Η ΕΙΡΗΝΗ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίου του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς: «Μέσα από το παράθυρο της φυλακής», εκδόσεις «Ορθόδοξη Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 207-211.
Αυτό το βιβλίο γράφηκε από τον Άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς, Επίσκοπο Αχρίδας, κατά την διάρκεια της φυλάκισής του, σε ένα από τα πιο φρικτά στρατόπεδα συγκέντρωσης αιχμαλώτων, στο Νταχάου, κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, στη Γερμανία (15 - 9 - 1944 έως 8 - 5 - 1945).
Ο Άγιος Νικόλαος γενννήθηκε στις 23.12.1881 στο μικρό ορεινό χωριό Λέλιτς κοντά στο Βάλιεβο της Σερβίας. Οι γονείς του, Ντράγκομιρ και Κατερίνα, απλοί χωρικοί είχαν εννέα παιδιά από τα οποία το πρώτο ήταν ο Νικόλαος. Βαπτίσθηκε στο μοναστήρι του Τσέλιε που τότε αποτελούσε τον ενοριακό ναό του χωριού. Η ξακουστή οικογένεια των Βελμίροβιτς κατάγεται από τη Σρεμπρένιτσα της Βοσνίας. Ο πατέρας του είχε σπάνια μόρφωση για χωρικό της εποχής του και ήταν ο γραμματικός της περιφερείας. Το Δημοτικό τελείωσε στο Σχολείο της μονής Τσέλιε και το Γυμνάσιο στο Βάλιεβο. Μετά την αποφοίτησή του από την Θεολογική Σχολή του Βελιγκραδίου, έλαβε υποτροφία για το Πανεπιστήμιο της Βέρνης στην Ελβετία.
Το διδακτορικό του θέμα ήταν: <<Η πίστη στην Ανάσταση του Χριστού ως θεμελιώδες δόγμα της Αποστολικής Εκκλησίας>>. Στην συνέχεια με νέα υποτροφία σπούδασε φιλοσοφία στην Οξφόρδη της Αγγλίας. Μετά από την σωτηρία του από σοβαρή ασθένεια έταξε να ενδυθή το μοναχικό σχήμα και να θέση τον εαυτό του στην διακονία της Εκκλησίας και του λαού.
Στις 20 Δεκεμβρίου 1909 έγινε μοναχός με το όνομα Νικόλαος. Κατόπιν επήγε για σπουδές στην φημισμένη Ακαδημία της Πετρούπολης στην Ρωσία... Στις 25 Μαρτίου του 1919 εξελέγη επίσκοπος Ζίτσης, κατόπιν μετατίθεται στην επισκοπή Αχρίδος και το 1934 επέστρεψε και πάλι στην επισκοπή Ζίτσης. Το 1941 συνελήφθη και φυλακίστηκε από τους Γερμανούς.
Στις 15 Σεπτεμβρίου του 1944 τον μετέφεραν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου στη Γερμανία, από όπου απελευθερώθηκε στις 8 Μαϊου του 1945 από τον αμερικανικό στρατό... Εκοιμήθη ειρηνικά στις 18 Μαρτίου του 1956 ενώ προσευχόταν στην ρωσική μονή του Αγίου Τύχωνος στην Πενσυλβάνια των Η.Π.Α.
Στις 12 Μαΐου του 1991 τα οστά του μεταφέρθηκαν στη Σερβία, στο μοναστήρι Λέλιτς. Στις 24 Μαΐου 2003 η Σύνοδος των Αρχιερέων της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, ακολουθώντας τη συνείδηση του πληρώματός της, προέβη στην επίσημη ανακήρυξη της αγιότητος του επισκόπου Νικολάο και την αναγραφή του στο σερβικό αγιολόγιο. Η μνήμη του τιμάται στις 12 Μαΐου.
Ευχόμαστε την «Καλή Ανάγνωση» και «πνευματική εντρύφηση» σε έναν σύγχρονο άγιο της εποχής μας, που τα κείμενά του παραστατικά, αισθαντικά και προπαντός δημιουργικά μας εισαγάγουν στον άρρητο, θαυμαστό και εύοσμο κόσμο της Θεολογίας του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος!
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένων
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».

Η ειρήνη εξαρτάται από το Θεό και προέρχεται από το Θεό

<<Λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος η Ευρώπη μέσα στο σκοτάδι του παραλογισμού φώναζε:
Ειρήνη, ειρήνη! Θα φέρω την ειρήνη στον κόσμο!
Και προσπάθησε να φέρει την ειρήνη στον κόσμο χρησιμοποιώντας τις εφημερίδες, τα ντοκιμαντέρ στο σινεμά, τις διεθνείς συσκέψεις.
Θα φέρω την ειρήνη στον κόσμο, έλεγε, χωρίς το Θεό και χωρίς τον Χριστό.
Και παρ' όλο που έτσι μιλούσε, ξεκίνησε ο πόλεμος στην Ευρώπη. Πώς συνέβη αυτό;
Για ποιο λόγο αυτή η ασυνέπεια;
Επειδή ο Θεός είπε: -Δεν υπάρχει ειρήνη για τους άθεους.
Ας φωνάζουν ειρήνη, ειρήνη.
Θα πέσει πάνω τους το σπαθί και θα ξεσπάσει η φωτιά.
Επειδή η ειρήνη, όπως η βροχή, εξαρτάται από το Θεό και προέρχεται από το Θεό.
Οι άνθρωποι όπως προσεύχονται για τη βροχή έτσι πρέπει να προσεύχονται και για την ειρήνη>>.

Περιμένετε από εμένα να σας κάνω κήρυγμα; Ας προσέχουμε, για να μην εξαπατηθούμε και εγώ και εσείς. Εγώ εξαπατώμαι στην περίπτωση που σας διδάξω το λόγο μου και όχι το λόγο του Θεού. Εσείς θα εξαπατηθείτε αν περιμένετε από εμένα να ακούσετε τα λόγια μου και όχι το λόγο του Θεού. Τί είναι ο άνθρωπος για να αξίζει ο λόγος του;

Σαν το λουλούδι που ανθίζει και μετά κόβεται. Φεύγει ο λόγος σαν σκιά και δεν μένει (Ιώβ 14,1). Αφού είναι ο άνθρωπος από μόνος του τόσο ασήμαντος, τότε και ο λόγος του είναι ασήμαντος. Αφού είναι ευτελές καλάμι, πως να μην είναι ευτελής ο ήχος του. Αν εγώ είμαι ο δούλος του Κυρίου, τότε αυτό που εγώ θα προτείνω δεν θα το προτείνω από μόνος μου αλλά με τη βοήθεια του Κυρίου. Αν λέω κάτι, δεν το λέω από μόνος μου, αφού είμαι ο δούλος του Κυρίου, το λέω με τη βοήθεια του Κυρίου.

Παράλογο θα ήταν να περιμένετε από εμένα να ακούσετε τα λόγια μου, και θα ήταν παράλογο εκ μέρους μου και σας διδάσκω τα δικά μου λόγια. Ο Κύριος με τον εξής τρόπο ανανέωσε τη δύναμη των λόγων Του, διά μέσου των προφητών: Είναι ο λόγος σαν τη φωτιά, λέει ο Κύριος, σαν σφυρί που σπάει την πέτρα σε κομμάτια (Ιερεμ. 23, 29). 

Πράγματι τέτοια είναι τα λόγια του Θεού. Ο ανθρώπινος λόγος είναι σαν καπνός και σαν τον ιστό της αράχνης, ενώ ο λόγος του Θεού είναι σαν τη φλόγα και το σφυρί. Η δύναμη των λόγων αποδείχτηκε πολλές φορές. Με την προσευχή του Προφήτη Ηλία έπεσε φλόγα από τον ουρανό και κάηκε θυσία που ήταν μέσα στο νερό. Με τα λόγια του Μωυσή σκίστηκε ο βράχος και ξεπήδησε νερό από το βράχο.

Επιπόλαια πήρε η γενιά μας, το λόγο του Θεού και γι' αυτό το λόγο καταστράφηκε, κάηκε και χτυπήθηκε με σφυρί. Αν η γενιά μας δεν μετανοήσει, θα την κάψει πιο μεγάλη φλόγα και θα την χτυπήσει πιο μεγάλο σφυρί. Επειδή δεν είναι καλό τα δημιουργήματα να αστειεύονται με τον Δημιουργό, ούτε τα παιδιά με τον γονέα, ούτε οι δούλοι με τον βασιλιά. Ούτε είναι σωστό, οι ταξιδιώτες, να αστειεύονται με τον ξενοδόχο. Στην σύγχρονη εποχή, οι άνθρωποι θεώρησαν τον Θεό σαν κάτι αστείο και τα λόγια του Χριστού σαν παιχνίδι παιδικό. Έτσι παλιά έπραττε ο Ισραήλ, έτσι στα σημερινά χρόνια πράττει η Ευρώπη. 

Αρνήθηκε παλιά ο Ισραήλ τα λόγια του Θεού, και δέχτηκε τα λόγια των αυτοαποκαλούμενων σοφών. Περιφρόνησε τα λόγια του Κυρίου, τα οποία είπε ο Κύριος διά μέσου των δίκαιων Πατέρων και των δοξασμένων προφητών της Παλαιάς Διαθήκης. Αρνήθηκε την Παλαιά Διαθήκη του Θεού και στη θέση της τοποθέτησε τον Ταλμούθ, την Καμπάλα που είναι συλλογές παραμυθιών, αποκυήματα της ανθρώπινης φαντασίας.

Βήμα με βήμα ξεκίνησε και η σύγχρονη Ευρώπη να παίρνει το δρόμο του παλιού Ισραήλ. Αρνήθηκε την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη και δέχτηκε τα παραμύθια και τα δημιουργήματα της φαντασίας των ποιητών, των φιλοσόφων της. Αρνήθηκε τα λόγια τα οποία είναι σαν τη φωτιά και το σφυρί και δέχτηκε τα λόγια, που χάνονται σαν το καπνό και σαν το ιστό της αράχνης. [...]

Λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος η Ευρώπη μέσα στο σκοτάδι του παραλογισμού φώναζε: Ειρήνη, ειρήνη! Θα φέρω την ειρήνη στον κόσμο! Και προσπάθησε να φέρει την ειρήνη στον κόσμο χρησιμοποιώντας τις εφημερίδες, τα ντοκιμαντέρ στο σινεμά, τις διεθνείς συσκέψεις. Θα φέρω την ειρήνη στον κόσμο, έλεγε, χωρίς το Θεό και χωρίς τον Χριστό. Και παρ' όλο που έτσι μιλούσε, ξεκίνησε ο πόλεμος στην Ευρώπη.

Πώς συνέβη αυτό; Για ποιο λόγο αυτή η ασυνέπεια; Επειδή ο Θεός είπε: -Δεν υπάρχει ειρήνη για τους άθεους. Ας φωνάζουν ειρήνη, ειρήνη. Θα πέσει πάνω τους το σπαθί και θα ξεσπάσει η φωτιά. Επειδή η ειρήνη, όπως η βροχή, εξαρτάται από το Θεό και προέρχεται από το Θεό. Οι άνθρωποι όπως προσεύχονται για τη βροχή έτσι πρέπει να προσεύχονται και για την ειρήνη.

Αντίθετα, όμως η Ευρώπη δημιούργησε εχθρικά συναισθήματα εναντίον του Χριστού, νομίζοντας πως μπορεί να φέρει την ειρήνη στον κόσμο διά μέσου της προπαγάνδας. Η Ευρώπη πλούτισε με τη βοήθεια του Χριστού και στην συνέχεια Τον αποστράφηκε. Πλούτισε αλλά η όρασή της μειώθηκε και η καρδιά της σκλήρυνε. Έπραξε τα ίδια που έπραξε και ο παλιός Ισραήλ.

Ορίστε η μαρτυρία του Μωυσή για τον Ισραήλ: Ο Ισραήλ πάχυνε και ξεκίνησε να κλωτσάει, χόντρυνε και πρόσθεσε λίπος, αρνήθηκε το Θεό που το δημιούργησε και περιφρόνησε το βράχο της σωτηρίας του... έφερε θυσίες στους διαβόλους και όχι στον Θεό (Μωυσής, 32, 15). Και συ Σερβία πως έμπλεξες και μπερδεύτηκες; Φύγε από το πλοίο που βυθύζεται.

Φύγε από την εβραική Ευρώπη και στρέψου προς την Εκκλησία και την ιστορία σου. Αρνήσου τα λόγια των ανθρώπων, ψάξε για τα λόγια του Θεού, τα οποία είναι σαν ζωντανή φλόγα και σαν σφυρί που σπάει τον βράχο σε κομμάτια. Δόξαζε τον Χριστό για να σε σώσει ο Χριστός και να σε δοξάσει όπως δόξασε τους προγόνους σου. Εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίριβιτς:
<<Μέσα από το παράθυρο της φυλακής>>, εκδόσεις <<Ορθόδοξη Κυψελη>>,
Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 207-211.