ΟΣΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ: ΕΡΓΑ Γ', «Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ» ΜΕΡΟΝ 13ον

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ «Η Βασιλεία του Θεού και ο αντίχριστος»,
σε μετάφραση και επιμέλεια του συγγραφέα Πέτρου Μπότση, «Έργα Γ'»,
Αθήνα 2011, σελ. 101-104.
<<Όλη αυτή η σύγχυση και ο θόρυβος για τα παραπάνω, όπως και γι΄άλλα συναφή θέματα που αναφέρονται στον αντίχριστο, μας ώθησαν να συμπεριλάβουμε ως βασικό κείμενο στον τρίτο τόμο των έργων του οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ μια πατερική και αγιογραφική πραγματεία του για το θέμα αυτό.
Τίτλος της εργασίας αυτής είναι <<Η Βασιλεία του Θεού και ο Αντίχριστος>>.
Ο όσιος Ιγνάτιος πραγματεύεται με μοναδική ερμηνευτική ικανότητα και πληρότητα τα λόγια του ίδιου του Κυρίου για το θέμα της Δεύτερης Παρουσίας Του, της Βασιλείας του Θεού και του αντιχρίστου, ώστε να μην αφήνει κανένα κενό ή δυνατότητα παρερμηνείας των αγιογραφικών κειμένων.
Το θεωρήσαμε απαραίτητο λοιπόν να συμβάλλουμε με τη γνώμη ενός αγίου της Εκκλησίας μας στη διάλυση όλων των σχετικών παρερμηνειών και πλανών, ώστε κάθε καλοπροαίρετος χριστιανός να ερμηνεύσει ναι ν' ασχοληθεί με το βασικό θέμα <<ου έστι χρεία>>, και που δεν είναι άλλο από το να προετοιμαστούμε, να είμαστε έτοιμοι για το <<πώς>> και όχι για το <<πότε>> θα συναντήσουμε το Χριστό.
Εκτός από βασικό αυτό έργο όμως, στον τρίτο τόμο συμπεριλάβαμε κι άλλα εποικοδομητικά κείμενα, απαραίτητα στον κάθε χριστιανό που θέλει ν' αγωνιστεί με συνέπεια στον αμπελώνα του Κυρίου.
Ο όσιος Ιγνάτιος ήταν πάρα πολύ εγκρατής της πατερικής θεολογίας κι ασχολήθηκε με την ερμηνεία αρκετών αγιογραφικών κειμένων με μοναδική ικανότητα και θείο φωτισμό.
Εκτός από τα ερμηνευτικά του κείμενα (όπως για παράδειγμα τις ερμηνείες του 1ου ψαλμού του Δαβίδ, των ευαγγελικών περικοπών που αναφέρονται στη Μάρθα και τη Μαρία, στις Μυροφόρες γυναίκες κλπ), ο όσιος Ιγνάτιος έγραψε και κάποιες πραγματείες που αφορούν στην καθημερινή ζωή και στην πνευματική πρόοδο των χριστιανών, όπως για παράδειγμα την αξία που έχουν στην πνευματική ζωή η νηστεία, η εγρήγορση, η ταπεινοφροσύνη, η σωματική και πνευματική άσκηση, η νέκρωση του κοσμικού πνεύματος κ. α.
Τα κείμενα του οσίου Ιγνατίου είναι αυθεντικά, πατερικά, στηρίζονται στην παράδοση και την ορθή διδασκαλία της Εκκλησίας μας.
Κατά συνέπεια είναι μια πηγή ζώντος ύδατος, που ξεδιψάει κι αναπαύει τον ταλαιπωρημένο από αμφιβόλου προέλευσης σύγχρονες ετεροδιδασκαλίες και πλάνες>>.
Πέτρος Μπότσης, Ιανουάριος 2008
(Απόσπασμα εκ του Προλόγου)
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».

Η ΝΗΣΤΕΙΑ

Προσεύχετε δε εαυτοίς μήποτε βαρηθώσιν

υμών αι καρδίαι εν κραιπάλη και μέθη

και μερίμναις βιοτικαίς (Λουκ. κα' 34).

Β' Η σημασία της για τον άνθρωπο

Στη διάρκεια της μεγάλης σαρακοστής είναι καλό για τη σωτηρία μας όχι μόνο ν' ασκηθούμε στη νηστεία, μα και να μλάμε γι' αυτήν, ν' ασχολούμαστε μαζί της. Είναι καλό για τη σωτηρία μας να στρέψουμε την προσοχή μας στις προειδοποιήσεις που μας έκανε ο ίδιος ο Κύριος και που μας προφυλάσσουν από το πολύ φαγητό,  από την πολυφαγία, όπως, <<προσέχετε δε αυτοίς μήποτε βαρηθώσιν υμών αι καρδίαι εν κραιπάλη και μέθη και μερίμναις βιοτικαίς>>. Ο θεσμός της νηστείας είναι θεϊκός. Η πρώτη εντολή που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο ήταν εκείνη της νηστείας: <<Από δε του ξύλου του γινώσκειν καλόν και πονηρόν, ου φάγεσθε απ' αυτού>> (Γέν. β' 17). Η αρετή αυτή ήταν απαραίτητη στον παράδεισο και πριν από την πτώση. Μου είναι πολύ πιο απαραίτητη μετά την πτώση. Μα είναι πολύ πιο απαραίτητη μετά την πτώση. Η εντολή της νηστείας δόθηκε στον παράδεισο κι επαναλαμβάνεται στο ευαγγέλιο. Ας στρέψουμε το νου μας στο θεϊκό θεσμό της νηστείας κι ας αναζωογονήσουμε μέσα μας την προσπάθεια για την ίδια τη νηστεία. Η άσκηση της νηστείας δεν αφορά αποκλειστικά στο σώμα. Η νηστεία δεν είναι χρήσιμη κι απαραίτητη μόνο στο σώμα. Περισσότερο χρήσιμη κι απαραίτητη είναι για το νου και την καρδιά. Προσέχετε δε αυτοίς μήποτε βαρηθώσιν υμών αι καρδίαι εν κραιπάλη και μέθη. Με τα λόγια αυτά ο Σωτήρας του κόσμου μας έδειξε κάτι που αξίζει να του δώσουμε την προσοσχή μας. Κι αυτό είναι το αποτέλεσμα της υπερβολικής χρήσης φαγητού και ποτού που έχουν τρομερές συνέπειες, ολέθριες για την ψυχή. Με την πλησμονή του στομαχιού η καρδιά σκληραίνει, τραχύνεται, γίνεται βαριά ο νους χάνει την ελαφρότητά του, τις διανοητικές δυνατότητές του' ο άνθρωπος γίνεται σαρκικός. Τί πάει να πει <<σαρκικός άνθρωπος>>; Η Αγία Γραφή ονομάζει σαρκικό το δύστυχο άνθρωπο που είναι κολλημένος στη γη, που είναι ανίκανος να κάνει σκέψεις υψηλές. <<Ου μη καταμείνη το πνεύμα μου εν τοις ανθρώποις τούτοις εις τον αιώνα διά το είναι αυτούς σάρκας>> (Γέν. στ' 3). λέει ο ίδιος ο Θεός. Ο σαρκικός άνθρωπος δεν μπορεί να λατρεύει σωστά το Θεό. Μα κι ο πνευματικός άνθρωπος ακόμα όταν έχει υποχωρήσει στη λαιμαργία και τον κορεσμό χάνει την πνευματικότητά του, χάνει κατά κάποιο τρόπο την ικανότητά του να γνωρίζει το Θεό, να Τον υπηρετεί. Λέει η Αγία Γραφή για τον Ιακώβ: <<Και έφαγεν Ιακώβ και ενεπλήσθη, και απελάκτισεν ο ηγαπημένος, ελιπάνθη, επαχύνθη, επλατύνθη και εγκατέλιπε τον Θεόν τον ποιήσαντα αυτόν και απέστη από Θεού σωτήρος αυτού (Δευτερ. λβ' 15). Σε τέτοια κατάσταση φτάνει κι ο άγιος ακόμα όταν αποβάλλει από την άσκησή του τη νηστεία. Σε τέτοια κατάσταση φτάνει ο αγωνιστής όταν αποκλείει από τους αγώνες του τη νηστεία. Το πάχος κι η οκνηρία που συσσωρεύονται στο σώμα από την υπερβολική και χωρίς διάκριση τροφή, σιγά σιγά μεταφέρονται από το σώμα στην καρδιά κι από κει στο νου. Η καρδιά κι ο νους, που είναι τα πνευματικά μάτια του ανθρώπου, τότε νεκρώνονται. Η αιωνιότητα χάνεται από μπροστά τους. Η επίγεια ζωή αρχίζει να παρουσιάζεται στην άρρωστη όραση σαν ατελείωτη. Η επίγεια ζωή κυριαρχείται πια από τέτοιες ιδέες κι αισθήματα. Κι ο άμοιρος και τυφλός οδοιπόρος σέρνεται μαζί με τον αρχέκακο όφη με την κοιλιά του και τρώει χώμα όσο ζει (βλ. Γεν. γ' 14). Η εγκατάλειψη της νηστείας απομακρύνει το μαθητή του Χριστού από τον ίδιο το Χριστό. Αυτά είναι τ' αποτελέσματα της αχαλίνωτης, ασύνετης κι απρόσεχτης χρήσης της τροφής από τον άνθρωπο. Κι αυτό εξηγεί γιατί ο άνθρωπος, από τότε που ζούσε σε κατάσταση αθωότητας μέσα στον παράδεισο, είχε ανάγκη να λάβει την εντολή της νηστείας. Η εντολή είχε σκοπό να διαφυλάξει την κτίση που μόλις δημιουργήθηκε, να συνθέσει τις δυο δύσεις, τη σωματική και την πνευματική, σε μια φύση σωματική. Με τη βοήθεια της νηστείας ο άνθρωπος θα μπορούσε να στέκεται πάντα με τη σκέψη και την καρδιά του μπροστά στο Θεό, μακριά από λογισμούς ή ονειροπολήσεις ματαιότητας. Η εντολή της νηστείας είναι ακόμα πιο απαραίτητη στον άνθρωπο της πτώσης. Τρόπος ζωής της πεσμένης μας φύσης έγινε πια μια προσκόλληση στα επίγεια, στην παροδική εγκόσμια ζωή, τις ηδονές, τα πλούτη, τη δόξα και την αμαρτία. Είμαστε καρφωμένοι στη γη, προσκολλημένοι σ' αυτήν όχι μόνο σωματικά μα και ψυχικά. Γίναμε τελείως σαρκικοί, στερηθήκαμε τους ευλαβείς λογισμούς, είμαστε αδύνατοι να κάνουμε ουράνιες σκέψεις. Η εντολή της νηστείας είναι ξανά η πρώτη και πιο αναγκαία για μας.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ «Η Βασιλεία του Χριστού και ο αντίχριστος»,
σε μετάφραση και επιμέλεια του συγγραφέα Πέτρου Μπότση, «Έργα Γ'»,
Αθήνα 2011, σελ. 101-104.