Η ΕΥΡΩΠΗ ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίου του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς: «Μέσα από το παράθυρο της φυλακής», εκδόσεις «Ορθόδοξη Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 191-194.
Αυτό το βιβλίο γράφηκε από τον Άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς, Επίσκοπο Αχρίδας, κατά την διάρκεια της φυλάκισής του, σε ένα από τα πιο φρικτά στρατόπεδα συγκέντρωσης αιχμαλώτων, στο Νταχάου, κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, στη Γερμανία (15 - 9 - 1944 έως 8 - 5 - 1945).
Ο Άγιος Νικόλαος γενννήθηκε στις 23.12.1881 στο μικρό ορεινό χωριό Λέλιτς κοντά στο Βάλιεβο της Σερβίας. Οι γονείς του, Ντράγκομιρ και Κατερίνα, απλοί χωρικοί είχαν εννέα παιδιά από τα οποία το πρώτο ήταν ο Νικόλαος. Βαπτίσθηκε στο μοναστήρι του Τσέλιε που τότε αποτελούσε τον ενοριακό ναό του χωριού. Η ξακουστή οικογένεια των Βελμίροβιτς κατάγεται από τη Σρεμπρένιτσα της Βοσνίας. Ο πατέρας του είχε σπάνια μόρφωση για χωρικό της εποχής του και ήταν ο γραμματικός της περιφερείας. Το Δημοτικό τελείωσε στο Σχολείο της μονής Τσέλιε και το Γυμνάσιο στο Βάλιεβο. Μετά την αποφοίτησή του από την Θεολογική Σχολή του Βελιγκραδίου, έλαβε υποτροφία για το Πανεπιστήμιο της Βέρνης στην Ελβετία.
Το διδακτορικό του θέμα ήταν: <<Η πίστη στην Ανάσταση του Χριστού ως θεμελιώδες δόγμα της Αποστολικής Εκκλησίας>>. Στην συνέχεια με νέα υποτροφία σπούδασε φιλοσοφία στην Οξφόρδη της Αγγλίας. Μετά από την σωτηρία του από σοβαρή ασθένεια έταξε να ενδυθή το μοναχικό σχήμα και να θέση τον εαυτό του στην διακονία της Εκκλησίας και του λαού.
Στις 20 Δεκεμβρίου 1909 έγινε μοναχός με το όνομα Νικόλαος. Κατόπιν επήγε για σπουδές στην φημισμένη Ακαδημία της Πετρούπολης στην Ρωσία... Στις 25 Μαρτίου του 1919 εξελέγη επίσκοπος Ζίτσης, κατόπιν μετατίθεται στην επισκοπή Αχρίδος και το 1934 επέστρεψε και πάλι στην επισκοπή Ζίτσης. Το 1941 συνελήφθη και φυλακίστηκε από τους Γερμανούς.
Στις 15 Σεπτεμβρίου του 1944 τον μετέφεραν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου στη Γερμανία, από όπου απελευθερώθηκε στις 8 Μαϊου του 1945 από τον αμερικανικό στρατό... Εκοιμήθη ειρηνικά στις 18 Μαρτίου του 1956 ενώ προσευχόταν στην ρωσική μονή του Αγίου Τύχωνος στην Πενσυλβάνια των Η.Π.Α.
Στις 12 Μαΐου του 1991 τα οστά του μεταφέρθηκαν στη Σερβία, στο μοναστήρι Λέλιτς. Στις 24 Μαΐου 2003 η Σύνοδος των Αρχιερέων της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, ακολουθώντας τη συνείδηση του πληρώματός της, προέβη στην επίσημη ανακήρυξη της αγιότητος του επισκόπου Νικολάο και την αναγραφή του στο σερβικό αγιολόγιο. Η μνήμη του τιμάται στις 12 Μαΐου.
Ευχόμαστε την «Καλή Ανάγνωση» και «πνευματική εντρύφηση» σε έναν σύγχρονο άγιο της εποχής μας, που τα κείμενά του παραστατικά, αισθαντικά και προπαντός δημιουργικά μας εισαγάγουν στον άρρητο, θαυμαστό και εύοσμο κόσμο της Θεολογίας του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος!
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένων
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».

Η ΕΥΡΩΠΗ ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Κάποτε σε μια πόλη ζούσε ένας άνθρωπος που ούτε φοβόταν το Θεό, ούτε ντρεπόταν τους ανθρώπους. Στα χρόνια μας, αδελφοί μου, η Ευρώπη είναι τέτοια πόλη με τέτοιους ανθρώπους, που ούτε τον Θεό δεν φοβούνται αλλά και ούτε τους ανθρώπους δεν ντρέπονται. Είναι και αυτό αρρώστια σαν κάθε άλλη αρρώστια χρειάζεται διάγνωση. Για ποιο λόγο πολλοί Ευρωπαίοι ούτε τον Θεό δεν φοβούνται ούτε ντρέπονται τους ανθρώπους; Η εξήγηση είναι απλή. Αυτό συμβαίνει, επειδή είναι διαστρεβλωμένη μέσα τους η ιδέα για τον Θεό και η ιδέα τους για τον άνθρωπο. Όταν οι άνθρωποι διαστρεβλώνουν μέσα τους την έννοια του ανθρώπου, τότε δεν ντρέπονται ούτε τους ανθρώπους. Το φόβο του Θεού, έχουν μόνον οι άνθρωποι που αποδέχονται πως ο Θεός είναι Μεγαλειώδης Βασιλιάς. Δημιουργός και Δικαστής. Ντροπή νιώθουν οι άνθρωποι μόνο μπροστά σε άγιους ανθρώπους. Οι άνθρωποι δεν αισθάνονται ντροπή μπροστά σε ανθρώπους περήφανους, πλούσιους, μορφωμένους, ντροπή νιώθουν μόνο μπροστά στους αγίους. Όταν οι άνθρωποι περιφρονούν τον Θεό, όταν περιφρονούν τους Αγίους, τότε δεν έχουν φόβο Θεού, ούτε ντρέπονται τους ανθρώπους. Στη σύγχρονη Ευρώπη μειώθηκε η αξία του Θεού και η αξία των αγίων. Γι' αυτό το λόγο οι άνθρωποι ούτε ντρέπονται το Θεό, αλλά ούτε ντρέπονται τους ανθρώπους. Αν ο Θεός δεν ήταν Παντοδύναμος, Δημιουργός του σύμπαντος, Μεγαλειώδης Αυτοκράτορας, Κυρίαρχος του ουρανού και της γης, Παντεπόπτης, Παντογνώστης, Αιώνιος, δίκαιος Δικαστής, που δικάζει τον καθένα, οι άνθρωποι δεν θα τον φοβόντουσαν. Κανένας άνθρωπος δεν φοβάται θεότητες ψεύτικες, ανόητες, ούτε ανθρώπους ανόητους, οι οποίοι φορώντας το καπέλο του πανεπιστημίου και κατέχοντας διδακτορικούς τίτλους θεοποιούν τη φύση και την ύλη. Κανείς δεν φοβάται, ούτε ντρέπεται τον Βολταίρο, τον Ναπολέοντα, τον Μαρξ, ούτε τους όμοιούς τους, που η Ευρώπη έβαλε στο <<Πάνθεό>> της. Και αυτό το <<Πάνθεο>> είναι ένα σκοτεινό δωμάτιο, στο οποίο κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να γιατρευτεί από καμιά αρρώστια. Αδελφοί μου, κανείς δεν φοβάται τους ψεύτικους θεούς, ούτε ντρέπεται τους ανθρώπους που δεν είναι άγιοι. Ο λαός φοβάται μόνον τον αληθινό Θεό, ντρέπεται μόνο τους αληθινά άγιους ανθρώπους. Για τη σύγχρονη πανεπιστημιακή Ευρώπη ο Θεός, τον οποίο πρέπει να φοβόμαστε και οι άγιοι άνθρωποι, από τους οποίους πρέπει να ντρεπόμαστε, ανήκουν στο μακρινό παρελθόν. Η πανεπιστημιακή Ευρώπη διέσπασε τον Θεό στα άτομα, τα πρωτόνια και τα νετρόνια. Ποιος να φοβάται ένα τόσο ασήμαντο Θεό! Αντί για τους αγίους έβαλε στις εφημερίδες, στις αίθουσες, στα βιβλία, τους τραπεζίτες, τους λογοτέχνες, τους πολιτικούς, τους φαρισαίους. Δεν έχουν ούτε έναν άγιο, γιατι η Ευρώπη άλλο πια δεν γεννάει αγίους. Μοιάζει σαν να έδωσε το λόγο της πως θα γεννάει μόνον εκείνους τους μεγαλειώδεις ενώπιον των οποίων κανείς δεν πρέπει να ντρέπεται! Αν δεν γνωρίζετε, σε τι οφείλεται η πτώση της Ευρώπης στο μηδενισμό, τότε ακούστε: Έχασε την ιδέα του Θεού, έχασε την έννοια του άγιου ανθρώπου. Τέτοια, όπως είναι σήμερα μπροστά στα μάτια μας η Ευρώπη, προτιμά να θεωρεί ιδανικούς ανθρώπους τον Αμαλίκ, τον Σενεχερίμ, τον Φαραώ, τον Ναβουχοδονόσορα, τον άγιο Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Ιακώβ, τον Ιωσήφ, είτε τον Ησαϊα, είτε τον Ιερεμία, είτε τον Ιεζεκιήλ, είτε τον Δανιήλ, είτε τον Μάρκο, τον Λουκά, είτε τον Ιωάννη, τον Παύλο. Η Ευρώπη αρνήθηκε την αγιογραφία και αγκάλιασε τη μεγαλομανία. Ποιος θα την γιατρέψει; Κανείς, κανείς... Και αυτό, γιατί κανείς δεν μπορεί να επιβάλλει τον εαυτό του να είναι γιατρός σε κάποιον που νομίζει πως είναι υγιής. Για την Ευρώπη δεν υπάρχει ούτε φάρμακο, ούτε γιατρός, επειδή θεωρεί τον εαυτό της υγιή, παρ' όλο που είναι βαριά η αρρώστιά της. Εσείς, Σέρβοι, που είστε; Εκατομμύρια Σέρβοι φοβούνται τον Θεό και ντρέπονται τους αγίους του Θεού. Εσείς, οι κυβερνήτες, που είστε μερικές εκατοντάδες και ηγείστε του σερβικού λαού, είσαστε και θα συνεχίσετε να είσαστε με την Ευρώπη; Αν παραδέχεστε πως είστε με την Ευρώπη, τότε γρήγορα βιαστείτε να γιατρευτείτε πρώτα οι ίδιοι για να μην μεταδώσετε την αρρώστιά σας στο λαό σας. Αν θα πείτε πως είστε με το λαό σας, προσέξτε να μην πιαστείτε να λέτε ψέματα, επειδή δεν είναι εύκολος ο δρόμος του λαού. Ο δρόμος του λαού είναι στενός, είναι ο δρόμος της νηστείας, της προσευχής, ο δρόμος της ελεημοσύνης. Αλλά αυτός είναι και ο μοναδικός σωτήριος κόσμος. Δόξα εις τον Θεό. Αμήν.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίριβιτς:
<<Μέσα από το παράθυρο της φυλακής>>, εκδόσεις <<Ορθόδοξη Κυψελη>>,
Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 191-194.