ΠΗΓΕ ΚΑΙ ΕΙΔΕ ΠΟΥ ΖΟΥΝ Ο ΝΕΣΤΟΡΙΟΣ, Ο ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΣ, Ο ΑΠΟΛΙΝΑΡΙΟΣ, Ο ΣΕΒΗΡΟΣ, Ο ΑΡΠΟΣ, Ο ΩΡΙΓΕΝΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΤ' ΑΥΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ!

Ένας άγιος γέροντας με το όνομα Κυριακός καθόταν στον άγιο ποταμό Ιορδάνη και ήλθε προς αυτόν ένας μοναχός, για να τον συμβουλευθεί για λογισμούς πορνείας. Αφού αυτός ωφελήθηκε πολύ, είπε στον γέροντα ότι, εάν ήταν νεστοριανός, θα ήθελε να μείνει μαζί του.

Ο γέροντας, όταν το άκουσε, τον παρακαλούσε να χωριστεί από αυτήν την φοβερή αίρεση, διότι άλλη σωτηρία δεν υπάρχει, αν δεν πιστέψεις τα ορθά δόγματα και δεν ομολογήσεις ότι είναι αληθινά Θεοτόκος η Κυρία Παρθένος Μαρία. Απάντησε τότε εκείνος: «Βέβαια, αββά όλες οι αιρέσεις αυτό λένε, ότι δηλαδή, αν δεν επικοινωνήσει κάποιος με αυτές, δεν σώζεται' και έτσι δεν ήξερα τι έκανα. Θέλω, όμως να παρακαλέσεις στον Κύριο να πληροφορηθώ έμπρακτα ποια είναι η αληθινή πίστη».

Ο γέροντας δέχτηκε τον λόγο με χαρά και του λέει: «Μείνε στο κελλί μου και πιστεύω στον Θεό ότι θα σε πληροφορήσει η αγαθότητά του. Βγήκε, λοιπόν, ο γέροντας προς την Νεκρά Θάλασσα και προσευχήθηκε στον Θεό για εκείνον. Μετά από δύο μέρες είδε ο μοναχός κάποιον με φοβερή μορφή να του λέει: «Έλα να δεις την αλήθεια».

Και έφερε αυτόν σε τόπο σκοτεινό και βρωμερό, μέσα στον οποίο ήταν οι Νεστόριος, Διόσκουρος, Απολινάριος, Σεβήρος, Άρπος, Ωριγένης και άλλοι πολλοί. Λέει τότε προς αυτόν: «Ο τόπος αυτός που σου φάνηκε, ορίστηκε για τους αιρετικούς μέχρι την δευτέρα παρουσία του Κυρίου, οπότε θα παραδοθούν στο αιώνιο πυρ με όσους ακολουθούν τα δόγματά τους.

Βλέπε, λοιπόν, εάν σου αρέσει να μείνεις με τους αιρετικούς, αλλιώς πήγαινε στην ορθόδοξη εκκλησία, καθώς ο γέροντας σε διδάσκει. Γιατί στο λέω αυτό! Διότι ακόμη κι αν όλες τις εντολές φυλάξει ο άνθρωπος του Θεού, δεν πιστεύει όμως σωστά, καταδικάζεται σε αυτόν τον τόπο».

Μετά από αυτόν τον λόγο ήλθε στον εαυτό του ο μοναχός. Όταν επέστρεψε ο γέροντας, του διηγήθηκε την οπτασία και έγινε ορθόδοξος και αφού έμεινε με τον όσιο σαράντα χρόνια, αποδήμησε προς τον Κύριο εν ειρήνη.

Είκοσι μίλια μακριά από την πόλη της Έδεσσας ησύχαζαν δύο στυλίτες, ο ένας ορθόδοξος και ο άλλος νεστοριανός, μακριά ο ένας από τον άλλο έξι στάδια. Και ο μεν αιρετικός κατηγορούσε την ορθόδοξη εκκλησία, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να ελκύσει τον ευσεβή στυλίτη στην αίρεσή του'

ο δε ορθόδοξος, θέλοντας να τον πληροφορήσει, του μήνυσε να του στείλει μία μερίδα της κοινωνίας του. Ο αιρετικός, θεωρώντας ότι θέλει να δεχθεί την πλάνη του, έστειλε με χαρά την μερίδα. Αφού την έβαλε ο ορθόδοξος στυλίτης, έβαλε χάλκινο αγγείο στην φωτιά, το έβρασε δυνατά και μέσα έριξε την μερίδα του αιρετικού, η οποία αμέσως διαλύθηκε από τον βρασμό του χαλκού.

Έπειτα πήρε την μερίδα του δεσποτικού σώματος της ορθόδοξης εκκλησίας, την έβαλε στο χάλκινο αγγείο, το οποίο αμέσως κρύωσε και η αγία κοινωνία έμεινε άβροχη και σώα. Αυτήν μας έδειξε, όταν τον συναντήσαμε.

Εκ του βιβλίου:
<<Λειμωνάριον το παλαιόν>>
'Ητοι, τα μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου, Διηγήματα των Οσίων πατέρων.
Βιβλίον ψυχωφελέστατον Ιωάννου Ευκρατά και Σωφρονίου του σοφιστού.
Εκδόσεις <<Η Αγία Άννα>>.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

<<Το <<Λειμωνάριο>>, όπως είναι ευρύτερα γνωστό, αποτέλεσε το προσφιλέστερο ανάγνωσμα των πιστών επί αιώνες και μεταφράστηκε σε αρκετές ξένες γλώσσες. Ο συγγραφέας του, ο Ιωάννης Μόσχος ή Ευκρατάς, υπήρξε μοναχός στις μονές του αγίου Θεοδοσίου και αγίου Σάββα αντίστοιχα, περίπου τον 6ο μ.Χ. αιώνα.

Μαθητής του και πνευματικό του τέκνο υπήρξε ο άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων, στον οποίο αφιερώνει και το βιβλίο.

Ο Ιωάννης Μόσχος, αφού γύρισε όλη σχεδόν την τότε γνωστή οικουμένη, συνέλεξε από όσα είδε και άκουσε τα ωραιότερα και ωφελιμότερα. Έτσι το <<Λειμωνάριο>> αναφέρεται σε ιστορίες μοναχών, που διαδραματίζονται στις περιοχές της Παλαιστίνης, Συρίας, Κιλικίας και της Αιγύπτου.

Η προσφορά του "Λειμωνάριου" έγκειται στο ότι οι άνθρωποι της εποχής που περιγράφει, παρ' όλη την αμαρτωλότητά τους, ζούσαν απλά, έχοντας έντονη την αίσθηση της παρουσίας του Θεού.

Αυτήν την απλή αναφορά στο Θεό και την εξοικείωση με την λατρευτική ζωή της εκκλησίας έχει ανάγκη ο σημερινός ταλαιπωρημένος άνθρωπος. [...]

(Από τον πρόλογο της έκδοσης).