«Έλεον θέλω και ου θυσίαν» (Ματθ. θ΄ 13).
Μια άλλη εμβάθυνση, ερμηνεία και νοηματοδότηση των αποριών που προκύπτουν από την διπλή τραγωδία στη Θεσσαλία είναι και η σχεδόν παντελής απουσία του επιχειρηματικού, όσο και του λεγόμενου κοσμικού «πνευματικού κόσμου»!
Για να μην μιλήσουμε για τις πανελλήνιες συλλογικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, όπως η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, που σκανδαλωδώς απουσιάζουσες στα χρόνια της πτωχοποίησης, εμφανίζονται δειλά - δειλά, μόνο όταν θίγεται κάποιο έννομο προσωπικό τους συμφέρον!
Για τους πρώτους, δύο - τρεις μόνο περιπτώσεις σημειώθηκαν, στέλνοντας εμφιαλωμένα νερά στους πολύπαθους αυτούς ανθρώπους που έχασαν ακόμη και τα στοιχειώδη. Ο κοσμικός «πνευματικός κόσμος» απών, ανύπαρκτος κι αδιάφορος, ήταν συνήθως δραστικός, μόνο όταν θιγόταν η Δημοκρατία, η Ελευθερία και η ημετέρα πνευματοτραφής, ματαιόδοξη «ταυτότητά» τους.
Στο ύψιστο ζήτημα, όμως, της Ζωής, της Επιβίωσης και της Διαβίωσης των συνανθρώπων τους τηρούν «σιγήν κοιμωμένου ιχθύος», καθώς το όλο ζήτημα φαίνεται, πως δεν συγκαταλέγεται ανάμεσα στις υψηλές, πνευματικές τους «ανησυχίες» και «αναζητήσεις»!
Μια αξιέπαινη, δημόσια πρόταση του δημάρχου Βόλου προς του βουλευτές του εθνικού κοινοβουλίου να καταθέσουν -υπέρ των παθόντων- ένα μηνιαίο μισθό τους, έτυχε της πλήρης απάθειας, απαξίωσης και περιφρόνησης από τους σωτήρες του Έθνους!
Εκείνη η συντεχνία -δυστυχώς- εργαζομένων, που εκμεταλλεύθηκε ποικιλοτρόπως τους εγκαταλειμμένους συνανθρώπους μας προς άγρα δημοσιότητας και -φυσικά- κορεσμού του διαφημιστικού τους κορβανά, ήταν η τηλεοπτική δημοσιογραφία της κλειδαρότρυπας, της ελαφρότητας, της διαστροφής και του κους κους!
Εκείνοι οι εντολοδόχοι -φυσικά-, καημένοι και περιπαθέστατοι ρεπόρτερς, που βούταγαν στα έλη και τις λάσπες, ανέβαιναν σαν κασκαντέρ σε σκεπές σπιτιών, έμπαιναν σε σπίτια και αποθανάτιζαν τα κρύφια κάθε οικογενείας, είναι οι ίδιοι που, μόλις, ανέκυψε το θέμα Κασσελάκη, όσο γρήγορα τους θυμήθηκαν, τόσο γρήγορα τους ξέχασαν!
Στη Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται στον Ησαϊα 58, όπου ο προφήτης μιλάει για την πραγματική νηστεία: «Εὰν εκβάλῃς εκ μέσου σου τον ζυγόν (του αδελφού σου), την ανάτασιν του δακτύλου και τους ματαίους λόγους·10και ανοίγῃς την ψυχήν σου προς τον πεινώντα και ευχαριστής την τεθλιμμένην ψυχήν· τότε το φως σου θέλει ανατέλλει εν τω σκότει και το σκότος σου θέλει είσθαι ως μεσημβρίᾳ. 11Και ο Κύριος θέλει σε οδηγεί πάντοτε και χορταίνει την ψυχήν σου εν ανομβρίαις και παχύνει τα οστά σου· και θέλεις είσθαι ως κήπος ποτιζόμενος και ως πηγή ύδατος, της οποίας τα ύδατα δεν εκλείπουσι».
Αλλά για τη συμπάθειά μας, τη συνδρομή μας και την αρωγή μας προϋπόθεση είναι η αγάπη! Άμα εκλείπει αυτή, εκλείπουν όλα τ' άλλα. Είναι το αυτό που έλεγε ο Ντοστογιέφσκι στους «Αδελφούς Καραμαζώφ», διά του στόματος του γέροντα Ζωσιμά. Πήγαινε πολύ κόσμος και ρωτούσαν τον γέροντα για διάφορα ζητήματα. Εκείνος -πολύ συχνά- τους έλεγε:
«Να μην λέτε ψέματα στη ζωή σας γενικά και κυρίως να μην λέτε ψέματα στον εαυτό σας! Διότι αν λέτε ψέματα στον εαυτό σας και συνηθίσετε, σε λίγο καιρό σιγά - σιγά θα χάσετε την ικανότητα να αγαπάτε. Μόλις χάσεις την αλήθεια, θα χάσεις και την αγάπη»!
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου