ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ

Αειμνήστου Μητροπολίτου Ὠρωποῦ καί Φυλῆς κ. Κυπριανοῦ († 2013)

Η ΜΝΗΜΗ τοῦ ῾Οσίου Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ μᾶς θυμίζει πάντοτε τὴν θαυμάσια καὶ θεόπνευστη διδασκαλία του, ὅτι «ὁ σκοπὸς τῆς χριστιανικῆς ζωῆς εἶναι ἡ ἀπόκτησις τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος». Οἱ μωρὲς παρθένες τοῦ Εὐαγγελίου δὲν εἶχαν λάδι, δηλαδὴ τὴν Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· εἶχαν βέβαια ἀρετές, ἀλλὰ δὲν ἐπεδίωκαν διὰ μέσου αὐτῶν νὰ ἀποκτήσουν τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. 

'Οσοι νομίζουν, ὅτι θὰ σωθοῦν βασιζόμενοι στὸ πλῆθος μόνο τῶν καλῶν πράξεών τους, πλανῶνται. Οἱ ἀρετὲς δὲν εἶναι αὐτοσκοπός.

᾿Επιδίωξίς μας πρέπει νὰ εἶναι τὸ νὰ ἐξασκοῦμε τὶς ἀρετὲς στὸ ῎Ονομα τοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ λάβουμε τὴν Χάρι τοῦ Θείου Παρακλήτου. ῾Η ψυχὴ ποὺ δὲν ἔχει ζωοποιηθῆ ἀπὸ τὸ ῞Αγιον Πνεῦμα εἶναι νεκρά, εἶναι μία «μωρὰ παρθένος», ἡ ὁποία θὰ κλεισθῆ ἔξω ἀπὸ τὸν Παράδεισο.

Μέσα στὸ εὐλογημένο Σῶμα τοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ ὁ ἄνθρωπος λυτρώνεται, μεταμορφώνεται, μεταστοιχειώνεται καὶ σώζεται «διὰ τῶν Μυστηρίων τῆς ᾿Εκκλησίας καὶ τῶν ἁγίων ἀρετῶν μὲ τὴν δύναμιν καὶ τὴν χάριν τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος».

Τὸ δυστύχημα εἶναι, ὅτι δὲν ὑποτιμᾶ μόνον ἡ αἱρετικὴ Δύσις τὸ ῞Αγιον Πνεῦμα, ἀλλὰ καὶ οἱ ᾿Ορθόδοξοι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ρίπτουν τὸ βάρος τῆς χριστιανικῆς τους ζωῆς στὴν δρᾶσι καὶ στὰ ἔργα, τὰ ὁποῖα τοὺς ἀπορροφοῦν καὶ τοὺς ἐξομοιώνουν μὲ τοὺς παντοίους κοινωνικοὺς ἐπαναστάτας τῆς ἐποχῆς μας, ποὺ δὲν μποροῦν τελικὰ νὰ δώσουν μία χριστιανικὴ μαρτυρία ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ.

Τὸ Εὐαγγέλιον ὅμως τοῦ Χριστοῦ μας εἶναι ᾿Αποκάλυψις, τὴν ὁποία βιώνει ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸν φωτισμὸ τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος· πρέπει νὰ ἐνεργούμεθα ἀπὸ τὸν Θεῖο Παράκλητο γιὰ νὰ μεταλαμπαδεύσουμε τὸ φῶς τῆς Χάριτος. «Οὐδεὶς δύναται εἰπεῖν Κύριον ᾿Ιησοῦν εἰ μὴ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ».

Με πόθο πολὺ καὶ λαχτάρα καὶ θέρμη πνευματικὴ πρέπει συνεχῶς νὰ παρακαλοῦμε τὸ Πανάγιον Πνεῦμα νὰ ἔλθη καὶ νὰ σκηνώση μέσα μας, νὰ πληρώση τὴν ὕπαρξί μας, νὰ μᾶς ἀξιώση νὰ προφέρουμε τὸ «Κύριε ἐλέησον» μὲ βαθιὰ συναίσθησι καὶ συντριβή, νὰ μᾶς βοηθήση νὰ ἔχουμε δάκρυα μετανοίας καὶ νὰ στενάζουμε τελωνικῶς στὴν προσευχή μας.

Τέλος, νὰ μὴ λησμονοῦμε τὴν θεμελιώδη ἀλήθεια, ὅτι οἱ ἀρετὲς εἶναι τὰ ἐργαλεῖα καὶ τὰ μέσα, μὲ τὰ ὁποῖα θὰ καθαρισθοῦμε γιὰ νὰ ἀποκτήσουμε τὸ ῞Αγιον Πνεῦμα· ποτὲ δὲν εἶναι σκοπός, ὅπως διδάσκει καὶ ὁ Ἅγιος Διάδοχος Φωτικῆς:

«῾Η νηστεία ἔχει μὲν καθ᾿ ἑαυτὴν καύχημα, ἀλλ᾿ οὐ πρὸς τὸν Θεόν· ἐργαλεῖον γάρ ἐστιν, ὥσπερ εἰς σωφροσύνην ρυθμίζον τοὺς θέλοντας. Οὐ δεῖ ἐπ᾿ αὐτῇ μέγαφρονεῖν τοὺς τῆς εὐσεβείας ἀγωνιστάς, ἐκδέχεσθαι δὲ μόνον ἐν πίστει Θεοῦ τὸ πέρας ἡμῶν τοῦ σκοποῦ». (2006)

Εκ του ορθοδόξου περιοδικού ''Άγιος Κυπριανός'', 
έκδοση της Ιεράς Μονής Άγιος Κυπριανός και Αγία Ιουστίνη Φυλής Αττικής, 
τεύχος 381, Χειμώνας - Άνοιξη 2020, σελ. 161.