ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910-1973) ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ (ΜΕΡΟΣ 19ον)

 

''Επί της ουσίας, ο κ. Τόμπρος τονίζει ότι όσα ο 
π. Χρυσόστομος Νασλίμης έγραψε κατά της 
αντικανικότητος των χειροτονιών που ο Βρεσθένης
 Ματθαίος τέλεσε μόνος του, επικαλούμενος παραδείγματα 
του παρελθόντος, αυτά δεν αφορούσαν την υπόθεσή τους,
 διότι δεν έγιναν κατ' εκκλησιαστικήν οικονομίαν εν καιρώ 
διωγμού ή εξ ανάγκης και αδυναμίας της Εκκλησίας,
 αλλ' ένεκα άλλων ευτελών λόγων προσωπικών και
 ιδιοτελών. Όλα αυτά γράφει, χωρίς όμως να αναφέρεται
 στους σχετικούς απαγορευτικούς ιερούς Κανόνες, για να
 τονίσει προφανώς ότι δήθεν η περίπτωση του Ματθαίου 
είναι μοναδική στην ιστορία, μη σχετιζόμενη με κανένα 
όμοιο παράδειγμα του παρελθόντος. Και αφού
 ικανοποιήσει το πάθος του θιγομένου εγωϊσμού του, 
καταφερόμενος με μένος εναντίον του βιογραφουμένου
 μας (π. Χρ. Ν.), καταφανές δείγμα του μεγέθους της
 πλάνης και της πνευματικής του ασθενείας, προσπαθεί 
ο ταλαίπωρος να εξηγήσει το θέμα της ''Εκκλησιατικής 
Οικονομίας'' στους Ιερούς Κανόνες, με προσφυγή στον
 ''κράτιστον της θεολογίας μύστην καθηγητήν του 
Πανεπιστημίου'' Αμίλκα Αλιβιζάτο (!), γνωστό πρωτοπόρο 
Οικουμενιστή, ώστε να αποδείξει ότι υπάρχει παρέκβαση
 από όσα ορίζουν οι Ιεροί Κανόνες σε περίπτωση ανάγκης!''

Το βιογραφικό βιβλίο του θεοφιλεστάτου Επισκόπου Γαρδικίου κ. Κλήμεντος της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, υπό τον τίτλο ''ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910-1973) ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ'' Τόμος Α', αναφέρεται σε μία μεγάλη, πνευματική προσωπικότητα των καιρών μας, που κόσμισε θεάρεστα το Κίνημα των Γνησίων Ορθοδόξων από το 1924, έως σήμερα. Επιλέξαμε -αποσπασματικά και μόνο- να μεταφέρουμε κάποιες παραθέσεις του βιβλίου, προς πνευματική ωφέλεια ημών και των αναγνωστών μας, χωρίς να αλλοιώνεται ή και να παρερμηνεύεται ο σκοπός και το πνεύμα του συγγράμματος. Αντί ημετέρων σχολίων, καταγράφουμε από τον πρόλογο της έκδοσης, τα λόγια του κ. Ιωάννη Πολέμη, καθηγητή Βυζαντινής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, που μας εισάγει στην ορθόδοξη πνευματικότητα του σύγχρονου αυτού ομολογητή της Εκκλησίας μας.

''Στην εκατόχρονη μαρτυρική πορεία του το Κίνημα των Γνησίων Ορθοδόξων δεν αναζωογόνησε μόνο το τοπίο της καθόλου ορθοδοξίας, τόσο στην χώρα μας όσο και στην αλλοδαπή, αλλά ανέδειξε και μαρτυρικές και ομολογιακές μορφές, εφάμιλλες των παλαιών πατέρων, που αγωνίσθηκαν τον αγώνα τον καλό υπέρ της πατρώας πίστεως. Ανάμεσά τους αναμφίβολα ξεχωρίζει ο Μαγνησίας Χρυσόστομος, του οποίου την βιογράφηση ανέλαβε με ζήλο και ευσυνειδησία ο θεοφιλέστατος επίσκοπος ΓΟΧ Γαρδικίου κ. Κλήμης. Πρόκειται για μία απόλυτα τεκμηριωμένη και αξιόπιστη εργασία, η οποία με γλαφυρότητα αποτυπώνει τον βίο ενός ομολογητού των ημερών μας. Σε κάθε σελίδα του βιβλίου ο αναγνώστης μπορεί να οσφρανθεί το πολύτιμο μύρο της αγίας πίστεώς μας, το οποίο τόσο γενναιόδωρα σκόρπισε στο πέρασμά του από την εφήμερη τούτη ζωή ο Χρυσόστομος Νασλίμης.

Ο θεοφιλέστατος Γαρδικίου προβάλλει τον ταπεινό ομολογητή επίσκοπο Μαγνησίας ως πρότυπο αγωνιστού και για τις ημέρες μας και για τους σκοτεινούς καιρούς που έρχονται. Είθε ο Κύριος να τον αξιώσει να μας δώσει σύντομα και τον δεύτερο τόμο της βιογραφίας αυτής, η οποία ίσως λειτουργήσει και ως παρότρυνση σε άλλους ερευνητές να καταγράψουν την αγία βιοτή και άλλων μορφών της αγωνιζομένης ορθοδοξίας. Κάποιοι πρέπει να διασώσουν όποια στοιχεία υπάρχουν ακόμη για τον παπα-Γιάννη Φλώρο, τον παπα-Ευγένιο Λεμονή, τον Κυκλάδων Παρθένιο, τον Φυλής Κυπριανό και τόσους άλλους. Έτσι θα δημιουργηθεί σταδιακά ο νέος Συναξαριστής της πραγματικής ορθοδοξίας και της γνήσιας αγιότητος στον ταραγμένο εικοστό αιώνα''.

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

ΙΓ.6 Μία αλλοπρόσαλλη απολογία του Ευγένιου Τόμπρου

Η αποστομωτική αυτή απάντηση δεν συνέτισε τον πεπλανημένο και δυστυχή κατ' ουσίαν ηγέτη και καθοδηγητή της Ματθαιϊκής φατρίας Ευγένιο Τόμπρο.

Γι' αυτό και αρχάς του επομένου έτους 1956, κυκλοφόρησε 15σέλιδο φυλλάδιο, πιθανόν ως παράρτημα του υπ' αυτού εκδιδομένου περιοδικού της ομάδας του ''Κήρυξ Εκκλησίας Ορθοδόξων'' (διότι η αρίθμηση αυτού αρχίζει από την ένδειξη σελίδος 17 κ. ε.), με τίτλο: ''Γεννηθήτω (sic) φως -φως φωτίζον, φως καίον την ασέβειαν- φως διαλυτικόν πλάνης''.

Μέσω αυτού, προβαίνει ευθύς εξ αρχής σε μια οργίλη επίθεση εναντίον του Αρχιμ. Χρυσοστόμου Νασλίμη, εξαπολύων εναντίον του μύδρους, με λεξιλόγιο κατωτάτου επιπέδου, με το οποίο βεβαίως δεν αξίζει κάποιος να ασχοληθεί σοβαρά.

Απλώς, το γεγονός τούτο είναι ενδεικτικό της ανισορροπίας και διαταραχής της ψυχής και διανοίας του συγγραφέως, όπως και της παθολογίας του χώρου του οποίου ηγείτο και αποτελούσε τον ''θεωρητικό'' και τον κύριο εκφραστή και αντιπρόσωπο.

Επί της ουσίας, ο κ. Τόμπρος τονίζει ότι όσα ο π. Χρυσόστομος Νασλίμης έγραψε κατά της αντικανικότητος των χειροτονιών που ο Βρεσθένης Ματθαίος τέλεσε μόνος του, επικαλούμενος παραδείγματα του παρελθόντος, αυτά δεν αφορούσαν την υπόθεσή τους, διότι δεν έγιναν κατ' εκκλησιαστικήν οικονομίαν εν καιρώ διωγμού ή εξ ανάγκης και αδυναμίας της Εκκλησίας, αλλ' ένεκα άλλων ευτελών λόγων προσωπικών και ιδιοτελών47.

Όλα αυτά γράφει, χωρίς όμως να αναφέρεται στους σχετικούς απαγορευτικούς ιερούς Κανόνες, για να τονίσει προφανώς ότι δήθεν η περίπτωση του Ματθαίου είναι μοναδική στην ιστορία, μη σχετιζόμενη με κανένα όμοιο παράδειγμα του παρελθόντος.

Και αφού ικανοποιήσει το πάθος του θιγομένου εγωϊσμού του, καταφερόμενος με μένος εναντίον του βιογραφουμένου μας (π. Χρ. Ν.), καταφανές δείγμα του μεγέθους της πλάνης και της πνευματικής του ασθενείας, προσπαθεί ο ταλαίπωρος να εξηγήσει το θέμα της ''Εκκλησιατικής Οικονομίας'' στους Ιερούς Κανόνες, με προσφυγή στον ''κράτιστον της θεολογίας μύστην καθηγητήν του Πανεπιστημίου'' Αμίλκα Αλιβιζάτο (!), γνωστό πρωτοπόρο Οικουμενιστή, ώστε να αποδείξει ότι υπάρχει παρέκβαση από όσα ορίζουν οι Ιεροί Κανόνες σε περίπτωση ανάγκης!48

Και ότι τελικά αρμόδια για την αξιολόγηση του στοιχείου της ανάγκης, περί του κατά πόσον δηλαδή συνέτρεχε τούτο, προς έρευναν και κρίσιν, είναι μία Πανορθόδοξος ή Μεγάλη Σύνοδος Ορθοδόξων Επισκόπων!48

Ο ίδιος λοιπόν ο ''θεωρητικός'' των Ματθαιϊκών, επικαλούμενος μάλιστα την μαρτυρία ενός επιφανούς ακαδημαικού - Οικουμενιστού, αποδέχεται την επιδικία ή καλύτερα υποδικία των επισκόπων της φατρίας του, τους οποίους ταυτόχρονα προσπαθεί με κάθε τρόπο να παρουσιάσει και επιβάλλει ως τους μόνους επί γης Ορθοδόξους!

Πρόκειται όντως για ιλαροτραγωδία!... Ως προς το θέμα της χειροτονίας Επισκόπου από έναν Επίσκοπο επανέρχεται στην προαναφερθείσα θέση του Νεοημερολογίτου πατριαρχικού μητροπολίτου Ηλιουπόλεως Γενναδίου, τον οποίον μάλιστα χαρακτηρίζει ως ''εγκρατέστατον επιστήμονα της Δογματικής και Κανονολογίας'' και ως ''παμφαή Φάρον επιχέοντα απ΄του Οικουμενικού Θρόνου άπλετον φως''49 (!), ότι δηλαδή η χειροτονία εξ ενός συνιστά παράβαση όχι δογματικού, αλλά διοικητικού χαρακτήρος και άρα ευκόλως οικονομουμένη, ως μη επισύρουσα Κανονικά επιτίμια.

Επίσης, φέρει εις μαρτυρίαν και τον ανήκοντα στους Ματθαιϊκούς Μοναχό Κυπριανό Λαχανά, πτ. Θεολογίας, ο οποίος βεβαίως δέχεται ως νόμιμη την Ματθαιϊκή αυθαιρεσία50.

Ως προς την πράξη της Εκκλησίας, ο Ευγένιος Τόμπρος προκειμένου να δικαιολογήσει την παρανομία δεν διστάζει να επικαλεσθεί όσα ονόματα επιθυμεί:

Άγιο Γρηγόριο Νεοκαισαρείας, Ηλιόδωρο Περσίας, Άγιο Αβέρκιο Ιεραπόλεως, Σιδήριο Παλαιβίσκης, Ευάγριο διάδοχο του Παυλίνου στην Αντιόχεια, Ι. Χρυσόστομο (!), Αγκύρας Ευσέβιο για των Γαγγρών Καλλίνικο, Μελιτιανούς της Αιγύπτου, Μέγα Φώτιο (!), Αγγλίας Αυγουστίνο (!), Μονεμβασίας Αρσένιο και Ζαρνάτας Γαβριήλ51...

Εν τέλει, ο κ. Τόμπρος κατηγορεί τους ακολούθους του Πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου ότι, εφ' όσον τελούν πλέον άνευ επιστασίας Επισκόπου, απέβησαν κίνηση ''αιρετική'', παρασυναγωγή προτεσταντική'', και ''αναιδώς'' και ''αντορθοδόξως'' ισχυρίζονται ότι αποτελούν Εκκλησία, καθ' ην στιγμήν άνευ Επισκόπων δεν υπάρχει Εκκλησία52.

Επ' αυτού δε επιστρατεύει πλήθος γνωστών επιχειρημάτων, χωρίς όμως να προβληματίζεται ούτε περί της προελεύσεως και του ποιού των Επισκόπων, για να συγκροτείται όντως Εκκλησία, ούτε ότι στα πρώτα ένδεκα χρόνια υπάρξεως των Γνησίων Ορθοδόξων του Πατρίου στην Ελλάδα (1924-1935) δεν υπήρχε Επίσκοπος σε αυτούς!

Επίσης, προβαίνει στην απειλή ότι η Εκκλησία των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών ''κανονικώς διοικουμένη υπό Ιεράς Συνόδου Επισκόπων, δεν θα διστάση να εκτελέση το καθήκον το επιτακτικόν επιβάλλουσα αμειλίκτους τας κανονικάς κυρώσεις''53...

Οι μη ανήκοντες στην φατρία τους απειλούνται λοιπόν ότι θα υποστούν κανονικές κυρώσεις για την ''απείθειά'' τους!...

Μάλιστα, ο ευφάνταστος αυτός Ματθαιϊκός λογογράφος, στην προσπάθειά του να ψέξει τους λαϊκούς της ΠΘΕΟΚ, οι οποίοι κατά την γνώμη του διοικούσαν δήθεν την υπό τον Πρώην Φλωρίνης μερίδα των του Πατρίου μετά την κοίμηση του Ιεράρχου, αναφέρεται στο περιστατικό της επισκέψεως Επιτροπής αυτών στον επισκεπτόμενο στην Ελλάδα περί τα τέλη του 1955 Πατριάρχη Σερβίας Βικέντιο.

Η Επιτροπή πράγματι τον επισκέφθηκε και του επέδωσε Υπόμνημα για το ζήτημα του Παλαιού Ημερολογίου, εκείνος όμως δεν το δέχθηκε, αλλά τους παρέπεμψε σε αποκατάσταση των σχέσεών τους με την Εκκλησία του Νέου Ημερολογίου Ελλάδος, κάτι προφανώς αναμενόμενο, αφού ο Σέρβος πατριάρχης πραγματοποιούσε ειρηνική επίσκεψη στην εκκλησία του Νέου, μετά της οποίας ευρίσκετο σε κοινωνία.

Όμως, ο Ευγένιος Τόμπρος δίδει άλλη ερμηνεία: θλίβεται για το κατάντημα της Επιτροπής των Παλαιοημερολογιτών, διότι ''Πατριάρχης Εκκλησίας γνησίως Ορθοδόξου εμμενούσης σταθερώς εις το πάτριον ορθόδοξον Ημερολόγιον δεν δέχεται υπόμνημα Παλαιοημερογιτών, τους οποίους συμβουλεύει να υποταχθώσιν εις τας αποφάσεις Εκκλησίας κακοδόξου''!

Όμως, αυτά λέγει ''δεν είναι περίεργα και παράδοξα. Ο Μ. Πατριάρχης δεν είδεν ενώπιόν του Ορθόδοξον Εκκλησίαν, είδε μίαν προτεσταντικήν παρασυναγωγήν άνευ Επισκόπου. Ο Πατριάρχης δεν ήτο δυνατόν να είπη τοιούτους λόγους εις Επίσκοπον ποιμαίνοντα Εκκλησίαν''! 54 ...

Τί να πρωτοθαυμάσει κανείς, την άγνοια, την αφέλεια, ή την κολοσσιαία απόνοια του ανθρώπου τούτου; Και τότε, γιατι δεν έσπευσε αυτός (ο Ευγένιος Τόμπρος) με την δήθεν σύνοδο των επισκόπων του, προκειμένου αυτοί πλέον να αντιμετωπισθούν υπό του ''γνησίως Ορθοδόξου'' Σέρβου πατριάρχου ως ''Εκκλησία'', ώστε να λάβει το θέμα του Πατρίου εν Ελλάδι άλλη εκκλησιαστική τροπή;!...

47. Πρωθιερέως Ευγενίου Τόμπρου, Γεννηθήτω Φως, σελ. 17.

48. Αυτόθι, σελ. 20-21.

49. Αυτόθι, σελ. 22 και 24.

50. Αυτόθι, σελ. 25. Σημειωτέον, ότι εις αντίκρουσιν των σφαλερών απόψεων του Μοναχού Κυπριανού Λαχανά εγράφη από την Ορθόδοξη Χριστιανική Ένωση Νέων Γ.Ο.Χ. το βιβλιάριο ''Φραγγέλιον'' (Πειραιεύς 1949, σ.σ. 23).

51. Πρωθιερέως Ευγενίου Τόμπρου, Γεννηθήτω Φως, σελ. 25-27 (έχει σημασία ειδικώς η αναφορά του Μονεμβασίας Αρσενίου, όπως θα δούμε στην συνέχεια).

52. Αυτόθι, σελ. 28-29.

53. Αυτόθι, σελ. 29-30.

54. Αυτόθι, σελ. 30-31.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια και παρουσίαση κειμένου 

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Σειρά αποσπασμάτων από το βιβλίο του 

Επισκόπου Γαρδικίου κ. Κλήμεντος 

της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών 

''ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910-1973) 

ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ'', 

τόμος Α', σελ. 425-430, Αθήνα 2019.