Συνακόλουθες αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του αειμνήστου Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Α':
<<Γερόντισσα Μυρτιδιώτισσα - Η Ασκήτρια της Κλεισούρας 1886-1974>>,
έκδοση <<Ιεράς Μονής Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης, Φυλής Αττικής>>,
Φυλή Αττικής 1998.
Ανάρτηση 18η, σελ. 167-174.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
<<Μικρά Είσοδος στον θαυμαστό κόσμο μιας σύγχρονης Αγίας>>
Ευρίσκομαι στην σκιά της Αγιονορείτικης Εικόνας <<Άξιον έστιν>> πολλούς μήνες τώρα... Το καντηλάκι Της ανάβει ακοίμητο... Ζήτησα την Χάρι Της και δεν με παρέβλεψε... Εργάζομαι τόσο καιρό και δεν απόκαμα... Ουράνια χαρά με πλημμύριζε συνεχώς και λαχτάρα να ολοκληρώσω την προσπάθεια... Ήμουν μέσα σ' έναν <<Κήπο Χαρίτων>>... Η ευωδία των αρετών της Αγίας Γεροντίσσης μ' έκανε να λησμονήσω την κόπωσι και τις δυσκολίες... Μπροστά μου είχα μικρά τεμάχια των Λειψάνων της' λίγα από τα μαλλάκια της' χώμα από το μνήμα της' ένα μέρος από το τσεμπέρι της' και μία κάρτα με την Εικόνα και το Μοναστήρι της Παναγίας Κλεισουργιωτίσσης... Η γνωριμία μου μαζί της ήταν ένας σταθμός στην πνευματική μου πορεία. Μετά την κοίμησί της, το 1974, επιθυμούσα διακαώς να γράψω ό,τι γνώριζα για τον θαυμαστό κόσμο αυτής της σύγχρονης Αγίας. Θα ήταν ίσως οικονομία Θεού που τώρα, είκοσι πέντε περίπου χρόνια μετά την είσοδό της στην αιώνια κατάπαυσι, αξιώνομαι τελικά να προσφέρω στις φιλόθεες ψυχές αυτήν την εργασία. Η καθυστέρησις έγινε αιτία να συγκεντρώσω νέο υλικό που φωτίζει από κάθε πλευρά την αγιασμένη προσωπικότητα της δούλης του Θεού Μυρτιδιωτίσσης Μοναχής. Στο τέλος της δεύτερης χιλιετίας μετά την ενανθρώπισι του Σωτήρος μας, ο κοσμικός περίγυρος απειλεί να μας συνθλίψη μέσα στις συμπληγάδες της αλαζονείας και της σαρκικότητος. Η οδηγητική μορφή της γενναίας Ασκήτριας ας μας φωτίζη στο σταυροαναστάσιμο μονοπάτι της εσωτερικής συντριβής, της χαρμολύπης, της υπομονής, της ελπίδος, της ευσπλαχνίας... Προσπάθησα να εισδύσω στα άδυτα ενός θαυμαστού κόσμου, να προσεγγίσω ό,τι κρυβόταν κάτω από την εξωτερική ασημότητα μιας καταφρονεμένης γυναίκας. <<Τη ταπεινώσει τα υψηλά τη πτωχεία τα πλούσια>>... Ένας θησαυρός κρυμμένος στα ράκη, την ατημελησιά, την τραχύτητα... Συνεχής αφάνεια, για να φανερωθή ο Θεός' τόπος θεοφανείας για τους ταπεινούς... Έντιμη ενώπιον του Θεού και πολύτιμο σκεύος των θαυμασίων Του... Ζούσε από τώρα μυστικά την δόξα της Βασιλείας... Ανήκε στον γνώριμο χορό που μας συνεπαίρνει με την φωτεινή ομορφιά του και μας δίνει κουράγιο με τις <<παραδοξότητες>> και <<αντινομίες>> του... <<Γίγαντες ταπεινοί>>' συναρπαστικοί στην δόξα και την απλότητά τους' κατανυκτικοί στην αγιότητα και την μετάνοια' γενναίοι στην άσκησι και την ευγένεια' αθώοι στον πόνο και στην συγχωρητικότητα' ελεύθεροι στην υπακοή και την αγνότητα' αστραπηβόλοι στο βλέμμα και το δάκρυ τους' αρχοντικοί στον λόγο και την πράξι... Η κοινωνία μας μαζί τους, κοινωνία με τον Κύριό μας, με την Ελπίδα μας... Όσο θα υπάρχουν Άγιοι ανάμεσά μας, έστω και άγνωστοι στους πολλούς, θα υπάρχη ελπίδα... Και εφ' όσον πάντοτε θα υπάρχουν Άγιοι ως την <<Αποκάλυψιν>> Εκείνου, πάντοτε θα υπάρχη ελπίδα... Και έχουμε τόσο ανάγκη από ελπίδα... Και η <<ελπίς ου καταισχύνει>>... Αυτή ας είναι η παρηγοριά μας στο κατώφλι της τρίτης χιλιετίας...
+ Ο Ω. & Φ. Κ.
27.1.1998 εκ. ημ.
Ανακομιδή Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου
( ε κ τ ο υ π ρ ο η γ ο ύ μ ε ν ο υ )
9. Μοσχοβόλησε ο τόπος...
Έξω από το Κλεισουργιώτικο Προσκύνημα της Θεοτόκου, στα δυτικά, μέσα στα δένδρα, τα πλατάνια, το πράσινο... είναι το εξωκκλησάκι του Τιμίου Προδρόμου... Πίσω από το Ιερό του αναπαύεται η Αγία Γερόντισσα, φιλιωμένη όπως και σε όλη της την ζωή, με την ωραία φύσι...
Συγγένευε με τον Βαπτιστή στην άσκησι, από προφητικό ήθος, στην αυστηρότητα των εξαγγελιών, στον ανυποχώρητο αγώνα εναντίον του πειρασμού της φιλαυτίας, της ραθυμίας, της μαλθακότητος, της αυταρέσκειας και της κενοδοξίας... Και τώρα μαζί απολαμβάνουν την άλλη, την πάντα νουν υπερέχουσαν ανάπαυσιν στην φωτεινή ευρυχωρία της Βασιλείας...
Η φήμη της αγιότητός της προσελκύει στο ιερό μνήμα τις φιλόθεεες ψυχές για προσευχή, παρηγορία, ενίσχυσι... Είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή η περίπτωσις της χαριτωμένης Β,... Είχε ζήσει με την Αγία στο Μοναστήρι πολλά χρόνια στα νειάτα της σε κρίσιμες στιγμές...
Μετά την κοίμησι της Οσίας, δεν έπαυσε να έχη <<κοινωνία>> μαζί της... Η ευσπλαχνική Ασκήτρια καθωδηγούσε και ενίσχυε την βασανισμένη αυτήν ψυχή....
Γύρω στο 1982, οκτώ χρόνια μετά την αποδημία της, η Γερόντισσα εμφανίζεται στην ευλογημένη Β. και την προτρέπει:
-Να ειδοποιήσης τον Δέσποτα... Αυτόν που μ' έκανε καλογριά... Να' ρθη να με ξεθάψη ανήμερα του Αγίου Γεωργίου με το <<παληό>>...
Η επιθυμία και εντολή της Ασκήτριας διαδόθηκε γοργορόφτερη γύρω και στην Κλεισούρα... Πριν να ειδοποιηθώ, έσπευσαν οι Κλεισουργιώτες να κάνουν την εκταφή και να κρύψουν τα αγιασμένα οστά... Ο φόβος τους να μην <<χάσουν>> τον ατίμητο θησαυρό, τους ωδήγησε να σιωπούν μέχρι τώρα και να μην αποκαλύπτουν το θαύμα της Χάριτος... Έως πότε;... Η Αγία γνωρίζει... Εκείνη θα μας αποκαλύψη...
Ως εκείνη την στιγμή, ας προσευχώμεθα και ας μετανοούμε... Πρόσωπα, που ήσαν παρόντα στην εσπευσμένη εκταφή, δεν εστερήθησαν τα δώρα της Οσίας Γεροντίσσης. Μοσχοβόλησε ο τόπος από άρρητη ευωδία!... Σαν τριαντάφυλλο... Φως ουράνιο άστραψε ένα γύρω και ωμόρφηνε περισσότερο την ανοιξιάτικη φύσι...
Οστά ωραία, καθαρά, κίτρινα, κεχριμπαρένια, που έλαμπαν σαν τον ήλιο... Σημεία της Χάριτος... <<Τότε ο κόσμος επίστεψε!>>... Μια γυναίκα είχε φοβερούς πόνους στην πλάτη της και υπέφερε... Όταν επληροφορήθη, ότι έγινε η εκταφή της Ασκήτριας και ότι ο τάφος της ήταν ανοικτός, έσπευσε με βαθειά ευλάβεια...
Ξάπλωσε μέσα στο ιερό μνήμα... Είχε πίστι μεγάλη... Και ο πόνος θεραπεύθηκε αμέσως!... Είχε μάλιστα την ιδιαίτερη ευλογία να <<ανακαλύψη>> ένα μικρό τεμάχιο από τα αγιασμένα οστά της ευεργέτριάς της μέσα στο τάφο...
Την ίδια αυτή χρονιά της εκταφής, οκτώ έτη μετά την οσιακή κοίμησι της Γεροντίσσης Μυρτιδιωτίσσης, άρχισαν και τα θαυμαστά σημεία με το ευλογημένο τσεμπεράκι της. Είχε προείπει: -Θα σε βοηθήση... Και θα βοηθήσης κι' άλλους... Η πνευματική της θυγατέρα, η ευλαβής Κ., μέχρι τότε το είχε φυλαγμένο, ως πολύτιμο κειμήλιο, σε ένα συρτάρι.
-Όταν ήλθε η καλή ώρα να γεννήση η κόρη μου Α. το μοναδικό της παιδί Ο., δεν μπορούσε... Ήλθε ο μάμμος στο σπίτι... Δυσκολία μεγάλη... Τότε η Α. βλέπει στο όνειρό της μια Γερόντισσα... Κρατούσε ένα μαύρο τσεμπέρι... Στάθηκε και σταύρωσε μ' αυτό την κοιλιά της...
Όταν μου είπε τι είδε, αμέσως θυμήθηκα το ενθύμιο της Ασκήτριας... Έτρεξα αμέσως και το έφερα... Σταύρωσα την κόρη μου τρεις φορές... Αυτό ήταν: δεν προλάβαμε καλά-καλά να πάμε στην κλινική!... -Από τότε το έχω βάλει στα Εικονίσματα... Όσες γυναίκες έχουν δυσκολία στην γέννα και έτυχε να γνωρίζουν για το θαύμα της κόρης μου, έρχονται... Σταυρώνονται και δεν καταλαβαίνουν πως γεννούν...
Τώρα πρόσφατα, μια κοπέλλα ήταν έγκυος... Στην Φλώρινα δυο γιατροί της είπαν κατηγορηματικά, ότι μόνο με καισαρική θα πάρουν το παιδί... Μία θεία της κοπέλλας, που ήξερε για το τσεμπεράκι, την έστειλε εδώ... Σταυρώθηκε με ευλάβεια... Την έπιασαν οι πόνοι, μπήκε στο νοσοκομείο...
Ο γιατρός ήταν απόλυτος: μετά δύο ημέρες θα πάρουμε το παιδί... Παραδόξως όμως το παιδί βγήκε αμέσως και πολύ εύκολα... Ο γιατρός δεν μπορούσε να δώση λογική εξήγησι!...
-Πάνε τώρα τρία χρόνια, από το 1995, που άρχισε να ευωδιάζη... Έρχονται πολλοί και το προσκυνούν... -Εδώ κι ένα χρόνο βλέπουμε θαύματα και σε στείρες γυναίκες... Σταυρώνονται και μένουν έγκυες...
Ήλθε μία γυναίκα από την Θεσσαλονίκη μαζί με τον σύζυγό της... Μορφωμένοι και οι δυο τους... Είχαν πόνο και θλίψι γιατι δεν μπορούσαν να κάνουν παιδί...Τους προέτρεψα να κάνουμε μία Παράκλησι στην Γοργουπήκοο, ύστερα να σταυρωθή η σύζυγος με το ευλογημένο τσεμπεράκι, κι έχει ο Θεός...
Έτσι κι έγινε... Μετά επέστρεψαν στην Θεσσαλονίκη... Με ειδοποίησαν, ότι έμεινε έγκυος...
10. Δεν μας άφησε...
Η δούλη του Θεού Μυρτιδιώτισσα Μοναχή <<έφυγε>>, αλλά δεν μας άφησε... Μαζί μας έχουμε, ως πολύτιμο θησαυρό, πολύ μικρά τεμάχια των Αγίων Λειψάνων της. Ξέμειναν στον τάφο της... Έτσι οικονόμησε ο Φιλάνθρωπος... Ενάρετες ψυχές μας τα παρέδωσαν... Η Οσία να τις ευλογή!...
Έχουμε επίσης ένα μικρό μέρος από τα μαλλιά της που κόψαμε στην Κουρά: και στην πρώτη τους μορφή, συμπαγή, άμορφα, με την ευωδία της ασκήσεως' και στην νεώτερη κατάστασι,, όπως τα περιποιήθηκε η Αδελφότης της Μονής Οινουσσών, η οποία διαφυλάσσει όλην εκείνη την <<ιστορική>> κοτσίδα...
Ακόμη, έχουμε <<ζωντανή>> την φωνή της: μερικές μαγνητοταινίες που αποτύπωσαν την χαρά και τον θρήνο της, τις νουθεσίες και ευχές της με ποντιακή χάρι, αποτελούν για μας ανεκτίμητη ευλογία. Ιδιαιτέρως όμως έχουμε την προστασία των ευχών της.
Είχε αγαπήσει το Μοναστήρι μας και προσευχόταν γι' αυτό, για τους Μοναχούς καθώς και για τα άλλα πνευματικά μου παιδιά. Και οπωσδήποτε συνεχίζει... Ένα εξαιρετικό γεγονός μου έδωσε την πλήρη βεβαιότητα.
Τρεις μήνες μετά την οσιακή της κοίμησι, ξέσπασε η τραγωδία της Κύπρου (Ιούλιος-Αύγουστος 1974). Τότε μερικά πνευματικοπαίδια μου βρέθηκαν επιστρατευμένα στα σύνορα, στον Έβρο... Όλοι περιμέναμε να ανάψη ο πόλεμος με την Τουρκία...
Μία ενάρετη ψυχή, που είχε οικειότητα με την Γερόντισσα, βρέθηκε εν οράματι στον Έβρο... Τα ελληνικά στρατεύματα από εδώ, τα τουρκικά από εκεί... Ξαφνικά, ένα φωτεινό αστέρι σαν κομήτης κατευθύνεται από την ανατολή προς τα εκεί... Και, να!... Βλέπει μπροστά της την Μοναχή Μυρτιδιώτισσα!...
Στολή ολόλευκη... Πρόσωπο που άστραφτε... Όλα μέσα στο φως!... -Γερόντισσα, πώς εδώ;!... -Ήρθα για να σταυρώσω τα παιδιά του Γέροντα Κυπριανού... Πλησίασε τρεις στρατιώτες, τους εσταύρωσε και μετά εξαφανίσθηκε... Η ενάρετη ψυχή μου περιέγραψε τα χαρακτηριστικά των τριών παιδιών' ήσαν πράγματι γνωστά και σγκεκριμένα πνευματικά μου τέκνα!...
( Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου