Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2024
Κ. Γ. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: «ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΛΙΨΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» (ΜΕΡΟΣ ΔΕΚΑΤΟΝ ΕΚΤΟΝ)
Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλου:
«Οι Δοκιμασίες και οι Θλίψεις στη ζωή μας κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας»,
εκδόσεις «Φωτοδότες», 4η έκδοση, σελ 151-153.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»
Πρόλογος
Οι δοκιμασίες και οι θλίψεις, μας επισκέπτονται όλους! Άλλους λίγο και άλλους πολύ. Άλλους συχνά κι άλλους σε αραιότερα χρονικά διαστήματα. Κάποτε μοιάζουν δυσβάστακτες, ακόμη δε και ανυπόφορες! Πολλές φορές δε αιφνιδιαζόμαστε μ' αυτές, σαστίζουμε, τα χάνουμε, απογοητευόμαστε, απελπιζόμαστε, χανόμαστε! Σε κάθε περίπτωση λυπούμαστε, αλλάζει η ψυχική μας διάθεση, χάνουμε την ηρεμία μας, δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, ενώ χίλιες δυο σκέψεις περνούν απ' το μυαλό μας! Να σαν κι αυτές: Γιατί να μου συμβεί αυτό; Καλά δεν ήταν όλα στη ζωή μου μέχρι τώρα; Δεν μ' αγαπάει πια ο Θεός; Γιατί με τιμωρεί; Γιατί μου στερεί αυτό ή εκείνο; Μα εγώ είμαι καλός άνθρωπος. Του το ζητούσα αυτό ή Του έλεγα να μη μου το στερήσει, κι όμως δεν με άκουσε! Και γιατί τόσοι άλλοι τα έχουν όλα, ευτυχούν, ιδιαίτερα δε εκείνοι που δεν είναι ευλαβείς και καλοί άνθρωποι; Κι ακόμη! Χίλιοι είναι οι προβληματισμοί στο «τι κάνω τώρα»; Πως να αντιμετωπίσω την κατάσταση που με βρήκε; Σε ποιους να καταφύγω; Ποια μέσα και τρόπους να χρησιμοποιήσω; Ανθρώπινα όλα τους! Κι ο καθένας θα μας πει το κάθε τι, οι φίλοι μας και πρόσωπα που μας αγαπούν θα μας συμβουλεύσουν για το ένα ή το άλλο, ως και αντικρουόμενα πράγματα ενδέχεται να ακούσουμε, ή θα προσπαθήσουν όπως-όπως να μας παρηγορήσουν, ή και να μας δώσουν πράγματι ένα χέρι βοήθειας. Ωστόσο όλα αυτά, μπορεί σε κάποιο βαθμό να μας ανακουφίζουν, όμως σε ποιο βαθμό πράγματι μας βοηθούν και μας οικοδομούν; Κι έτσι σκεφθήκαμε τους Πατέρες! Αυτούς που οικοδόμησαν και στήριξαν μοναδικά την Εκκλησία. Αυτούς που τόσο πολύ υπέφεραν ο καθένας τους προσωπικά, από ένα πλήθος δοκιμασιών και θλίψεων, όπως και ο Κύριός μας Τον οποίο τόσο πολύ αγάπησαν και υπηρέτησαν, στον οποίο τόσο πολύ αφιερώθηκαν. Λοιπόν, στ' αλήθεια, τι λένε οι Πατέρες επί όλων αυτών; Ποια είναι η θέση τους για το μεγάλο αυτό θέμα, πως οι ίδιοι το αντιμετώπιζαν, πως οικοδομούσαν τους πιστούς της εποχής τους, αλλά κι όλους τους πιστούς έκτοτε; Ενσκήψαμε στα συγγράμματά τους, την αποκαλούμενη Πατρολογία, σταχυολογήσαμε ό,τι βρήκαμε γραμμένο σ' αυτήν κατά το δυνατόν, το ταξινομήσαμε σε ενότητες, το χωρίσαμε σε κεφάλαια και πολλές παραγράφους, προβήκαμε σε πλήθος υπογραμμίσεων και γενικά σε ό,τι κρίναμε πρακτικό και χρήσιμο προκειμένου το κείμενο να είναι απλό, άνετο στη μελέτη και εύληπτο, ώστε καθένας μας -ακόμη δε και ο ολιγογράμματος- να χαρεί τα αναγραφόμενα, να παρηγορηθεί, να οικοδομηθεί και να πάρει τις αποφάσεις που πρέπει, στις δύσκολες εκείνες ώρες των δοκιμασιών και των θλίψεων. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Πατέρες περισσότερο χρησιμοποιούν τον ευρύτερο όρο «θλίψεις» στον οποίο περιλαμβάνουν τα πάντα. Δηλαδή τις κάθε είδους δοκιμασίες, τις ασθένειες, τις όποιες συμφορές, ακόμη δε και το πένθος! Είναι, πράγματι, εντυπωσιακή η σοφία τους, η έμπνευσή τους, το πλήθος των παραδειγμάτων που χρησιμοποιούν, αλλά και οι αναφορές τους στην Αγία Γραφή απ' όπου αντλούν τα πάντα, προκειμένου να βοηθήσουν τον κάθε πιστό. Στ' αλήθεια η μελέτη των κειμένων τους είναι απολαυστική, δίνει πολύ ενθουσιασμό κι ελπίδα, κατατοπίζει απολύτως, οπωσδήποτε οικοδομεί. Αλλά και αν κάποια σημεία είναι δύσκολα για κάποιον, ας τα μελετήσει πάλι και πάλι, ας μην απογοητευθεί, κι ας συνεχίσει με τα επόμενα. Δεν είναι καλό να αφήσει την τόσο εποικοδομητική μελέτη του βιβλίου, για μια δύσκολη παράγραφο, ας πούμε. Ελπίζουμε ότι ο φίλος αναγνώστης, πράγματι θα βρει χρήσιμη αυτή την προσπάθεια και θα ωφεληθεί πολύ. Όπως ωφεληθήκαμε κι εμείς κι απ' αυτήν ακόμη την συγγραφή του κι ενώ βρισκόμαστε σε καιρό δοκιμασίας...
Κ.Γ.Π.
ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΛΙΨΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
γ. Μονάχα στον Θεό να ελπίζουμε!
Πόσο σημαντικό είναι αυτό! Και να γιατί...
Γράφει ο Μ. Βασίλειος:
«Οι παλιοί, την προσδοκία του Θεού την διδάσκονταν με πίστη κι ελπίδα με πολλές δοκιμασίες.
Πράγματι ο Ιωσήφ, ταλαιπωρούμενος επί δεκατρία χρόνια, με πώληση, με φυλακίσεις, με συκοφαντίες,
ύστερα απ' τις λαμπρές και μεγάλες υποσχέσεις του Θεού, που του δίνονταν μέσω των ονείρων,
χωρίς να το περιμένει, έγινε στη συνέχεια κύριος της Αιγύπτου.
Ο Δαβίδ, πάλι,
ενώ έλαβε όχι μόνο υπόσχεση αλλά και χρίσμα βασιλικό, κινδύνευε, έφευγε, κρυβόταν, δραπέτευσε με αλλόφυλους,
κυνηγημένος απ' τον φθόνο του βασιλιά.
Έπειτα όμως,
και την πτώση εκείνου που τον καταδίωκε είδε, και τη βασιλεία απόλαυσε».
Γιατί είναι πολλές οι δοκιμασίες που συνέβησαν στους Αγίους και τα γυμνάσματα της ελπίδας, χωρίς τόσο χρόνο να εκπληρώνονται τα όσα ήλπιζαν, αλλά και συναντούσαν τα αντίθετα! Τί δηλαδή ήταν φυσικό να περιμένει ο Ιωσήφ όταν τον πωλούσαν; Πώς μπορούσε να πιστέψει ότι θα πραγματοποιούνταν η προσκύνηση που του υπόσχονταν τα όνειρα; Τί επίσης ο Δαβίδ όταν τον πωλούσαν;
Πώς μπορούσε να πιστέψει ότι θα πραγματοποιούνταν η προσκύνηση που του υπόσχονταν τα όνειρα; Τί επίσης ο Δαβίδ, που είχε χριστεί βασιλιάς, αλλά κακοπαθούσε σαν αιχμάλωτος και σαν κακοποιός φυγάς; Τί μπορούσε να σκεφθεί για τη χρήση του βασιλιά; Δεν έπαυαν, όμως, να ελπίζουν στις υποσχέσεις των αγαθών, εξ αιτίας των κακών που τους είχαν βρει. Γι' αυτό και έμεναν πιστοί, χωρίς να ζητούν τίποτε περισσότερο απ' την ελπίδα στον Θεό. Γι' αυτό και πέτυχαν εκείνα που ήλπιζαν.
Τί πάλι θα μπορούσες να πεις για τον Αβραάμ, ο οποίος έλαβε εντολή να προσφέρει σε θυσία τον γιο του, για τον οποίο του είχε αποκαλύψει ο Θεός λέγοντας: «Απ' τον Ισαάκ θα αποκτήσεις απογόνους»; Τίποτε όμως απ' αυτά δεν σκέφτηκε ούτε και είπε. Γι' αυτό και υπολογίστηκε αυτό ως δικαίωσή του. Γιατί πραγματικά κάθε άλλη ελπίδα είναι άσκοπη, εκτός απ' την ελπίδα στον Θεό. Είτε στον πλούτο ελπίζει κάποιος, «οι πλούσιοι έγιναν φτωχοί και πείνασαν, ενώ αυτοί που αναζητούν τον Κύριο, δεν θα στερηθούν κανένα αγαθό». (Ψαλμ. 33,1).
Είτε στον άνθρωπο στηρίζει κανείς τις ελπίδες του, καθόσον: «Καταραμένος ο άνθρωπος που στηρίζει τις ελπίδες του σε άνθρωπο, και στηρίζει το μπράτσο του πάνω σ' αυτόν, και απομακρύνεται η καρδιά του από τον Κύριο». (Ιερ. 17,5). Και «ευλογημένος ο άνθρωπος που πιστεύει στον Κύριο, και είναι ο Κύριος η ελπίδα του». (Ιερ. 17,7). Και «Είναι καλό να έχει κανείς την ελπίδα του στηριγμένη στον Κύριο, παρά να ελπίζει στους άρχοντες» (Ψαλμ. 117,9).
Και «Δεν σώζεται ο βασιλιάς με την μεγάλη δύναμη, ούτε ο γίγαντας απ' την ισχύ του. Είναι ψεύτικη η ελπίδα ότι θα σωθεί κάποιος με το ιππικό και τη μεγάλη του δύναμη. Να, τα μάτια του Κυρίου είναι στραμμένα πάνω σ' αυτούς που Τον φοβούνται κι ελπίζουν στο έλεός Του, κι είναι έτοιμος να σώσει τις ψυχές τους και να τους θρέψει σε καιρό λιμού» (Ψαλμ. 32,16).
[Απ' τα «ΑΣΚΗΤΙΚΑ» του]
Γράφει πολύ ωραία ο Άγ. Μάξιμος Ομολογητής: «Κάθε άνθρωπο πρέπει να τον αγαπάμε με την ψυχή μας, αλλά τις ελπίδες μας πρέπει να τις στηρίζουμε μονάχα στον Θεό, και να Τον λατρεύουμε με όλη μας τη δύναμη. Γιατί όσο καιρό αυτός μας συντηρεί, και οι φίλοι μας μας φροντίζουν, και οι εχθροί μας δεν μπορούν να μας βλάψουν. Όταν όμως ο Θεός μας εγκαταλείπει, τότε και όλοι μας οι φίλοι μας αποφεύγουν, αλλά και οι εχθροί μας ενισχύονται τότε εναντίον μας».
Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλου:
«Οι Δοκιμασίες και οι Θλίψεις στη ζωή μας κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας»,
εκδόσεις «Φωτοδότες», 4η έκδοση, σελ 151-153.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»
ΑΝΟΙΞΕ Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
Ἄνοιξε ἡ Περίοδος τῆς Νηστείας τῶν Χριστουγέννων 15η Νοεμβρίου – 24η Δεκεμβρίου 2024. Στὴν ἀρχὴ τῆς πορείας μας πρὸς τὸν Ἠγαπημένον, οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς κατευοδώνουν... Ἀγὼν Καθάρσεως... Χαροποιὸν Πένθος... Ἐν Χριστῷ Ὑπομονὴ καὶ Ἐλπίδα... «Ἀχρεῖοι δοῦλοί ἐσμεν»... Ἄς ἀναζωπυρώνεται διαρκῶς ὁ πόθος γιὰ τὴν Ἀναγέννησί μας ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ!... Ἡ Παναγιὰ μαζί μας!... Εἶπεν ὁ Ἀββᾶς Μωϋσῆς· «Ἡ ἰσχὺς τῶν θελόντων κτήσασθαι τὰς ἀρετάς, αὕτη ἐστίν, ἵνα ἐὰν πέσωσι μὴ μικροψυχήσωσιν, ἀλλὰ πάλιν φροντίσωσιν». Εἶπε ὁ Ἀββᾶς Μωϋσῆς· Ἡ δύναμις αὐτῶν ποὺ θέλουν νὰ ἀποκτήσουν τὶς ἀρετές, ἐδῶ φαίνεται: Ἂν δηλαδὴ πέσουν, νὰ μὴ λιποψυχήσουν, ἀλλὰ νὰ προσπαθήσουν πάλι.«Ὁ ἐν ἀληθείᾳ εὐθύνας διδούς, πᾶσαν ἡμέραν ἐν ᾗ οὐ πενθεῖ, ὡς ἀπολέσας ταύτην λογίζεται, κἄν τινα ἕτερα ἀγαθὰ πεποίηκεν ἴσως ἐν αὐτῇ». (Κλῖμαξ, Ε΄ 15) Ὅποιος πραγματικὰ ἐξοφλεῖ ἁμαρτίες, τὴν ἡμέρα ποὺ δὲν ἐπένθησε τὴν θεωρεῖ χαμένη, ἔἔστω καὶ ἂν ἔπραξε κατ᾿ αὐτὴν μερικὰ ἄλλα καλὰ ἔργα.
15η Νοεμβρίου 2024 ἐκ. ἡμ.,
† Ἁγίων Μαρτύρων Γουρία, Σαμωνᾶ καὶ Ἀβίβου
Ἐλάχιστος Διάκονος τῶν τοῦ Χριστοῦ Προβάτων, Λεντίῳ ζωννύμενος
† ὁ Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς Κυπριανὸς
Ιερά Μητρόπολη Ωρωπού και Φυλής
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών
ΓΙΝΕΣΑΙ ΤΟΥΡΚΟΣ ΔΙΑΚΟ ΜΟΥ, ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΣΟΥ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ;
«Γίνεσαι Τούρκος Διάκο μου, την πίστη σου ν’ αλλάξεις, να προσκυνήσεις στο τζαμί, την εκκλησιά ν’ αφήσεις;».
Ο Διάκος ως γνωστό του απάντησε:
«Πάτε κι εσείς κι η πίστη σας, μουρτάτες να χαθείτε!
Εγώ Γραικός γεννήθηκα Γραικός θε ν’ αποθάνω».
................
Ε, σήμερα, ξέρετε τι θα του λέγαμε εμείς. Κάτσε, Ομέρ, να το κουβεντιάσουμε.
Αν δεν κουβεντιάσουμε πώς θα βρούμε χρυσή τομή και κοινό έδαφος!
Να κτίσουμε καλό κλίμα…
Εντάξει, δεν μας τα λένε όπως τα έλεγαν τότε, αλλά το νόημα είναι το ίδιο, μόνο οι αυταπτες μας άλλαξαν.
Τους ακούς και έρχεται αυτόματα στο μυαλό εκείνο του Αθανάσιου Διάκου, κατά το παραδοσιακό άσμα, που απάντησε στον Ομέρ Βρυώνη: «Πάτε κι εσείς κι η πίστη σας μουρτάτες να χαθείτε». Του πρότεινε, λέει, για να μην τον σουβλίσει, να γίνει Τούρκος «την πίστη σου να αλλάξεις».
του Άριστου Μιχαηλίδη
Δεν έχουμε ασφαλώς εμείς τέτοια κότσια, από πού ως πού, ούτε πολέμους θέλουμε, ούτε ηρωισμούς. Καλά την έχουμε στις ήσυχες ζωούλες μας με το πληκτρολόγιο μπροστά μας να πυροβολούμε με ασφάλεια. Για όλους το λέω, ε, μην βγάζεις κι εσύ αναγνώστη την ουρά σου απ΄ έξω.
Όμως, όταν ακούμε σήμερα τι προτείνουν οι Τούρκοι, τουλάχιστον μερικοί από εμάς, μπορούν ακόμα να αντιλαμβάνονται πως επί της ουσίας δεν έχουν διαφορά από εκείνα που έλεγε ο Ομέρ Βρυώνης πριν 200 χρόνια. «Γίνεσαι Τούρκος Διάκο μου, την πίστη σου ν’ αλλάξεις, να προσκυνήσεις στο τζαμί, την εκκλησιά ν’ αφήσεις;». Ο Διάκος ως γνωστό του απάντησε: «Πάτε κι εσείς κι η πίστη σας, μουρτάτες να χαθείτε! Εγώ Γραικός γεννήθηκα Γραικός θε ν’ αποθάνω».
Ε, σήμερα, ξέρετε τι θα του λέγαμε εμείς. Κάτσε, Ομέρ, να το κουβεντιάσουμε. Αν δεν κουβεντιάσουμε πώς θα βρούμε χρυσή τομή και κοινό έδαφος! Να κτίσουμε καλό κλίμα…Εντάξει, δεν μας τα λένε όπως τα έλεγαν τότε, αλλά το νόημα είναι το ίδιο, μόνο οι αυταπάτες μας άλλαξαν. Διάβαζα χτες, για παράδειγμα, τις δηλώσεις ενός σπουδαίου παράγοντα της τουρκοκυπριακής κοινότητας, του Εργκιούν Ολγκούν, πρώην διαπραγματευτή, ο οποίος αφού έλεγε τα γνωστά για τα δύο κράτη ως μόνη λύση, εξηγούσε ότι το κλειδί της λύσης είναι η ενεργειακή διασύνδεση.
«Η ενεργειακή διασύνδεση μεταξύ Τουρκίας – Κύπρου αποτελεί το κλειδί για την πολιτική λύση στην Κύπρο», έλεγε. «Το διασυνδεδεμένο ενεργειακό δίκτυο που θα υλοποιηθεί από κοινού από την Τουρκία, τη βόρεια και τη νότια Κύπρο και την ΕΕ θα προσφέρει πολλά πολιτικά και οικονομικά οφέλη» και «θα ανοίξει τον δρόμο για μια πολιτική λύση». Αλλά, πώς θα γίνει αυτό ενώ έχουμε κατοχή; Αν λυθεί πρώτα το πρόβλημα της κατοχής (και δεν πειράζει που το λένε «πολιτικό πρόβλημα»), όλα τα άλλα θα είναι πολύ απλά. Και θα βασίζονται μόνο στα συμφέροντα των κρατών. Όπως συμβαίνει σε όλες τις ειρηνικές γειτονιές του πλανήτη και με όλες τις λογικές ηγεσίες.
Δηλαδή, εκεί που τους λέμε ότι το πρόβλημα μας είναι η ανασφάλεια που μας δημιουργεί ο ρόλος της Τουρκίας στην Κύπρο, ο έλεγχος που θέλει να έχει σε όλη τη χώρα μας, μας ζητούν να της δώσουμε πρώτα τον έλεγχο του πιο μεγάλου μας προβλήματος (μετά την κατοχή), που είναι η ενέργεια. Κι αν διασυνδεθούμε ενεργειακά με την Τουρκία τότε θα ανοίξει ο δρόμος για πολιτική λύση.
Η οποία ποια θα είναι αφού θα ριζώσουμε τον ρόλο της Τουρκίας πάνω στα κεφάλια μας; Θα μας απαλλάξει από την παρουσία της όταν θα έχουμε δεχθεί να δεθούμε μαζί της όσο πιο σφικτά γίνεται; Πρώτα με την ενέργεια και μετά με το νερό. Και μετά με τους αγωγούς φυσικού αερίου. Και μετά με τις συμφωνίες για να γίνονται αυτόματα Κύπριοι υπήκοοι οι Τούρκοι υπήκοοι. Όσοι ήρθαν και όσοι θα έρθουν στο μέλλον.
«Το έργο αυτό θα είναι μια κίνηση που θα συνδέει την Τουρκία, την ΕΕ, τους Τουρκοκύπριους και τους Ελληνοκύπριους», λέει ο Ολγκούν. Ήδη, όμως, η Τουρκία και οι Τουρκοκύπριοι έχουν συνδεθεί, έχουν δεθεί. Οι Ελληνοκύπριο τι ρόλο θα παίξουν στην πραγματικότητα; Θα βάλουν πλάτες για να συνδεθεί η Τουρκία με την ΕΕ. Ας το κάνουν κι αυτό. Αλλά, μετά από αυτή τη σύνδεση και όσες άλλες προτείνουν κατά καιρούς οι Τ/κ και η Άγκυρα (πολλές τις δέχθηκε η ηγεσία μας), οι Ελληνοκύπριοι οι οποίοι θα είναι η μειονότητα στην εξίσωση (η Τουρκία έχει πληθυσμό 85 εκατομμύρια –απλώς το θυμίζω), δεν θα είναι υπόδουλοι με την παλιά έννοια, θα είναι εξαρτημένα υποχείρια.
Όχι, δεν είναι το ίδιο με αυτό που έλεγε στον Διάκο ο Ομέρ Βρυώνης. Είναι χειρότερο. Διότι, έχουμε πια πολλούς Ελληνοκύπριους που σκέφτονται σαν Τούρκοι και θέλουν να δέσουν την Κύπρο με την Τουρκία. *Εκ του ιστολογίου «ardin-rixi.gr» της 22.11.2024. Επιμέλεια, παρουσίαση ημετέρα.
Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2024
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΩΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΦΥΛΗΣ κ. ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ Β': «Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΠΥΛΗ» (2024)
Μητροπολίτης Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανός
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών
ΝΗΣΤΕΙΑ: ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ
Η κορυφή των αρετών είναι η προσευχή. Η βάση των αρετών είναι η νηστεία. Νηστεία είναι ο διαρκής μετριασμός της τροφής με σύνεση και διάκριση. Υπερήφανε άνθρωπε! Φαντάζεσαι τόσα πολλά και τόσα υψηλά για τον νου σου, κι αυτός είναι απόλυτα και αδιάσπαστα εξαρτημένος από το στομάχι σου. Ο νόμος της νηστείας φαινομενικά αφορά το σώμα, και ειδικότερα το στομάχι, στην πραγματικότητα όμως αφορά την ψυχή, και ειδικότερα τον νου. Ο νους, αυτός ο βασιλιάς του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου, για να ασκήσει και να διατηρήσει τα κυριαρχικά δικαιώματά του, πρέπει πρώτα απ’ όλα να υποταχθεί στον νόμο της νηστείας. Μόνο έτσι θα μπορέσει να υποτάξει τις επιθυμίες της καρδιάς και του σώματος. Και μόνο με τη συνεχή εγρήγορση, τη νήψη, θα μπορέσει να διδαχθεί τις ευαγγελικές εντολές και να τις εφαρμόσει. Το θεμέλιο, λοιπόν, των αρετών είναι η νηστεία. Στον πρωτόπλαστο άνθρωπο, μέσα στον παράδεισο, δόθηκε μία μόνο εντολή, η εντολή της νηστείας. Και δόθηκε ασφαλώς επειδή αυτή ήταν αρκετή για τη διαφύλαξη της αθωότητας του ανθρώπου. Η εντολή δεν αφορούσε την ποσότητα αλλά την ποιότητα, το είδος της τροφής. Ας σωπάσουν, επομένως, όλοι όσοι δέχονται τη νηστεία ως προς την ποσότητα και την απορρίπτουν ως προς την ποιότητα. Εμβαθύνοντας εμπειρικά στη γνώση της νηστείας, θα αντιληφθούν τη σημασία της ποιότητας της τροφής. Τόσο βαρυσήμαντη ήταν η εντολή της νηστείας που δόθηκε από τον Θεό στον άνθρωπο μέσα στον παράδεισο, ώστε την ίδια ώρα του ανακοινώθηκε και η τιμωρία την οποία θα συνεπαγόταν η παράβασή της: ο αιώνιος θάνατος. Μέχρι σήμερα ο θάνατος της αμαρτίας επισκέπτεται τους παραβάτες της αγίας εντολής την νηστείας. Όποιος δεν έχει μέτρο και διάκριση στη διατροφή του, δεν μπορεί να διαφυλάξει την αγνεία και τη σωφροσύνη, δεν μπορεί να δαμάσει την οργή, δεν μπορεί να νικήσει την οκνηρία, την αθυμία και τη λύπη, γίνεται δούλος της φιλοδοξίας και κατοικητήριο της υπερηφάνειας. Την υπερηφάνεια τη γεννά μέσα στον άνθρωπο η σαρκική του κατάσταση, κι αυτήν πάλι τη δημιουργεί η τρυφηλή ζωή, γενικά, και η πλούσια διατροφή, ειδικότερα. Το Ευαγγέλιο ανανέωσε και υπογράμμισε την εντολή της νηστείας. «Προσέξτε καλά τον εαυτό σας”, είπε ο Κύριος. “Μην παραδοθείτε στην κραιπάλη και τη μέθη». Το αποτέλεσμα της κραιπάλης και της μέθης είναι η παχύτητα όχι μόνο του σώματος, αλλά και του νου και της καρδιάς. Με τον τρόπο αυτό, δηλαδή, ο άνθρωπος οδηγείται τόσο σωματικά όσο και ψυχικά σε κατάσταση σαρκικότητας. Απεναντίας, η νηστεία οδηγεί τον χριστιανό σε κατάσταση πνευματικότητας. Όποιος καθαρίζεται με τη νηστεία, αποκτά ταπεινοφροσύνη, διάκριση, σεμνότητα, σιωπή, καλούς λογισμούς, αγαθά αισθήματα, ανάλαφρο σώμα, ικανότητα για πνευματική άσκηση, δεκτικότητα θείας χαριτώσεως.
Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ: Η ΩΦΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ: Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΑΡΕΣΤΟ ΤΡΟΠΟ ΝΗΣΤΕΙΑΣ
π. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΜΕΜΑΝ: «…ΕΙ ΜΗ ΕΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΝΗΣΤΕΙΑ»
ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: ΕΛΥΛΗΘΕΝ Η ΝΗΣΤΕΙΑ
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: «ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ»
ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ: ΝΗΣΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΡΙΩΔΙΟ
π. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΜΕΜΑΝ: ΜΕΓΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ: «ΕΝΑΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ»
ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ: «Η ΝΗΣΤΕΙΑ»
Η ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΘΗΜΕΡΟΣ ΝΗΣΤΕΙΑ ΠΡΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ: ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ ΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
ΤΗ 15η ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ (ΡΟΥΤΤΗ) ΤΗΣ ΕΝ ΜΑΝΔΡΑ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΟΣ
 |
Η εικόνα της Αγίας Αικατερίνης της εν Μάνδρα αγιογραφημένη από το ''Εργαστήρι Εκκλησιοποιημένης Αγιογραφίας'' της Ιεράς Μονής Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης Φυλής Αττικής. |
Ἡ Αἰκατερίνη Ρούττη, τὸ γένος Πέππα, ἐγεννήθη τὸ 1900 στὴν Μάνδρα ἀπὸ εὐσεβεῖς γονεῖς καὶ ἐνυμφεύθη τὸν εὐλαβῆ Κωνσταντῖνον Ρούττην τὸ 1923. Ὅπως καὶ πλεῖστοι ἄλλοι στὴν περιοχήν τους, δὲν ἐδέχθησαν οἰκογενειακῶς τὴν Ἡμερολογιακὴν Καινοτομίαν τοῦ 1924 καὶ ἐσυνέχιζον νὰ ἑορτάζουν τὶς Ἑορτὲς σύμφωνα μὲ τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Ἡμερολόγιον διὰ ὁμοφρόνων Κληρικῶν. Στὴν Ἑορτὴν τῶν Ταξιαρχῶν μὲ τὸ Πάτριον, στὰς 8/21 Νοεμβρίου τοῦ 1927, σὲ ἑορτάζοντα Ναὸν στὴν Μάνδρα, εἶχεν ἀρχίσει ἡ πανηγυρικὴ Ἀκολουθία μὲ λειτουργὸν τὸν ἄρτι ἀφιχθέντα αὐτόθι Ἱερομόναχον Χριστοφόρον Ψαλλίδαν, παρουσίᾳ μεγάλου πλήθους Ὀρθοδόξων πιστῶν, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἦταν καὶ ἡ οἰκογένεια τῆς εὐλαβοῦς Αἰκατερίνης. Ἐνῶ ὅμως ἡ Ἀκολουθία προχωροῦσε εἰρηνικῶς, ἐνεφανίσθησαν ὄργανα τῆς τάξεως καὶ ἐκύκλωσαν τὸν Ναόν, διὰ νὰ παρακωλύσουν τὸν ἑορτασμὸν καὶ κυρίως νὰ συλλάβουν τὸν Ἱερέα. Ὅμως, ἡ θαρραλέα ἐμμονὴ τῶν πολυαρίθμων πιστῶν, ἀνάγκασε τοὺς ἀστυνομικούς, παρὰ τὰς ἐνισχύσεις ποὺ ἔλαβαν, νὰ ἀναμένουν τὴν ὁλοκλήρωσιν τῆς Ἀγρυπνίας, θορυβοῦντες ἐκτὸς τοῦ Ναοῦ καὶ προετοιμαζόμενοι διὰ «δρᾶσιν»... Πρὸ τῆς ἀφίξεώς τους, λέγεται ὅτι ὁ σύζυγος τῆς Αἰκατερίνης, προαισθανόμενος κακὴν ἐξέλιξιν, τῆς ἐζήτησε νὰ πάρουν τὰ δύο ἀνήλικα τέκνα τους καὶ νὰ ὑπάγουν στὴν οἰκίαν τους, ὅπως καὶ ἔγινεν. Ὅμως, ἡ δούλη τοῦ Θεοῦ Αἰκατερίνη, μὴ ἀνεχομένη νὰ διατελῆ σὲ ἀσφάλεια καὶ ἡσυχίαν, ἐνῶ οἱ ἐν Χριστῷ Ἀδελφοί της ἀγρυπνοῦσαν προσευχόμενοι καὶ ἐκινδύνευαν σοβαρῶς, ἔσπευσε μυστικῶς στὸν Ναὸν τῶν Ταξιαρχῶν καὶ συνενώθηκε μὲ τὸ ἐκκλησίασμα, οὐσιαστικῶς δηλαδὴ «ἔτρεξε στὸ Μαρτύριον»! Τοῦτο, φέρει εἰς νοῦν τοὺς θεοσόφους λόγους τοῦ Ὁσίου Ἀββᾶ Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου, ὁ ὁποῖος γράφει ἐπεξηγηματικῶς: «Ὅταν μὲν ἡ Χάρις πληθυνθῇ ἐν ἀνθρώπῳ, τότε ἐν τῷ πόθῳ τῆς δικαιοσύνης ὁ φόβος τοῦ θανάτου εὐκαταφρόνητος αὐτῷ γίνεται, καὶ αἰτίας πολλὰς εὑρίσκει τις ἐν τῇ ψυχῇ αὐτοῦ, ὅτι δεῖ ὑπὲρ τοῦ φόβου τοῦ Θεοῦ ὑποφέρειν τὴν θλῖψιν. Καὶ ὅσα δοκοῦντα βλάπτειν τὸ σῶμα καὶ αἰφνιδίως ἐπὶ τὴν φύσιν ἐπέρχονται, καὶ ἀκολούθως εἰς τὸ παθεῖν ἐτέθησαν, ὡς οὐδὲν λογίζονται ἐν ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ ἐν συγκρίσει τῶν ἐλπιζομένων ἀπὸ τοῦ νῦν» (Λόγος Α’). Ὅταν λοιπὸν ἡ Ἀγρυπνία ἔληξεν, παρὰ τὴν μεταμφίεσιν τοῦ Λειτουργοῦ, ὥστε νὰ μὴ γίνη ἀντιληπτὸς ἐξερχόμενος καὶ ἔτσι νὰ διαφύγη τὴν σύλληψιν, οἱ Ἀστυνομικοὶ τὸν ἀνεγνώρισαν καὶ προσεπάθησαν νὰ τὸν συλλάβουν. Τὸν ἐφύλασσαν ὅμως πιστὲς γυναῖκες, γεμᾶτες ἀποφασιστικότητα καὶ ἀνδρείαν, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ἡ νεαρὰ σύζυγος καὶ μητέρα Αἰκατερίνη, ἡ ὁποία ὡς φαίνεται ἐφλέγετο ἀπὸ Ἀγάπην διὰ τὸν Θεὸν καὶ τὸν πλησίον, καὶ μάλιστα διὰ τὸν τίμιον καὶ γνήσιον Λειτουργὸν τοῦ Ὑψίστου! Στὴν συμπλοκὴν ποὺ ἀκολούθησε, στὴν ὁποίαν ἀκούσθηκαν πολλοὶ πυροβολισμοί, καὶ βλέπουσα ἡ μακαρία ὅτι ὁ Ἱερεὺς ἐκινδύνευε νὰ κτυπηθῆ ἀπὸ τὸν ὑποκόπανον ἀστυνομικοῦ, προέταξεν ἄφοβα τὸ σῶμα της ὡσὰν ἀσπίδα προστασίας καὶ ἐδέχθη ἀντ᾿ ἐκείνου θανάσιμον κτύπημα στὸ ἀριστερὸν μέρος τῆς κεφαλῆς της, προλαμβάνουσα μόνον νὰ ἀναφωνήση τὸ γλυκύτατον Ὄνομα τῆς Παναγία μας!... Διεκομίσθη αἱμόφυρτος στὸ νοσοκομεῖον «Εὐαγγελισμὸς» τῶν Ἀθηνῶν, ὅπου ἑπτὰ ὁλόκληρες ἡμέρες ὑπέφερε φρικτῶς χωρὶς νὰ δύναται νὰ ὁμιλήση καὶ ἐν τέλει ὑπέκυψε τὶς πρῶτες πρωϊνὲς ὧρες τῆς 15ης Νοεμβρίου ἐκ.ἡμ., πρώτης ἡμέρας τῆς Νηστείας τῶν Χριστουγέννων, διὰ νὰ προγευθῆ στὴν Ἄνω Ἱερουσαλὴμ τὴν χαρὰν τοῦ Νυμφίου Χριστοῦ! Οἱ πιστοὶ τοῦ Πατρίου, οἱ ὁποῖοι παρακολουθοῦσαν τὸ θέμα μετὰ μεγάλου ἐνδιαφέροντος καὶ ἀγωνίας, ἐκινητοποιήθησαν ἀμέσως ὥστε ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία της, ἡ ὁποία ἐτελέσθη ἀπὸ τοὺς ἀγωνιστὰς Ἱερεῖς π. Ἰωάννην Φλῶρον καὶ π. Βασίλειον Σακελλαρόπουλον, νὰ μὴ εἶναι μία ἁπλῆ κηδεία, «ἀλλὰ ἱερὰ Λιτανεία μαρτυρικοῦ Λειψάνου. Χιλιάδες πιστοὶ συνώδευσαν τὴν πομπὴ κρατοῦντες ἄλλοι ἄνθη, ἄλλοι λαμπάδες καὶ ἄλλοι φοίνικες»! (Βλ. Τὸ Αἷμα τῆς Μάνδρας, σελ. 13). Τὰ κείμενα, τὰ δημοσιεύματα καὶ οἱ μαρτυρίες τῆς ἐποχῆς, ἀναφέρονται σαφῶς καὶ ρητῶς σὲ «Νεομάρτυρα», ἡ ὁποία μὲ τὴν θυσίαν της ἐνίσχυσε καὶ ἀνεπτέρωσε τὸν ζῆλον τῶν πιστῶν καὶ ἀπετέλεσε σύμβολον ὑπερτάτης Μαρτυρίας καὶ Ὁμολογίας, καύχημα διὰ τοὺς ἀγωνιζομένους καὶ κατάκριμα γιὰ τοὺς ἐνόχους. Τὸ «Αἷμα τῆς Μάνδρας» βοᾶ ἀκόμη κατὰ τοῦ πρωταιτίου καὶ ἠθικοῦ αὐτουργοῦ, ἤτοι τοῦ ἀρχιεπισκόπου τῆς Καινοτομίας τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐπιγόνων αὐτοῦ!... (Από την εισήγηση του Επισκόπου -τότε Γαρδικίου- κ. Κλήμεντος προς την Ιεραρχία της Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ. περί της αγιοκατάταξης της Νεομάρτυρος Αικατερίνης Ρούττη 5.9.2014 εκκλ. ημ.).
Η ΑΓΙΑ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ Η ΕΝ ΜΑΝΔΡΑ
ΤΑ ΑΙΜΑΤΗΡΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΜΑΝΔΡΑΣ ΕΛΕΥΣΙΝΟΣ (1927) ΚΑΙ Η ΑΓΙΑ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΡΟΥΤΤΗ
Η ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗΣ ΤΗΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΡΟΥΤΤΗ ΤΗΣ ΕΝ ΜΑΝΔΡΑ ΦΟΝΕΥΘΗΣΗΣ
ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ΜΑΝΔΡΑΣ ΑΓΙΑΣΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑ
ΤΟ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΣΚΡΙΠ ΠΟΥ ΑΝΑΓΓΕΛΕΙ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΡΟΥΤΤΗ ΣΤΗ ΜΑΝΔΡΑ ΣΤΙΣ 22.11.1927 ΠΟΛ. ΗΜ.
Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗΣ ΤΗΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΡΟΥΤΤΗ
ΙΔΟΥ Ο ΕΝΟΧΟΣ ΤΟΥ ΦΟΝΟΥ ΤΗΣ ΜΑΝΔΡΑΣ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΤΗΣ ΕΝ ΜΑΝΔΡΑ, ΣΑΒΒΑΤΟ 16/29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2014 ΕΚΚΛΗΣ. ΗΜΕΡ.
ΤΑ ΑΙΜΑΤΗΡΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΜΑΝΔΡΑΣ ΕΛΕΥΣΙΝΟΣ (1927) ΚΑΙ Η ΑΓΙΑ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΡΟΥΤΤΗ
 |
''Υπολογίζεται ότι έπεσαν άνω των 40 πυροβολισμών ενώ πλείστα θα ήσαν τα θύματα, αν το πλήθος δεν διεσκορπίζετο εγκαίρως και έσπευδε να κρυβή. Εκ των υποκοπάνων των χωροφυλάκων, πολλαί εκ των γυναικών του εκκλησιάσματος ετραυματίσθησαν, άλλαι ελαφρότερον, άλλαι σοβαρώτερον. Η σοβαρώτερον όλων τραυματισθείσα είναι η σύζυγος Κωνσταντίνου Ρούττη, Αικατερίνη, φέρουσα επικίνδυνον τραύμα δι' υποκοπάνου εις την κεφαλήν, ήτις μετεφέρθη εις Αθήνας και νοσηλεύεται εις τον ''Ευαγγελισμόν''. |
8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1927
ΤΑ ΑΙΜΑΤΗΡΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΜΑΝΔΡΑΣ ΕΛΕΥΣΙΝΟΣ
ΚΑΙ Η ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ (ΡΟΥΤΤΗ)
ΠΛΗΡΗ ΠΑΡΟΧΗ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΠΑΡΕΧΟΥΝ ΟΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΥΤΟΠΤΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Αιματηραί σκηναί διεδραματίσθησαν χθες την πρωϊαν εις την Μάνδραν, κατά την λειτουργείαν του εορτάζοντος συμφώνως προς το πάτριον ημερολόγιον, ναού των Ταξιαρχών.
Αστυνομικά όργανα πολιορκήσαντα καθ' όλην την νύκτα την εκκλησίαν, επετέθησαν, κατά την έξοδον του εκκλησιάσματος διά των υποκοπάνων εναντίον των γυναικών και ήρχισαν να βάλλουν εναντίον του αόπλου και ανυπόπτου πλήθους.
Και αδελφικόν αίμα επότισε τα κράσπεδα του ναού της αγάπης και της ειρήνης, προς δόξαν των αναξίων ποιμένων της Εκκλησίας, οι οποίοι, κατά την μεγαλόστομον ρήσιν του Αποστόλου Παύλου, μετεβλήθησαν εις λύκους της ποίμνης των.
Αι θλιβεραί σκηναί αι οποίαι κατέληξαν εις την δολοφονικήν αδελφοκτονίαν και εις τας οποίας ωδήγησαν το εγκληματικόν καλογηρικόν πείσμα και η ανόητος εμμονή του αρχιεπισκόπου Αθηνών εις αποφάσεις ακύρους και παρανόμους,
διαιρούσας την Εκκλησίαν και σκανδαλιζούσας τας ψυχάς του ευλαβούς και στερρώς εχομένου των εθνικών και θρησκευτικών παραδόσεων ορθοδόξου πληρώματος, διεδραματίσθησαν, καθώς μας αφηγήθησαν αυτόπται μάρτυρες των σκηνών υπό τας εξής συνθήκας:
Η εικόνα της Αγίας Αικατερίνης της εν Μάνδρα
αγιογραφημένη από το
''Εργαστήρι Εκκλησιοποιημένης Αγιογραφίας''
κοσμεί το καθολικό της Ιεράς Μονής
Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης
Φυλής Αττικής.
Ο ΧΘΕΣΙΝΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ
Χθες την πρωϊαν και προχθές το εσπέρας, συμπιπτούσης προς το παλαιόν κανονικόν ημερολόγιον, της εορτής των Ταξιαρχών, Κοινότης των Ορθοδόξων, ποιούσαν χρήσιν της υπουργικής αδείας, διά της οποίας παρέχεται εις τους ακολουθούντας το παλαιόν ημερολόγιον πλήρης ελευθερία να λειτουργούνται ακωλύτως
εις εξωκκλήσια και εις ιδιωτικούς ναούς, ετέλεσε μετά πάσης ιεροπρεπείας και κατανύξεως, τον εσπερινόν, την αγρυπνίαν και την Λειτουργίαν της εορτής εις δέκα εκκλησίας των Αθηνών και του Πειραιώς, εις τας οποίας εκκλησιάσθησαν χιλιάδες πιστών Ορθοδόξων.
Οι εκκλησιασθέντες εν Αθήναις και Πειραιεί υπολογίζονται εις δεκαπέντε έως είκοσι χιλιάδες, εξ αυτών δε πλέον των δύο χιλιάδων εκοινώνησαν των Αχράντων Μυστηρίων.
Μετά της ιδίας κοσμοσυρροής και κατανύξεως εωρτάσθη η εορτή των Ταξιαρχών υπό των οικείων παραρτημάτων της Κοινότητος Ορθοδόξων, εις τα χωρία της Αττικής, τα οποία διεκρίθησαν πάντοτε διά το ζωηρόν θρησκευτικόν συναίσθημα και την ακλόνητον και απαρασάλευτον πίστιν των εις τα Δόγματα και τας Παραδόσεις της Εκκλησίας.
Πρώτη, ως ήτο επόμενον, έσπευσε να προετοιμασθή διά την εορτήν, η κοινότης της Μάνδρας, η οποία καθώς γνωρίζουν οι αναγνώσται του ''Σκριπ'', υπήρξεν αείποτε η ακρόπολις των θρησκευτικών παραδόσεων, ολοκλήρου του πληθυσμού,
εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, εορτάζοντες και τελούντες τα θρησκευτικά των καθήκοντα, παρά πάσαν πίεσιν και πάντα διωγμόν, ακόμη και κατά τα έτη της δεινής στρατοκρατίας, συμφώνως προς το πατροπαράδοτον εορτολόγιον.
Μέλη του εν Μάνδρα παραρτήματος της Ορθοδόξου Κοινότητος κατήλθον εις τας Αθήνας προ ημερών διά να ζητήσωσι από το κέντρον της Κοινότητος ιερέα.
Παραλαβόντα δε τον εκ Πειραιώς παλαιορθόδοξον ιερομόναχον Χριστοφόρον Ψαλλίδαν, επανήλθον εις Μάνδραν, προς τον σκοπόν να τελέσωσι ευλαβώς και ησύχως τα θρησκετικά των καθήκοντα,
και ουδέποτε φανταζόμενοι ότι θα εγίνοντο στόχος δολοφονικών σφαιρών εκ μέρους των οργάνων της τάξεως και ο Ναός του Κυρίου θα μεταβάλλετο εις πεδίον αιματηρών και αποτροπιαστικών σκηνών.
Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Προχθές το εσπέρας σύσσωμος η κοινότης της Μάνδρας συνέρρευσεν εις τον εορτάζοντα Ναόν των Ταξιαρχών, όπου εψάλλη εν μέσω ασφυκτικής συρροής και κατανυκτικής συγκινήσεως, η ακολουθία του εσπερινού.
Ολόκληρον το ευλαβές εκκλησίασμα, παρέμεινεν και μετά την απόλυσιν του εσπερινού εις την εκκλησίαν, διά να παρακολουθήση την ακολουθίαν της αγρυπνίας, και την πρωϊνήν λεοτουργίαν, ήτις θα εγίνετο ενωρίς περί τας πρώτας πρωϊνάς ώρας.
Αλλά μόλις είχεν αρχίσει η αγρυπνία και εψάλλοντο τα πρώτα κατανυκτικά τροπάρια, κουστωδία χωροφυλάκων έζωσε την εκκλησίαν, προς τον σκοπόν να διαλύση το εκκλησίασμα και να απαγάγη τον λειτουργούντα Ιερέα.
Οι εκκλησιαζόμενοι επρόφθασαν και έκλεισαν εγκαίρως, εκ των έσωθεν, τας θύρας του ναού, και ούτως η ακολουθία της αγρυπνίας εξηκολούθησεν υπό τας αγρίας φωνάς των χωροφυλάκων και τα πυκνά κτυπήματα των υποκοπάνων των, δια των οποίων απεπειρώντο να θραύσωσι τας θύρας της εκκλησίας.
Μη δυνηθέντες να βιάσωσι τας θύρας, οι χωροφύλακες επέπεσαν εναντίον των παραθύρων, τας υέλους των οποίων κατεθρυμμάτισαν, αλλά ούτε και δι' αυτών κατώρθωσαν να εισέλθωσι εις την εκκλησίαν, εμποδιζόμενοι υπό των σιδηρών κιγκλιδωμάτων του.
Εν τω μεταξύ είχον ζητηθή επειγόντως ενισχύσεις εκ Μεγάρων και Ελευσίνος, αι οποίαι και μετ' ολίγον κατέφθασαν, και ούτως η αποτυχούσα κατά μέτωπον επίθεσις μετεβλήθη εις συστηματικήν πολιορκίαν διαρκέσασαν μέχρι των πρωϊνών ωρών.
Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΙΣ
Το εκκλησίασμα, καθ' όλον αυτό το χρονικόν διάστημα, παρηκολούθει ατάραχον την θείαν ακολουθίαν, η οποία, ληξάσης της αγρυπνίας, είχε εισέλθει εις τον όρθρον, και μετά ταύτα εις την θείαν Λειτουργίαν.
Μετά την απόλυσιν της λειτουργίας, το εκκλησίασμα εξήλθεν εκ του ναού έχον εν τω μέσω τον Ιερέα.
Το πλήθος ευρεθέν προ της απροόπτου αυτής δολοφονικής επιθέσεως, διεσκορπίσθη εις τας παρόδους, προσπαθούν να κρυβή διά να αποφύγη τας δολοφονικάς σφαίρας των οργάνων της τάξεως.
Οι χωροφύλακες κατορθώσαντες διά του τρόπου αυτού να συλλάβουν τον Ιερέα, εσυνέχισαν εν τούτοις το δολοφονικόν έργον των, υπό τας αράς και τα αναθέματα του πλήθους, και ιδίως των γυναικών.
Υπολογίζεται ότι έπεσαν άνω των 40 πυροβολισμών ενώ πλείστα θα ήσαν τα θύματα, αν το πλήθος δεν διεσκορπίζετο εγκαίρως και έσπευδε να κρυβή.
ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΕΩΣ
Εκ των υποκοπάνων των χωροφυλάκων, πολλαί εκ των γυναικών του εκκλησιάσματος ετραυματίσθησαν, άλλαι ελαφρότερον, άλλαι σοβαρώτερον.
Η σοβαρώτερον όλων τραυματισθείσα είναι η σύζυγος Κωνσταντίνου Ρούττη, Αικατερίνη, φέρουσα επικίνδυνον τραύμα δι' υποκοπάνου εις την κεφαλήν, ήτις μετεφέρθη εις Αθήνας και νοσηλεύεται εις τον ''Ευαγγελισμόν''.
Εις τον ''Ευαγγελισμόν'' μετεφέρθη επίσης και η σύζυγος Μελετίου Κατσαρέλλου Αγγελική, ήτις φέρει τραύμα διά σφαίρας εις την κεφαλήν.
Η μήνις των χωροφυλάκων δεν εσεβάσθη ουδέ αυτό το ιερατικόν σχήμα και το αξίωμα, του συλληφθέντος κληρικού.
Ο ατυχής ιερεύς, όστις μετεφέρθη υπό κουστωδίαν χωροφυλάκων εις τας Αθήνας, είναι καταμωλωπισμένος εκ των υποκοπάνων των αγροίκων οργάνων της εξουσίας.
Φαίνεται, ότι λόγω του σκότους και της επικρατησάσης συγχύσεως εκ του δημιουργηθέντος πανικού αλληλοτραυματίσθησαν και πολλά εκ των οργάνων της εξουσίας, μεταξύ των οποίων και εις υπομοίραρχος τραυματισθείς εις τον πόδα ελαφρώς.
Συντάκτης του ''Σκριπ'', ζητώντας χθες το εσπέρας εκ του νοσοκομείου ''Ευαγγελισμού'' πληροφορίας περί της καταστάσεως των θυμάτων, έμαθεν ότι η κατάστασις της πρώτης, της Αικατερίνης Κ. Ρούττη, είναι απελπιστική, και ελάχισται ελπίδαι διασώσεώς της υπάρχουν.
Η Κατσαρέλλου ευρίσκεται εκτός κινδύνου.
Εφημερίς ΣΚΡΙΠ της 9/22 Νοεμβρίου 1927
Εισαγωγή στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, τίτλος και επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.Εκ του βιβλίου του μακαριστού Μητροπολίτη Πενταπόλεωςτης Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανώνκ. Καλλιοπίου Γιαννακουλοπούλου''ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ΜΑΝΔΡΑΣ'',σελ. 6 - 14, έκδοση γ',Πειραιεύς 1987.
Η εικόνα της Αγίας Αικατερίνης της εν Μάνδρα
αγιογραφημένη από το
''Εργαστήρι Εκκλησιοποιημένης Αγιογραφίας''
κοσμεί το καθολικό της Ιεράς Μονής
Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης
Φυλής Αττικής.
ΤΟ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΣΚΡΙΠ ΠΟΥ ΑΝΑΓΓΕΛΕΙ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΡΟΥΤΤΗ ΣΤΗ ΜΑΝΔΡΑ ΣΤΙΣ 22.11.1927 ΠΟΛ. ΗΜ.
Κάτω δεξιά:
ΑΙΜΑΤΗΡΑΙ ΣΚΗΝΑΙ ΕΙΣ ΝΑΟΝ ΤΗΣ ΜΑΝΔΡΑΣ
ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝΤΑ ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΑΤΡΙΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ
ΟΛΟΝΥΚΤΙΟΣ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΑΤΟΣ
Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΙΣ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΤΗΣ ΤΑΞΕΩΣ!
ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΟΠΛΟΥ ΚΑΙ ΑΝΥΠΟΠΤΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ
ΙΔΟΥ Ο ΕΝΟΧΟΣ ΤΟΥ ΦΟΝΟΥ ΤΗΣ ΜΑΝΔΡΑΣ
Στην Μάνδρα Αττικής δολοφονήθηκε το 1927,
υπό την αγαστή συνεργασία Κράτους και Καινοτόμου Εκκλησίας
η Αγία Μάρτυς Αικατερίνη Ρούττη,
το πρώτο -επίσημα- καταγγεγραμμένο θύμα των Οικουμενιστών διωκτών της.
Από τότε η Μάνδρα έγινε το συνώνυμο της Καισαριανής
των αγνών, πατριωτών Ελλήνων,
ο τόπος θυσίας των Ορθοδόξων του Πατρίου,
όπου παρηύλαναν αφηνιασμένοι χωροφύλακες, δρύινοι υποκόπανοι,
μηχανικές αντλίες νερού, επιδέξια, θανατηφόρα γκλοπς
και μεσαιωνικές κραυγές ιεροεξεταστών ''Αρχιερέων''!
Μαζί με όλα τούτα και:
μαζικές φυλακίσεις κληρικών του πατρίου ημερολογίου,
ερμητικό κλείσιμο και σφράγισμα ιερών Ναών,
αθρόοι εγκλεισμοί στα κρατητήρια των αστυνομικών τμημάτων,
κούρεμα των μαλλιών και των γενείων Ιερέων,
γκρέμισμα Επιταφίων και ιερών Ποτηρίων με το Σώμα και Αίμα του Χριστού μας,
''επίζηλοι'' ξυλοδαρμοί και λακτίσματα σε ιερούς χώρους και δημόσια εντευκτήρια,
κακεντρεχείς λοιδορίες και χαιρέκακοι εμπυσμοί,
καθολικός αποκλεισμός Ορθοδόξων,
ως άτομα επικίνδυνα φέροντες ...
''μιασματικήν ασθένειαν''...
Και σήμερα κάποιοι μιλούν για διωγμούς...;
Πως εννοούνται άραγε αυτοί;
Με την μετάθεση του διωκόμενου σε άλλη ενορία της ιδίας Μητροπόλεως;
Με παραινετικές εγκυκλίους διοικητικής πειθαρχίας;
Με την ακέραια και απρόσκοπτη, ''παπόφρονη'' υποταγή στον Οικουμενιστικό Πατριάρχη;
Με την καθαίρεση του ενεργούντος, που αποτελεί τίτλο τιμής για τον ίδιον;
Κι αυτές οι κινήσεις - εννοιολογικά - θεωρείτε,
πως αποτελούν διωγμούς;
Μα τον δρόμο των Διωγμών και της έμπρακτης Ομολογίας σας τον έδειξαν
από το 1924 και εντεύθεν,
η Αγία Μάρτυς Αικατερίνα Ρούττη της Μάνδρας,
ο Άγιος Ιερομάρτυς Ιωσήφ της Δεσφίνας,
ο Όσιος Ιερώνυμος, ο Ησυχαστής της Αίγινας
και κυρίως ο Άγιος Χρυσόστομος ο Νέος Ομολογητής,
ο εκτοπισθείς, εξορισμένος και διαβεβλημένος υπό πάντων των εκκλησιαστικών και δημοσίων Αρχών,
ηγήτωρας του Ακαινοτομήτου Πληρώματος της Εκκλησίας.
Η ανδρεία αναγνώριση των - μέχρι και δολοφονιών - εγκλημάτων
που διέπραξαν οι κρατικές, κατασταλτικές αρχές εξουσίας,
συνεργούσες μετά της νεωτεριστικής, διοικητικής Ιεραρχίας,
θα ήταν κατά Θεόν η δέουσα.
Από την στιγμή όμως,
που πλαστογραφείται κι αυτή η ίδια Εκκλησιαστική Ιστορία
και φθάσαμε να θεωρούνται - ακραιφνώς και εμφανώς - ''διωκόμενοι''...,
άνθρωποι, όπως ο Βατοπαιδινός ηγούμενος Εφραίμ, ο π. Νεκτάριος Μουλατσιώτης,
ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ ή ο Γόρτυνος Ιερεμίας,
τότε εκτός του καθολικού επανευαγγελισμού
που θεωρείται άρδην και αμετάκλητα επιβεβλημένος,
πρέπει να επαναπροσδιορισθεί και να επανακαθορισθεί κι αυτή
η ίδια, ακριβής ετυμολογία των λέξεων!
Ακολουθεί δημοσίευμα της εφημερίδας ''Εσπερινή'' της εποχής εκείνης,
σχετικά με την δολοφονία της Αικατερίνης Ρούττη εν ώρα...
λατρευτικής αγρυπνίας...
συμφώνως με το ορθόδοξο ημερολόγιο των Πατέρων μας!
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Εις μίαν κλίνην του ''Ευαγγελισμού'' απέθανε χθες την πρωίαν,
η πτωχή γυναικούλα της Μάνδρας,
η Αικατερίνη Κ. Ρούττη, ετών 24, μήτηρ δύο τέκνων.
Είναι η πτωχή μητέρα,
η οποία ακολουθούσεν το παλαιόν ημερολόγιον.
Είναι η δυστηχισμένη γυναικούλα,
η οποία έπεσεν από τα χτυπήματα του υποκοπάνου του χωροφύλακος.
Είχε διαπράξει φοβερόν έγκλημα:
Ακολουθούσεν το παλαιόν ημερολόγιον και ενόμισεν,
ότι έπρεπε την εορτήν των Ταξιαρχών να εορτάσει την ημέραν,
την οποίαν έκρινεν αυτή,
ως ορθοτέραν.
Η Εκκλησία όμως,
η Ιερά Σύνοδος όπλισε την χείρα του Χωροφύλακος.
Και διέταξε:
Κτυπάτε.
Και οι Χωροφύλακες εκτύπησαν.
Η μητέρα απέθανεν από τα τραύματα και τα δύο της παιδάκια ρίπτονται έρημα και ορφανά μέσα εις την ζωήν. Δεν ευθύνεται δια τον φόνον αυτόν ο Χωροφύλαξ. Την ευθύνην, βαρείαν και ασυγχώρητον, φέρει ο Μητροπολίτης Αθηνών, με τον πρωτοφανή μεσαιωνισμόν του εις μεθόδους και μέσα, δια των οποίων παραβιάζεται η ελευθέρα συνείδησις και το δικαίωμα της ελευθέρας λατρείας.
Φέρει την ευθύνην αυτός, ο οποίος κρατεί εις τας φυλακάς πιστούς ανθρώπους, πιστούς Χριστιανούς, ο οποίος εκήρυξεν τον διωγμό κατ' ανθρώπων, οι οποίοι ουδέν διέπραξαν έγκλημα, αυτός ο οποίος αυθαιρέτως μετέβαλε το ημερολόγιον, εις το οποίον δια της βίας και του υποκοπάνου ζητεί να υποτάξει τον Λαόν. Μακαριώτατε Μητροπολίτα Αθηνών, δεν σας ομιλεί κανείς φανατικός, δεν σας κατηγορεί από την στήλην αυτήν άνθρωπος του παλαιού ή του νέου ημερολογίου. Σας απευθύνει την κατηγορίαν άνθρωπος ελεύθερος, εν ονόματι των αιωνίων αρχών της ελευθέρας συνειδήσεως.
Δεν εκτοξεύει καθ' υμών την στιγμήν αυτήν την κατηγορίαν μία θρησκόληπτος μοναχή δια να την ρίψετε εις την φυλακήν ή φανατικός Χριστιανός δια να στρέψετε κατ' αυτού τον υποκόπανον του χωροφύλακος. Σας ομιλεί άνθρωπος ελεύθερος: Ε ί σ θ ε ο έ ν ο χ ο ς τ ο υ φ ό ν ο υ τ η ς γ υ ν α ι κ ό ς. Και από της στιγμής ταύτης, κατά την οποίαν έκλεισεν αυτή επάνω εις την κλίνη του πόνου τα μάτια της, ε, Μακαριώτατε Μητροπολίτα, σεις είσθε υπόδικος έναντι πάσας ελευθέρας συνειδήσεως και ουδείς συγχωρεί το έγκλημά σας. Είσθε υπόδικος έναντι του κοινού ποινικού νόμου. Τί ζητείτε, λοιπόν Μακαριώτατε; Θέλετε ν' ασπασθούν όλοι το ημερολόγιόν σας;
Διατί όμως δεν ζητείτε, αφού τόση είναι η δια την Εκκλησίαν φροντίς, ν' ασπασθούν όλοι την λατρείαν και την θρησκείαν της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας; Αναγνωρίζετε το δικαίωμα της ελευθερίας της πίστεως εις τους αλλοθρήσκους, αλλά δεν ανέχεσθε ν' ακολουθούν άλλο ημερολόγιον, άλλο από εκείνον το οποίον με την συνεργασίαν μερικών λιποτακτών και εγκληματιών επιβάλλετε. Διότι δεν λησμονεί κανείς, ότι υπό το διάταγμα εκείνο υπάρχουν αι υπογραφαί των επαναστατών, οι οποίοι εδολοφόνησαν τους Εξ. Και ομιλείτε περί νομίμου μεταβολής του ημερολογίου; Αλλ' όταν τόσον σεβασμόν προς την υπογραφήν των ανθρώπων εκείνων έχετε, μακαριώτατε Μητροπολίτα, προκειμένου περί του ημερολογίου, διατί, όταν δια των υπογραφών αυτών εγκαινιάζετο η απαλλοτρίωσις των κτημάτων της Εκκλησίας, δεν ηθέλατε να αναγνωρίσετε αυτάς;
Και, ενώ τόσας καταβάλλετε ενεργείας δια την αποτροπήν του διατάγματος εκείνου, δια την εφαρμογήν όμως του άλλου φονεύετε μίαν γυναίκα, φυλακίζετε πιστούς, σεις ο οποίος, υποτίθεται, επιβάλλεται να εφαρμόζετε το ''Αγαπάτε τους εχθρούς υμών''. Να προχωρήσω; Υπάρχουν τόσα πράγματα, δια τα οποία θα είχε φροντίσει ο Μακαριώτατος Μητροπολίτης και τα οποία θίγουν την Εκκλησίαν. Υπάρχουν τόσα σκάνδαλα, τα οποία έφθασαν μέχρι του Τύπου. Υπάρχουν τόσαι κατηγορίαι, τας οποίας αντίπαλοί του απευθύνουν κατ' αυτού και διατάσσονται τώρα ανακρίσεις.
Δεν ερευνώμεν. Ή μήπως η Σύνοδος δεν κατηγόρησεν αυτόν δια παραβάσις τινάς; Δεν συζητούμεν. Αλλ' ως ελεύθεροι άνθρωποι εκτοξεύομεν την κατηγορίαν εναντίον του Μητροπολίτου Αθηνών και της Ιεράς Συνόδου: Ε ί σ θ ε έ ν ο χ ο ι, πάντες και όσοι διατάσσετε και όσοι ανέχεσθε τον διωγνόν των πιστών. Είναι ελεύθεροι οι άνθρωποι αυτοί, θέλετε όμως να δεσμεύσετε την συνείδησίν των, θέλετε με τους μεσαιωνισμούς και το υποκόπανον του Χωροφύλακος να συντρίψετε την ελευθερίαν της λατρείας; Είσθε ένοχοι της πτωχής της Μάνδρας.
Από της στιγμής αυτής πάσα ελευθέρα συνείδησις, ανωτέρα παντός ημερολογιακού ζητήματος, έχει την υποχρέωσιν να εξεγερθεί εναντίον εκείνων, οι οποίοι ζητούν να εμφανισθούν ως προοδευμένοι άνθρωποι με την μεταβολή του ημερολογίου, ενώ εις τας μεθόδους των αποδεικνύονται ιεροεξετασταί και βάρβαροι.
Από της στιγμής αυτής,
κάθε ελεύθερος άνθρωπος με ψυχράν την λογικήν,
στρέφεται εναντίον της εκκλησιαστικής Αρχής.
Κρατούμεν το μαστίγιον.
Και δεν θα διστάσομεν εις το ανηλεές μαστίγωμα των ανελευθέρων Ιεραρχών.
Αν αυτοί εγκαινιάζουν τον υποκόπανον,
τι θ' αναγκάσει τους ελευθέρους ανθρώπους να μην στρέψουν κατ΄αυτών το μαστίγιον,
το οποίον θα ξεσχίσει προσωπίδας ''ευσεβών'' και γόητρον αμφίβολον;
Το μαστίγωμα άλλωστε το εδίδαξε ο Χριστός,
ο Θεός που ηγάπησε τους εχθρούς του,
αλλ' ο οποίος δεν συνεχώρησε τους εμπόρους της Εκκλησίας.
Εφημερίδα ΕΣΠΕΡΙΝΗ της 29-11-1927
Εισαγωγή στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, τίτλος, επιμέλεια και παρουσίαση κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Εκ του βιβλίου του μακαριστού Επισκόπου Πενταπόλεως
των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών
κ. Καλλιοπίου Γιαννακουλοπούλου ''ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ΜΑΝΔΡΑΣ''.
Έκδοση γ',
Πειραιεύς 1987, σελίδες 38 - 40.