«ΘΕΜΑΤΑ ΖΩΗΣ Α'»: ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ (ΜΕΡΟΣ ΕΚΤΟ)

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
της Ι. Μ. Παρακλήτου: «Θέματα Ζωής Α': Από τις Ομιλίες του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου»,
θέμα: «Οι Βουλές του Θεού»,
4η έκδοση, Ωρωπός Αττικής 2013, σελ. 39-42.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

Ο ΚΑΡΠΟΣ ΤΩΝ ΘΛΙΨΕΩΝ

Πόσο επιπόλαιος είναι ο άνθρωπος εκείνος, που βλέπει το σπίτι του ετοιμόρροπο και, αντί να το επισκευάσει και να το στηρίξει, περιποιείται την αυλή του! Πόσο ασύνετος είναι κι εκείνος που έχει το σώμα του άρρωστο και, αντί να φροντίσει για τη θεραπεία του, κάθεται και του φτιάχνει πολυτελή ενδύματα. Κάτι τέτοιο κάνουμε κι εμείς με την ψυχή μας. Ενώ έχει εξαχρειωθεί από τα πάθη, ενώ βασανίζεται από την οργή, την κενοδοξία, τις αισχρές επιθυμίες και τόσες άλλες κακίες, δεν φροντίζουμε για τη θεραπεία της. Αλλά για τί φροντίζουμε; Για την καλοπέραση και το στολισμό του σώματος. Αν μια αρκούδα ξεφύγει από το θηριοτροφείο και αρχίσει να γυρίζει ελεύθερη στην πόλη, θα κλειστούμε στα σπίτια μας, για να μην πέσουμε σ' αυτό το θηρίο, που θα μας σπαράξει με τα νύχια του. Και τώρα, που η ψυχή μας σπαράζεται όχι από ένα μόνο θηρίο, μα από πολλά, ούτε που μας νοιάζει. Τα θηρία, για την ασφάλεια των πολιτών, τα κλείνουμε σε σιδερένια κλουβιά και τα φυλάμε σε μέρη απόκεντρα, μακριά από τη Βουλή, το Δικαστήριο ή το Παλάτι. Στην ψυχή μας, όμως, όπου υπάρχουν κάποια άλλη βουλή, κάποιο άλλο δικαστήριο και κάποιο άλλο παλάτι, αφήνουμε τα νοητά θηρία των παθών ν' ανεβαίνουν ως τον βασιλικό θρόνο, δηλαδή το νου, και να τον αναστατώνουν με τις κραυγές τους. Τα πάθη είναι οι αιτίες της ταραχής στον εσωτερικό μας κόσμο. Τα πάθη κάνουν την ψυχή μας να μοιάζει με πόλη που αντιμετωπίζει βαρβαρική επιδρομή. Τα πάθη φέρνουν στο νου και στους λογισμούς μας σύγχυση, όπως συμβαίνει όταν ένα φίδι μπαίνει σε φωλιά με νεογέννητα πουλάκια, κι αυτά πεταρίζουν εδώ κι εκεί τιτιβίζοντας με τρόμο. Γι' αυτό, σας παρακαλώ, ας δέσουμε τα θηρία, ή μάλλον ας τα πνίξουμε, ας τα σφάξουμε, ας τα θανατώσουμε. Κάθε κακία που βρίσκεται μέσα μας, ας την εξοντώσουμε με τη μάχαιρα του Πνεύματος. Τα θηρία, όταν είναι καλοθρεμμένα και δυνατά, δεν μπορούν να νικηθούν. Όταν όμως πεινάσουν και αδυνατίσουν, καταπέφτει η αγριάδα τους και μειώνεται η δύναμή τους. Τότε μπορεί να τα βάλει κανείς μαζί τους και να τα εξουδετερώσει εύκολα. Το ίδιο συμβαίνει και με τα πάθη. Όποιος τα αδυνατίζει, τα υποτάσσει στο λογικό. Όποιος, απεναντίας, τα καλοτρέφει, δύσκολα μπορεί να τα βάλει μαζί τους. Ρίζα και πηγή και μητέρα κάθε αμαρτίας είναι η υπερηφάνεια. Εξαιτίας της ο πρωτόπλαστος έχασε τη μακάρια ζωή του παραδείσου. Εξαιτίας της και ο διάβολος, που Τον εξαπάτησε, έχασε το ουράνιο αξίωμα του αγγέλου. Τίποτα δεν αποξενώνει τόσο από τη φιλανθρωπία του Θεού και τίποτα δεν παραδίνει τόσο στη φωτιά της κολάσεως, όσο το τυραννικό πάθος της υπερηφάνειας και της κενοδοξίας. Όταν αυτό υπάρχει μέσα μας, είμαστε ρυπαροί, έστω κι αν έχουμε άλλες αρετές, όπως αγνεία ή νηστεία ή ελεημοσύνη ή προσευχή. Γιατί, όπως λέει η Γραφή, «είναι ακάθαρτος στα μάτια του Κυρίου κάθε υπερήφανος» (Παροιμ. 16:5). Τον άνθρωπο δεν τον μολύνουν μόνο τα σαρκικά αμαρτήματα, η πορνεία, η μοιχεία και τα παρόμοια, αλλά και η υπερηφάνεια, πολύ περισσότερο μάλιστα αυτή. Γιατί η κάθε λογής ασέλγεια είναι, βέβαια, θανάσιμο αμάρτημα, πολύ περισσότερο μάλιστα αυτή. Γιατί η κάθε λογής ασέλγεια είναι, βέβαια, θανάσιμο αμάρτημα, έχει όμως ως αιτία την επιθυμία. Στην αλαζονεία, απεναντίας, δεν μπορείς να βρεις κάποιαν αιτία ή πρόφαση, που να τη δικαιολογεί έστω και ελάχιστα. Τίποτ' άλλο δεν είναι, λοιπόν παρά διαστρέβλωση της ψυχής και αρρώστια βαριά, που γεννιέται από την ανοησία. Ναι, ο πιο ανόητος άνθρωπος στον κόσμο είναι ο αλαζονικός. Η επίγεια δόξα και η εγκόσμια αίγλη είναι εφήμερες. Σε τίποτα δεν διαφέρουν από τις θεατρικές παραστάσεις, που τελειώνουν μέσα σε λίγες ώρες, κι από τ' ανοιξιάτικα λουλούδια, που μαραίνονται μέσα σε λίγες μέρες. Αλήθεια, τι είναι πιο τιποτένιο και μάταιο από την ανθρώπινη τιμή; Ποιός είναι ο καρπός της; Ποιά είναι η ωφέλειά της; Σε ποιο χρήσιμο αποτέλεσμα καταλήγει; Και μακάρι να ήταν μόνο αυτό το κακό! Γιατί όχι μόνο κανένα κέρδος δεν εξασφαλίζει, αλλά και ζημιά μεγάλη προξενεί. Όποιος υπακούει στην υπερηφάνεια, σ' αυτή την τόσο σκληρή και κακόμορφη κυρά, ακατάπαυστα υποφέρει και θλίβεται. Ναι, είναι πράγματι κυρά σκληρή με τους υποτακτικούς της. Όσο περισσότερο, μάλιστα, την κολακεύουν, τόσο σηκώνει το ανάστημά της και τους βασανίζει. Απεναντίας, στους ανθρώπους που την απαρνιούνται και την περιφρονούν, δεν μπορούν να κάνει τίποτα.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
της Ι. Μ. Παρακλήτου: «Θέματα Ζωής Α': Από τις Ομιλίες του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου»,
θέμα: «Οι Βουλές του Θεού»,
4η έκδοση, Ωρωπός Αττικής 2013, σελ. 39-42.