Μέρος 14ον
Η απάρνηση του εαυτού μας
Όποιος θέλει να εκπληρώσει τα λόγια του Κυρίου <<όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μου>>, πρέπει να μιμηθεί σε όλα Αυτόν που τα είπε. Πρώτα λοιπόν να ετοιμασθεί να σηκώσει το σταυρό του, αυτός που θέλει να Τον ακολουθήσει.
Και όταν λέει ο Χριστός να σηκώσει το σταυρό του, εννοεί να εγκαταλείψει τα κοσμικά πράγματα και να είναι έτοιμος ν' αντιμετωπίσει τις θλίψεις και τις δυσκολίες που θα συναντήσει στη ζωή. Και πάλι είπε ο Κύριος: ''Όποιος θέλει να ζήσει σ' αυτό τον κόσμο, θα χάσει την αληθινή ζωή. Εκείνος όμως που θα θυσιάσει τη ζωή αυτή για μένα, αυτός θα με βρει και θα σωθεί.
Όποιος σηκώνει τον σταυρό του, συγχρόνως όμως σκέφτεται και τα πράγματα του κόσμου, θα χάσει τον μισθό του. Εκείνος που ακολουθεί το Χριστό δεν πρέπει να ελκύεται από τα κοσμικά πράγματα, αλλά να επιδιώκει να πλησιάσει Αυτόν, υπομένοντας καρτερικά όλες τις θλίψεις και στενοχώριες της ζωής αυτής.
Αν δεν δοθούμε ολοκληρωτικά στον Χριστό, σιγά-σιγά, χωρίς να το πάρουμε είδηση θα μας τραβήξουν ο κόσμος και η αμαρτία, και θα μας βγάλουν από τον ωραίο δρόμο της μακάριας ζωής, που οδηγεί στη λύτρωση. Όποιος θυσιάζει το εγώ του και τις επιθυμίες του εαυτού του για χάρη του Χριστού, αυτός θα πάρει μεγάλο μισθό.
Λοιπόν, αποφάσισε να νικήσεις τον κακό εαυτό σου στη ζωή αυτή, για ν' αποκτήσεις την αιώνια, όπως υποσχέθηκε ο Κύριος. Πρέπει να καταφρονήσουμε τη ζωή αυτή, για ν' απολαύσουμε τα αγαθά της αιώνιας ευτυχίας κοντά στον Θεό. Όταν έτσι ετοιμασθούμε, όλα όσα μας φαίνονται λυπηρά θα τα υπομείνουμε καρτερικά.
Όταν σκεφθούμε μ' αυτόν τον τρόπο, δεν θα φοβηθούμε όχι μόνο τις θλίψεις και τις στενοχώριες, αλλά ούτε κι αυτόν τον θάνατο. Γι' αυτό πρέπει να γνωρίζουμε καλά ότι αν δεν μισήσει ο άνθρωπος τη ζωή του στον κόσμο αυτό, δεν μπορεί με κανένα τρόπο να υπομείνει τις επερχόμενες θλίψεις και δοκιμασίες, που θα τον ζώνουν κάθε μέρα και ώρα.
Σοβαρό εμπόδιο στην απάρνηση του εαυτού μας είναι το σώμα. Αυτό θέλει την απόλαυση και την ανάπαυση. Εμείς όμως δεν πρέπει να υποτασσόμαστε στις απαιτήσεις του, γιατι το σώμα αντιστρατεύεται την ψυχή. Το λέει ο απόστολος Παύλος, ότι το σώμα και η ψυχή <<αντίκεινται αλλήλοις>>. Από τον δικό μας αγώνα θα εξαρτηθεί πιο από τα δύο θα υπερισχύσει.
Γι' αυτό ο Κύριος είπε ότι όποιος θέλει να Τον ακολουθήσει πρέπει να βγάλει από μέσα του τις επιθυμίες του κόσμου. Η ανάπαυση και οι απολαύσεις του σώματος είναι το πιο μεγάλο εμπόδιο στην απάρνηση του εαυτού μας και στην ένωσή μας με τον Χριστό. Όταν ξεχάσει κανείς τις απολαύσεις του κόσμου, σιγά-σιγά ξεχνάει και τις συνήθειες και επιθυμίες της ζωής αυτής.
Η απομάκρυνση από τις κοσμικές επιθυμίες απαιτεί μαρτυρικό αγώνα, γιατι ο διάβολος μας έχει δέσει μ' αυτές. Όταν αγαπήσει κανείς τον κόσμο, αμέσως έρχονται στη μνήμη του όλες οι κακές συνήθειες. Και όταν λέμε κόσμο δεν εννοούμε τους ανθρώπους, γιατι άνθρωποι είμαστε κι εμείς, αλλά εννοούμε την αμαρτία.
Όταν απομακρύνεται κανείς ψυχικά από τα πράγματα του κόσμου, αρχίζει να αισθάνεται στη ζωή του ψυχική προκοπή. Όσο είναι κανείς δεμένος με την αμαρτία, είναι αδύνατο να πλησιάσει και αισθανθεί τον ζωντανό Θεό. Να αποφεύγουμε λοιπόν την ανάπαυση του σώματος και να επιδιώκουμε την ένωσή μας με τον Κύριο.
Οι ηδονές μας χαρίζουν πρόσκαιρη απόλαυση, ενώ ο Χριστός μας χαρίζει μόνιμη και αιώνια. Να τρέφουμε το σώμα με τα απαραίτητα. Αυτά τα ευλογεί ο Θεός. Εκείνα που κάνουν κακό στο σώμα είναι περιττές απολαύσεις, που δεν είναι αναγκαίες για τη συντήρησή του. Ο Θεός δεν μας κατακρίνει για τα αναγκαία, αλλά για τα περιττά.
Οι απολαύσεις του σώματος είναι μεγάλο εμπόδιο στην αρετή. Αυτό το νόημα έχουν τα λόγια του Χριστού, όταν λέει <<απαρνησάσθω εαυτόν>>. Ν' απαρνηθούμε δηλαδή κάθε τι κακό, πονηρό και σάπιο που προσβάλλει την ψυχή μας. Πρέπει ν' αγωνιζόμαστε ν' αποφεύγουμε κάθε τι που βλάπτει την ψυχή μας. Με την εγκράτεια των φαγητών και με την προσευχή θα προχωρήσουμε στον αγώνα αυτό.
Είναι δύσκολο πράγμα η απάρνηση του εαυτού μας, γιατι ερχόμαστε σε σύγκρουση μ' αυτόν, επειδή πάντοτε συμμαχεί με το κακό και με τον διάβολο. Γι' αυτό ο απόστολος Παύλος φωνάζει: <<Ποιός θα με λυτρώσει απ' αυτό το σώμα>>; Το σώμα βέβαια είναι κατοικητήριο της ψυχής, αλλά αν δεν το χαλιναγωγήσουμε γίνεται τύραννός μας, στυγνός αφέντης και δυνάστης.
Χρειάζεται όμως, εκτός απ' αυτά που αναφέραμε, προσοχή και στα μάτια μας, για να μη βλέπουν με αμαρτωλή διάθεση τα πρόσωπα των γυναικών. Στο πρόσωπο της κάθε γυναίκας να σκέφτεσαι το άγιο και ιερό πρόσωπο της Παναγίας μας, που γέννησε τον Λυτρωτή μας. Πρόσεξε να μην αιχμαλωτίσει τον νου σου ο σατανάς και μπει μέσα στην ψυχή σου, γιατι μετά δύσκολα φεύγει.
Για να έλθει λοιπόν στην ψυχή μας η χάρη του Θεού και για να γευθούμε τη γλυκήτητα της πνευματικής ζωής, χρειάζεται απάρνηση του εαυτού μας. Η απάρνηση είναι η αρχή και το τέλος του αγώνα μας. Έτσι θα μας ευλογήσει ο Θεός και θα μας χαρίσει το στεφάνι της νίκης που χαρίζει στους αγωνιστές της αρετής.
( Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι )
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Συνακόλουθες αναρτήσεις εκ του βιβλίου
''Η Άσκηση στη Ζωή μας''
Είκοσι κείμενα για την Ορθόδοξη Πνευματική Ζωή
βασισμένα στους Ασκητικούς Λόγους του Αββά Ισαάκ του Σύρου,
έκδοση της Ι. Μ. Παρακλήτου Ωρωπού Αττικής, 2006, σελ. 78 - 81.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου