Κ. Γ. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: «ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΛΙΨΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» (ΜΕΡΟΣ ΔΕΚΑΤΟΝ ΟΓΔΟΟΝ)

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλου:
«Οι Δοκιμασίες και οι Θλίψεις στη ζωή μας κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας»,
εκδόσεις «Φωτοδότες», 4η έκδοση, σελ 163-167.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Πρόλογος

Οι δοκιμασίες και οι θλίψεις, μας επισκέπτονται όλους! Άλλους λίγο και άλλους πολύ. Άλλους συχνά κι άλλους σε αραιότερα χρονικά διαστήματα. Κάποτε μοιάζουν δυσβάστακτες, ακόμη δε και ανυπόφορες! Πολλές φορές δε αιφνιδιαζόμαστε μ' αυτές, σαστίζουμε, τα χάνουμε, απογοητευόμαστε, απελπιζόμαστε, χανόμαστε! Σε κάθε περίπτωση λυπούμαστε, αλλάζει η ψυχική μας διάθεση, χάνουμε την ηρεμία μας, δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, ενώ χίλιες δυο σκέψεις περνούν απ' το μυαλό μας! Να σαν κι αυτές: Γιατί να μου συμβεί αυτό; Καλά δεν ήταν όλα στη ζωή μου μέχρι τώρα; Δεν μ' αγαπάει πια ο Θεός; Γιατί με τιμωρεί; Γιατί μου στερεί αυτό ή εκείνο; Μα εγώ είμαι καλός άνθρωπος. Του το ζητούσα αυτό ή Του έλεγα να μη μου το στερήσει, κι όμως δεν με άκουσε! Και γιατί τόσοι άλλοι τα έχουν όλα, ευτυχούν, ιδιαίτερα δε εκείνοι που δεν είναι ευλαβείς και καλοί άνθρωποι; Κι ακόμη! Χίλιοι είναι οι προβληματισμοί στο «τι κάνω τώρα»; Πως να αντιμετωπίσω την κατάσταση που με βρήκε; Σε ποιους να καταφύγω; Ποια μέσα και τρόπους να χρησιμοποιήσω; Ανθρώπινα όλα τους! Κι ο καθένας θα μας πει το κάθε τι, οι φίλοι μας και πρόσωπα που μας αγαπούν θα μας συμβουλεύσουν για το ένα ή το άλλο, ως και αντικρουόμενα πράγματα ενδέχεται να ακούσουμε, ή θα προσπαθήσουν όπως-όπως να μας παρηγορήσουν, ή και να μας δώσουν πράγματι ένα χέρι βοήθειας. Ωστόσο όλα αυτά, μπορεί σε κάποιο βαθμό να μας ανακουφίζουν, όμως σε ποιο βαθμό πράγματι μας βοηθούν και μας οικοδομούν; Κι έτσι σκεφθήκαμε τους Πατέρες! Αυτούς που οικοδόμησαν και στήριξαν μοναδικά την Εκκλησία. Αυτούς που τόσο πολύ υπέφεραν ο καθένας τους προσωπικά, από ένα πλήθος δοκιμασιών και θλίψεων, όπως και ο Κύριός μας Τον οποίο τόσο πολύ αγάπησαν και υπηρέτησαν, στον οποίο τόσο πολύ αφιερώθηκαν. Λοιπόν, στ' αλήθεια, τι λένε οι Πατέρες επί όλων αυτών; Ποια είναι η θέση τους για το μεγάλο αυτό θέμα, πως οι ίδιοι το αντιμετώπιζαν, πως οικοδομούσαν τους πιστούς της εποχής τους, αλλά κι όλους τους πιστούς έκτοτε; Ενσκήψαμε στα συγγράμματά τους, την αποκαλούμενη Πατρολογία, σταχυολογήσαμε ό,τι βρήκαμε γραμμένο σ' αυτήν κατά το δυνατόν, το ταξινομήσαμε σε ενότητες, το χωρίσαμε σε κεφάλαια και πολλές παραγράφους, προβήκαμε σε πλήθος υπογραμμίσεων και γενικά σε ό,τι κρίναμε πρακτικό και χρήσιμο προκειμένου το κείμενο να είναι απλό, άνετο στη μελέτη και εύληπτο, ώστε καθένας μας -ακόμη δε και ο ολιγογράμματος- να χαρεί τα αναγραφόμενα, να παρηγορηθεί, να οικοδομηθεί και να πάρει τις αποφάσεις που πρέπει, στις δύσκολες εκείνες ώρες των δοκιμασιών και των θλίψεων. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Πατέρες περισσότερο χρησιμοποιούν τον ευρύτερο όρο «θλίψεις» στον οποίο περιλαμβάνουν τα πάντα. Δηλαδή τις κάθε είδους δοκιμασίες, τις ασθένειες, τις όποιες συμφορές, ακόμη δε και το πένθος! Είναι, πράγματι, εντυπωσιακή η σοφία τους, η έμπνευσή τους, το πλήθος των παραδειγμάτων που χρησιμοποιούν, αλλά και οι αναφορές τους στην Αγία Γραφή απ' όπου αντλούν τα πάντα, προκειμένου να βοηθήσουν τον κάθε πιστό. Στ' αλήθεια η μελέτη των κειμένων τους είναι απολαυστική, δίνει πολύ ενθουσιασμό κι ελπίδα, κατατοπίζει απολύτως, οπωσδήποτε οικοδομεί. Αλλά και αν κάποια σημεία είναι δύσκολα για κάποιον, ας τα μελετήσει πάλι και πάλι, ας μην απογοητευθεί, κι ας συνεχίσει με τα επόμενα. Δεν είναι καλό να αφήσει την τόσο εποικοδομητική μελέτη του βιβλίου, για μια δύσκολη παράγραφο, ας πούμε. Ελπίζουμε ότι ο φίλος αναγνώστης, πράγματι θα βρει χρήσιμη αυτή την προσπάθεια και θα ωφεληθεί πολύ. Όπως ωφεληθήκαμε κι εμείς κι απ' αυτήν ακόμη την συγγραφή του κι ενώ βρισκόμαστε σε καιρό δοκιμασίας...

Κ.Γ.Π.

ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΛΙΨΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

 ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

δ. Στον Θεό να καταφεύγουμε και πουθενά αλλού!

«Όταν τα πράγματα από απόψεως ανθρωπίνης ελπίδας φθάσουν σε απόγνωση, τότε ο Θεός προσφέρει την βοήθειά του. Αυτό έκανε και στην περίπτωση του Γολιάθ, αυτό και στην περίπτωση των Αποστόλων». Γι' αυτό και ο Παύλος έλεγε: «Εμείς οι ίδιοι είχαμε πεισθεί, ότι ο θάνατός μας ήταν πλέον βέβαιος, για να μην έχουμε πεποίθηση στον εαυτό μας αλλά στον Θεό, που ανασταίνει τους νεκρούς».

[Απ' την Ομιλία του αγίου Ιω. Χρυσοστόμου: 

«ΕΙΣ ΤΟΝ ΡΖ' ΨΑΛΜΟΝ»

Υπέροχο είναι κι αυτό που αναφέρει αλλού, σχετικά με το ίδιο θέμα: «Κι εσύ, λοιπόν, κι αν ακόμη απειληθείς απ' τον ίδιο τον θάνατο και παρουσιασθεί μπροστά σου τόσο μέγεθος κινδύνων, μην απελπισθείς. Γιατί μπορεί ο Θεός να βρει διέξοδο κι εκεί που δεν υπάρχει διέξοδος... Όταν τα πράγματα περιέλθουν σε αδιέξοδο, τότε προ πάντων έλπιζε! Γιατί τότε προ πάντων ο Θεός δείχνει την δύναμή Του, όχι απ' την αρχή, αλλ' όταν τα των ανθρώπων φθάσουν στην απελπισία.

Γιατί αυτός είναι ο καιρός της βοήθειας του Θεού. Γι' αυτό βέβαια ούτε τους τρεις παίδες τους άρπαξε απ' την αρχή, αλλά μετά το άναμμα της καμίνου, ούτε τον Δανιήλ πριν ριχτεί στο λάκκο των λεόντων, αλλά μετά από επτά ημέρες. Λοιπόν, μην προσέχεις στη φύση των εγκοσμίων πραγμάτων που οδηγούν στην απόγνωση, αλλά στη δύναμη του Θεού που οδηγεί απ' την απόγνωση σε αγαθές ελπίδες».

[Απ' την Ομιλία του

«ΕΙΣ ΤΟΝ ΡΖ' ΨΑΛΜΟΝ»

Άραγε τι γίνεται όταν ο Θεός δεν εισακούει αμέσως τις παρακλήσεις και τις ικεσίες μας; Την απάντηση μας δίνει ο Άγ. Ιω. Χρυσόστομος: «Να μην ταράζει τίποτα απ' όσα γίνονται, αλλά αφήνοντας το να παρακαλείς τον τάδε και τον τάδε και να παρακολουθείς σκιές (γιατί αυτό ακριβώς είναι η ανθρώπινη βοήθεια), να παρακαλείς αδιάκοπα τον Θεό που λατρεύεις να νεύσει μόνο, κι όλα θα λυθούν σε μια στιγμή.

Εάν, πάλι, παρεκάλεσες και δεν λύθηκαν, αυτή είναι η συνήθεια του Θεού (πάλι θα επαναλάβω τα προηγούμενα), να μην καταλύσει τις συμφορές απ' την αρχή, αλλ' όταν αυτές κορυφωθούν, όταν αυξηθούν, όταν σχεδόν εξαντληθεί η κακία των εχθρών μας, τότε συνηθίζει να μεταβάλλει απότομα τα πάντα προς το καλύτερο και να οδηγεί τις δοκιμασίες προς κάποιες απροσδόκητες καταστάσεις. Γιατί δεν μπορεί να κάνει τόσα μόνο αγαθά, όσα περιμένουμε κι ελπίζουμε, αλλά και πολύ περισσότερα και απείρως μεγαλύτερα. Γι' αυτό και ο Παύλος έλεγε: «Η δόξα ανήκει στον Θεό, που μπορεί να κάνει σ' εμάς παραπάνω απ' όλα, πολύ περισσότερα δε απ' όσα εμείς ζητούμε ή σκεπτόμαστε». (Εφ. 3,20).

[Απ' την Ζ' Επιστολή του

«ΕΙΣ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ»

Κι αλλού ο ίδιος πάλι αναφέρει: «Γιατί δεν άφησες αβοήθητους εκείνους που Σε ζητούν με πόθο, Κύριε». Άλλος λέγει: «Γιατί δεν (με) εγκατέλειψες». Έτσι κι άλλος λέγει:«Εξετάσατε τις αρχαίες γενεές και δέστε, ποιος ζήτησε την βοήθειά Του και καταντροπιάστηκε; Ή πιος ζήτησε την βοήθειά Του και τον εγκατέλειψε; Και πως ζητείτε ο Θεός, αφού είναι πανταχού παρών; Με τον μεγάλο ζήλο γι' Αυτόν, την προθυμία και την απαλλαγή απ' όλα τα κοσμικά πράγματα.

[Απ' την Ομιλία του

«ΕΙΣ ΤΟΝ Θ' ΨΑΛΜΟΝ»

Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλου:
«Οι Δοκιμασίες και οι Θλίψεις στη ζωή μας κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας»,
εκδόσεις «Φωτοδότες», 4η έκδοση, σελ 163-167.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»