ΑΓΙΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ ΒΕΛΙΤΣΚΟΦΣΚΥ: «ΚΡΙΝΑ ΤΟΥ ΑΓΡΟΥ»

 

Η σύγχυση και οι δαιμονικές φοβίες

Στη διάρκεια μιας νοητικής καταιγίδας και του σκοτασμού - μιας εξαιρετικά δύσκολης ώρας για όσους ζουν σε μόνωση - η αδιάλειπτη προσευχή να είναι το μεγάλο όπλο σου.

Το εργόχειρο επίσης συνδυασμένο πάντα με την προσευχή, σου προσφέρει μεγάλη βοήθεια. Μια τρίτη και πιο απλή διέξοδος είναι να κοιμηθείς εκείνη τη δύσκολη ώρα, για να μη σκέφτεσαι και να μην πάσχεις, κι έτσι να ξεφύγεις από το κακό.

Όταν ο εχθρός σου προκαλεί αφόρητη κατάθλιψη, όταν η ψυχή σου είναι γεμάτη φόβο, να λες δυνατά ευχές και ψαλμούς ή να ενώνεις, όπως είπα, την προσευχή με το εργόχειρο, ώστε ο νους σου να προσέχει σ' αυτά που λες και κάνεις, κι έτσι να μην παρασύρεται από την σύγχυση, την ταραχή και τον φόβο.

Να θυμάσαι, εξάλλου, πως είναι μαζί σου πάντα ο Κύριος, και πως ο άγγελός σου δεν φεύγει ποτέ από κοντά σου. Καμμιά φορά κι ένας περίπατος στον καθαρό και δροσερό αέρα φυγαδεύει τη δαιμονική φοβία.

Οι δαίμονες όμως υποχωρούν ιδιαίτερα στην ευχή του Ιησού. Τίποτα δεν τους πληγώνει και δεν τους τσακίζει τόσο, όσο αυτή η προσευχή. Φοβερή είναι, πράγματι, η ευχή.

Όπως η φωτιά καίει το χορτάρι, έτσι και η ευχή καίει τους δαίμονες και τους διώχνει μακριά, όταν μάλιστα ενωθεί με την νηστεία. Γι' αυτό ακριβώς αγωνίζονται τόσο πολύ να μας την αφαιρέσουν.

Αν όμως εμείς επιμείνουμε στην ευχή, αφού προσπαθήσουν μάταια για λίγο, μετά χάνονται σαν καπνός και γίνονται άφαντοι. Αν ετοιμάζεσαι για τον αγώνα της προσευχής, να ετοιμαστείς και για πόλεμο  με τους δαίμονες και να οπλιστείς με θάρρος.

Θα δεις τι επιθέσεις θα υποστείς! Σαν άγρια θηρία θα ορμήσουν εναντίον σου και θα κάνουν ολόκληρο το σώμα σου να υποφέρει.

Μεγάλες είναι οι ενοχλήσεις που προξενούν οι δαίμονες σε όσους αγρυπνούν και προσεύχονται αφοσιωμένα. Μόλις όμως δουν το όπλο που εκμηδενίζει τη δύναμή τους, δεν μπορούν να σταθούν.

Εξαφανίζονται με πόνο και τρόμο. Είθε ο Κύριος και Θεός μας να μας φυλάει και να μας ενισχύει πάντοτε με τη χάρη Του. Αμήν.

Οφείλουμε να υπομένουμε κάθε κακολογία, ονειδισμό και πικρία.

Φυλάξου αυστηρά και πρόσεξε, ψυχή μου, γιατι οι έσχατοι καιροί έφτασαν κιόλας, και απαιτούνται από σένα μεγάλος αγώνας και υπομονή απέναντι στους δαίμονες και τους ανθρώπους.

Φυλάξου από τους ορατούς εχθρούς, όταν βρίσκεσαι στον κόσμο, και από τους αόρατους, όταν βρίσκεσαι στην έρημο.

Κανείς ποτέ δεν παίρνει ''τον στέφανον της ζωής'' χωρίς να δοκιμαστεί και χωρίς να νικήσει τον εχθρό. Όποιος παλέψει με τον αντίπαλο και τον καταβάλει με την γενναιότητα και την ανδρεία του, τότε στεφανώνεται με τιμή και δόξα.

Κι εσύ λοιπόν ψυχή μου, να γίνεσαι δυνατή, να υπομένεις κάθε πικρία και ατιμία, να δέχεσαι με χαρά κάθε ονειδισμό.

Όχι μόνο να μην ανυψώνεσαι με την αυτοδικαίωση, αλλά και συγχώρηση να ζητάς, επειδή κάθε προσβολή, κάθε ονειδισμός, κάθε κακολογία και συκοφαντία σου εξασφαλίζει ταπείνωση και χάρη.

Αν δεν υπομένεις όλ' αυτά, αλλ' αντίθετα πικραίνεσαι, αγανακτείς και οργίζεσαι εναντίον εκείνων που σε προσβάλλουν, δεν μπορείς να φτάσεις στην τελείωση και να σωθείς.

Μια τέτοια αντίδραση χαρακτηρίζει τους αρχάριους, τους εμπαθείς, τους ολιγόψυχους και τους επιπόλαιους. Των τελείων όμως χαρακτηριστικό είναι να δέχονται κάθε κακό με χαρά και να το υπομένουν με ευχαριστία.

Όταν ο εχθρός δεν έχει άλλο τρόπο να μας χτυπήσει και να μας εμποδίσει από την ενάρετη ζωή, τότε μας πλήττει με αφόρητες θλίψεις.

Συνήθως στέλνει εναντίον μας ανθρώπους, που είναι υπάκουοι στις προσταγές του, και, χρησιμοποιώντας τους σαν όργανα, προσπαθεί να μας καταβάλει.

Η πιο επαινετή νίκη μας εναντίον του μεγάλου εχθρού μας θα είναι να υπομείνουμε τότε, για τη βασιλεία των ουρανών, τις θλίψεις που μας προξενεί με τις προσβολές, τις ύβρεις και τις ταπεινώσεις των ανθρώπων. 

Θυμήσου τους αγίους όλων των αιώνων, για τους οποίους ολόκληρος ο κόσμος δεν άξιζε τίποτα, μέσα σε πόσες θλίψεις, στερήσεις, διωγμούς και αντίξοες περιστάσεις έζησαν.

Εσύ λοιπόν θέλεις ν' ανοίξεις και καινούργιο δρόμο σωτηρίας; Αν δεν μπορείς να κοπιάσεις όπως οι Πατέρες, τότε τουλάχιστον υπόμεινε με συναίσθηση όπως οι Πατέρες. Αυτό δεν είναι μικρό πράγμα.

Ή μάλλον, είναι η μεγαλύτερη αρετή. Μέγιστο έργο κάνει αυτός που υπομένει με ευχαριστία την ύβρη ή την προσβολή χάριν του Κυρίου. Η ταπείνωση και η αγάπη σε τούτο ακριβώς βρίσκονται:

Στην αγόγγυστη υπομονή των θλίψεων, που μας προξενούν οι συνάνθρωποί μας. Απ' αυτό και μόνο έχουν σωθεί πολλοί. Τούτος είναι κατεξοχήν ο δρόμος των δια Χριστών σαλών, που υποφέρουν πολύ από τους ονειδισμούς.

Η διά Χριστόν σαλότης είναι ύψιστο πνευματικό έργο, γιατι προϋποθέτει όλες τις αρετές. Οι σαλοί δεν κατέχουν τίποτα στην παρούσα ζωή.

Αποκτούν μόνο την υπομονή με μεγάλο ζήλο, και νικούν κάθε θλίψη μ' αυτή. Δεν υπάρχει λοιπόν, ψυχή μου, σ' αυτό τον κόσμο άλλος καλύτερος δρόμος προς τη σωτηρία.

Γίνε κουφή, μουγγή, τυφλή και αναίσθητη προς όλα, τα πράγματα της ζωής αυτής. Και φύγε μακριά απ' τους ανθρώπους σαν ανόητη.

Θεώρησε τον εαυτό σου ανίκανο για κάθε επίγεια δραστηριότητα, σχεδόν σαν τρελλό χάριν του Θεού. Και αν θέλεις να είσαι πρώτος ανάμεσα στους ανθρώπους για το Θεό, πρέπει να γίνεις δούλος όλων.

Ο Σολομών, ψέγοντας τον εαυτό του για τους πολλούς στοχασμούς του, έλεγε πως είναι μάταιοι, και βεβαίωνε πως ο άνθρωπος που έχει αποκτήσει το φόβο του Θεού, την ταπείνωση και την αγάπη - και αυτά βρίσκονται στην αδιάλειπτη προσευχή - , αυτός είναι ευλογημένος.

Ένας τέτοιος άνθρωπος έχει κάνει κτήμα του την αληθινή σοφία και τον άφθαρτο πλούτο. Η πίστη μας σώζει όταν δεν έχουμε εφάρματα ελαττώματα.

Γιατι η πίστη μόνη, δίχως έργα, είναι νεκρή. Αλλά και τα έργα χωρίς πίστη είναι νεκρά.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
 ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ. 
Εκ του βιβλίου ''Κρίνα του Αγρού'',
 ''Άνθη εξαίσια συναγμένα από τις Θείες Γραφές για τις εντολές του Θεού και τις άγιες αρετές'', 
του Οσίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ, 
έκδοση της Ι. Μ. Παρακλήτου, Ωρωπός 2001, σελ. 90-94.