ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ: ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟΝ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ (ΣΤ')

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
του Δημητρίου Παναγοπούλου: «Το Αντίδοτον του Θανάτου»,
Βιβλιοπωλείο «Νεκταρίου Παναγοπούλου», Αθήνα 1957, β' έκδοση, σελ. 31-34.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια κειμένου, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Εξητάσαμεν την Αγίαν Γραφήν και τας Ιεράς Παραδόσεις, επισκοπήσαμεν το περιεχόμενον της Θείας Λειτουργίας, εμελετήσαμεν επισταμένως τας «Περί της Θείας Κοινωνίας» ιεράς συγγραφάς των μεγάλων Πατέρων και Διδασκάλων της Εκκλησίας μας απ' αρχής της συστάσεως αυτής, και ούτω δια της Χάριτος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού έρχεται εις φως η συγγραφή αύτη με σκοπόν να νουθετήση, να υπενθυμίση ή και να διδάξη ακόμη πάντα χριστιανόν, ποίον είναι το γνήσιον και αληθές πνεύμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας επί του θέματος τούτου, της Θείας Κοινωνίας. [...] *Απόσπασμα από τον πρόλογο του συγγραφέα.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ:

«ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟΝ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ»

(1957)

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΑΙ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΑΙ ΕΓΚΥΚΛΙΟΙ

ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

1). Ο Πατριάρχης Κων/πόλεως Γρηγόριος Ε' ο και Εθνομάρτυς και Ιερομάρτυς, όστις απηγχονίσθη υπό των Τούρκων, είχεν αποστείλει εγκύκλιον το 1819 απευθυνομένην προς τους εν Αγίω Όρει Μοναχούς υπογεγραμμένην υπό 15 περίπου Μητροπολιτών του Οικουμενικού Θρόνου, ήτις αναφέρεται κυρίως εις το ζήτημα της συνεχούς Θείας Κοινωνίας, και σαφώς διακηρύττει, ότι ουδαμώς απαγορεύεται υπό των Ιερών Κανόνων εις τους ευλαβείς χριστιανούς, η συνεχής Θεία Κοινωνία, ουδέ απαιτείται ίνα μεσολαβήση ένα διάστημα 40 ημερών διά να κοινωνήση εκ νέου ο χριστιανός, όπως ενόμιζον και νομίζουν ακόμη, δυστυχώς, τινές. Η εγκύκλιος έχει ούτω'

Γρηγόριος, Ελέω Θεού Αρχιεπίσκοπος Κων/πόλεως,

Νέας Ρώμης, και Οικουμενικός Πατριάρχης

«Οσιώτατοι Επιστάται και Νηζάριδες της κοινότητος του αγιωνύμου Όρους... Χάρις είη υμίν και ειρήνη παρά Θεού, παρ' ημών δε ευχή και ευλογία. Περί της Θείας και Ιεράς Μεταλήψεως εστέ βέβαιοι και γινώσκεται, ότι χρέος έχουσιν οι ευσεβείς, εν εκάστη Ιερά Μυσταγωγία, να προσέρχωνται και να μεταλαμβάνωσι του Ζωοποιού Σώματος' διά τούτο και προσκαλούνται παρά του Ιερέως εν τω (Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε). Διά δε το του ανθρώπου ολισθηρόν και ανίκανον προς την καθ' ημέραν μετάληψιν, ανέθετο η Εκκλησία το τοιούτον και ανετείλατο να προσέρχηται έκαστος εν τη Ιερά Μεταλήψει, οπόταν, εξομολογηθείς τω Πνευματικώ αυτού Πατρί, λάβη την σχετικήν άδειαν. Αν δε κανείς εγκληματίας καθυποβληθή υπό κανόνα, εν μετανοία και δάκρυσι να εκτελή, πρώτον τον επανεχθέντα αυτώ κανόνα και έπειτα, πάλιν προπσερχόμενος τω Πνευματικώ του, να λαμβάνη την άδειαν, εις το οποίον ούτε προσδιορισμός ημερών, αλλ' ούτε τεσσαράκοντα ημέραι πρέπει να περάσωσι πρώτον, μετά την εις τα Θεία προσέλευσιν' επειδή είναι ακώλυτον το τοιούτον και ανεμπόδιστον, όστις θέλει λαμβάνει την άδειαν παρά του Πνευματικού του και έξεστιν αυτώ να μεταλαμβάνη και κατά πάσαν εβδομάδα...».

Είητε δε εν Κυρίω υγιαίνοντες
αωιθ', (1819) εν μηνί Αυγούστω Ινδικτιώνος Ζ',

(Έπονται δέκα πέντε υπογραφαί Μητροπολιτών)

2). Εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου του Βασιλείου της Ελλάδος

Η Ιερά Σύνοδος του Βασιλείου της Ελλάδος, λαβούσα αφορμήν να εκδώση σχετικάς εγκυκλίους περί του ζητήματος της συνεχούς Μεταλήψεως, συνέστησεν επανειλημμένως, ως καλόν το συνεχώς κοινωνείν των Αχράντων Μυστηρίων, καθ' ό ο αρχαιότατος θεσμός της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Επέστησε δε την προσοχήν των Χριστιανών, ίνα οσάκις πρόκειται να προσέλθωσιν εις την Θείαν Κοινωνίαν, προπαρασκευάζωνται διά μετανοίας και εξομολογήσεως, και ούτω καταλλήλως και ακατακρίτως μετέχωσι των Αχράντων Μυστηρίων. Ιδού δε αποτέλεσμα της υπ' αριθ. 2469 Εγκυκλίου, εκδοθείσης το 1879, εν η αναφέρονται τα εξής: «Η Εκκλησία ουδέποτε ηγνόησε τα πάλαι ειθισμένα ως γινόμενα' επειδή όμως οι πλείστοι των χριστιανών, διά ραθυμίαν και αμέλειαν και σκαιότητα του βίου, δεν δύνανται να ώσι πάντοτε καθαροί και άξιοι της μεταλήψεως των Αχράντων Μυστηρίων, ίνα μη υπό της συνηθείας παρασυρόμενοι, απλώς και ως έτυχε, άνευ δοκιμασίας εαυτών (μετανοίας και εξομολογήσεως) κοινωνώσι του Μυστηρίου προς ιδίαν κατάκρισιν, επεκράτησεν εν τη Εκκλησία το... έθιμον να μεταλαμβάνωσιν οι Χριστιανοί συνήθως κατά τας τεταγμένας των νηστειών εποχάς. Αλλά και αν επεκράτησεν η συνήθεια αύτη, διά τους ως ανωτέρω ειρημένους λόγους, η Εκκλησία όμως, όχι μόνον δεν απαγορεύει εις τους αληθώς αξίους (δηλαδή εις τους εν μετανοία και εξομολογήσει διατελούντας) να προσέρχωνται συχνότερον εις την Θ. Μετάληψιν, αλλ' εις κάθε Λειτουργίαν διά της εκφωνήσεως «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε» προσκαλεί τους αληθώς αγίους (καθαρούς, εξομολογημένους), τους οποίους προειδοποίησε διά του «Τα άγια τοις αγίοις», να προσέρχωνται εις την Θ. Κοινωνίαν».

3) Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μόσχας Πλάτων (+1812)

Διά την συνεχή Θ. Κοινωνίαν εκφράζεται ως εξής:

«Αν θεωρήσωμεν τας μεγάλας ωφελείας της Μεταλήψεως της Θ. Ευχαριστίας και το πλήθοπς των ευεργεσιών του Χριστού, πρέπει να ομολογήσωμεν, ότι χρεωστεί ο χριστιανός να μεταλαμβάνη συνεχώς του Θείου τούτου Μυστηρίουν. Οι χριστιανοί, προσθέτει, της Παλαιάς Διαθήκης, ελάμβανον την ψυχικήν ταύτην τροφήν καθ' εκάστην εβδομάδα, και δεν εγίνετο ποτέ Λειτουργία χωρίς να ήσαν παρόντες κοινωνοί. Τούτο το παράδειγμα της Παλ. Εκκλησίας πρέπει να μιμώμεθα και ημείς, διά να μη φαίνηται με την σπανίαν μετάληψιν του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, η ψυχρότης της καρδίας μας προς τον Χριστόν».

Π ό ρ ι σ μ α  γ ε ν ι κ ό ν

Εκ των μέχρι τούδε λεχθέντων, δηλαδή εκ των κειμένων της Αγ. Γραφής, εκ των μαρτυριών της Θ. Λειτουργίας, εκ των Πατέρων της Εκκλησίας, εκ των Κανόνων των Αγ. Αποστόλων, εκ των Οικουμενικών Συνόδων και εκ των Πατριαρχικών και Συνοδικών εγκυκλίων, πιστοποιείται η περί συνεχούς Θ. Κοινωνίας διδασκαλία της Εκκλησίας. Πρέπει δε να αγνοή τις τα ιερά ταύτα κείμενα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, ώστε να ισχυρίζεται, ότι δεν επιτρέπεται η συνεχής Θεία Κοινωνία και ότι δεν δύναται, ούτε ο προπαρασκευασμένος και δεδοκιμασμένος χριστιανός να προσέρχεται συνεχώς εις το «Μετά φόβου Θεού» να κοινωνή του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου του. Ώστε εξ όλων αυτών εξάγεται, ότι σκοπός της Θ. Λειτουργίας είναι να κοινωνήσωσι πάντες οι εν εξομολογήσει και μετανοία διατελούντες, άνευ παρατηρήσεων χρόνου, εορτών και περιόδων, οσάκις αν η συνείδησις αυτών επιτρέπη προσελθείν εις το Μυστήριο, και πιστεύομεν ότι ουδείς Κληρικός πλέον θα θελήση να παραγνωρίση το κύρος της «Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας», ώστε να εμποδίζη τους εν μετανοία και εξομολογήσει περοσερχομένους, οίτινες είναι συγκεχωρημένοι συνεχώς να μεταλαμβάνωσι εξ ίσου, χωρίς διακρίσεως και διαφοράς. Επίσης, έχομεν την πεποίθησιν ότι οπωσδήποτε αγνοούντες τα πράγματα ταύτα και εκ προκαταλήψεως, τυχόν, κρίνοντες και λέγοντες το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου των σούπα κ.τ.τ. επί βλάβη υψίστων πνευματικών συμφερόντων του πληρώματος της Εκκλησίας,  θ α  θ ε λ ή σ ω σ ι  ν α  μ ε λ ε τ ή σ ω σ ι  απροκαλύπτως τα Ιερά κείμενα και τας αναμφισβήτους ιστορικάς μαρτυρίας περί συνεχούς Θ. Κοινωνίας, διότι τα πράγματα είναι σαφή και καθαρά, διά τους θέλοντας απαθώς και ειλικρινώς να εκζητώσι  την αλήθειαν, του ζωτικωτάτου τούτου θέματος.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια κειμένου, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
του Δημητρίου Παναγοπούλου: «Το Αντίδοτον του Θανάτου»,
Βιβλιοπωλείο «Νεκταρίου Παναγοπούλου», Αθήνα 1957, β' έκδοση, σελ. 31-34.