Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
της Ι. Μ. Παρακλήτου: «Θέματα Ζωής Α': Από τις Ομιλίες του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου»,
θέμα: «Οι Βουλές του Θεού»,
4η έκδοση, Ωρωπός Αττικής 2013, σελ. 83-85.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Η ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ
Στη δική μας γιορτή του Πάσχα, που συνίσταται στο γεγονός ότι θυσιάστηκε για χάρη μας ο Χριστός, μα και κάθε φορά που κοινωνάμε, τρώγοντας το Σώμα και το Αίμα Του -οπότε πάλι Πάσχα κάνουμε- πρέπει κι εμείς να είμαστε ζωσμένοι και ποδεμένοι. Για ποιο λόγο; Για να είμαστε έτοιμοι, έτοιμοι για την έξοδο, έτοιμοι για την αναχώρηση από μιαν άλλη Αίγυπτο: την παρούσα ζωή. Μην κοιτάζεις προς την Αίγυπτο, αλλά προς την επουράνια Ιερουσαλήμ. Οδοιπορία και αποδημία έχεις μπροστά σου. Τρώγε, λοιπόν, το Πάσχα ζωσμένος και ποδεμένος. Εδώ κρύβονται δύο μυστικά νοήματα. Πρώτον, ότι πρέπει να βγεις από τη νοητή Αίγυπτο της δουλείας στα πάθη και τις αμαρτίες. Και δεύτερον, ότι, όπου κι αν μένεις, πρέπει να αισθάνεσαι σαν ξένος, γιατί εμείς είμαστε πολίτες του ουρανού. Σ' όλη μας τη ζωή οφείλουμε να ετοιμαζόμαστε, ώστε, μόλις κληθούμε από το Θεό, να αναφωνήσουμε μαζί με τον ψαλμωδό: «Είναι έτοιμη η καρδιά μας!» (Ψαλμ. 107:2). Τι σημαίνει να είναι κανείς ζωσμένος: Σημαίνει πως η ψυχή του είναι πάντα έτοιμη και άγρυπνη, όπως φαίνεται στα λόγια του Θεού προς τον δίκαιο Ιώβ: «Ζώσε σαν πολεμιστής τη μέση σου» (Ιώβ 38:3). Όποιος είναι ζωσμένος, μπορεί να σταθεί καλά και να πολεμήσει αποτελεσματικά. Γι' αυτό κι εμείς πρέπει να ζωστούμε, γιατί μετά την έξοδό μας από τη ζωή αυτή θα συναντήσουμε εχθρούς. Θα συναντήσουμε το διάβολο και τις δυνάμεις του, που απειλούν και χτυπούν και πασχίζουν να θανατώσουν όσους σώθηκαν από τη νοητή Αίγυπτο και πέρασαν την Ερυθρά Θάλασσα του βίου. Ας μη φοβηθούμε, όμως. Οδηγό στην οδοιπορία μας και στρατηγό στον αγώνα μας δεν έχουμε το Μωυσή, μα τον ίδιο τον Χριστό. Ας προσέξουμε μόνο, να μάθουμε ό,τι έπαθαν οι Ισραηλίτες, που έπεσαν σε γογγυσμό και αγνωμοσύνη, που περιφρόνησαν την ποθητή γη της επαγγελίας. (Ψαλμ. 105:24). Αλλά πως την περιφρόνησαν, αφού τη θαύμαζαν και την επιθυμούσαν; Την περιφρόνησαν, γιατί έδειξαν μαλθακότητα και απροθυμία για αγώνα, γιατί δεν θέλησαν να μπουν σε κόπους. Ας προσέξουμε κι εμείς, μην τυχόν για τον ίδιο λόγο περιφρονήσουμε την ουράνια πατρίδα μας. Εκείνοι, πήραν από τη γη της επαγγελίας πελώρια σταφύλια, αλλά σ' εμάς προσφέρθηκε καρπός ουράνιος, το Άγιο Πνεύμα. Τον καιρό αυτό δεν τον έφερε ο Χάλεφ, ο γιος του Ιεφοννή, ούτε ο Ιησούς, ο γιος του Ναυή, αλλά ο Ιησούς, ο Υιός του αληθινού Θεού, ο Υιός του Πατέρα των οικτιρμών. Αυτός κατέβασε για μας από τα ουράνια καρπούς πνευματικούς. Αυτός έφερε στη γη υμνωδίες αγγελικές. Μας πρόσταξε να ψάλλουμε εδώ κάτω ό,τι ψάλλουν τα Χερουβίμ εκεί πάνω: «Άγιος, άγιος, άγιος Κύριος σαβαώθ...» (Ησ. 6:3). Μας δίδαξε τη ζωή των αγγέλων' γιατί όπως οι άγγελοι δεν έρχονται σε γάμο, έτσι κάνουν και όσοι χριστιανοί ασπάζονται τον παρθενικό βίο, που τον καθιέρωσε ο Χριστός' και όπως οι άγγελοι δεν πεθαίνουν, έτσι κι εμείς δεν γνωρίζουμε θάνατο, αφού τον κατάργησε ο Χριστός. Βλέπεις τους καρπούς της ουράνιας Ιερουσαλήμ; Και το πιο θαυμαστό είναι πως όλα ταύτα προσφέρθηκαν πριν από την εκπλήρωση των υποσχέσεων του Θεού, καθώς δεν κρίθηκε ακόμα ο πόλεμος. Οι Ισραηλίτες τότε μοχθούσαν και στη γη της επαγγελίας, ή μάλλον μοχθούσαν όταν δεν έκαναν υπακοή στις εντολές του Κυρίου. Όταν άκουγαν το Θεό, έβγαιναν άκοπα νικητές. Κυρίευαν τις πόλεις της Παλαιστίνης δίχως όπλα και μάχες, όπως έγινε λ.χ. με την Ιεριχώ, που την κυρίεψαν όχι πολεμώντας, αλλά μάλλον... χορεύοντας! Κι εμείς, όταν φτάσουμε στην ουράνια γη της επαγγελίας, δεν θα πολεμάμε πια. Ο αγώνας μας διαρκεί όσο βρισκόμαστε σε τούτη την έρημο, σε τούτη τη ζωή. Γιατί, όπως λέει ο απόστολος, «όποιος μπει στον τόπο όπου αναπαύεται ο Θεός, θα αναπαυθεί από τα έργα του, όπως ακριβώς κι Εκείνος από τα δικά του (μετά τη δημιουργία του κόσμου)» (Εβρ. 4:10).
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
της Ι. Μ. Παρακλήτου: «Θέματα Ζωής Α': Από τις Ομιλίες του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου»,
θέμα: «Οι Βουλές του Θεού»,
4η έκδοση, Ωρωπός Αττικής 2013, σελ. 83-85.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου