«Ο ΤΥΠΟΣ ΣΗΜΕΡΑ»: Η ΣΚΕΨΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΑΡΤΣΑΧ

Επιλογή άρθρων από τον ημερήσιο Τύπο -γραπτό και ηλεκτρονικό- με βάση το ενδιαφέρον, την αξιοπιστία και την αξιοπρέπεια των λόγων του, τη συνάφεια, τη συγγένεια και την σχετικοποίησή του με τα πνευματικά θέματα που προβάλλει το ιστολόγιό μας. Ευτυχώς, ακόμα και σήμερα, υπάρχουν άρθρα -γνωστών και αγνώστων- που προάγουν την αλήθεια, τις διαχρονικές αξίες και εκείνη την διακριτή λεπτότητα, που προσδίδει στο λόγο το «άλας» της ολοκλήρωσης, τη τελειότητα της λεκτικής αριστείας. Στην εποχή που ζούμε, ο ημερήσιος Τύπος πίπτει, όταν ο ελεύθερος ηλεκτρονικός ανανίπτει. Κάποτε στις εφημερίδες είχαμε τις λεγόμενες «σχολές», που δεν ήταν τίποτ' άλλο από την ίδια δημοσιογραφική γραμμή -γραμμή στο λόγο και την ανάδειξή του- που κατέδειξαν συντάκτες ονόματα, συντάκτες που το ήθος και η συνέπειά τους αναγνωρίστηκε από το αναγνωστικό κοινό. Εφημερίδες -ασχέτως πολιτικής κατεύθυνσης- όπως η «Αυγή», η «Απογευματινή», το «Βήμα», η «Καθημερινή», τα «Νέα», το «Έθνος» και η «Εστία». Σήμερα ο ημερήσιος Τύπος δυστυχώς εξέπεσε, τόσο από ανθρώπινο δυναμικό όσο κι από τις «αλήθειες» που κομίζει, κατάντησε περισσότερο δέσμιος και υποχείριο των ιδιοκτητών - «νεροκουβαλητών» του δημοσίου, παρά εκλεκτός και αξιοκρατικός αρωγός στην επιλογή και την ανάδειξη της είδησης. Γιατι συμβαίνει το εξαιρετικά αλλόκοτο, τραγελαφικό, ταυτόχρονα και τραγικό: δεν παρουσιάζεται η πραγματική είδηση, αλλά το κουτσομπολιό, το κους κους, το ηδονοβλεπτικό, το αιμοσταγές, η «δημοσιογραφία της κλειδαρότρυπας» και η λαγνεία του τρόμου! Απέναντι στα νοσηρά αυτά «δημοσιογραφικά σκευάσματα» και σηψαιμικά υποκατάστατα επιλέγουμε -όχι δίκην ρομαντισμού, αλλά χάριν της ανόθευτης φιλαληθείας- άρθρα, που πολλάκις μπορεί να μην συμβαδίζουν με τις ημέτερες απόψεις, αλλά που αναδεικνύουν όμως την συχνά έρπουσα «αγιότητα» του λόγου! Εύχεσθε!

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Η ΣΚΕΨΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΑΡΤΣΑΧ

Αὐτά πού συμβαίνουν στό Ἀρτσάχ, δηλαδή ἡ ἐθνοκάθαρση τήν ὁποία ἐπιχειροῦν οἱ Τουρκαζέροι εἰς βάρος τῶν Ἀρμενίων, δείχνουν τήν εὐρωπαϊκή χρεοκοπία καί τήν ἀδυναμία τοῦ μορφώματος πού ἀκόμη ἀποκαλοῦμε «Εὐρωπαϊκή Ἕνωση» νά διαδραματίσει ἀποφασιστικό ρόλο στό διεθνές στερέωμα.

Ναί, εἶναι ἡ ἴδια «Εὐρωπαϊκή Ἕνωση», πού ἔχει δεχθεῖ τό Ἀτζερμπαϊτζάν στίς εὐρωπαϊκές ἀθλητικές ὁμοσπονδίες, εἶναι ἡ ἴδια ἡ ΕΕ πού ἀπέκλεισε τούς Ρώσσους ἀθλητές καί τίς ρωσσικές ὁμάδες ἀπό τίς εὐρωπαϊκές ἀθλητικές διοργανώσεις, ἀλλά ἐπιτρέπει ἀκόμη στούς Ἀζέρους ἀθλητές καί στίς ἀζέρικες ὁμάδες νά μετέχουν στίς διοργανώσεις, τήν ὥρα πού ἐξοντώνεται στό Ἀρτσάχ ὁ ἀρμενικός πληθυσμός.

Χωρίς ἀμφιβολία, σέ μιά πραγματικά «Ἑνωμένη Εὐρώπη» θά εἴχαμε σήμερα ξεσηκωμό ὅλων τῶν κυβερνήσεων καί ἄμεση παρέμβαση πρός τούς Τουρκαζέρους γιά τερματισμό τῆς ἐπιχειρήσεως ἐξοντώσεως τῶν Ἀρμενίων. Ἀντίθετα, βλέπουμε τήν Εὐρώπη (καί τήν δική μας πατρίδα, δυστυχῶς) νά ἀδιαφορεῖ καί νά σιωπᾶ. Λές καί δέν ὑπήρξαμε καί ἐμεῖς θύματα παρομοίων ἐγκληματικῶν πράξεων, λές καί δέν ὑπήρξαμε κι ἐμεῖς στόχος βαρβάρων ἀσιατῶν.

Μεγαλώσαμε σέ μιά περιοχή ὅπου ἡ ἀρμενική ἑλληνική κοινότητα στέριωσε, δημιούργησε καί πέτυχε. Οἱ Ἀρμένιοι εἶναι ἀδελφός λαός, εἶναι ἄνθρωποι τοῦ μόχθου, τῶν ἐπιστημῶν, τῶν Τεχνῶν, τῆς προόδου. Χριστιανοί, νοικοκυραῖοι, ἔμποροι σωστοί. Οἱ παρέες μας ἦταν σχεδόν ἀποκλειστικά παιδιά ἀρμενικῆς καταγωγῆς. Παιδιά πού ὑπηρέτησαν στόν Ἑλληνικό Στρατό, Ἕλληνες 100%, ἀλλά πού ποτέ δέν λησμόνησαν τήν καταγωγή καί τούς προγόνους τους.

Οἱ Ἀρμένιοι εἶναι ὁ λαός πού δοκίμασε ὅσο κανείς ἄλλος τήν τουρκική θηριωδία, μέ τήν τρομακτική ἀπώλεια ἑνός καί πλέον ἑκατομμυρίου Ἀρμενίων στήν τρομακτική ἐθνοκάθαρση τοῦ Ταλαάτ Πασᾶ, τό 1915. Εἶναι ὁ λαός πού ἀγωνίσθηκε ὅσο κανείς ἄλλος καί πού τελικά πέτυχε νά ἀναγνωρισθεῖ ἀπό τίς «μεγάλες δυνάμεις» (πρώην, δηλαδή) ἡ Γενοκτονία τῶν Ἀρμενίων, πρός μεγάλη ἀπογοήτευση τῆς Τουρκίας, ἡ ὁποία ὑπῆρξε μαέστρος στήν ἐν λόγῳ τεχνική τήν ὁποία τώρα ἐφαρμόζουν οἱ Τουρκαζέροι!

Εἶναι βέβαιο ὅτι ἡ Τουρκία παίζει δυνατά σέ αὐτό τό δρᾶμα πού λαμβάνει χώρα στό Ἀρτσάχ, μέ τίς χιλιάδες τῶν Ἀρμενίων νά ἐξαναγκάζονται –πολλοί ἔχουν χάσει ἤδη τήν ζωή τους ἐνῷ γίνεται λόγος καί γιά ἐξαφανίσεις πολλῶν παιδιῶν– νά ἐγκαταλείψουν τήν πατρογονική γῆ, μέ λιγοστά ὑπάρχοντα σέ βαλίτσες καί σάκκους. Καί ἡ πολιτισμένη Δύση παρακολουθεῖ ἀπαθῶς μία ἀκόμη ἐπιχείρηση ἐθνοκαθάρσεως, ἀπό τούς ἴδιους «μαστόρους», ὅπως παλαιότερα.

Τήν Κυριακή, στήν πλατεῖα Συντάγματος, οἱ Ἀρμένιοι τῆς Ἑλλάδος ὀργανώνουν συγκέντρωση διαμαρτυρίας καί συμπαραστάσεως πρός τόν δοκιμαζόμενο ἀρμενικό πληθυσμό τοῦ Ἀρτσάχ.

Ἡ ἧττα τῶν Ἀρμενίων ἀπό τούς Ἀζέρους στό μέτωπο τοῦ πολέμου, τούς ἐξανάγκασε σέ συνθηκολόγηση, τῆς ὁποίας τώρα ὑφίστανται τίς συνέπειες.

Τήν ὥρα πού ἡ Οὐκρανία ἀντιμετωπίζει τήν δική της τραγωδία, ἡ Ρωσσία «κάνει τά στραβά μάτια» γιά ὅσα συμβαίνουν στό Ἀρτσάχ, ἐνῷ μέ ἕνα της μόνο νεῦμα, θά μποροῦσε νά ἔχει σταματήσει τήν τραγωδία.

Μήπως πρέπει νά μᾶς προβληματίσει ὅλο αὐτό τό σκηνικό; Μήπως πρέπει νά μήν ξεχνᾶμε ὅσα καί ἐμεῖς, ὡς ἔθνος, ἔχουμε ὑποστεῖ; Μήπως νά μιλήσουμε δυνατά στά ὄργανα τῆς (δῆθεν) Ἑνωμένης Εὐρώπης; Μήπως ἀργότερα θά εἶναι πολύ ἀργά; *Εκ της <<ΕΣΤΙΑΣ>> της 29.9.2023 πολ. ημ. Επιμέλεια, παρουσίαση ημετέρα.