Ο ΙΕΡΕΥΣ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΕΝΟΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Ιωάννου Πρωθιερέως της Κροστάνδης:
<<Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ>>, εκδόσεις <<Το Περιβόλι της Παναγίας>>,
Α' Έκδοση, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 162-173.
Ιδού πως περιγράφει ο ίδιος (ο Άγιος Ιωάννης) την εν Κροστάνδη ιερατικήν ζωήν και διακονίαν του:
<<Από των πρώτων ημερών του υπουργήματός μου εν τη υψηλή υπηρεσία της Εκκλησίας του Θεού, εθεώρησα ως κανόνα της ζωής μου να είμαι πιστός
και ζηλωτής εν τω ιερατικώ μου έργω και αυστηρώς επαγρυπνώ επί του εαυτού μου και της πνευματικής ζωής μου.
Προς τον σκοπόν τούτον ήρχισα να μελετώ και να σπουδάζω την Γραφήν, αποκομίζων εξ αυτής οικοδομήν ως άνθρωπος, ως ιερεύς και ως μέλος του κοινωνικού συνόλου.
Ήρχισα τότε να συντάσσω και το ημερολόγιόν μου, εν τω οποίω επακριβώς εσημείουν τους αγώνας μου κατά των κακών σκέψεων και πειρασμών, τας μετανοίας μου, τας μυστικάς μου προσευχάς και τας μετά του Θεού πνευματικάς εντεύξεις μου.
Καθ' εκάστην Κυριακήν και εορτήν συνήθιζον να κηρύττω είτε ιδικόν μου κήρυγμα, είτε εκ της συλλογής του επισκόπου Γρηγορίου.
Εκτός των ειθισμένων εκκλησιαστικών μου καθηκόντων, ευθύς εξ αρχής, επειδή και εγώ ήμην ποτέ πτωχός, εφρόντιζον περί των πτωχών.

Προ είκοσιν ετών είχον την έμπνευσιν της ιδρύσεως εν Κροστάνδη <<οίκου βιομηχανίας>> τον οποίον διά της Θείας βοηθείας κατώρθωσα να αποπερατώσω το 1873>>.
Ο πατήρ Ιωάννης καθ' όλον το ιερατικόν του στάδιον, όπερ διήρκησε 53 έτη, ουδέποτε ελησμόνει ότι ήτο ιερεύς.
Ελειτούργει καθ' εκάστην, εκήρυττε συχνότατα, τουθ' όπερ ήτο ασύνηθες κατά την εποχήν εκείνην εν Ρωσσία, επεσκέπτετο τας κατοικίας των πτωχών ενοριτών του και εβοήθει αυτούς,
έπειθε τους αλκοολικούς να εγκαταλείψωσι το πάθος της μέθης, εγίνετο τα πάντα τοις πάσι, ενίοτε δε και ανυπόδητος επέστρεφεν εις την οικίαν του, διότι έδιδε τα υποδήματά του εις πτωχούς χριστιανούς!
Τη 20ή Δεκεμβρίου του 1908 εκοιμήθη εν Κυρίω καταλιπών οπίσω αυτού φήμην ανδρός αγίου.
(Εκ του προλόγου του βιβλίου).
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΤΕΤΑΡΤΟΝ

Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟΝ ΤΟΥ ΙΕΡΕΩΣ

6. Ο προσευχόμενος υπέρ των άλλων.

«Επί των τειχών σου Ιερουσαλήμ κατέστησα φύλακας όλην την ημέραν και όλην την νύκτα, οι διά τέλους ου σιωπήσονται μιμνησκόμενοι Κυρίου» (Ησ. 62,6).

Ιερεύ του Θεού! Πίστευε με όλην την καρδίαν σου, πίστευε πάντοτε εις την χάριν η οποία σου δίδεται παρά του Θεού, διά να προσεύχεσαι διά τον λαόν του Θεού. Ας μη είναι μάταιον εντός σου το δώρον τούτο, διότι με αυτό ημπορείς να σώσης πολλάς ψυχάς. Ο Κύριος ταχέως ακούει την εγκάρδιον προσευχήν σου υπέρ του λαού Του, και ευκόλως αποστέλλει προς αυτόν τους οικτιρμούς Του, όπως έκαμεν εις τας προσευχάς του Μωυσέως, Ααρών, Σαμουήλ και των Αποστόλων. Επωφελού κάθε ευκαιρίας διά προσευχήν εν τω ναώ, όταν τελής την Θείαν Λειτουργίαν ή μυστήριον, εν ιδιωτικαίς οικίαις όταν προσκαλήσαι να τελέσης μυστήρια, προσέτι δε και κατά τας άλλας προσευχάς και δοξολογίας. Πανταχού και πάντοτε σκέπτου περί της σωτηρίας του λαού του Θεού και θα επιτύχης τοιουτοτρόπως μεγάλην χάριν και διά τον εαυτόν σου. Πίστευε ότι η προσευχή και φίλων ακόμη του Θεού, ο οποίος ζη αγίαν ζωήν, ημπορεί θαύματα να κάμη και εις αυτήν την φύσιν, όπως έκαμον τοιαύτα αι προσευχαί των προφητών Μωυσέως, Ηλία και άλλων. Ζήτε, λοιπόν, κατά τρόπον ευάρεστον εις τον Θεόν, ιδίως σεις οι ιερείς του Θεού' έστε άγιοι, καθαροί, πράοι, ταπεινοί, οικτίρμονες, εγκρατείς, φιλόπονοι, υπομονητικοί και η προσευχή σας θα εισδύη πάντοτε εις τους ουρανούς και θα εισακούεται και θα εκπληρούται. Πάντοτε προσεύχεσθε με όλην την καρδίαν σας και προ πάντων με καθαράν καρδίαν. «Και εδόθη τω Αγγέλω θυμιάματα πολλά, ίνα δώση ταις προσευχαίς των αγίων πάντων επί το θυσιαστήριον το χρυσούν ενώπιον του θρόνου' και ανέβη ο καπνός των θυμιαμάτων ταις προσευχαίς των αγίων εκ χειρός του αγγέλου ενώπιον του Θεού» (Αποκ. 8, 3-4). Το θυμίαμα τούτο εδόθη και εις εσάς... Το θυμιατήριον με το θυμίαμα πρέπει πάντοτε τούτο να σας υπενθυμίζη -τουτέστιν πόσον ευκόλως η προσευχή σας διά τους εαυτούς σας και διά τα αγνοήματα του λαού (Εβρ. 9, 7) και τας ανομίας του ανέρχεται προς τον Θεόν και γίνεται δεκτή από Αυτόν. Σεις επιθυμείτε πνευματικήν ευλογίαν διά τους εαυτούς σας ή δι' άλλον τινά, ή δι' όλους, ο Κύριος επιθυμεί το ίδιον πολύ - πολύ προ ημών και είναι έτοιμος να δώση αυτήν την ευλογίαν εις σας και εις άλλους' μόνον ετοιμότης διά να δεχθώμεν το θείον δώρον απαιτείται' τούτο ζητεί μόνον αξίαν από εκείνους οι οποίοι θα το λάβουν, διότι ο Θεός είναι άπειρος ευσπλαχνία, άπειρος αγαθότης, και είναι πάντοτε έτοιμος να παράσχη κάθε ευλογίαν και συχνά δίνει αυτήν και πριν ακόμη την ζητήσωμεν και πάντοτε «δύναται υπέρ πάντων ποιήσαι υπέρ εκ περισσού ων αιτούμεθα ή νοούμεν» (Εφ. 3, 20). Διά τούτο με ελπίδα και παρρησίαν πάντοτε ζητώ πνευματικάς, ακόμη δε και υλικάς ευλογίας όταν έχω ανάγκην και των τελευταίων τούτων παρά  Κυρίου, ο δε Κύριος δίδει αυτάς συμφώνως προς την υπόσχεσίν Του: «Αιτείται και δοθήσεται υμίν' ζητείτε και ευρήσετε' κρούεται και ανοιγήσεται υμίν' πας γαρ ο αιτών λαμβάνει' και ο ζητών ευρήσει' και τω κρούοντι ανοιγήσεται» (Ματθ. 7, 7-8). Όταν προσεύχεσαι με δάκρυα και αγάπην διά τα πρόβατα του Κυρίου, οι δε λογισμοί σου σε επαινούν, λέγε εις αυτούς: Δεν προσηυχήθην εγώ διά τον λαόν του Θεού, αλλ' «Αυτό το Πνεύμα», το οποίον ευρίσκεται εντός μου, «υπερεντυγχάνει» υπέρ αυτών «στεναγμοίς αλαλήτοις» (Ρωμ. 8,26)' και το Πνεύμα τότε με έδεσε με τους γλυκείς καρπούς της αγάπης Του και της εγκαρδίου ευλαβείας. Ότι τούτο είναι αληθές φαίνεται από το γεγονός ότι η γλυκύτης της προσευχής και αγάπης ημπορεί πολύ ταχέως να με αφήση. Κάποιο πρόσωπο ασθενές μέχρι θανάτου ένεκα φλογώσεως των εντέρων επί εννέα ημέρας, χωρίς να δυνηθή να επιτύχη ούτε την παραμικροτέραν ανακούφισιν από τους ιατρούς, μόλις εκοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων, την πρωίαν της ενάτης ημέρας, επανέκτησε την υγείαν του και εσηκώθη από την κλίνην της ασθενείας το εσπέρας της ιδίας ημέρας. Έλαβε την Θείαν Κοινωνίαν με σταθεράν πεποίθησιν. Προσηυχήθην εις τον Κύριον να τον θεραπεύση. «Κύριε» είπον «θεράπευσον τον δούλον Σου εκ της ασθενείας του. Είναι άξιος' δος όθεν τούτο εις αυτόν». Επίσης προσηυχήθην δι' αυτόν εν τω ναώ προ του θυσιαστηρίου του Κυρίου εις την λειτουργίαν κατά την προσευχήν' «Ο τας κοινάς ταύτας και συμφώνους ημίν χαρισάμενος προσευχάς» και προ αυτών των αγιωτάτων Μυστηρίων. Προσηυχήθην με τας ακολούθους λέξεις: «Κύριε, η ζωή ημών! Είναι τόσον εύκολον διά Σε να θεραπεύσης κάθε ασθένειαν, όσον είναι εύκολον δι' εμέ να σκεφθώ περί της θεραπείας. Είναι τόσον εύκολον διά Σε να αναστήσης κάθε άνθρωπον εκ νεκρών, όσον είναι εύκολον δι' εμέ να σκεφθώ περί του ότι είναι δυνατή η ανάστασις εκ νεκρών. Θεράπευσον λοιπόν, τον δούλον Σου Βασίλειον από την σκληράν ασθένείαν του και μη επιτρέψης ν' αποθάνη' μην αφήνης την σύζυγον και τα τέκνα του να παραδοθούν εις την λύπην και τα δάκρυα». Και ο Κύριος ηγαθύνθη να ακούση και τον ηυσπλαγχνίσθη, μολονότι μόνον μία τρίχα τον εχώριζεν από τον θάνατον. Δόξα εις την παντοδυναμίαν Σου και την ευσπλαχνίαν Σου, διότι ευρεστήθης να με ακούσης! Η προσευχή του ιερέως έχει μεγάλην δύναμιν ενώπιον του Θεού, αρκεί μόνον ο ιερεύς να επικαλήται τον Κύριον με όλην την καρδίαν του, με πίστιν και αγάπην. Θεέ, δος ώστε να υπάρξουν περισσότεροι ιερείς οι οποίοι θα προσηύχοντο εις Σε με πνεύμα ζέον' διότι ποίος πρέπει να προσεύχεται προς τον Κύριον διά τα πρόβατά Του με τόσην δύναμιν, παρά ο ιερεύς, ο οποίος έλαβε χάριν και εξουσίαν παρ' Αυτού του Θεού να κάμνη τούτο;

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Ιωάννου Πρωθιερέως της Κροστάνδης:
<<Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ>>, εκδόσεις <<Το Περιβόλι της Παναγίας>>,
Α' Έκδοση, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 170-173.