ΠΑΧΩΜΙΟΣ: Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΒΙΑΚΗΣ, ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ (3ο ΜΕΡΟΣ)

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
της Ι. Μ. Αγίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου: «Παχώμιος: Ο Πρώτος της Κοινοβιακής, Αγγελικής Πολιτείας»,
Έκδοση «Άγιος Θεοδόσιος ο Κοινοβιάρχης», Άγιος Στέφανος Αττικής, σελ. 17-20.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια κειμένου, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Η Μοναχική ζωή, γι' αυτούς που είναι καλεσμένοι σ' αυτήν, είναι ο δεύτερος, παράλληλος όμως, δρόμος, που οδηγεί στη Βασιλεία του Θεού, που αρχίζει από τη γη - ο άλλος δρόμος είναι η χριστιανική ζωή στον κόσμο, στην κοινωνία. Όπως ο πρώτος, έτσι και ο δεύτερος θέλει οργάνωση. Πρόγραμμα. Οδηγίες. Κανόνες. Τροφοδοσία. Για να έχει κι αυτός -και έχει- τις χαρές του. Τις απολαύσεις του. Την ευφροσύνη του στο νου, στην ψυχή και στην καρδιά. Και τους αγώνες τους και οι δυο, βέβαια. Πρώτος, που οργάνωσε και έκανε τους κανόνες της Κοινοβιακής, Αγγελικής Πολιτείας, είναι ο Άγιος Παχώμιος. Μερικά απ' τη ζωή του, τις προσπάθειες και τις δραστηριότητές του θα δούμε στις σελίδες που ακολουθούν. *(Εκ του προλόγου του βιβλίου).

3. ΣΤΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Έχτισε μια καλύβα στο ερημητήριό του ο πατήρ Παχώμιος και πήρε να δοξολογεί τον Κύριο του ουρανού και της γης, που του έδινε εκεί ανατολές γεμάτες φως, γαληνεμένα βράδια, κι ώρες γλυκές της προσευχής. Με τα αγριμάκια μιλούσε τη νύχτα, και με τα μυρμήγκια τη μέρα: -Δάσκαλοί μου εσείς, εδώ στην ερημιά, της πρώτης εντολής, που έδωσε ο Θεός-Πατέρας στον Αδάμ στον Παράδεισο: εργάζεσθαι.

Ασταμάτητα δουλεύετε όλη μέρα. Απ' την ανατολή ως τη δύση. Με μαστοριά μυρμηγκιού και προνοητικότητα καλού και φρόνιμου νοικοκύρη. Ποιος σας έμαθε όμως την τέχνη του μηχανικού; Και ποιος σας είπε να κόβετε τη φύτρα του σταριού, για να μη φυτρώσει μες στις υπόγειες αποθήκες σας; Πως σας μίλησε; Πως σας εξήγησε το πράγμα; Κάποιος πολύ ανώτερος από άνθρωπο μηχανικό και γεωπόνο.

Αυτοί δεν μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί σας. Δεν ξέρουν τη γλώσσα σας. Ούτε σεις ξέρετε την ανθρώπινη. Ποιος άλλος; Ο πάνσοφος και παντοδύναμος Θεός-Πατέρας. Σας βλέπω και Τον θυμάμαι, και θαυμάζω τα έργα Του. Δόξα στ' όνομά Του τ' άγιο κι ιερό! Ο Γέροντας Παλάμων δεχόταν με πολλή χαρά και πατρική αγάπη και τον πατέρα Παχώμιο. Και με νοσταλγία πήγαινε και τον επισκεπτόταν όσο ήταν καλά.

Μα αρρώστησε τώρα. Το σώμα του αδυνάτισε πολύ απ' τη μεγάλη άσκηση. Τον συμβούλεψαν να προσέξει τον εαυτό του, για να δυναμώσει. Αλλά αυτός απάντησε: -Οι Άγιοι Μάρτυρες του Χριστού υπέμεναν τα φρικτά βασανιστήρια μέχρι θανάτου για την πίστη του Θεού. Εγώ κάνει να θέλω να διώξω αυτόν τον μικρό πόνο; Ο πατήρ Παχώμιος ήρθε από τον Ταββενήσι και έμεινε κοντά του, και τον φρόντιζε σαν πατέρα του, και περισσότερο τόσο, όσο διαφέρει η ψυχή από το σώμα.

Ώσπου κάλεσε ο Θεός-Πατέρας στον ουρανό το Γέροντα Παλάμωνα. Τον φρόντισε, τον κήδεψε, τον έθαψε, και γύρισε στο κελλί του, στον τόπο της άσκησής του, ο πατήρ Παχώμιος. Ο μεγαλύτερος αδελφός του Ιωάννης έμαθε που ήταν και ήρθε και τον βρήκε. Αγκαλιάστηκαν και φιλήθηκαν -κανέναν της φαμελιάς του δεν είχε δει από τότε που πήγε στρατιώτης. -Ήρθα να μείνω μαζί σου, αδελφέ, του είπε. -Θα ασκητέψεις; -Ναι, όπως και συ. -Ωω! Τι χαρά!

Αδελφός υπό αδελφού βοηθούμενος ως πόλις οχυρά, λέει η Αγία Γραφή, κι αυτό σε μας έχει διπλή αξία, γιατί είμαστε διπλά αδελφοί: Κατά σάρκα και εν Χριστώ. Δόξα τω Θεώ! Δούλευαν τώρα και οι δυο, και απ' αυτό που κέρδιζαν κρατούσαν τα λίγα απαραίτητα, και το πολύ το έδιναν στους φτωχούς. Ένα χιτώνα είχαν, και ο πατήρ Παχώμιος φορούσε, πολλές φορές, τρίχινο ρούχο, για να νοιώθει τις δυσκολίες των φτωχών αδελφών.

Κι όταν ήθελε να ξεκουραστεί, μετά τον κόπο της πολλής νυχτερινής προσευχής, καθόταν στο κελλί του, χωρίς να ακουμπά την πλάτη του στον τοίχο, κι αυτό για να θυμάται τους άρρωστους και ταλαιπωρημένους αδελφούς του Χριστού. Δεν ξεχνούσε τη φωνή, που άκουσε σ' αυτόν τον τόπο! -Παχώμιε, μείνε εδώ και φτιάξε Μοναστήρι. Πολλοί θα έρθουν κοντά σου να γίνουν μοναχοί.

Τώρα πια είδε πως τα πνευματικά θεμέλια ενός τέτοιου έργου είχαν μπει. Και ήταν αυτά: Η προσευχή αγάπης και λατρείας στο Θεό-Πατέρα, τον Κύριο Ιησού Χριστό και το Πανάγιο Πνεύμα. Η προσευχή αγάπης για τους αδελφούς ανθρώπους, να τους φωτίζει και να τους στηρίζει ο Θεός στους πειρασμούς και στις θλίψεις. Η εργασία, για να δίνεται το περισσότερο εισόδημα στους φτωχούς αδελφούς του Κυρίου.

Η χαρά και η δοξολογία για τη ζωή μέσα στη γαλήνια πλάση του Δημιουργού, και η αναγωγή σ' Εκείνον που την έπλασε. Στον Πλάστη. Το «Ιδού δη τι καλόν ή τι τερπνόν αλλ' ή το κατοικείν αδελφούς άμα. Εν τούτω γαρ επηγγείλατο Κύριος ζωήν αιωνίαν». Είχε δείγμα αυτού του καλού και του τερπνού ως τότε. Και διπλό μάλιστα. Θα έδινε τώρα ο Θεός να πολλαπλασιαστεί.

Γι' αυτό άρχισε να χτίζει το Μοναστήρι, σκάβοντας, κουβαλώντας πέτρες, και οικοδομώντας ο ίδιος, με βοηθό τον αδελφό του, πρώτο αδελφό της Ιεράς Μονής, Ιωάννη. Έχοντας στο νου του εκείνο της ουράνιας φωνής: «Πολλοί θα έρθουν κοντά σου να γίνουν Μοναχοί», έβαλε θεμέλια για μεγάλο Μοναστήρι -μεγάλο κόπο δηλαδή. Ο αδελφός του όμως Ιωάννης, που δεν άκουσε τη φωνή, το ήθελε μικρό, για να είναι και ο κόπος μικρός. 

Και μια μέρα, που ήταν πολύ κουρασμένος, του πέταξε: -Παχώμιε, η περηφάνια είναι θρονιασμένη μέσα σου και σε κυβερνά. Ο Παχώμιος στενοχωρήθηκε με τούτα τα λόγια, κι ας ήταν αβάσιμα, και θύμωσε. Κατέβηκε ύστερα σ' ένα υπόγειο και πήρε να κλαίει και να λέει: -Θεέ μου, τόσοι κόποι μου πήγαν χαμένοι... Ο θυμός φωλιάζει μέσα μου. Αρπάχτηκα και πικράθηκα, έστω κι αν ήταν άδικος ο λόγος. Έτσι, με την αμαρτία μέσα μου, θα κάνω Μοναστήρι;

Και πως θα διδαχθούν αυτοί, που θα έρθουν στην αγγελική πολιτεία; Ελέησέ με και συγχώρησέ με, Κύριε. Αμάρτησα. Τι που δεν μίλησα; Το κακό ήταν μέσα μου. Αυτή την προσευχή και την παράκληση έκανε όλη την νύχτα, με τα χέρια υψωμένα, ώσπου ξημέρωσε. Το χώμα κάτω απ' τα πόδια του είχε γίνει λάσπη από τον ιδρώτα -τόση ήταν η ευαισθησία του μπροστά στην όποια αμαρτία.

Και τόση ήταν η πίστη του, που πατούσε επάνω σε φίδια και σκορπιούς άφοβα, και διέσχιζε τα νερά του Νείλου, ανάμεσα στους κροκοδείλους, χωρίς να παθαίνει τίποτε! Στην πάλη με τον αντικείμενο ήταν ο ηρωικός αγωνιστής, και δοξασμένος νικητής πάντα.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια κειμένου, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
της Ι. Μ. Αγίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου: «Παχώμιος: Ο Πρώτος της Κοινοβιακής, Αγγελικής Πολιτείας»,
Έκδοση «Άγιος Θεοδόσιος ο Κοινοβιάρχης», Άγιος Στέφανος Αττικής, σελ. 17-20.