 |
''Ον και λαβόντες οι παριστάμενοι, απέτεμον την κεφαλήν αυτού, το σώμα αυτού έξω της πόλεως ρίψαντες τοις κυσί. Τούτον φιλόχριστοί τινες, νυκτός καταλαβούσης, ανελάβοντο, και μύροις και οθονίοις ειλίσαντες, έθεντο εν γλωσσοκόμῳ και απέθεντο ως Μάρτυρα εν τω του Ναού Θυσιαστηρίῳ. Επιτελουμένης ουν της θείας Μυσταγωγίας και του Διακόνου αναβοώντος το, Όσοι κατηχούμενοι προέλθετε, οι κατηχούμενοι προέλθετε, πάντων ορώντων, αυτομάτως το γλωσσόκομον εξήρχετο, άνευ ἀνθρωπίνης χειρός· και έμενεν εν τω νάρθηκι της Εκκλησίας, άχρι της απολύσεως...'' |
''Η εργασία αυτή συνοψισμένη στο βιβλίο
''Λόγοι περί Υπακοής''
από την σειρά Δ': ''Ορθόδοξες Μοναχικές Εμπειρίες''.
εξεφωνήθη ως Πανηγυρικός Λόγος το έτος (1987)
στην ειδική Εκδήλωσι
''Ευχαριστήρια'': ''Εν έργω και λόγω τίμα τον Πατέρα σου'',
την οποία διωργάνωσε
η Ιερά Μονή των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης Φυλής Αττικής,
προς τιμήν του εορτάζοντος Πνευματικού αυτής Πατρός και Καθηγουμένου
Σεβ. Μητροπολίτου Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού.
Το κείμενο κυκλοφορεί για πρώτη φορά, βελτιωμένο, συμπληρωμένο και υπομνηματισμένο.
Τη αυτή ημέρα, Οκτωβρίου ιε'
Μνήμη της αθλήσεως Μοναχού τινος και Μάρτυρος και ωφέλιμος διήγησις περί αυτού.
Μοναχός τις ην εν σκήτει, υπείκων Πατρὶ επὶ χρόνους τινάς. Ούτος, φθόνῳ του μισοκάλου δαίμονος, της υπακοής εκπεσών,
εξήλθε, χωρὶς αιτίας τινὸς επιβλαβούς, απὸ των χειρών του γέροντος, καταφρονήσας και του επιτιμίου, επιτιμηθεὶς διὰ την της υπακοής αθέτησιν.
Κατελθὼν δε εν Αλεξανδρείᾳ τη πόλει, εκρατήθη παρὰ του εκείσε άρχοντος, αποδυθεὶς και το μοναχικὸν σχήμα, ως κατεπείγοντος αυτὸν θύσαι τοις ειδώλοις.
Ως δε ουδόλως είχε τούτον καταπειθή, βουνεύροις μεν πρώτον έτυψεν αφειδώς·
ειθ᾿ ούτω την κεφαλὴν αυτού ξίφει αποτμηθήναι προσέταξεν.
Ον και λαβόντες οι παριστάμενοι, απέτεμον την κεφαλὴν αυτού, το σώμα αυτού έξω της πόλεως ρίψαντες τοις κυσί.
Τούτον φιλόχριστοί τινες, νυκτὸς καταλαβούσης, ανελάβοντο, και μύροις και οθονίοις ειλίσαντες, έθεντο εν γλωσσοκόμῳ και απέθεντο ως Μάρτυρα εν τω του Ναού Θυσιαστηρίῳ.
Επιτελουμένης ουν της θείας Μυσταγωγίας και του Διακόνου αναβοώντος το,
Όσοι κατηχούμενοι προέλθετε, οι κατηχούμενοι προέλθετε, πάντων ορώντων, αυτομάτως το γλωσσόκομον εξήρχετο, άνευ ἀνθρωπίνης χειρός·
και έμενεν εν τω νάρθηκι της Εκκλησίας, άχρι της απολύσεως·
και πάλιν αυτομάτως εισερχόμενον ίστατο εν ω προετυπώθη τόπῳ ίστασθαι.
Τούτο γινόμενον εξέπληττε τους ορώντας.
Όπερ αναμαθὼν και τις των ευδιακρίτων, εδεήθη του Θεού περὶ τούτου, και ταχείαν την λύσιν ἐδέξατο.
Άγγελος γαρ επιστάς, φησὶ προς αυτόν·
Τί έκθαμβος γέγονας επὶ τω γεγενημένῳ;
ουκ έλαβον οι Απόστολοι του Χριστού, ως οίσθα, εξουσίαν του δεσμείν και λύειν, και εξ αὐτών πάλιν οι καθεξής μαθηταὶ τούτων;
Ούτος ουν ο το αίμα αυτού υπὲρ Χριστού εκχέας αδελφός, και εν τω Θυσιαστηρίῳ μη συγχωρούμενος κείσθαι, της Προσφοράς τελουμένης, υπὸ Αγγέλου διώκεται άχρι του Νάρθηκος.
Του δείνος γὰρ του συνασκητού σου της υπακοής εκπεσών, ως μαθητὴς αυτού γεγονὼς και ευλόγως δεσμευθεὶς υπ' αυτού, εκείθεν απανίσταται δεδεμένος·
και ως μεν Μάρτυς, τον στέφανον έλαβεν·
ως δε τον δεσμὸν έχων, ου συγχωρείται ένδον κείσθαι, της Προσφοράς τελουμένης, ει μη ο δήσας λύσει αυτόν.
Ταύτα μεμαθηκὼς ο θείος Πρεσβύτης, λαβὼν την ράβδον απήλθε προς τον Ασκητήν·
και εξυφάνας αυτώ το παν της ιστορίας, συγκατήλθε μετ' αυτού εις την Αλεξάνδρειαν·
και τον ναόν, εν ω το λείψανον εναπέκειτο του Μάρτυρος, καταλαβόντες και την θήκην παρανοίξαντες του Μάρτυρος, την συγχώρησιν ομού εποιήσαντο·
και τούτον κατασπασάμενοι, έστησαν εις δοξολογίαν, και της θείας Μυσταγωγίας τελεσθείσης, μεμένηκεν ο Μάρτυς ασάλευτος εν τω Θυσιαστηρίω κείμενος έκτοτε και μέχρι του νυν.
Τ έ λ ο ς
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Σειρά συνακόλουθων αναρτήσεων εκ του βιβλίου
''Λόγοι Περί Υπακοής''
από την σειρά Δ': ''Ορθόδοξες Μοναχικές Εμπειρίες''
έκδοση της Ιεράς Μονής Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης Φυλής Αττικής.
(1999), σελ. 53-55.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου