 |
''Εσύ -συμβούλευε πατρικά ο άγ. Κύριλλος Αλεξανδρείας- εσύ να προφέρεις τα θεία ονόματα όταν είσαι άρρωστος, και θα γίνης καλά. Έτσι πράττεις καλύτερα, το Θεό δοξάζοντας και όχι τα ακάθαρτα πνεύματα'' [''αυτός υπέρ σεαυτού προσευχόμενος αναφώνει τις λέξεις΄ άμεινον γαρ ή εκείνοι (οι μάγοι κ.λπ) δράσσεις, τω Θεώ την δόξαν ανατιθείς και ουχί τους ακαθάρτοις πνεύμασι'']. Την ίδια διδασκαλία επαναλάμβανε ύστερα από μερικούς αιώνες και ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Προέτρεπε ο Αρχιεπίσκοπος της Θεσσαλονίκης τους χριστιανούς, όταν αρρώστιες προσέλαβαν το σώμα τους να μην τρέχουν σε ''επαοιδούς και γόητες'' (μάγους), αλλά στο Θεό, στις πρεσβείες των Αγίων, στους λειτουργούς που έχουν τάξει τον εαυτό τους σε προσευχές και δεήσεις για μας. Διότι, όσοι καταφεύγουν σε μαγικά πράγματα, περιφρονούν τον Θεό, πάνε με τους δαίμονες, θανατώνουν τις ψυχές των και μερικές φορές τρυγούν από αυτά βαρειές αρρώστιες και θάνατο. Άριστη, λοιπόν, λύση που μας υποδεικνύει η θεία Σοφία είναι η τέλεση του ι. Ευχελαίου. ''Ο πρώτος του καιρός είναι η σωματική ίαση''. |
2. Η υγεία ως καρπός του Ευχελαίου
Όπως φαίνεται καθαρά στη σχετική περικοπή της Επιστολής του αδελφοθέου Ιακώβου (5, 14-15) το μυστήριο του Ευχελαίου τελείται προς χάριν των αρρώστων χριστιανών.
Ο ταλαιπωρημένος σωματικά χριστιανός έχει τη δυνατότητα διά μέσου των ιερέων να επικαλεσθεί το έλεος του Θεού και να ελπίζει στην απαλλαγή του από τη μάστιγα της αρρώστιας.
Ω, της θείας αγαθότητας! Καθηλωμένος ο χριστιανός στο κρεβάτι του πόνου, υποφέροντας, δυσφορώντας, με πυρετό με ψυχική αγωνία και ταραχή, δέχεται τους πρεσβυτέρους για να προσευχηθούν επάνω του, να τον αλείψουν με άγιο λάδι και περιμένει η ''ευχή'' τους να του χαρίσει την πολυπόθητη υγεία.
''Η στιγμή του θανάτου -και κάθε ασθένεια είναι δυνατό να οδηγήση σε θάνατο- φαίνεται να είναι η στιγμή της απόλυτης μοναξιάς, γράφει ο Π. Ευδοκίμοφ.
Αυτήν ακριβώς την στιγμή η Εκκλησία έρχεται να σχηματίση γύρω από το μέλος που υποφέρει τον ιερό κύκλο της κοινωνίας''.
Την υγεία του, λοιπόν, ο άρρωστος χριστιανός ζητεί από το Θεό του ή μόνος του προσευχόμενος ή το καλύτερο διά μέσου του μυστηρίου του Ευχελαίου.
Εκτός από την Ιατρική επιστήμη, τα φάρμακα κ.λπ. σε καμμιά άλλη ''δύναμη'' δεν επιτρέπεται να καταφεύγει.
Δυστυχώς μερικοί από παλιά, μέσα στην απελπισία τους αναζητούν βοήθεια σε μάγους, σε αγύρτες, σε άθλιους εμπόρους της ανθρώπινης συμφοράς.
Έντονα διαμαρτύρονταν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας για τις ενέργειες αυτές των χριστιανών, να επιζητούν σε μάγους τη λύτρωση από βασανιστικές αρρώστιες.
''Εσύ -συμβούλευε πατρικά ο άγ. Κύριλλος Αλεξανδρείας- εσύ να προφέρεις τα θεία ονόματα όταν είσαι άρρωστος, και θα γίνης καλά. Έτσι πράττεις καλύτερα, το Θεό δοξάζοντας και όχι τα ακάθαρτα πνεύματα''
[''αυτός υπέρ σεαυτού προσευχόμενος αναφώνει τις λέξεις΄ άμεινον γαρ ή εκείνοι (οι μάγοι κ.λπ) δράσσεις, τω Θεώ την δόξαν ανατιθείς και ουχί τους ακαθάρτοις πνεύμασι''].
Την ίδια διδασκαλία επαναλάμβανε ύστερα από μερικούς αιώνες και ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς.
Προέτρεπε ο Αρχιεπίσκοπος της Θεσσαλονίκης τους χριστιανούς, όταν αρρώστιες προσέλαβαν το σώμα τους να μην τρέχουν σε ''επαοιδούς και γόητες'' (μάγους), αλλά στο Θεό, στις πρεσβείες των Αγίων, στους λειτουργούς που έχουν τάξει τον εαυτό τους σε προσευχές και δεήσεις για μας.
Διότι, όσοι καταφεύγουν σε μαγικά πράγματα, περιφρονούν τον Θεό, πάνε με τους δαίμονες, θανατώνουν τις ψυχές των και μερικές φορές τρυγούν από αυτά βαρειές αρρώστιες και θάνατο.
Άριστη, λοιπόν, λύση που μας υποδεικνύει η θεία Σοφία είναι η τέλεση του ι. Ευχελαίου. ''Ο πρώτος του καιρός είναι η σωματική ίαση''.
Σύμφωνα με τους προεκτεθέντας σαφεστάτους αποστολικούς λόγους ''και η ευχή της πίστεως σώσει τον κάμνοντα και εγερεί αυτόν ο Κύριος'', παρατηρεί ο αείμνηστος Πρωτοπρ. Κωνσταντίνος Καλλίνικος, οίτινες ασοφιστεύτως λαμβανόμενοι, δηλούσι ...σωτηρίαν από τον ασθενείας κάματον και εξέγερσιν από της κλίνης του σωματικού πόνου''.
Κάποια προτύπωση του αγίου τούτου και σωστικού μυστηρίου της πίστεώς μας έχουμε στην επάλειψη με λάδι από τους αγίους Αποστόλους άρρωστων ανθρώπων, τους οποίους με αυτόν τον τρόπο τους εθεράπευαν (Μάρκ. 6.13).
Το λάδι βέβαια αυτό στα άγια χέρια των Αποστόλων χρησίμευε για να διεγείρη την πίστη του αρρώστου, η οποία πίστη ήταν απαραίτητη για να ενεργοποιηθεί το θαυματουργό τους χάρισμα.
Πάντοτε όμως δεν ακολουθεί το μυστήριο του Ευχελαίου η πλήρης θεραπεία του άρρωστου χριστιανού.
Όταν παρατηρήθηκε ''...ενώ στα μυστήρια παρέχονται οι δωρεές του Αγίου Πνεύματος και μαρτυρείται η συντέλεση του μαρτυρίου, το μυστήριο του αγίου Ελαίου περιορίζεται να ζητεί μόνο την χάρη της ιάσεως, χωρίς διόλου να καταδικάσει το αποτέλεσμα.
Είναι αδύνατον να υποτεθεί μία διαρκής διακονία ιάσεως΄ αυτή εξαρτάται από την θαυματουργική δύναμη του Θεού που την στέλνει κατά την ευδοκία του.
Η Εκκλησία έτσι δέεται για την ίαση χωρίς όμως και να την απαγγέλλει''. Και αν όμως μετά την τέλεση του ι. Ευχελαίου δεν έρχεται η τέλεια ανάρρωση του άρρωστου χριστιανού πάντοτε, εντούτοις η πνευματική και σωματική δωρεά, που απολαμβάνει, δεν είναι τυχαία.
Ο πιστός νιώθει τότε τη δροσιστική αύρα του Αγ. Πνεύματος. Αισθάνεται ο κλινήρης αδελφός ανακούφιση, πιο ελαφρό το βάρος της αρρώστιας και η ελπίδα φτερώνει την ψυχή του.
Η υπομονή και η καρτερία έρχονται να του συμπαρασταθούν. Η ψυχή του απελευθερώνεται, ξεκαθαρίζει από το μαύρο σύννεφο της απελπισίας του θανάτου, που πλησιάζει.
Το Πνεύμα το Άγιο, ο Παράκλητος, τον σκέπει και τον ηρεμεί. Η ανάκτηση επιμένως της υγείας διά μέσου του μυστηρίου του Ευχελαίου ανήκει στη θεία Πρόνοια και ευδοκία.
Μόνον εάν η θεία Αγάπη κρίνει ότι συμφέρει στην πνευματική ωφέλεια και την ψυχική σωτηρία του αρρώστου, αφού ''η αθανασία δεν εμπολιτεύεται εις τον ημέτερον πλανήτην'', όπως διδάσκει και ο άγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς:
''ο δε προς Θεόν και τους αγίους αυτού προστρέχων εν ανάγκαις και αθενείαις, ει συμφέρει τούτω, και των σωματικών αναγκών λύεται και των νοσημάτων απαλλάττεται''.
Ας μη στεναχωρείται, λοιπόν, ο πιστός χριστιανός, μήπως τάχα η πνευματική του αδυναμία ή οι αμαρτίες και η ολιγοπιστία του δεν επέτρεψαν να απολαύσει την ποθητή υγεία. Όχι!
Η αγάπη του Θεού δεν τον εγκατέλειψε. Ο Κύριος αγρυπνεί παρακολουθώντας ευσπλαχνικά το πλοίο της ζωής του, καθώς χτυπιέται από τα κύματα του σωματικού πόνου.
''Εάν διά του μυστηρίου τούτου δεν παρέχεται απαρεγκλίτως η θεραπεία του ασθενούς από της νόσου αυτού, δεν οφείλεται τούτο πάντοτε εις την ολιγοπιστίαν του ασθενούς, αλλ' εις οικονομίαν της θείας προνοίας ευεγερτικής εις τον πάσχοντα''.
3. Η άφεση των αμαρτιών
Σύμφωνα με το γνωστό χωρίο μας από την καθολική Επιστολή του αδελφοθέου Ιακώβου, με το μυστήριο του Ευχελαίου εκτός από τη θεραπεία του σώματος προσφέρεται στον άρρωστο χριστιανό και η άφεση των αμαρτιών του ''καν αμαρτίας ή πεποιηκώς αφεθήσεται αυτώ''.
Όπως είδαμε και σε προηγούμενο κεφάλαιο, η αμαρτία, η ενσυνείδητη και κατ' εξακολούθηση παράβαση του θείου θελήματος, έχει συνέπειες και στην υγεία μας.
Σε αρκετές περιπτώσεις, αρρώστιες σωματικές έχουν αιτία διάφορα ηθικά παραπτώματα.
Τούτο δεν το αρνείται ούτε αυτή η Ιατρική επιστήμη. Ότι δηλαδή ο ψυχικός παράγοντας κατέχει σημαντική θέση στο κεφάλαιο της υγείας του ανθρώπου, επιβεβαιώνοντας έτσι την από αιώνων διαπίστωση της Αγ. Γραφής, ότι ''ο φοβούμενος εντολήν, ούτος υγιαίνει'' και ''καρδίας ευφραινομένης πρόσωπον θάλλει'' (Παροιμ. 13,13 και 15,13).
''Άπασαι αι οργανικαί λειτουργίαι μέχρι και αυτών των μελών αδήλων βιολογικών εκδηλώσεων, διατελούν συνεχώς υπό αδιαλλείπτως επενεργούσας ψυχικάς δυνάμεις''. (Μ. Γερουλάνος).
Γι' αυτό το λόγο και σε μεγάλα θεραπευτικά κέντρα του εξωτερικού επιδιώκεται η συνεργασία των γιατρών με τους ανθρώπους της Εκκλησίας (ιερείς, πνευματικούς, θειλόγους κ.λπ).
Αφοί, λοιπόν, στις περισσότερες περιπτώσεις αιτία της οδυνηρής αρρώστιας έγινε η αμαρτία λογικό είναι πρώτα να εξαλειφθεί η αιτία, ώστε να ανθίσει η ελπίδα, ότι θα εξαλειφθεί και το αποτέλεσμα.
''Τούτο και ο Κύριος ημίν δεικνύς εν τω Ευαγγελίω, διδάσκει ο άγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς, μέλλων με ιάσθαι τον εν Καπερναούμ υπό τεσάρων προς αυτόν καθιέμενον παράλυτον, φησί προς αυτόν,
''τέλνον, αφίωνταί σου αι αμαρτίαι'' προανασπών οίον το κέντρον και το αίτιον εκβάλλων της νόσου, και τότε την ιατρείαν επάγων''.
Το γεγονός δε ότι με το μυστήριο του Ευχελαίου εξαλείφονται οι αμαρτίες του αρρώστου, όπως είδαμε σε προηγούμενο κεφάλαιο, επεβεβαιώνεται και από τον αρχαίο διδάσκαλο τον Ωριγένη, όπως και από τον ιερό Χρυσόστομο.
''Το εδεμικό ''ξύλον της ζωής'' δεν δίδει μόνον τους καρπούς του κατά την ευχαριστία, αλλά προσφέρει και το ''Έλαιον ελεημοσύνης'' σ' αυτούς που έχουν αναγεννηθή δι' ύδατος και Πνεύματος.
Έτσι το άγιον Έλαιον αντιστοιχεί στο βάπτισμα και επιτυγχάνει την συγχώρηση των αμαρτιών, όρο για την θεραπεία ψυχής και σώματος.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Απόσπασμα εκ του βιβλίου του
Αρχιμανδρίτη Χρυσοστόμου Π. Αβαγιανού
''Το Ιερό Ευχέλαιο - Φάρμακο Ζωής και Σωτηρίας''.
Εκδόσεις ''Αποστολική Διακονία'',
Αθήνα 1994, σελ. 39-45.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου