1893).
Εκείνο όμως το οποίον καταπληκτικώς προήγαγεν επ' εσχάτων την ενωτικήν κίνησιν, ήτο η παρουσία του νυν Οικουμενικού Πατριάρχου Μελετίου Δ' ως Μητροπολίτου Αθηνών εν Ευρώπη και Αμερική επί κεφαλής επισήμου αποστολής. Τόσον εν Αμερική όσον και εν Ευρώπη η παρουσία του Μητροπολίτου Αθηνών έδωκεν αφορμήν εις θερμοτάτας εκδηλώσεις τιμής προς αυτόν και προς την Ορθόδοξον Εκκλησίαν εκ μέρους των Αγγλικανών.
Αι τρεις ιδίως θεολογικαί συζητήσεις αι λαβούσαι χώραν εν Ν. Υόρκη, εν Λονδίνω και εν Οξφόρδη μεταξύ ημών (Μητροπολίτου, Χρυσ. Παπαδοπούλου και του γράφοντος) και των επιφανεστάτων Αγγλικανών κληρικών και θεολόγων, συνετέλεσαν εις την άρσιν πλείστων παρεξηγήσεων, εις την διάλυσιν όλων των αμφιβολιών και εις την στερέωσιν της πεποιθήσεως και της ελπίδος, ότι η απομάκρυνσις της επιτεύξεως της ενώσεως των δύο Εκκλησιών μόνον εκ κακής θελήσεως δύναται να προέρχεται.
Κατά τας συζητήσεις εκείνας διεπιστώθη ότι η Αγγλικανική Εκκλησία ουδαμώς διίσταται της της ορθοδόξου αντιλήψεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας και ως προς την διδασκαλίαν και ως προς την λατρείαν.
Η τοιαύτη συμφωνία αντιλήψεων και πεποιθήσεων από της διδασκαλίας της δογματικής, μέχρι της διαμορφώσεως της εξωτερικής λατρείας, η διαπιστωθείσα εις τας θεολογικάς ταύτας συζητήσεις, καθιστά όχι πλέον επιθυμητήν την ένωσιν, αλλά επιτακτικήν την ανάγκην προς ταύτην.
Οι κατά το 1920 εν τη παγκοσμίω Χριστιανικώ Συνεδρίω της Γενεύης λαβόντες μέρος Ορθόδοξοι αντιπρόσωποι και Αγγλικανοί, συνελθόντες ιδιαιτέρως, διεπιστώσαμεν την υπάρχουσαν συμφωνίαν και την υφισταμένην πραγματικήν ένωσιν, ης μόνη η τυπική σχεδόν ανακήρυξις υπελείπετο.
Εκ παραλλήλου η εν Lambeth Παναγγλική Σύνοδος διετράνωσε τα προς την Ορθοδοξίαν αισθήματα σεβασμού και αφοσιώσεως διά της προσκλήσεως εν αυτή αντιπροσώπων του Οικουμενικού Πατριαρχείου (παρέστησαν ο Διδυμοτείχου Φιλάρετος και ο καθηγητής Κομνηνός) εις ους επεδαψίλευσαν μεγάλας τιμάς και ους διαβεβαίωσαν περί της θερμής και ειλικρινούς διαθέσεως προς ένωσιν.
Η εν Ελλάδι επακολουθήσασα έκτοτε κατάστασις, από πολιτικής και εκκλησιαστικής απόψεως, συνετέλεσεν εξ αντιθέτου εις νέας εκδηλώσεις των Αγγλικανών υπέρ της Εκκλησίας μας.
Ο από του Μητροπολιτικού θρόνου Αθηνών βιαίως απομακρυνθείς Μελέτιος, μεταβάς εις Αγγλίαν και Αμερικήν, έτυχε θερμοτάτης υποδοχής και απεριορίστων τιμών. Ο κατά τον αυτόν χρόνον εις Αγγλίαν αποδημήσας Τοποτηρητής του Οικουμενικού Θρόνου Προκόπιος Δωρόθεος, έδωκεν αφορμήν πρωτοφανών εκδηλώσεων τιμών προς τον πρωτόθρονον της Ορθοδοξίας εκ μέρους των Αγγλικανών, ενώ αι εις τον νεκρόν του εις Κύριον αποδημήσαντος εν Λονδίνω μεγαλουργού τούτου Ιεράρχου αποδοθείσαι τιμαί εκ μέρους των Αγγλικανών συνετέλεσαν εις πραγματικήν σύσφιγξιν των δεσμών των συνδεόντων στενώς ήδη τας δύο Εκκλησίας.
Η εκλογή τέλος του Μελετίου ως Οικουμενικού Πατριάρχου, ενώ ευρίσκετο ούτος εισέτι εις Αμερικήν, έδωκεν αφορμήν εις νέας εκδηλώσεις των Αγγλικανών υπέρ της Ορθοδοξίας.
Εν εισέτι υπολείπεται νυν: η διαφώτισις του λαού εκατέρωθεν. Ευθύς ως εις την συνείδησιν του λαού το πράγμα ωριμάση, ως ωρίμασεν ήδη εις την συνείδησιν των θεολόγων, η ένωσις είναι γεγονός τετελεσμένον.
Η Ένωσις είναι δυνατή, διότι δεν υφίσταται ουσιώδης μεταξύ των δύο Εκκλησιών διαφορά.
Είναι δυνατή, διότι ουδετέρα των Εκκλησιών θα απολέση τι των ιδιαιτέρων αυτής χαρακτηριστικών, άτινα θα εξακολουθήσωσι να είναι σεβαστά, ως ήσαν και προ του σχίσματος κατά τον ίδιον τρόπον και εις ιδίαν έκτασιν και μεγαλυτέραν υπάρχοντα.
Διά δε τα αποτελέσματα της ενώσεως περιττεύει πάσα ανάπτυξις. Η δύναμις της ούτω ενωθησομένης Εκκλησίας θα είναι απεριόριστος΄
υπό τον τοιούτον δε ορθόδοξον όγκον θα υποκύψη αναγκαίως ο Παπισμός, όστις θα αναγκασθή να αναγνωρίση τέλος την αλήθειαν εξ ης παρεξέκλινε. Ούτω δε θα συντελεσθή η κατά τους λόγους του Κυρίου ένωσις σύμπαντος του Χριστιανικού κόσμου ουχί υπό τον Πάπαν, αλλά υπό τον Χριστόν.
Ιούνιος 1922
Αμίλκας Σ. Αλεβιζάτος
Εισαγωγή στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Άρθρο του επισήμου -Οικουμενιστή- θεολόγου της Εκκλησίας της Ελλάδος κατά το 1922
Αμίλκα Σ. Αλιβιζάτου
στο ''Ημερολόγιον της Μεγάλης Ελλάδος'' του Γεωργίου Δροσίνη,
υπό τον τίτλο ''Η Ένωσις των Εκκλησιών - Ορθόδοξοι και Αγγλικανοί'',
έτος 1922, σελ. 439-442.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου