Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2024
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΩΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΦΥΛΗΣ κ. ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ Β': «Ο ΤΙΜΙΟΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΣΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ»
Ιερά Μονή Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης
Φυλή Αττικής
ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ
Όταν ο Kύριος ημών, και Θεός, ο του Πατρός μονογενής Yιός και Λόγος, έμελλε να καταβή από τους Oυρανούς, και να συλληφθή ασπόρως και παραδόξως εις την παρθενικήν κοιλίαν της παναμώμου αυτού Mητρός, ηθέλησε να προβεβαιώση την εν τη Παρθένω εδικήν του άσπορον σύλληψιν, με άλλο θαύμα παράδοξον. Tούτου χάριν προτίτερα από μήνας έξ της εδικής του συλλήψεως, εμήνυσε διά του Aρχαγγέλου Γαβριήλ εις τον προφήτην και αρχιερέα Ζαχαρίαν, όστις ευρίσκετο τότε εις τον Nαόν και εθυμία, και υπέρ του λαού επροσεύχετο, εμήνυσε λέγω εις αυτόν την παράδοξον σύλληψιν του εδικού του Προδρόμου. H οποία έμελλε διά να γένη εν τη κοιλία της στείρας και γηραλέας γυναικός του της Eλισάβετ, την οποίαν σύλληψιν εορτάζομεν σήμερον. O δε Ζαχαρίας, επειδή δεν επίστευσεν εις την παρ’ ελπίδα ταύτην αγγελίαν του Aρχαγγέλου Γαβριήλ, διά τούτο κατεδικάσθη με την αφωνίαν και σιωπήν, έως οπού να ιδή διά των έργων γενόμενον το αρχαγγελικόν μήνυμα.
ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ – Η ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΩΡΩΠΟΥ & ΦΥΛΗΣ κ. ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ Β': «Ο ΤΙΜΙΟΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΣΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ» (2017)
ΕΓΚΩΜΙΟ ΣΤΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ (Α' ΜΕΡΟΣ)
ΕΓΚΩΜΙΟ ΣΤΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ (Β' ΜΕΡΟΣ)
ΕΓΚΩΜΙΟ ΣΤΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ (Γ' ΜΕΡΟΣ)
ΑΓΙΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ: Η ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
ΦΡΕΝΙΤΙΔΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΠΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΑΘΗΝΑΙΟ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ
14_27.9.2024 ΦΡΕΝΙΤΙΔΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΠΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΑΘΗΝΑΙΟ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ by ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ on Scribd
Μας εστάλη υπό Αγιορειτών Πατέρων το εις άνω κείμενο και το δημοσιεύουμε.
Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2024
«ΘΕΜΑΤΑ ΖΩΗΣ Α'»: ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ (ΜΕΡΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟ)
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
της Ι. Μ. Παρακλήτου: «Θέματα Ζωής Α': Από τις Ομιλίες του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου»,
θέμα: «Οι Βουλές του Θεού»,
4η έκδοση, Ωρωπός Αττικής 2013, σελ. 111-114.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
Ο νεκρός, κι αν δεν βλέπει τον εαυτό του, βλέπει όμως εκείνους που πέθαναν πιο μπροστά να γίνονται σκόνη, και διδάσκεται πολλά.
Για κοίτα πόσο μαζεμένοι και συγκρατημένοι είναι μπροστά στους νεκρούς ακόμα και οι πιο περήφανοι, ακόμα και οι πιο απόκοτοι άνθρωποι!
Ακούγεται η λέξη «θάνατος» και η καρδιά όλων σπαρταράει από φόβο.
Και φιλοσοφούμε γύρω από τους τάφους και σκεφτόμαστε που καταλήγουμε και φλυαρούμε για τη ματαιότητα των εγκοσμίων,
αλλά μόλις απομακρυνθούμε, ξεχνάμε την ευτέλειά μας.
Να, για παράδειγμα, όταν βρεθεί κανείς στην κηδεία ενός φίλου του, γυρίζει στο διπλανό του και του λέγει λόγια σαν και τούτα: «Αλήθεια, πόσο ταλαίπωροι είμαστε! Πόσο ασήμαντη είναι η ζωή μας! Τί γινόμαστε, άραγε, μετά το θάνατο; Αυτό πρέπει να σκεφτόμαστε και να μη κακολογούμε, να μην αδικούμε, μα μη μνησικακούμε...». Φαίνεται να μιλάει με τόση ειλικρίνεια, ώστε, καθώς τον ακούς, δεν αμφιβάλλεις ότι την ίδια κιόλας στιγμή θ' απαρνηθεί ολότελα την κακία του και θ' αρχίσει να ζει ενάρετα. Μα, αλίμονο, μετά την κηδεία θα ξεχάσει και το φόβο του και τα λόγια του, και θα συνεχίσει να ζει στην αμαρτία, όπως πρώτα. Ας ξαναγυρίσουμε, όμως, στο θέμα μας. Πες μου, για ποιο λόγο κλαις με τόσο πόνο αυτόν που πέθανε; Γιατί ήταν κακός; Ε, λοιπόν, όχι μόνο δεν πρέπει να κλαις, αλλά και να ευχαριστείς το Θεό, που σταμάτησε πια η κακία του. Μήπως, απεναντίας, ήταν καλός; Και στην περίπτωση αυτή πρέπει να χαίρεσαι, γιατί πέθανε «πριν η κακία αλλάξει τη σύνεσή του ή η δολιότητα της αμαρτίας εξαπατήσει την ψυχή του» (Σοφ. Σο΄. 4:11). Ήταν μήπως νέος; Και γι' αυτό ακόμα ευχαρίστησε το Θεό και δόξασέ Τον, γιατί τον πήρε κοντά του. Όπως εκείνους που πηγαίνουν για ν' αναλάβουν κάποιο αξίωμα, τους κατευοδώνουμε με χαρά και ικανοποίηση, έτσι πρέπει ν' αποχαιρετάμε κι αυτούς που φεύγουν από τούτη τη ζωή, γιατί πηγαίνουν κοντά στο Θεό, όπου θ' απολαμβάνουν μεγάλη τιμή και ευτυχία. Δεν λέω, βέβαια, ότι δεν πρέπει να λυπόμαστε για το χωρισμό από τ' αγαπημένα μας πρόσωπα, που πεθαίνουν, αλλά να μη λυπόμαστε περισσότερο απ' όσο πρέπει. Γιατί θα παρηγορηθούμε αρκετά, αν σκεφτούμε ότι ο άνθρωπος, που χάσαμε, ήταν θνητός, όπως όλοι μας. Με το ν' αγανακτούμε, δεν δείχνουμε τίποτ' άλλο, παρά πως ζητάμε πράγματα ασυμβίβαστα με την ανθρώπινη φύση. Γεννήθηκες άνθρωπος, επομένως θνητός. Γιατί, λοιπόν, υποφέρεις με κάτι τόσο φυσικό, όπως ο θάνατος; Μήπως λυπάσαι, επειδή, για να ζήσεις, πρέπει να τρως; Μήπως επιδιώκεις να ζήσεις χωρίς τροφή; Τότε γιατί επιδιώκεις να μην πεθάνεις; Όσο φυσικό είναι το να τρως, άλλο τόσο και να πεθάνεις. Αφού είσαι θνητός, μη ζητάς να γίνεις αθάνατος' γιατί αυτό το πράγμα καθορίστηκε και νομοθετήθηκε μια μόνο φορά και για πάντα. Ας μη μοιάζουμε στους ληστές, που θέλουν να κάνουν δικά τους όσα ανήκουν σε άλλους. Έτσι, όταν ο Θεός παίρνει από μας χρήματα ή τιμή ή δόξα, ακόμα και το σώμα ή και την ψυχή, παίρνει αυτά που του ανήκουν. Και το παιδί σου ακόμα αν πάρει, δεν παίρνει ουσιαστικά το παιδί σου, αλλά το δικό Του πλάσμα. Αφού, λοιπόν, εμείς δεν ανήκουμε στον εαυτό μας, πως θα ανήκουν σ' εμάς όσα ανήκουν σ' Εκείνον; Αν η ψυχή σου δεν είναι δική σου, πως είναι δικά σου τα χρήματά σου; Και αν δεν είναι δικά σου, πως ξοδεύεις άσκοπα ή άπρεπα αυτά που ανήκουν σε άλλον; Μη λες, «Τα δικά μου ξοδεύω, από τα δικά μου διασκεδάζω»' γιατί ξοδεύεις και διασκεδάζεις με τα ξένα. Και τα αποκαλώ ξένα, γιατί ο Θεός θεωρεί δικά σου όσα σου έδωσε, για να τα μοιράσεις στους φτωχούς. Τότε μόνο τα ξένα γίνονται δικά σου. Αν τα ξοδέψεις για τον εαυτό σου, τότε τα δικά σου γίνονται ξένα. Δεν βλέπεις ότι τα σώματά μας τα υπηρετούν τα χέρια; Δεν βλέπεις ότι το στόμα μασάει την τροφή, πριν τη δεχθεί το στομάχι; Μήπως το στομάχι λέει, «Αφού δέχτηκα την τροφή, δικαιωματικά τα κατέχω όλα»; Τα μάτια, πάλι, μήπως, επειδή αυτά δέχονται το φως, το κρατάνε μόνο για τον εαυτό τους και δεν το θέτουν στην υπηρεσία όλου του σώματος; Ή μήπως τα πόδια, επειδή μόνο αυτά βαδίζουν, τον εαυτό τους μόνο μετακινούν και όχι το σώμα ολόκληρο; Αλλά κι από τους επαγγελματίες, αν θελήσει ο καθένας να μην παραχωρήσει και σε άλλους την ωφέλεια από το επάγγελμά του, όχι μόνο εκείνους, αλλά και τον εαυτό του θα ζημιώσει. Ακόμα και οι φτωχοί, αν ήταν τόσο όσο εσείς οι πλούσιοι, που τίποτ' άλλο δεν σκέφτεστε παρά το πως θ' αυξήσετε τα κέρδη σας, και δεν έδιναν από το υστέρημά τους στους πιο φτωχούς και αναγκεμένους, γρήγορα θα σας έριχναν κι εσάς στη φτώχεια.
ΤΟ «ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ» ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΕΔΩ
Μέ ἔχει συγκλονίσει τό «λυντσάρισμα» τῆς μαθήτριας ἀπό συνομηλίκους καί συμμαθητές της στήν Γλυφάδα! Τόση βία, τόση μανία, τέτοια χτυπήματα καί γύρω-γύρω τά «κινητά» νά ἀπαθανατίζουν τήν σκηνή! Νά ἀποθηκεύουν τήν βία στήν δαιμονισμένη συσκευή, γιά νά τήν πάρουν μαζί τους, νά τήν θαυμάσουν καί νά τήν «χορτάσουν». Αὐτή θά εἶναι ἡ ζωή ἀπ’ ἐδῶ καί πέρα;
του Δημήτρη Καπράνου
Ναί, αὐτή θά εἶναι, ἄν δέν ὑπάρξει καίρια ἀντιμετώπιση τοῦ φαινομένου. Ἄν δέν ἀλλάξει τό καθεστώς τῆς ἀτιμωρησίας, τῆς ἀσυδοσίας καί τοῦ ξεχαρβαλώματος στά σχολεῖα. Ἄν δέν διδαχθοῦν οἱ δάσκαλοι καί οἱ καθηγητές πῶς θά πολεμήσουν τό φαινόμενο καί ἄν ἡ Πολιτεία δέν τούς θωρακίσει ἀπέναντι στούς (πολλούς, δυστυχῶς) γονεῖς, πού παρεμβαίνουν, ἀπειλοῦν, ἀκόμη καί γρονθοκοποῦν δασκάλους καί καθηγητές, ὅταν θεωρήσουν ὅτι «τούς πείραξαν τό παιδί». Μέ ἔχει ἐπίσης κλονίσει ἡ συμπεριφορά τῶν «περαστικῶν», πού ἔβλεπαν τό περιστατικό, κοντοστέκονταν καί προσπερνοῦσαν. Νά ἕνα ἀκόμη φαινόμενο τῆς ἐποχῆς. Τό «κάτσε στ’ αὐγά σου», τό «μήν ἀνακατεύεσαι», τό «πρόσεξε μήν μπλέξεις». Κανείς δέν παρεμβαίνει σέ διενέξεις, ἀκόμη καί ἐγκλήματα γίνονται ὑπό τά ὄμματα τῶν γύρω, κάποιοι ἐκ τῶν ὁποίων «τραβοῦν κινητό» καί ἀπαθανατίζουν τίς στιγμές! Ἔχει χαθεῖ ὁλοσχερῶς ἡ ἐπαφή μέ τήν ἀνθρώπινη συμπεριφορά. Πῶς μπορεῖς νά βλέπεις μιά ὁμάδα ἀλητόπαιδων νά χτυποῦν, νά κλωτσοῦν, νά ποδοπατοῦν ἕνα κορίτσι καί δέν παρεμβαίνεις; Πῶς ἀνεχόμαστε τήν μετατροπή μας σέ μιά κοινωνία ὅπως ἐκείνη πού μᾶς ἔδειξε στήν προφητική ταινία «Τό κουρδιστό πορτοκάλι» ὁ μέγας Στάνλεϊ Κιούμπρικ; Τί στό καλό συμβαίνει στίς οἰκογένειες καί στά σχολεῖα; Πῶς θά ἀντιμετωπίσουμε τήν μετατροπή τοῦ μυαλοῦ τῶν παιδιῶν σέ «χυλό» ἀπό τά δαιμονισμένα «κινητά», πού ξεκλειδώνουν κάθε σκοτεινή πλευρά τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς; Πόσο ἀκριβά θά πληρώσουμε ὅλο αὐτό τό σύστημα, τό ὁποῖο ἐνέσκηψε στήν ζωή μας ὡς «ἄνοιγμα πρός τόν κόσμο» καί τελικά ἦταν ἀκριβῶς τό ἀντίθετο, δηλαδή τό κλειδί πού σέ κλειδώνει στόν κόσμο τῆς πλάνης, τῆς παραπληροφορήσεως, μέχρι νά σέ ὁδηγήσει στήν βία καί τόν «ὠχαδερφισμό»; Ἔχω φίλες καί φίλους πού «τά κάνουν ὅλα μέ τό κινητό». Ἐκεῖ «βλέπουν» ταινίες, ἐκεῖ παρακολουθοῦν τά «σάιτ», ἐκεῖ ἀκοῦν μουσική, ἐκεῖ ἔχουν ἀποθηκευμένη τήν ταυτότητα, τό διαβατήριο, τόν τραπεζικό λογαριασμό. Καί μόλις χάσουν τό κινητό ἤ τούς ἀφήσει χωρίς μπαταρία, χάνουν τόν κόσμο! Νά μέ συμπαθᾶτε, ἀλλά αὐτές οἱ διαβολοσυσκευές εἶναι ἐκεῖνες πού θά ὁδηγήσουν τίς κοινωνίες στόν ἀλληλοσπαραγμό. Καί ὅσο προφητικός ὑπῆρξε ὁ Κιούμπρικ, ἄλλο τόσο προφητικές θά βγοῦν καί οἱ ταινίες πού δείχνουν ἕναν μισοκατεστραμένο κόσμο, μιά δυστοπική κοινωνία, ὅταν θά ἔχει καταρρεύσει ἡ «πληροφορική» καί θά γυρίζουμε στό «χαρτί-μολύβι». Γιατί ἐκεῖ θά γυρίσουμε κάποια στιγμή, ὅταν θά ξεφτίσει ἡ «Τεχνητή Νοημοσύνη», ὅταν θά κοποῦν τά δισεκατομμύρια καλώδια πού ἔχουν δέσει ἀσφυκτικά τόν κόσμο καί τοῦ περνοῦν δῆθεν «πληροφορίες», ὅταν οἱ ἄνθρωποι θά ξαναρχίσουν νά φλερτάρουν, νά ἐρωτεύονται καί θά ξαναμάθουν νά ζοῦν ὡς σύνολα καί ὄχι ὡς μονάδες πού θαλασσοδέρνουν μέσα στόν ὠκεανό τῶν ἀμφιλεγόμενων πληροφοριῶν καί τῆς δῆθεν παντογνωσίας. *Εκ της ηλεκτρονικής «Εστίας» της 27.9.2024. Επιμέλεια, παρουσίαση ημετέρα.
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ