ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ: ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟΝ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ (Γ')

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
του Δημητρίου Παναγοπούλου: «Το Αντίδοτον του Θανάτου»,
Βιβλιοπωλείο «Νεκταρίου Παναγοπούλου», Αθήνα 1957, β' έκδοση, σελ. 21-23.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια κειμένου, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Εξητάσαμεν την Αγίαν Γραφήν και τας Ιεράς Παραδόσεις, επισκοπήσαμεν το περιεχόμενον της Θείας Λειτουργίας, εμελετήσαμεν επισταμένως τας «Περί της Θείας Κοινωνίας» ιεράς συγγραφάς των μεγάλων Πατέρων και Διδασκάλων της Εκκλησίας μας απ' αρχής της συστάσεως αυτής, και ούτω δια της Χάριτος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού έρχεται εις φως η συγγραφή αύτη με σκοπόν να νουθετήση, να υπενθυμίση ή και να διδάξη ακόμη πάντα χριστιανόν, ποίον είναι το γνήσιον και αληθές πνεύμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας επί του θέματος τούτου, της Θείας Κοινωνίας. [...] *Απόσπασμα από τον πρόλογο του συγγραφέα.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ:

«ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟΝ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ»

(1957)

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΟΣΑΚΙΣ ΔΕΙ ΚΟΙΝΩΝΕΙΝ

4) Ο Μέγας Βασίλειος (339-370) λέγει, ότι εις τον καιρόν του τετράκις της εβδομάδος μεταλάμβανον οι Χριστιανοί και νουθετεί, ότι το να τρέφεται ο Χριστιανός συνεχώς διά των Θείων Μυστηρίων είναι καλόν και επωφελές, ως εξής: «Δει τον αναγεννηθέντα διά του Βαπτίσματος τρέφεσθαι λοιπόν τη Μεταλήψει των Θείων Μυστηρίων' χρείαν ουν τρέφεσθαι ημάς τροφήν ζωής αιωνίου ην τίνα παραδέδωκεν ημίν ο Υιός του Θεού του ζώντος».

Ο αυτός δε Πατήρ, ερωτηθείς υπό της ευσεβεστάτης εκ Καισαρείας Πατρικίας περί του ποσάκις δει κοινωνείν, απήντησεν ως εξής: «Και το κοινωνείν καθ' εκάστην ημέραν και μεταλαμβάνειν του Αγίου Σώματος και Αίματος του Χριστού καλόν και επωφελές, Αυτού γαρ σαφώς λέγοντος. Ο τρώγων μου την Σάρκα και πίνων μου το Αίμα έχει ζωήν αιώνιον' τις γαρ αμφιβάλλει, ότι το μετέχειν συνεχώς της ζωής ουδέν άλλο έστιν, ή ζων πολλαχώς; Ημείς μέντοι γε τέταρτον καθ' εκάστην εβδομάδα κοινωνούμεν, εν τη Κυριακή, εν τη Τετράδι, εν τη Παρασκευή και εν τω Σαββάτω, και εν ταις άλλαις ημέραις, εάν η μνήμη Αγίου τινός». (Migne τομ, 32, Επιστ. 93).

5) Ο θείος Αμβρόσιος ελέγχων τους μη συνεχώς κοινωνούντας λέγει. «Περί του Άρτου της Ζωής, ότι ο Θεός έδωκεν εις ημάς τον Άρτον τούτον καθημερινόν και ημείς ποιούμεν τούτον ενιαύσιον», επιπροσθέτως δε: «Ότι πρέπει να ζώμεν τοιαύτην ζωήν, ώστε να είμεθα εις θέσιν να κοινωνώμεν καθημερινώς». (Migne, τομ, 19, σελ. 678).

6) Ο Η' Αποστολ. Κανών, ως ίδωμεν, ορίζει να αφορίζωνται οι Κληρικοί που παρευρίσκονται εις Λειτουργίαν και δεν κοινωνούν.

7) Ο Θ' Αποστολ. Κανών, επίσης, ορίζει να αφορίζωνται οι λαϊκοί που εκκλησιάζονται και δεν κοινωνούν.

8) Ο Θείος Χρυσόστομος, ακολουθών τους ιερούς Κανόνας των Αγ. Αποστόλων, εις πολλάς ομιλίας του, προτρέπει τους Χριστιανούς να κοινωνώσι συνεχώς, ενίοτε δε ελέγχει και επιτιμά αυτούς, διά το ότι, ενώ παραμένουσιν εις την Λειτουργίαν δεν μεταλαμβάνουσι. 

Επειδή τινές των αναγνωστών μας ίσως δυσκολευθώσι να εισέλθωσιν εις την έννοιαν των λόγων του θείου τούτου Πατρός, διά τούτο κρίνομεν καλόν να παραθέσωμεν τους λόγους τούτου, εν παραφράσει, οίτινες έχουσιν ως εξής:

«Βλέπω, λέγει, πολλούς οι οποίοι μεταλαμβάνουσι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, απλώς και ως έτυχε' κινούμενοι μόνον από μίαν συνήθειαν, και όχι από ορθόν λογισμόν και σκέψιν' διότι, αν ίσως φθάση ο καιρός της Αγ. Τεσσαρακοστής, έκαστος, ο οποίος και αν είναι, είτε άξιος, είτε ανάξιος, μεταλαμβάνει. Ομοίως κάμνει και όταν φθάση η ημέρα των Θεοφανείων.

Επειδή μήτε τα Επιφάνεια μήτε η Τεσσαρακοστή κάμνουσι αξίους τους ανθρώπους διά την κοινωνίαν, αλλά τους κάμνει αξίους η καθαρότης της ψυχής με αυτήν την καθαρότητα έχεις άδειαν κάθε καιρόν να μεταλαμβάνης, χωρίς όμως αυτήν δεν έχεις την άδειαν καμμίαν φοράν να κοινωνήσης, διότι, ο θείος Παύλος λέγει' «...όσας φοράς μεταλαμβάνετε αναμιμνήσκεσθε τον θάνατον και τα πάθη του Κυρίου». Στοχάσθητι καλώς πόσην ακρίβειαν μεταχειρίζοντο εκείνοι, οίτινες έτρωγαν από την θυσίαν του παλαιού νόμου, διότι τι δεν έκαμνον; τι δε μετεχειρίζοντο;

Παντοτινά εκαθαρίζοντο. Σύ δε, όπου μέλλεις να κοινωνήσης τοιαύτην θυσίαν, την οποίαν τρέμουσιν οι Άγγελοι, περιλείεις εις διαστήματα καιρών την καθαρότητα; Και πως θέλεις παραστή εις το Βήμα του Χριστού, αφού τολμάς και μεταλαμβάνεις με χείρας και με χείλη ρυπαρά και ακάθαρτα; Και προσθέτει: «Βλέπω πως γίνεται πολλή ανωμαλία εις την Κοινωνίαν, διότι εις μεν τας άλλας ημέρας του χρόνου δεν κοινωνείτε, και μ' όλον που είσθε πολλές φορές καθαροί.

Όταν δε έλθη το Πάσχα, και δεν εκάματε και κανένα κακόν, αποτολμάτε και μεταλαμβάνετε. Αλλοίμονον εις την κακήν συνήθειαν και την πρόληψίν σας. Άρα ματαίως γίνεται η καθημερινή λειτουργία, αφού δεν μεταλαμβάνετε. Άτα ματαίως ιστάμεθα εις το θυσιαστήριον αφού κανένας δεν θα κοινωνήση». (Ας προσέξουν τα λόγια τούτα του θ. Χρυσοστόμου ωρισμένοι ευλογημένοι Κληρικοί μας που δεν μεταλαμβάνουν, δυστυχώς, τους προσερχόμενους πιστούς). «Λέγω δε υμίν ταύτα, όχι διά να κοινωνήτε απλώς και ως έτυχεν, αλλά διά να κάμνετε τον εαυτόν σας άξιον και να προσέρχεσθε συχνά».

( Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι )

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια κειμένου, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
του Δημητρίου Παναγοπούλου: «Το Αντίδοτον του Θανάτου»,
Βιβλιοπωλείο «Νεκταρίου Παναγοπούλου», Αθήνα 1957, β' έκδοση, σελ. 21-23.