ΕΝΣΤΑΣΙΣ Ζ': ΠΕΙΘΕΣΘΕ ΤΟΙΣ ΗΓΟΥΜΕΝΟΙΣ... (Β')

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
του Δημητρίου Παναγοπούλου: «Το Αντίδοτον του Θανάτου»,
Βιβλιοπωλείο «Νεκταρίου Παναγοπούλου», Αθήνα 1957, β' έκδοση, σελ. 56-58.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια κειμένου, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Εξητάσαμεν την Αγίαν Γραφήν και τας Ιεράς Παραδόσεις, επισκοπήσαμεν το περιεχόμενον της Θείας Λειτουργίας, εμελετήσαμεν επισταμένως τας «Περί της Θείας Κοινωνίας» ιεράς συγγραφάς των μεγάλων Πατέρων και Διδασκάλων της Εκκλησίας μας απ' αρχής της συστάσεως αυτής, και ούτω δια της Χάριτος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού έρχεται εις φως η συγγραφή αύτη με σκοπόν να νουθετήση, να υπενθυμίση ή και να διδάξη ακόμη πάντα χριστιανόν, ποίον είναι το γνήσιον και αληθές πνεύμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας επί του θέματος τούτου, της Θείας Κοινωνίας. [...] *Απόσπασμα από τον πρόλογο του συγγραφέα.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ:

«ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟΝ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ»

(1957)

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΕΙΣ ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ

ΕΝΣΤΑΣΙΣ Ζ'.

Πείθεσθε τοις Ηγουμένοις... (Β')

Ο δε Θεοφόρος Ιγνάτιος ως προείπομεν, λέγει' «Πας ο λέγων παρά τα διατεταγμένα, καν αξιόπιστος η, καν νηστεύη, καν παρθενεύη, καν σημεία ποιή, καν προφητεύη, λύκος σοι φαινέσθω εν προβάτου δορά, προβάτων φθοράν κατεργαζόμενος» (Ιγν. προς Ήρωνα 11). Δηλαδή' Πας ο λέγων εναντίον των διατεταγμένων και αν είναι αξιόπιστος, και αν παθενεύη και αν κάμνη θαύματα, και αν προφητεύη, να τον βλέπης ως λύκον με δέρμα προβάτου, που καταστρέφει τα πρόβατα. Πώς λοιπόν ν' ακούσωμεν συμβουλάς, μη συμφωνούσας με τας Ιεράς Γραφάς; Επιπροσθέτως δε αναφέρομεν και όσα σχετικώς μας συμβουλεύει να έχωμεν υπ' όψιν ο ιερός ομολογητής Μελέτιος, όστις λέγει: «Μη πείθεσθε μονάζουσι μηδέ τοις πρεσβυτέροις, εφ' οις ανόμως λέγουσι, κακίστως εισηγούνται. Και τι φημί μονάζουσι, και τι τοις πρεσβυτέροις; Μηδ' επισκόποις είκετε τα μη λυσιτελούντα πράττειν και λέγειν και φρονείν δολίως παραινούσιν». Δηλαδή: Μη πείθεσθε εις Μοναχούς μηδέ εις Πρεσβυτέροις (ιερείς) δι' όσα παρά νόμον λέγουσιν και υποβάλλουσιν ημίν. Και διατί λέγω εις Μοναχούς και διατί εις Ιερείς; Μηδέ εις τους Επισκόπους να υποχωρήτε. όταν δολίως συμβουλεύωσιν υμάς να πράττητε, μα λέγητε και να φρονήτε εκείνα, τα οποία δεν ωφελούσι την ψυχήν σας. Από αυτό του Μελετίου σαφέστερον δεν νομίζομεν να υπάρχη. Αυτά πρέπει να έχη υπ' όψιν του ο ορθόδοξος χριστιανός διά πάσαν τυχόν καινοτομίαν εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία του Χριστού. Αλλ' εάν και πάλιν, κατόπιν τούτων, ερωτήση τις ημάς; Τί θα κάμωμεν, εάν εξομολογηθέντες διαταχθώμεν υπό του Πνευματικού να πράξωμεν παρά τα εγγράφως και επισήμως υπό της Εκκλησίας θεσπισθέντα; Απαντώμεν: Απλούστατα, όσα μεν είναι σύμφωνα με τα γεγραμμένα ή δεν αντιτίθενται προς αυτά (δηλαδή τα επίσημα και ουχί τα ανεπίσημα και αυθαίρετα) θα εκτελέσωμεν πάντα πιστώς, χωρίς να παραλείψωμεν, ει δυνατόν, ουδέ κεραίαν. Όσα όμως αντιστρατεύονται προς τα εγγράφως νομοθετημένα, όχι μόνον δεν έχομεν υποχρέωσιν ουδεμίαν να εκτελέσωμεν αυτά, αλλά και επιβάλλεται εις ημάς, ίνα μη συμμορφωθώμεν καθόλου προς τα τοιαύτα αποκυήματα της φαντασίας και προλήψεις εν γένει. Ερώτησις: Ναι, αλλά μήπως η τακτική αύτη θεωρηθή ως εγωϊσμός ή ανυποταξία ή ασέβεια; Απάντησις: Πώς θα θεωρηθή εγωϊσμός, καθ' ην στιγμήν δεν εκτελούμεν ιδικόν μας θέλημα, ειμή το του Παναγίου Πνεύματος, το διά των Γραφών και των Ιερών Παραδόσεων δεδηλωμένον; Και πως να θεωρηθή ανυποταξία, εφ' όσον ημείς δεν κάμνομεν άλλο τι από του να υποτασσώμεθα και να συμμορφούμεθα προς όσα είπον ημίν, ανωτέρω, οι Άγ. Πατέρες, Βασίλειος, Χρυσόστομος, Ιγνάτιος, Μελέτιος κ.λ.π.; Διατί η λογική και το συμφέρον επιβάλλουσιν εις ημάς να συμφωνώμεν με τους Πνευματοφόρους εκείνους Πατέρας, οι οποίοι έγιναν «πετσί και κόκκαλο», από τας νηστείας, τας αγρυπνίας και τους κόπους εν γένει, ους κατέβαλλον διά να ασκώσι την αρετήν και ευαρεστώσιν το Θεόν, διά το θέλημα του Οποίου τα πάντα εθυσίαζον, ως και αυτήν την ζωήν των, σκεπτόμενοι και ημείς και ενεργούντες, καθώς εσκέπτοντο και ενήργουν και αυτοί, εάν, εννοείται, θέλωμεν να απολαύσωμεν και ημείς, εκείνα τα οποία απήλαυσαν καοι εκείνοι. Και ακόμη, πως θα θεωρηθή ασέβεια, εν όσω ημείς σεβόμεθα τους Κληρικούς και εκτιμώμεν, αναγνωρίζοντες εις αυτούς ό,τι αληθές και δίκαιον έχουσιν και μεταδίδουσιν εις ημάς; Διότι, επιτρέπεται να παραδεχθώμεν τας πλάνας και τας προλήψεις αυτών ως αληθείας; Δεν πιστεύομεν να υπάρχη άνθρωπος, σώας έχων τας φρένας, να λέγη ότι πρέπει να ακολουθώμεν αυτούς, έστω και οδηγούντας ημάς κατά των κρημνών, ή όταν επιβάλλωσιν εις ημάς πράγματα αντίθετα προς όσα αι Αγίαι Γραφαί και οι Θεοκίνητοι Πατέρες της Ορθοδόξου Εκκλησίας παραγγέλουσιν. Αν τους ακολουθήσωμεν θα είμεθα εν πλάνει' και όπου υπάρχει πλάνη, και μάλιστα εν γνώσει, όπως την ζητούμεν; Τούτο είναοι αδύνατον. Δι' αυτό, δεν είναι εις ημάς ο εγωϊσμός. η ανυποταξία ή η ασέβεια, αλλ' εις αυτούς, που παρά το Άγιον Πνεύμα διατάσσουν

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια κειμένου, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
του Δημητρίου Παναγοπούλου: «Το Αντίδοτον του Θανάτου»,
Βιβλιοπωλείο «Νεκταρίου Παναγοπούλου», Αθήνα 1957, β' έκδοση, σελ. 56-58.