ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ: ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟΝ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ (Θ')

+

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
του Δημητρίου Παναγοπούλου: «Το Αντίδοτον του Θανάτου»,
Βιβλιοπωλείο «Νεκταρίου Παναγοπούλου», Αθήνα 1957, β' έκδοση, σελ. 39-41.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια κειμένου, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Εξητάσαμεν την Αγίαν Γραφήν και τας Ιεράς Παραδόσεις, επισκοπήσαμεν το περιεχόμενον της Θείας Λειτουργίας, εμελετήσαμεν επισταμένως τας «Περί της Θείας Κοινωνίας» ιεράς συγγραφάς των μεγάλων Πατέρων και Διδασκάλων της Εκκλησίας μας απ' αρχής της συστάσεως αυτής, και ούτω δια της Χάριτος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού έρχεται εις φως η συγγραφή αύτη με σκοπόν να νουθετήση, να υπενθυμίση ή και να διδάξη ακόμη πάντα χριστιανόν, ποίον είναι το γνήσιον και αληθές πνεύμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας επί του θέματος τούτου, της Θείας Κοινωνίας. [...] *Απόσπασμα από τον πρόλογο του συγγραφέα.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ:

«ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟΝ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ»

(1957)

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΕΙΣ ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ

ΕΝΣΤΑΣΙΣ Β':

Ο συνεχώς κοινωνών... σκανδαλίζει.

Οι θείοι Πατέρες διά κανόνων ετιμώρουν τους ολίγους που δεν μετελάμβανον διά να μη σκανδαλίζωνται οι περισσότεροι.
Τώρα όμως, οι ολίγοι που προσέρχονται εις την Θείαν Κοινωνίαν, κατηγορούνται από λαϊκούς και Κληρικούς πολλάς φοράς,
ότι με την συχνήν των Θείαν Κοινωνίαν... σκανδαλίζουν τους πολλούς, τους μη προσερχομένους!

Όσοι, λοιπόν, ονομάζουν αταξίαν και σκάνδαλον την υπακοήν και την ευλάβειαν εις το Μυστήριον της Θείας Κοινωνίας, φαίνεται ότι δεν γνωρίζουν τι σημαίνει σκάνδαλον και τι αταξία. Και απαντώμεν, ότι σκάνδαλον είναι εκείνο που απομακρύνει τον άνθρωπον από τον Θεόν και τον πλησιάζει εις τον διάβολον, ως και ο Μέγας Βασίλειος λέγει: «Η εργασία της αμαρτίας απαλλοτριοί του Κυρίου και προσοικοί τω διαβόλω». (Όρ. ηθ. 22 Κεφ. 1) και αλλού: «Παν το αντικείμενον τω του Κυρίου θελήματι σκάνδαλόν έστι...» (Ορθ. ηθ. 33,2). Δηλαδή: Παν πράγμα που αντίκειται εις το θέλημα του Θεού αυτό λέγεται σκάνδαλον. Και πιο καθαρά: Σκάνδαλον είναι, παν το εν τη οδώ τιθέμενον πρόσκομμα, ίνα προσκόψη (σκοντάψη) ο περιπατών, καθώς ο Προφήτης παρακαλεί τον Θεόν να τον λυτρώση από τα τοιαύτα λέγων: «Φύλαξόν με, Κύριε, εκ χειρός αμαρτωλού, από ανθρώπων αδίκων εξελού με, οίτινες ελογίσαντο του υποσκελίσαι τα διαβήματά μου, έκρυψαν υπερήφανοι παγίδα μοι... εχόμενα τρίβου, σκάνδαλα έθεντό μοι» (Ψαλ. ρλθ' 5). Δηλαδή: Φύλαξέμε, Κύριε, από τα χέρια του αμαρτωλού και λύτρωσέ με από τους αδίκους ανθρώπους, οι οποίοι εβουλεύθησαν να βάλωσι σκόνταμμα εις τους πόδας μου να με κρημνίσουν κ.λ.π. Επειδή λοιπόν τότε οι ολιγώτεροι δεν εκοινώνουν και λόγω αμελείας παρέβαινον την εντολήν του Θεού και επειδή τώρα οι περισσότεροι δεν κοινωνούν, λόγω αμελείας και αδιαφορίας, θα πρέπη να σύρουν και τους ολίγους που θέλουν να κοινωνούν; Δεν νομίζομεν. Πως πρέπη να γίνη λοιπόν; Απλούστατα: Καθώς τότε που οι ολίγοι έκοψαν το κακόν των θέλημα και ηκολούθησαν τους πολλούς και κοινωνούσαν, ούτω και τώρα, πρέπει οι πολλοί να κόψουν το κακόν των θέλημα και να ακολουθήσουν τους ολίγους διά το ιδικόν των συμφέρον, και να κοινωνούν, και όχι οι ολίγοι να αφήσουν το θέλημα του Κυρίου και να ακολουθήσουν την παράβασιν των πολλών. Διότι, αν ούτως εγίνοντο τα πράγματα, ο Προφήτης Ηλίας που ήτο μόνος ζηλωτής, οι Απόστολοι, οι Μάρτυρες, οι Άγιοι, οι Πατέρες, και όσοι ηγωνίσθησαν υπέρ της αληθείας, έπρεπε να σκεπάσουν την αλήθειαν και να ακολουθήσουν τους πολλούς που ήταν άπιστοι, επειδή ήσαν αυτοί ολίγοι. Δεν είναι όμως σωστό... Και διά τούτο ο Μέγας Βασίλειος λέγει: «Επεί το του Κυρίου θελήματι καν σκανδαλίζωνταί τινες ενένδοτον δει επιδείκνυσθαι την παρρησίαν (Ορ, ηθ. 33,5). Δηλαδή: Διά το θέλημα του Θεού, πρέπει ο άνθρωπος να δείχνη γενναίαν παρρησίαν, έστω και αν μερικοί σκανδαλίζωνται. Εάν λοιπόν υπάρχουν άνθρωποι, είτε λαϊκοί είναι ούτοι είτε Κληρικοί, που δεν δύνανται να βλέπωσιν τους άλλους να μεταλαμβάνουν και στενοχωρούνται' ας το εννοήσουν και μόνοι των, ότι ίσως αυτό είναι αποτέλεσμα φθόνου ή μισαδελφείας και ας γνωρίζουν, ότι δεν πρέπει να καταφρονώμεν τας εντολάς του Θεού διά να μη σκανδαλίζωνται δήθεν οι άλλοι. 

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια κειμένου, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
του Δημητρίου Παναγοπούλου: «Το Αντίδοτον του Θανάτου»,
Βιβλιοπωλείο «Νεκταρίου Παναγοπούλου», Αθήνα 1957, β' έκδοση, σελ. 39-41.