«Ο ΤΥΠΟΣ ΣΗΜΕΡΑ»: «ΥΠΝΩΤΙΚΟ» ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΣΤΗ… ΦΤΗΝΙΑ

Επιλογή άρθρων από τον ημερήσιο Τύπο -γραπτό και ηλεκτρονικό- με βάση το ενδιαφέρον, την αξιοπιστία και την αξιοπρέπεια των λόγων του, τη συνάφεια, τη συγγένεια και την σχετικοποίησή του με τα πνευματικά θέματα που προβάλλει το ιστολόγιό μας. Ευτυχώς, ακόμα και σήμερα, υπάρχουν άρθρα -γνωστών και αγνώστων- που προάγουν την αλήθεια, τις διαχρονικές αξίες και εκείνη την διακριτή λεπτότητα, που προσδίδει στο λόγο το «άλας» της ολοκλήρωσης, τη τελειότητα της λεκτικής αριστείας. Στην εποχή που ζούμε, ο ημερήσιος Τύπος πίπτει, όταν ο ελεύθερος ηλεκτρονικός ανανίπτει. Κάποτε στις εφημερίδες είχαμε τις λεγόμενες «σχολές», που δεν ήταν τίποτ' άλλο από την ίδια δημοσιογραφική γραμμή -γραμμή στο λόγο και την ανάδειξή του- που κατέδειξαν συντάκτες ονόματα, συντάκτες που το ήθος και η συνέπειά τους αναγνωρίστηκε από το αναγνωστικό κοινό. Εφημερίδες -ασχέτως πολιτικής κατεύθυνσης- όπως η «Αυγή», η «Απογευματινή», το «Βήμα», η «Καθημερινή», τα «Νέα», το «Έθνος» και η «Εστία». Σήμερα ο ημερήσιος Τύπος δυστυχώς εξέπεσε, τόσο από ανθρώπινο δυναμικό όσο κι από τις «αλήθειες» που κομίζει, κατάντησε περισσότερο δέσμιος και υποχείριο των ιδιοκτητών - «νεροκουβαλητών» του δημοσίου, παρά εκλεκτός και αξιοκρατικός αρωγός στην επιλογή και την ανάδειξη της είδησης. Γιατι συμβαίνει το εξαιρετικά αλλόκοτο, τραγελαφικό, ταυτόχρονα και τραγικό: δεν παρουσιάζεται η πραγματική είδηση, αλλά το κουτσομπολιό, το κους κους, το ηδονοβλεπτικό, το αιμοσταγές, η «δημοσιογραφία της κλειδαρότρυπας» και η λαγνεία του τρόμου! Απέναντι στα νοσηρά αυτά «δημοσιογραφικά σκευάσματα» και σηψαιμικά υποκατάστατα επιλέγουμε -όχι δίκην ρομαντισμού, αλλά χάριν της ανόθευτης φιλαληθείας- άρθρα, που πολλάκις μπορεί να μην συμβαδίζουν με τις ημέτερες απόψεις, αλλά που αναδεικνύουν όμως την συχνά έρπουσα «αγιότητα» του λόγου! Εύχεσθε!

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Έχουμε διαλυθεί ψυχικά ως οργανωμένη κοινωνία και αποτελούμε πλέον άθροισμα ατομισμού και εγωισμού.

Αίσθηση συλλογικής μοίρας δεν υπάρχει, μηδέν.

Καθένας μόνος του.

του Μανώλη Κοττάκη

Λυπούμαστε, αλλά δεν έχουμε κανέναν λόγο να συμμετέχουμε στον ομαδικό υπνωτισμό που επιχειρείται αυτές τις μέρες για να μην «πάρουμε είδηση» τι ακριβώς συζητείται πίσω από τις κλειστές πόρτες μεταξύ των κυρίων Μητσοτάκη και Ερντογάν. Το σχέδιο υλοποιείται εντυπωσιακά μέχρι στιγμής. Εύγε! Οι υπνωτισμένοι πολίτες απολαμβάνουν απολύτως ήσυχοι στους ανά την επικράτεια καφενέδες τα «ήρεμα νερά» που επικρατούν στο Αιγαίο.

Ενθουσιάζονται από τις διακηρύξεις ότι συζητάμε με τους Τούρκους «τη μία και μόνη διαφορά» και τίποτε άλλο. Είναι βέβαιοι ότι απορρίπτουμε διαρρήδην κάθε συζήτηση για προσβολή της «εθνικής μας κυριαρχίας». Τι να καθίσουν να ψάχνουν, λοιπόν; Ολα καλά, όλα ανθηρά! Μεταξύ Εuropa League, Oλυμπιακού, ΑΕΚ, Παναθηναϊκού και Κασσελάκη, ποιος να κάθεται να «ψειρίζει» τώρα τι σημαίνει η φράση Μητσοτάκη στο CNN «συζητάμε μακροχρόνιες εδαφικές διαφορές και εδαφικές δυσκολίες»; Μάλλον δεν θα έχει σημασία.

Τι να ψάχνει στον πληθυντικό του πρωθυπουργού «θαλάσσιες ζώνες»; Οτι σε αυτές για τις οποίες κάνουμε διάλογο περιλαμβάνονται και τα «χωρικά ύδατα», που είναι αποκλειστικό μας δικαίωμα; Λεπτομέρειες… Γιατί να πονοκεφαλιάζουμε για να διακρίνουμε τη διαφορά «κυριαρχίας» και «κυριαρχικού δικαιώματος», ακόμη και αν αυτό σημαίνει παράδοση του εθνικού πλούτου; Ωχ, αδερφέ! Και σιγά μην «κλάψουμε» για την Κύπρο. Κυνισμόοοοος, αγαπητοί, κυνισμόοοοος και υπνωτισμός. Την ησυχία μας να έχουμε, τα τσίπουρά μας να πίνουμε, το γκολ μας να πανηγυρίζουμε, με τον Κασσελάκη, το νέο pet του δημόσιου βίου, να σπάμε πλάκα και όλα καλά. Η ζωή είναι ωραία. Δεν θέλει πολλή σκέψη. Πράγματι! Γιατί όχι;

Aκούς χαχανητά

Χάσαμε προχθές πέντε Έλληνες αξιωματικούς και εθελοντές στη Λιβύη επειδή κάποιοι σχεδίασαν ερασιτεχνικά την αποστολή και επειδή κάποιοι άλλοι μας προειδοποίησαν με το αίμα των αξιωματικών μας να μην ξαναπατήσουμε το πόδι μας εκεί. Τη θεωρούν πλέον δικό τους «μαγαζί». Αλλά στις ταβέρνες, αντί για συζήτηση επί αυτού του τραγικού, ακούς χαχανητά και Στέφανο. Χαχανητά και Τάιλερ. Χαχανητά και θεία Στέφανου. Πόσο ασεβείς και αναίσθητοι έχουμε γίνει! Ολα περνούν από μπροστά μας και χάνονται. Η θλίψη κρατά ώρες. Η ζωή έχει βγει στη φτήνια. Οι ζωντανοί με τους ζωντανούς και οι νεκροί με τους νεκρούς.

Δεν παρεξηγώ – «κατανοώ». Εχουμε διαλυθεί ψυχικά ως οργανωμένη κοινωνία και αποτελούμε πλέον άθροισμα ατομισμού και εγωισμού. Αίσθηση συλλογικής μοίρας δεν υπάρχει, μηδέν. Καθένας μόνος του. «Μακριά από εμάς» η σκέψη. Ο υπνωτισμός πιάνει, γιατί αναζητούμε ένα παράθυρο στη χαρά και σπεύδουμε να αφήσουμε πίσω μας τα δυσάρεστα. Ποιος στενοχωριέται σήμερα για τον Μιχάλη, που δολοφόνησαν οι Κροάτες; Πάει! Ποιος για τους δύο πιλότους του Καναντέρ; Πάνε. Ποιος για τους 17 παππούδες του Παλαμά; Πάνε. Ποιος για τους 57 των Τεμπών; Πάνε. Ποιος για τους 5 της Λιβύης; Πάνε. Ποιος θέλει να μάθει με λεπτομέρειες γιατί η χώρα έγινε στόχος ξένων προβοκατόρων στη Ρόδο, στην Αγχίαλο και στον Εβρο; Αν όχι κανείς, λίγοι. Ο υπνωτισμός είναι προτιμότερος. Οσο λιγότερα ξέρουμε τόσο πιο ευτυχισμένοι είμαστε! Λυπάμαι, αλλά δεν μπορεί να πάει για πολύ έτσι.

Hμερομηνία λήξης

Να σερφάρουμε ευτυχισμένοι στις λάσπες μας. Εχει ημερομηνία λήξης αυτό το σύννεφο. Οσο τα δεδομένα ενισχύουν την πεποίθησή μας ότι το μεγάλο κακό έρχεται, πλησιάζει, ζυγώνει, θα επιμένουμε και ας είμαστε μόνοι. Δεν μας πειράζει.

Και ας μην ακούει κανένας. Δεν θα υποταχθούμε στο ασφυκτικό μέλλον που μας ετοιμάζουν με βελούδινο τρόπο – και με τα εσωτερικά και με τα εξωτερικά. Θα κλείσω με τέσσερα παραδείγματα, για να γίνει κατανοητό πόσο ενοχλητικοί είναι ο συμβιβασμός και ο υπνωτισμός του 21ου – στον 20ό ο άνθρωπος είχε περισσότερη αξιοπρέπεια:

–Και στα Τέμπη και στη Θεσσαλία και στον Εβρο (Στρατόπεδο Αβαντα) και στη Λιβύη, πλην φωτεινών εξαιρέσεων, δεν ακούσαμε ούτε διαμαρτυρόμενους συγγενείς αποθανόντων εν υπηρεσία να ομιλούν δημοσίως ούτε συγγενείς τραυματιών. Ένας αόρατος μηχανισμός φροντίζει για τις σιωπές και για τα κλειστά στόματα!

–Το αστυνομικό δελτίο που μετέδιδαν τα συστημικά ΜΜΕ για τους 17 νεκρούς της Θεσσαλίας ανέφερε ότι διακομίστηκαν στο νοσοκομείο «χωρίς τις αισθήσεις τους». Ξέρετε γιατί; Για να καταγραφεί ο θάνατος στο νοσοκομείο, όχι στο σπίτι τους, να αποσυνδεθεί το γεγονός από την πλημμύρα και να γλιτώσουν την ποινική δίωξη οι υπεύθυνοι κρατικοί αξιωματούχοι!

–Οι αλλοδαποί παράνομοι μετανάστες που συνελήφθησαν για εμπρησμούς στη Ρόδο και στον Έβρο (στο σμαραγδένιο νησί τούς έπιασαν με μπιτόνια βενζίνη στα χέρια) δεν διώχθηκαν από την Πολιτεία για τις φωτιές, αλλά για το πρώτο αδίκημα, την παράνομη είσοδό τους στη χώρα! Στον Έβρο προφυλακίστηκαν οι Έλληνες που τους συνέλαβαν και αφέθηκαν ελεύθεροι οι αλλοδαποί εμπρηστές. «Ελλείψει αποδείξεων».

–Από τις δηλώσεις του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, στο CNN και μετά τη συνάντηση με τον Ερντογάν έλειπε μία λεξούλα: «αποστρατιωτικοποίηση». Η τελευταία φορά που ακούσαμε ότι «δεν συζητάμε αποστρατιωτικοποίηση» ήταν πριν από τις εκλογές. Ύστερα από αυτές, η λέξη «εξαφανίστηκε». Μήπως επειδή τελικώς τη συζητάμε στον «βήμα βήμα» διάλογο; Στον οποίο στο τέλος θα φάμε «βήμα βήμα» την τελική κλοτσιά; Αλλά τι κάθομαι και γράφω τώρα! Με αυτές τις «λεπτομέρειες» θα ασχολούμαστε; Καλημέρα και με τις υγείες μας.

ΥΓ. 1: Το να ανησυχείς, έστω και καθ’ υπερβολήν, δεν βλάπτει κανέναν. Το να κοιμάσαι όρθιος βλάπτει.

ΥΓ. 2: Τελειώνει ο Σεπτέμβριος και ούτε μία μέτρηση με πρόθεση ψήφου. «Τιιιιι τρέχειειειειει;», που θα ‘λεγε και ο Νιόνιος. *Εκ της <<ΕΣΤΙΑΣ>> της 23.9.2023. Επιμέλεια, παρουσίαση ημετέρα.