ΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ»: ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΩΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΦΥΛΗΣ κ. ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ Α' 1935-2013 (ΟΜΙΛΙΑ 4η)

 

Απομαγνητοφωνημένες, αποσπασματικές ομιλίες του μακαριστού πνευματικού πατρός ημών, αειμνήστου Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Α', επί τη συμπληρώσει δέκα ετών εκ της εκδημίας του εις χείρας Κυρίου 17 (30) Μαϊου 2013 εκκλ. ημ.

Καλοκαίρι του 1983.
Κυριακή πρωί στο Μοναστήρι  των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης στην Φυλή Αττικής.
«Εορτή πάντων των αγίων Αγιορειτών Πατέρων».
Είναι το θέμα της ομιλίας του αειμνήστου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Α'.
(Απόσπασμα)

Απομαγνητοφώνηση, επιμέλεια ομιλίας, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Απομαγνητοφωνημένες, αποσπασματικές ομιλίες
αειμνήστου Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Α',
επί τη συμπληρώσει δέκα ετών εκ της εκδημίας του εις χείρας Κυρίου
17 (30) Μαϊου 2013 εκκλ. ημ.
Ομιλία 4η: «Εορτή πάντων των αγίων Αγιορειτών Πατέρων».

«ΕΟΡΤΗ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ»

<<Ευθέως αφέντες τα δίχτυα ηκολούθησαν αυτώ>>. (Ματθ. δ' 18).

Ευλογημένοι χριστιανοί' όπως αν θα βεθούμε μέσα σε ένα ανθοκήπιο με πολύχρωμα ευωδιαστά λουλούδια, κάποιο από όλα τα λουλούδια ή μερικά από αυτά, τα όμορφα, τα ευωδιαστά θα μας κάνει ιδιαιτέραν εντύπωσιν, είτε το χρώμα του λουλουδιού είτε η ευωδία του, έτσι ακριβώς και μέσα στο πνευματικό ανθοκήπιο, που είναι το Ευαγγέλιο του Χριστού, που είναι ο λόγος του Θεού, είτε διαβάζοντας το Ευαγγέλιο είτε ακούγοντας αυτό από ευαγγελικές περικοπές, σε ορισμένες θέσεις, σε ορισμένα χωρία αισθανόμεθα μία ξεχωριστή, μία ιδιαίτερη συγκίνηση και μία ανέκφραστη ψυχική αγαλλίαση!

 

Αυτή τη συγκίνηση, αυτή την αγαλλίαση αισθάνεται κανείς και, αν θα προσέξει κι ακόμη πιο πολύ, αν θα εμβαθύνει εις την προ ολίγου αναγνωσθείσα ευαγγελική περικοπή στα λόγια εκείνα του ιερού ευαγγελιστού που όταν ο Χριστός μας, εκάλεσε παρά την θάλασσα της Γαλιλαίας τα δύο ζεύγη των αδελφών, τον Πέτρο και τον Ανδρέα, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Που θα νόμιζε κανείς, όταν έβλεπε τον Χριστό μας εκεί να κατηφορίζει προς την θάλασσα σιγά-σιγά αθόρυβα, σιωπηλά, πως κάνει περίπατο.

Κι όμως, Εκείνος εκατευθύνετο προς τα εκεί για να διαλέξει το επιτελείον του, τους μαθητάς του. Προγνωρίζει ο Θεός και προορίζει! Προεγνώριζε ο Χριστός, διότι εκτός από τέλειος άνθρωπος, είναι και τέλειος Θεός, προεγνώριζε, ότι οι άνθρωποι αυτοί, όχι οι γραμματισμένοι της εποχής εκείνης, όχι οι άνθρωποι, οι επίσημοι, οι διανοούμενοι της εποχής εκείνης, αλλά οι άσημοι, οι αγράμματοι, οι άνθρωποι εκείνοι που ναι μεν ήταν αγράμματοι ήσαν ψαράδες, αλλά είχαν έναν ανέκφραστο, θαυμάσιο ψυχικό κόσμο. 

Προεγώριζε! Έβλεπε ως καρδιογνώστης Θεός, ότι με απλότητα, με ταπείνωση θα πειθαρχήσουν εις την κλήσιν εις την πρόσκλησιν που θα τους έκανε και θα Τον ακολουθούσαν. Προγνωρίζει ο Θεός και προορίζει! Εκείνοι αμέριμνα εκείνη την ώρα, ο Ανδρέας με τον Πέτρο έριχναν τα δίχτυα εις την θάλασσα και λίγο πιο κάτω ο Ιάκωβος με τον Ιωάννη και το γερο Ζεββαιδαίο -τον πατέρα τους- και εκείνοι ετοιμαζόντουσαν για να ρίξουν τα δίχτυα.

Ελάτε -λέγει- ο Χριστός μας! Αφήσατε τα δίχτυα. Αφήσατε το ψάρεμα. Ακολουθήσαταί μοι κι εγώ θα ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων! Αφήσατε τώρα τη θάλασσα και σε λίγο θα μπείτε μέσα εις την φουρτουνιασμένη θάλασσα που λέγεται κόσμος κι αντί ψάρια θα ψαρεύετε ψυχές αθάνατες και θα τις οδηγείτε εις την οδόν της Αληθείας! Και εδώ είναι αυτό που θαυμάζει κανείς, που συγκλονίζεται κανείς, που συγκινείται κανείς.

Και ευθύς μετά από αυτά τα δυο λόγια, τις δύο αυτές λέξεις του Χριστού μας -ελάτε κοντά μου κι εγώ θα ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων- και ευθέως λέγει ο ιερός ευαγγελιστής, αμέσως, χωρίς διάλογο, χωρίς συζητήσεις, χωρίς να του πούνε του Χριστού μας: <<Καλά, ωραία να σε ακολουθήσουμε, αλλά, που θα μένουμε, τι θα τρώμε, πως θα πορευόμεθα>>; Ή ο Πέτρος: <<που θ' αφήσω την γυναίκα μου, που θ' αφήσω τα παιδιά μου, που θ' αφήσω την οικογένειά μου>>;

Τίποτε από αυτά, κανένα διάλογο, κανένα δισταγμό. Αλλά ευθέως, αμέσως κι ούτε -αδελφοί μου- μπορούσε να γίνει εκείνη τη στιγμή, οι άνθρωποι αυτοί να φανταστούν, ότι αυτοί οι μετρημένοι στα δάκτυλα θ' ανάψουν φωτιά ύστερα από τρία χρόνια, φωτιά στις καρδιές των ανθρώπων διά της χάριτος και της ενεργείας του Αγίου Πνεύματος! Και θα τρέχουν οι άνθρωποι ανά χιλιάδες και εκατομμύρια εις το μαρτύριον, εις την ασκητικήν ζωήν διά την ανέκφραστον αγάπη των προς τον Θεόν!

Πού μπορούσαν εκείνοι εκείνη την ώρα να φανταστούν, ποιοι θα αναδειχθούν, που εκ των υστέρων θα ακούσουν από το στόμα του ιδίου του Χριστού μας, ότι θα καθήσετε την ημέρα της Κρίσεως σε δώδεκα θρόνους και θα κρίνετε τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ! Τίποτε. Εκείνη την ώρα δεν μπορούσαν από αυτά να καταλάβουν. Αυτό το κατάλαβαν καλά την ημέρα της Πεντηκοστής, όταν ήλθε το Πνεύμα το Άγιο και κατασκήνωσε μέσα τους. Και <<ευθέως ηκολούθησαν αυτώ>>.

Εάν δεν πειθαρχούσαν, μπορείτε να φανταστείτε και να βάλετε με τον νου σας -αδελφοί μου- τί θα έκαναν; Θα ετελείωναν τον βίον των μέσα εις τα κύματα της θαλάσσης και μέσα στα βάσανα και στη ματαιότητα και στη μέριμνα του κόσμου τούτου. Αλλά για να πειθαρχήσουν, έγιναν οι θεοφόροι και θεοκήρυκες, έγιναν οι απόστολοι του Χριστού μας, που -όπως είπα- με τη χάρη και την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, ιδιαιτέρως από την ημέρα της Πεντηκοστής, άναψαν την φωτιά μέσα στις καρδιές των ανθρώπων! Μεγάλη υπόθεσις!

Μεγάλη αμοιβή εις τον άνθρωπο -αδελφοί μου- που θα πειθαρχήσει εις την φωνή του Θεού, που θα πειθαρχήσει εις την κλήσιν, εις την τιμητικήν κλήσιν του Θεού! Σήμερον συμπίπτει με την ευαγγελική αυτή περικοπή, η μνήμη των αγίων Αγιορειτών Πατέρων! Που οι άνθρωποι αυτοί πριν από χίλια χρόνια, που πρωτοχύθηκε από μοναχούς το αγιώνυμο όρος, επειθάρχησαν σε μια άλλη φωνή.

Σε μια άλλη κλήση: <<Μη πάντες απόστολοι -λέγει ο απόστολος Παύλος- μη πάντες χαρίσματα έχουσιν ιαμάτων; μη πάντες γλώσσαις λαλούσι; μη πάντες διερμηνεύουσι>>; Είναι διαφορετικές οι κλήσεις που δίδει ο Θεός εις τους ανθρώπους που έχει ξεχωρίσει, που έχει προγνωρίσει και προορίσει. Οι άνθρωποι αυτοί εδέχθησαν μίαν άλλην κλήσιν: την κλήσιν της μοναχικής πολιτείας!

Η μοναχική πολιτεία, ο μοναχισμός είναι -αδελφοί μου- η σπονδυλική στήλη της Εκκλησίας! Ό,τι είναι -λέγει ο ιερός Χρυσόστομος- οι άγγελοι για τους μοναχούς, είναι οι μοναχοί, αλλά οι αληθείς, όχι οι ρασοφόροι μοναχοί, οι πραγματικοί μοναχοί. Άλλο ρασοφόρος κι άλλο μοναχός. Άλλο απλώς να φορεί κανείς το ράσο κι άλλο να είναι μοναχός. Ό,τι είναι οι άγγελοι στους μοναχούς είναι οι μοναχοί εις τους κοσμικούς.

Είναι μία κλήσις, μία άλλη δωρεά του Θεού, είναι το <<οις δέδοτε>> που διαβάζουμε εκεί στο Ευαγγέλιο. Είναι αυτή η ανέκφραστη δωρεά του Θεού για ορισμένους ανθρώπους που έχει διαλέξει ο Θεός, που έχει αγαπήσει ο Θεός. <<Εγώ ηγάπησα υμάς>>, γι' αυτό -λέει- σας έβγαλα από τον κόσμο, γι' αυτό -λέει- σας μισεί ο κόσμος, γιατί εγώ σας ξεχώρισα από τον κόσμο. Σας ηγάπησα και σας έβγαλα από τον κόσμο!

Έλεγε κάποιος προ ετών ιεροκήρυξ: εκείνος -λέει- που θα νιώσει την κλήση για την μοναχική πολιτεία, του έχει πέσει λέει <<λαχείο>> του Αγίου Πνεύματος. Και να, οι άνθρωποι αυτοί που σήμερα η Εκκλησία μας προβάλλει προς μίμηση και παράδειγμα, οι Αγιορείται άγιοι Πατέρες, επειθάρχησαν εις αυτήν την κλίσιν του Χριστού. Μπορούσαν κατά πρόσωπο να του γυρίσουν αυτήν την κλήση και την πρόσκληση.

Σε ευχαριστούμε πολύ, αλλά δεν θέλουμε να πειθαρχήσουμε στην πρόσκλησή Σου. Έχουμε υποχρεώσεις, έχουμε γονείς, έχουμε αδέλφια, έχουμε δουλειές, έχουμε επιχειρήσεις... Ευχαριστώ, αλλά δεν δέχομαι... Αυτήν την κλήση έστειλε ο Θεός και σ' έναν βασιλιά, τον Ιωάσαφ, βασιλεύς των Ινδιών. Βασιλιάς ήταν. Του έδωσε αυτή την κλήση. Και αν και βασιλιάς εκείνος επειθάρχησε εις την κλήσιν αυτή του Θεού. Άφησε το βασίλειο, έχρισε φίλο του για βασιλέα όπως διαβάζουμε στο βίο του και επειθάρχησε εις την τιμητικήν αυτή κλήση και πρόσκληση, και ο βασιλεύς Ιωάσαφ των Ινδιών έγινε ασκητής!

Ακολούθησε τον γέροντά του που τον οδήγησε στην Ορθοδοξία. Και για να πειθαρχήσουν οι άγιοι άνθρωποι αυτοί του Αγιωνύμου Όρους εις την τιμητικήν αυτήν κλήσιν και πρόσκλησιν, να το αποτέλεσμα: εκατόρθωσαν χάριτι Θεού να φτάσουν στο τελευταίο αυτό σκαλοπάτι, που λέγεται θέωσις! Που λέγεται ένωσις με τον Θεό! Κι όταν ο άνθρωπος ενωθεί με τον Θεό, τότε εφόσον ο Θεός είναι άγιος κι ο άνθρωπος αγιάζεται! Εφόσον ο Θεός είναι ισχυρός κι ο άνθρωπος γίνεται ισχυρός, γίνεται θαυματουργός! Και εφόσον ο Θεός είναι αθάνατος κι εκείνος αθάνατος!

Άγιος είναι ο Θεός, άγιος κι εκείνος που θα ενωθεί μαζί του! Άγιος ισχυρός, και ισχυρός εκείνος που θα ενωθεί μαζί του! Άγιος αθάνατος, άγιος και αθάνατος θα είναι και εκείνος που θα ενωθεί με τον Θεό! Αυτό πέτυχαν οι σημερινοί άγιοι και τούτο, γιατί επειθάρχησαν εις την τιμητική αυτή κλήση και πρόσκληση. Και πολλοί από αυτούς ηξιώθησαν και του μαρτυρίου και ορισμένοι από αυτούς και του αποστολικού αξιώματος όπως ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο οποίος ονομάζεται και ισαπόστολος!

Ίσα δηλαδή με τους Αποστόλους. Τρία στεφάνια: και μάρτυς και όσιος και απόστολος! Ίσως πει κανείς: εμένα δεν με κάλεσε ο Θεός για απόστολο. Εμένα δεν με κάλεσε ο Θεός για μοναχό. Ναι, μπορεί να μη σε κάλεσε για απόστολο, μπορεί να μη σε κάλεσε για μοναχό. Είναι -όπως είπαμε- κλήσεις αυτές. Είναι δώρον αυτό του Θεού, δώρον ανέκφραστον, δώρον πολυτιμότατον, γιατί ο Θεός ευλόγησε τον γάμο, αλλά εβίωσε την ζωή την μοναχική.

<<Ο εκγαμίζων -λέει ο Απόστολος Παύλος- καλώς ποιεί. Ο δε μη εκγαμίζων κρείσσον ποιεί>>. (Α' Κορ. 7.38). Εκείνο που έχει σημασία είναι να πειθαρχήσει ο άνθρωπος εις την κλήσιν του Θεού. Μπορεί λοιπόν να μην έχεις κληθεί για απόστολος, να μην έχει κληθεί για μοναχός. Ναι... Αλλά, μην λησμονείς -κι ας μην λησμονούμε όλοι μας- ότι πέρα από την κλήση του αποστολικού αξιώματος και πέρα από την κλήση της μοναχικής πολιτείας, ο Χριστός εκείνους που θα βαπτιστούν εις το όνομά Του, εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, όλους εκείνους που θεληματικά θα τον πιστέψουν και θα βαπτιστούν στο όνομά Του, όλους εκείνους του καλεί! Πού τους καλεί; Αν όχι για αποστόλους, αν όχι για μοναχούς, τους καλεί να Τον ακολουθήσουν. <<Όστις ηθέλει οπίσω μου ελθείν>> Μάρκ. 8,34).

Απομαγνητοφωνημένες, αποσπασματικές ομιλίες
αειμνήστου Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Α',
επί τη συμπληρώσει δέκα ετών εκ της εκδημίας του εις χείρας Κυρίου
17 (30) Μαϊου 2013 εκκλ. ημ.
Ομιλία 4η: «Κυριακή πάντων των αγίων Αγιορειτών Πατέρων» του 1983.
Απομαγνητοφώνηση, επιμέλεια ομιλίας, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ