 |
''...Η Όλγα όμως δεν μπόρεσε να κοιμηθή όλο το βράδυ. Η θερμοκρασία της ανέβηκε στους 40 C και ο πόνος στο αυτί της έγινε ανυπόφορος. Φωνάξαμε το γιατρό εκείνο το βράδυ, αλλά είπε ότι δεν μπορούσε να γίνη τίποτε πριν ξημερώση, ότι η κατάστασίς της πήρε άσχημη τροπή και ότι θα ήταν καλύτερο να φωνάζαμε ένα ειδικό ωτορινολαρυγγολόγο. Φαντάζεσθε βέβαια σε τι κατάστασι είμεθα όλοι μας και πιο πολύ οι γονείς της! Αμέσως ειδοποιήσαμε μερικούς ειδικούς ωτορινολαρυγγολόγους ζητώντας τους να έλθουν κατά τις οκτώ το πρωί. Δόξα τω Θεώ δεν αρνήθηκαν να έρθουν, και τέσσερεις από αυτού ήλθαν την καθωρισμένη ώρα. Ο γιατρός μας τους είπε το ιστορικό της αρρώστιας της Ολέσκα και ένας - ένας άρχισαν να την εξετάζουν, ενώ η μικρή βογγούσε αξιοθρήνητα ή έκλαιγε τόσο δυνατά από τον πόνο, που μας έσχιζε την καρδιά. Τελικά η εξέτασις του αυτιού της Ολέσκα τελείωσε και περιμέναμε με φόβο να ακούσουμε την διάγνωσι. Αυτό που ακούσαμε μας έριξε σε μεγαλύτερα πελάγη απογνώσεως...''. Αγιογραφία της Λυδίας Γουριώτη |
( Συνέχεια από το προηγούμενο )
2. Η σωτηρία της μικρής Όλγας
Το 1906 η κ. Μ. Γ. Γρηγόριεφ διηγήθηκε το παρακάτω περιστατικό: Πριν από τρία - τέσσερα χρόνια έτυχε να φιλοξενούμαι στο σπίτι μιας αριστοκρατικής οικογενείας στην Αγία Πετρούπολι, η οποία μετανάστευσε κάπου στο εξωτερικό πριν από ενάμισυ χρόνο εξ αιτίας των ταραχών στην Ρωσία.
Η ηλικιωμένη οικοδέσποινα (η οποία εκοιμήθη και ετάφη στην Λαύρα του Αγίου Αλεξάνδρου) με συνέστησε στην ενδεκάχρονη εγγονή της που σπούδαζε στη Σχολή.
Χαϊδεύοντας το κοριτσάκι στο κεφάλι, η οικοδέσποινά μου είπε: ''Κοίταξε τί όμορφο και υγιές εγγονάκι έχω. Έχει και μεγάλη κλίση στο πιάνο, επίσης.
Θα πίστευες ότι κάποτε λίγο έλειψε να την χάσουμε και να έλθουμε σε απόγνωσι; Και όμως νά την, και ξέρεις σε ποιον το χρωστάμε; Δεν θα το φανταστής.
Μήπως νομίζεις πως ήταν οι γιατροί που την βοήθησαν στην αρρώστιά της; Κάνεις λάθος''. Η ηλικιωμένη γυναίκα συνέχισε΄ ''η Ολέσκα μας γεννήθηκε υγιής και έτυχε πολύ καλής φροντίδος.
Όταν όμως πλησίαζαν τα τρίτα της γενέθλια, ο Κύριος γνωρίζει την αιτία, ίσως από κρύωμα, η Ολέσκα αρρώστησε σοβαρά, μέχρι σημείου να μη ξέρουμε αν θα έμενε ζωντανή ή στην καλύτερη περίπτωσι αν θα έμενε κουφή για όλη της τη ζωή.
Ρωτήσαμε πολλούς γιατρούς και όλοι κατέληγαν στην ίδια διάγνωσι''. Επειδή με ενδιέφερε να ακούσω την ιστορία λεπτομερώς, η οικοδέσποινα συνέχισε τη διήγησί της, ύστερα από παράκλησί μου.
''Πολύ καλά, αλλά πρώτα πες μου, ποιος νομίζεις ότι την βοήθησε να ξαναγίνη υγιής και να μη χάση την ακοή της;''. ''Ίσως κανένα σπιτικό γιατρικό'', υπέθεσα.
''Συμβαίνει, συχνά ακόμα και όταν οι γιατροί αποτύχουν σε όλες τις φαρμακευτικές τους μεθόδους και τίποτε δεν βοηθάη, ξαφνικά ένα γιατρικό από τον πιο απλοϊκό άνθρωπο να ξαναφέρη την υγεία ενός άλλου''.
Η ηλικιωμένη γυναίκα χαμογέλασε και απάντησε: ''Αυτό που είπες είναι σχεδόν σωστό. Πράγματι ήταν ένα γιατρικό πασίγνωστο, που το χρησιμοποιούσαν συχνά οι απλοϊκοί άνθρωποι. Και θεραπεύθηκε από ένα τέτοιο γιατρικό, το οποίο θα σου συνιστούσα να μη το ξεχάσης ποτέ και να το χρησιμοποιής όσο πιο συχνά μπορείς''.
Εκείνη τη στιγμή η γιαγιά έστειλε το κοριτσάκι να βοηθήση την μητέρα του στο διπλανό δωμάτιο και να εξυπηρετήση τους άλλους επισκέπτες. Και άρχισε κάπως έτσι:
''Ο γυιος μου παντρεύτηκε πριν δώδεκα χρόνια. Έχει δυο παιδιά, και τα δύο κορίτσια. Την Ολέσκα και τη Σάσα. Η Ολέσκα είναι ένδεκα και η Σάσα επτά. Όταν είχε αρρωστήσει η Ολέσκα, η Σάσα δεν είχε γεννηθή ακόμη. Η Όλγα ήταν μοναχοπαίδι, η χαρά όλων μας.
Πώς την χαϊδεύαμε και πως την περιποιούμασταν... Ήταν το μοναδικό μας παιδί και όλοι μας είχαμε ξετρελλαθή μαζί της.
Ξαφνικά μια μέρα άρχισε να παραπονιέται ότι το κεφάλι της την πονούσε. Της βάλαμε θερμόμετρο και είδαμε ότι είχε θερμοκρασία λίγο πιο πάνω από 37 C. Της δώσαμε αμέσως τσάϊ με μαρμελάδα, βατόμουρο και λίγες σταγόνες ακόνιτο, και την βάλαμε αμέσως στο κρεβάτι, έχοντας την εντύπωσι ότι μέχρι το πρωί θα ήταν καλά.
Αλλά η Ολέσκα κοιμήθηκε άσχημα εκείνο το βράδυ και οι πονοκέφαλοί της συνεχίστηκαν την άλλη μέρα. Φωνάξαμε ένα γιατρό και ύστερα από λεπτομερή εξέτασι διέγνωσε ότι η Όλγα υπέφερε από μια ελαφριά περίπτωσι γρίππης, τίποτε το σοβαρό. Μας έγραψε τη συνταγή για ένα φάρμακο και έφυγε.
Χρησιμοποιήσαμε το φάρμακο για μια - δυο μέρες, αλλά δεν είδαμε να βελτιώνεται η κατάστασις της Όλγας. Η θερμοκρασία της ανέβηκε κατά ένα βαθμό και άρχισε να παραπονιέται ότι το δεξιό της αυτί την πονούσε πολύ. Ξαναφωνάξαμε το γιατρό της. Βρήκε ότι η γρίππη είχε περιπλοκές και εξέφρασε το φόβο ότι σχηματιζόταν συρίγγιο μέσα στο δεξιό της αυτί. Ξανάγραψε μια συνταγή και υποσχέθηκε πως θα ερχόταν την επομένη ημέρα.
Η Όλγα όμως δεν μπόρεσε να κοιμηθή όλο το βράδυ. Η θερμοκρασία της ανέβηκε στους 40 C και ο πόνος στο αυτί της έγινε ανυπόφορος. Φωνάξαμε το γιατρό εκείνο το βράδυ, αλλά είπε ότι δεν μπορούσε να γίνη τίποτε πριν ξημερώση, ότι η κατάστασίς της πήρε άσχημη τροπή και ότι θα ήταν καλύτερο να φωνάζαμε ένα ειδικό ωτορινολαρυγγολόγο.
Φαντάζεσθε βέβαια σε τι κατάστασι είμεθα όλοι μας και πιο πολύ οι γονείς της! Αμέσως ειδοποιήσαμε μερικούς ειδικούς ωτορινολαρυγγολόγους ζητώντας τους να έλθουν κατά τις οκτώ το πρωί. Δόξα τω Θεώ δεν αρνήθηκαν να έρθουν, και τέσσερεις από αυτούς ήλθαν την καθωρισμένη ώρα.
Ο γιατρός μας τους είπε το ιστορικό της αρρώστιας της Ολέσκα και ένας - ένας άρχισαν να την εξετάζουν, ενώ η μικρή βογγούσε αξιοθρήνητα ή έκλαιγε τόσο δυνατά από τον πόνο, που μας έσχιζε την καρδιά. Τελικά η εξέτασις του αυτιού της Ολέσκα τελείωσε και περιμέναμε με φόβο να ακούσουμε την διάγνωσι.
Αυτό που ακούσαμε μας έριξε σε μεγαλύτερα πελάγη απογνώσεως. Οι γιατροί βρήκαν ότι η Ολέσκα είχε κύστι με πύον πίσω από το τύμπανο και ότι έπρεπε να την αφήσουν να ωριμάση τρεις με τέσσερεις ημέρες, κατά τη διάρκεια των οποίων το παιδί θα συνέχιζε να υποφέρη.
Ύστερα από αυτό θα έπρεπε να τρυπήσουν το τύμπανο για να αδειάσουν εντελώς την κύστι με το πύον. Αν δεν γινόταν τότε η εγχείρισις, η κύστις αυτή θα προκαλούσε σηψαιμία και το παιδί θα πέθαινε οπωσδήποτε. Μπορείς να φαντασθής τι σκεπτόμεθα και πως νοιώθαμε τότε, ειδικά ο γυιος μου και η νύφη μου;
Αυτή η βασανιστική κατάστασις κράτησε τρεις ολόκληρες ημέρες. Κανένας μας δεν άλλαξε ρούχα να πέση για ύπνο και κανείς δεν κοιμήθηκε. Βαδίζαμε ή καθόμασταν κοντά στο δωμάτιο της μικρής Ολέσκα, και φαινόταν σαν να υποφέραμε τόσο, όσο εκείνη. Προσπαθούσαμε να αγνοήσουμε τα βογγητά της, αλλά κανείς δεν τολμούσε να φύγη από την πόρτα.
Πόσες προσευχές κάναμε και ποσα δάκρυα χύσαμε μόνον ο Κύριος γνωρίζει. Φαίνεται λοιπόν ότι κάποιου από εμάς εισακούσθηκαν οι προσευχές. Οι γιατροί επισκέπτονταν την Ολέσκα μερικές φορές κάθε μέρα και προσπαθούσαν να μας καθησυχάσουν.
Για δύο μέρες είπαν ότι η αρρώστια έβαινε ομαλά, και το πρωινό της τρίτης ημέρας μας πληροφόρησαν ότι την επομένη ημέρα θα μπορούσαν να την εγχειρήσουν. Στο μεταξύ ο πόνος του κοριτσιού και ο δικός μας κορυφώθηκε εκείνη την ημέρα. Το πως νοιώθαμε, ούτε που μπορώ να το φαντασθώ τώρα. Το κοριτσάκι υπέφερε τρομερά και ο πατέρας και η μητέρα του σχεδόν τρελλάθηκαν. Εγώ έγινα εντελώς άχρηστη.
Όλοι ευρισκόμεθα δίπλα στην πόρτα και ανίκανοι να κουνηθούμε. Την επομένη, σκεπτόμεθα, θα την εγχειρήσουν. Η Ολέσκα θα πεθάνη ή θα μείνη κουφή σ' όλη της την ζωή. Ήμασταν ήδη στα πρόθυρα της απελπισίας.
Αλλά ο Κύριος μας άκουσε και μας έδειξε το μεγάλο Του έλεος. Τελικά και οι τρεις μας καθόμασταν σιωπηλά μπροστά από το δωμάτιο της Ολέσκα. Απελπισθήκαμε και χάσαμε κάθε εμπιστοσύνη στην επίγεια βοήθεια.
Με δάκρυα στραφήκαμε στον Χορηγό όλων των αγαθών και τελικά στηρίξαμε πάνω Του τις ελπίδες μας. Εκείνη τη στιγμή η παραμάνα του παιδιού, η Αγάθη, ήλθε προς τον γυιο μας και του ζήτησε την άδεια να πάη στο νεκροταφείο του Σμολένσκ και να προσευχηθή στο μνήμα της αγίας Ξένης.
Πρέπει να έχης ακούσει γι' αυτήν, έτσι δεν είναι;''.
( Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι )
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Εκ του βιβλίου του αειμνήστου Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Α'
''Η Οσία Ξένη η Ρωσίδα, η διά Χριστόν Σαλή'',
έκδοση Ιεράς Μονής Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης, Φυλής Αττικής,
Αθήνα 1993, σελ. 58-63.
Από τις αναρτήσεις έχουν απαλειφτεί οι σχετικές παραπομπές του βιβλίου
-με ευθύνη του επιμελητή του ιστολογίου-
προκειμένου το κείμενο να καταστεί περισσότερο στρωτό και ευανάγνωστο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου