Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
της Ι. Μ. Αγίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου: «Παχώμιος: Ο Πρώτος της Κοινοβιακής, Αγγελικής Πολιτείας»,
Έκδοση «Άγιος Θεοδόσιος ο Κοινοβιάρχης», Άγιος Στέφανος Αττικής, σελ. 12-15.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια κειμένου, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»
Η Μοναχική ζωή, γι' αυτούς που είναι καλεσμένοι σ' αυτήν, είναι ο δεύτερος, παράλληλος όμως, δρόμος, που οδηγεί στη Βασιλεία του Θεού, που αρχίζει από τη γη - ο άλλος δρόμος είναι η χριστιανική ζωή στον κόσμο, στην κοινωνία. Όπως ο πρώτος, έτσι και ο δεύτερος θέλει οργάνωση. Πρόγραμμα. Οδηγίες. Κανόνες. Τροφοδοσία. Για να έχει κι αυτός -και έχει- τις χαρές του. Τις απολαύσεις του. Την ευφροσύνη του στο νου, στην ψυχή και στην καρδιά. Και τους αγώνες τους και οι δυο, βέβαια. Πρώτος, που οργάνωσε και έκανε τους κανόνες της Κοινοβιακής, Αγγελικής Πολιτείας, είναι ο Άγιος Παχώμιος. Μερικά απ' τη ζωή του, τις προσπάθειες και τις δραστηριότητές του θα δούμε στις σελίδες που ακολουθούν. *(Εκ του προλόγου του βιβλίου).
2. ΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΛΑΜΩΝΑ
Είναι άνθρωποι που αποζητούν το τέλειο. Στο νου ξάστερη, πεντακάθαρη, ολοζώντανη όλη την αλήθεια για το Θεό. Τους ανθρώπους. Την παρούσα και τη μέλλουσα ζωή. Στην καρδιά τη γλυκιά, την ακύμαντη γαλήνη. Στην ψυχή την πλήρη ικανοποίηση των εφέσεων και επιθυμιών της. Των ευγενικών. Των έμφυτων απ' του Δημιουργού το χέρι. Και που για την απόκτηση τούτου του τέλειου δίνουν τα πάντα. Δεν υπολογίζουν κόπους, θυσίες, απάρνηση και νόμιμων ακόμα απολαύσεων.
Και, έτσι, γίνονται εξαιρετικές προσωπικότητες. Ανώτερες. Οδηγητικές, Αγγελόμορφες. Τέτοιες μορφές έχει η Εκκλησία μας αρκετές. Πολλές. Κι μια απ' τις πρώτες είναι η μορφή του Αγίου Παχωμίου του Μεγάλου. Στα ως τώρα λίγα είδαμε τα «μάτια» στα κλαριά του δέντρου της ζωής του, μόλις να ανοίγουν. Στη συνέχεια θα δούμε τα καταπράσινα φύλλα, τους ευωδιαστούς ανθούς, και τους γλυκόχυμους, ωραιότατους καρπούς του.
Τούτη η επιθυμία του για το τέλειο τον έστειλε στον ιερέα, που τον βάφτισε. -Ποιος δρόμος οδηγεί στην τελειότητα, πάτερ; τον ρώτησε. -Ο δρόμος της αγάπης, απάντησε εκείνος. Της αγάπης στο Θεό-Δημιουργό και στους ανθρώπους. -Ένας είναι; -Ένας, διπλός, όμως. -Δηλαδή; -Θέλεις να αγαπάς το Θεό και λίγους ανθρώπους; Ο δρόμος που παίρνουν οι πολλοί; Της ζωής στον κόσμο. Θέλεις να αγαπάς το Θεό-Πατέρα και πολλούς; Ο δεύτερος δρόμος;
Της ολοκληρωμένης αφοσίωσης στο Θεό και τους αδελφούς ανθρώπους. Για ποιον θαρρείς πως είσαι πλασμένος; -Για το δεύτερο. Θέλω να αγαπώ το Θεό-Πατέρα, και τον Υιό Κύριο Ιησού Χριστό, και το Πανάγιο Πνεύμα -την Αγία Τριάδα, και πολλούς ανθρώπους. -Δηλαδή θέλεις να γίνεις Μοναχός; -Ναι. -Χρειάζεσαι δάσκαλο-οδηγό για τούτη τη ζωή. Σωστό. Φωτισμένο. Άγιο. -Ξέρεις κανένα τέτοιο, πάτερ; -Είναι ο αναχωρητής Παλάμωνας. Και που θα τον βρω; -Στη βαθιά έρημο.
Πήρε ένα σακκούλι και ένα ραβδί ο Παχώμιος και κίνησε να τον βρει. Περπάτησε πολύ, και κάποτε έφτασε σ' ένα φτωχικό κτίσμα. -Εδώ θα είναι, διαλογίστηκε, και πήγε και χτύπησε την ξύλινη πόρτα του. Ο Γέροντας έσκυψε απ' το επάνω παραθυράκι και ρώτησε με τη βαριά φωνή του: -Τι θέλεις; -Να με κάνεις μοναχό, πάτερ. Σε παρακαλώ. -Δεν μπορείς. Είναι μεγάλο το έργο τούτο του Θεού. Πολλοί ήρθαν, μα δεν άντεξαν. -Δοκίμασέ με και θα δεις. -Σκέψου το πάλι για λίγο καιρό και ξαναέλα. Και γνώριζε ότι εγώ έχω σκληρή άσκηση.
Το καλοκαίρι νηστεύω κάθε μέρα. Το χειμώνα τρώγω μέρα παρά μέρα. Και δεν τρώγω τίποτε άλλο, με τη δύναμη του Θεού, παρά μόνο ψωμί κι αλάτι. Λάδι και κρασί δεν έχω. Και αγρυπνώ τη μισή νύχτα με μελέτη και προσευχή, και πολλές φορές, όλη τη νύχτα. -Με τη βοήθεια του Θεού και τις ευχές σου θα κάνω όλα όσα μου είπες, Γέροντα, είπε με ενθουσιασμό ο Παχώμιος -ήταν νέο παλληκάρι γύρω στα είκοσι πέντε του τότε. Τότε κατέβηκε ο Γέροντας, του άνοιξε τη θύρα, του φόρεσε το μοναχικό ένδυμα, κι έμεναν μαζί ασκούμενοι και προσευχόμενοι.
Εργόχειρό τους ήταν να υφαίνουν τρίχινους σάκους και το έκαναν, για να βοηθούν άρρωστους και φτωχούς. Όταν ερχόταν ο ύπνος να κλείσει τα μάτια τους, έβγαιναν και πήγαιναν και κουβαλούσαν άμμο από τόπο σε τόπο, για να ξαγρυπνούν στην προσευχή, κι ο Γέροντας έλεγε: -Ξύπνα, Παχώμιε. Γρηγορείτε και προσεύχεσθε, ίνα μη εισέλθητε εις πειρασμόν, είπε ο Κύριος. Ο Παχώμιος πρόθυμα υπάκουε σε όλα, κι αυτό έδινε πολλή χαρά στο Γέροντα Παλάμωνα. Το Πάσχα του είπε ο Γέροντας: -Παχώμιε, σήμερα είναι η μεγάλη γιορτή. Ετοίμασε να φάμε. Ετοίμασε ο Παχώμιος λάχανα με λίγο λάδι.
Αυτό ήταν το γιορτινό φαγητό τους. Όταν ήρθε ο Γέροντας και είδε το λάδι στα λάχανα, άρχισε να κλαίει. -Ο Κύριός μου σταυρώθηκε κι εγώ θα φάω λάδι; Όχι, είπε. -Πάσχα σήμερα, Αναστάσεως ημέρα. Φάε λίγο λαδάκι Γέροντα, του είπε ο Παχώμιος δειλά-δειλά. Ο Γέροντας δεν έτρωγε όσο το πιάτο είχε λάδι. Έτσι ο Παχώμιος του έφερε άλλα χόρτα χωρίς λάδι. Κάποτε που αγρυπνούσαν ήρθε κοντά τους ένας μοναχός, που βλέποντας την φωτιά που είχαν ανάψει για την αγρυπνία τους είπε:
-Όποιος από σας έχει πίστη, ας πατήσει πάνω σ' αυτά τα αναμμένα κάρβουνα, κάνοντας την προσευχή που μας παρέδωσε ο Χριστός στο Ευαγγέλιο. Ο Γέροντας όμως γνώριζε ότι ο μοναχός, αυτά τα έλεγε κυριευμένος απ' την υπερηφάνεια. Του έλεγε λοιπόν αδελφικά: -Πρόσεξε αδελφέ. Μην αφήνεις το δαίμονα της υπερηφάνειας να προξενεί βλάβη στην ψυχή σου και μη σκέπτεσαι μάτια και ανώφελα πράγματα. Εκείνος όμως δεν άκουγε τίποτα. Πήδησε με γυμνά πόδια στην φωτιά. Κάθισε πάνω σ' αυτήν έως ότου είπε μέχρι τέλους το Πάτερ ημών.
Από δαιμονική ενέργεια έμεινε αβλαβής. Και τόσο τον σκότισε η υπερηφάνεια του που έπεσε και σε χειρότερα αμαρτήματα, αργότερα. Κάποια στιγμή κατάλαβε τα λάθη του. Μετανόησε. -Συγχώρεσέ με Γέροντα, διότι εγώ είμαι ο μόνος υπεύθυνος για την απώλειά μου. Δεν σ' άκουγα που πατρικά με δίδασκες και με συμβούλευες. Και να τώρα μαζεύω τους καρπούς της παρακοής μου. Σαν το είδε αυτό ο Παχώμιος προσπαθούσε να φυλάει άγρυπνη την καρδιά του. Ο Γέροντάς του το έβλεπε και χαιρόταν για την σταθερή προκοπή του.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια κειμένου, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
της Ι. Μ. Αγίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου: «Παχώμιος: Ο Πρώτος της Κοινοβιακής, Αγγελικής Πολιτείας»,
Έκδοση «Άγιος Θεοδόσιος ο Κοινοβιάρχης», Άγιος Στέφανος Αττικής, σελ. 12-15.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου