ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2022

Η ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΘΗΜΕΡΟΣ ΝΗΣΤΕΙΑ ΠΡΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ




Ἡ τεσσαρακονθήμερος Νηστεία πρὸ τῶν Χριστουγέννων

15η Νοεμβρίου ἕως 24ης Δεκεμβρίου


1. Προθεωρία α. Ἡ τεσσαρακονθήμερος Νηστεία πρὸ τῶν Χριστουγέννων (15η Νοεμ. - 24ης Δεκ.) ἀναπτύχθηκε βραδέως καὶ κατ᾿ ἀντιστοιχίαν τῆς Νηστείας τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς πρὸ τοῦ Πάσχα, ἀλλ᾿ εἶναι μεταγενεστέρα καὶ ἐλαφροτέρα1 .


β. Καθ᾿ ὅλην τὴν διάρκειαν αὐτῆς2: • κατὰ μὲν τὴν Τετάρτην καὶ Παρασκευὴν (ὡς καὶ τὴν Δευτέραν – διὰ τοὺς Μοναχούς), τηρεῖται Νηστεία, δηλαδὴ δὲν καταλύεται Ἔλαιον καὶ Οἶνος (ἄλλως: Ξηροφαγία) 3 .


κατὰ δὲ τὴν Τρίτην, Πέμπτην, Σάββατον καὶ Κυριακὴν καταλύεται μόνον Ἔλαιον καὶ Οἶνος 4. • κατὰ τὰς Μεγάλας Ἑορτὰς (βλ. Κεφάλαιον 3), καταλύεται Ἔλαιον καὶ Οἶνος μόνον, ἔστω καὶ ἂν συμπέσουν ἐν Τετάρτῃ ἢ Παρασκευῇ 4.


γ. Ὅσον ἀφορᾷ εἰς τὴν κατάλυσιν Ἰχθύος, ἰσχύουν τὰ ἑξῆς: • κατὰ τὴν πρώτην ἑβδομάδα (15η - 20ῆς Νοεμ.), ἡ ὁποία ἀντιστοιχεῖ εἰς τὴν Καθαρὰν Ἑβδομάδα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, δὲν καταλύεται Ἰχθύς 5.


τὴν 21ην Νοεμβρίου, † Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου, καταλύεται καὶ Ἰχθύς, ὁποιανδήποτε ἡμέραν καὶ ἂν συμπέση 5. δ. Διὰ τὸ ὑπόλοιπον τῆς περιόδου, 22α Νοεμ. - 24ης Δεκ., ὑφίστανται δύο παράλληλοι Παραδόσεις6: μία ἐπιεικεστέρα (δ1) καὶ μία αὐστηροτέρα (δ2), ὡς ἑξῆς: δ1. Ἐπιεικεστέρα.


πὸ 22ας Νοεμβρίου μέχρι καὶ 17ης Δεκεμβρίου, κατὰ τὴν Τρίτην, Πέμπτην, Σάββατον καὶ Κυριακὴν καταλύεται καὶ Ἰχθύς6. • Ἀπὸ 18ης μέχρι καὶ 24ης Δεκεμβρίου, ἑβδομὰς ἡ ὁποία ἀντιστοιχεῖ εἰς τὴν Μεγάλην Ἑβδομάδα πρὸ τοῦ Πάσχα, δὲν καταλύεται Ἰχθύς.


δ 2. Αὐστηροτέρα. • Ἀπὸ 22ας Νοεμβρίου μέχρι καὶ 12ης Δεκεμβρίου, καταλύεται Ἰχθὺς μόνον τὸ Σάββατον καὶ τὴν Κυριακήν7 . • Ἀπὸ 13ης μέχρι καὶ 24ης Δεκεμβρίου δὲν καταλύεται Ἰχθύς.


ε. Ὁ Πνευματικός -Ἐξομολόγος, ἀναλόγως πρὸς τὰς πνευματικὰς καὶ σωματικὰς δυνάμεις τοῦ πιστοῦ, ἐφαρμόζει τὸ αὐστηρὸν ἢ τὸ ἐπιεικὲς τῆς Νηστείας, κατὰ φιλάνθρωπον διάκρισιν καὶ ποιμαντικὴν εὐθύνην, συμφώνως μὲ τὶς ὁδηγίες τοῦ Ἐπισκόπου του8,9.


2. Ἀναλυτικώτερον Α. Τάξις ἐπιεικεστέρα 15-20 Νοεμ. • Τετάρτη καὶ Παρασκευή: Νηστεία (Ξηροφαγία). • Τρίτη-Πέμπτη -Σάββατον-Κυριακή: κατάλυσις μόνον Ἐλαίου καὶ Οἴνου. 21 Νοεμ. • Κατάλυσις καὶ Ἰχθύος (ὁποιανδήποτε ἡμέρα καὶ ἂν συμπέση).


22 Νοεμ.-17 Δεκ. • Τετάρτη καὶ Παρασκευή: Νηστεία (Ξηροφ.). • Τρίτη -Πέμπτη-Σάββατον -Κυριακή: κατάλυσις καὶ Ἰχθύος. 18-24 Δεκ. • Τετάρτη καὶ Παρασκευή: Νηστεία (Ξηροφαγία). • Τρίτη-Πέμπτη -Σάββατον-Κυριακή: κατάλυσις μόνον Ἐλαίου καὶ Οἴνου. 3 24 Δεκ. (Παραμονή)


Αὐστηρὰ Νηστεία (Ξηροφαγία). • Ἂν συμπέση Σάββατον ἢ Κυριακήν: κατάλυσις μόνον Ἐλαίου καὶ Οἴνου4 . Β. Τάξις αὐστηροτέρα 15-20 Νοεμ. • Τετάρτη καὶ Παρασκευή: Νηστεία (Ξηροφαγία). • Τρίτη-Πέμπτη-Σάββατον-Κυριακή: κατάλυσις μόνον Ἐλαίου καὶ Οἴνου. 21 Νοεμ.


Κατάλυσις καὶ Ἰχθύος (ὁποιανδήποτε ἡμέρα καὶ ἂν συμπέση). 22 Νοεμ.-12 Δεκ. • Τετάρτη καὶ Παρασκευή: Νηστεία (Ξηροφ.). • Τρίτη καὶ Πέμπτη: κατάλυσις μόνον Ἐλαίου καὶ Οἴνου. • Σάββατον καὶ Κυριακή: κατάλυσις καὶ Ἰχθύος. 13-24 Δεκ.


Τετάρτη καὶ Παρασκευή: Νηστεία (Ξηροφαγία). • Τρίτη-Πέμπτη -Σάββατον-Κυριακή: κατάλυσις μόνον Ἐλαίου καὶ Οἴνου. 24 Δεκ. (Παραμονή) • Αὐστηρὰ Νηστεία (Ξηροφαγία). • Ἂν συμπέση Σάββατον ἢ Κυριακήν: κατάλυσις μόνον Ἐλαίου καὶ Οἴνου.


25 Δεκ. (Χριστούγεννα) • Κατάλυσις εἰς πάντα (ὁποιανδήποτε ἡμέρα καὶ ἂν συμπέση) 5. 3. Μεγάλαι Ἑορταὶ Ἐὰν συμπέσουν ἐν Τετάρτῃ καὶ Παρασκευῇ Νοέμβριος 16η Ἀποστόλου Ματθαίου. • Ἔλαιον καὶ Οἶνος.


21η Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου. • Καὶ Ἰχθύος (ὁποιανδήποτε ἡμέρα καὶ ἂν συμπέση). 25η Αἰκατερίνης Μεγαλομάρτυρος. • Ἔλαιον καὶ Οἶνος. 30ὴ Ἀποστόλου Ἀνδρέου. • Ἔλαιον καὶ Οἶνος. 4 Δεκέμβριος 4η Βαρβάρας Μεγαλομάρτυρος. • Ἔλαιον καὶ Οἶνος.


Σάββα Ἡγιασμένου. • Ἔλαιον καὶ Οἶνος. 6η Νικολάου Μύρων. • Ἔλαιον καὶ Οἶνος. 9η Ἄννης μητρὸς Θεοτόκου. • Ἔλαιον καὶ Οἶνος. 12η Σπυρίδωνος Θαυματουργοῦ. • Ἔλαιον καὶ Οἶνος. 15η Ἐλευθερίου Ἱερομάρτυρος. • Ἔλαιον καὶ Οἶνος.


17η Δανιὴλ καὶ Τριῶν Παίδων. • Ἔλαιον καὶ Οἶνος. 20ὴ Ἰγνατίου Θεοφόρου. • Ἔλαιον καὶ Οἶνος. 24η ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ • Αὐστηρὰ Νηστεία (ἐκτὸς Σαββάτου καὶ Κυριακῆς).


4. Λειτουργικὰ Τυπικὰ «Σύμφωνα λοιπὸν μὲ τὰ Λειτουργικὰ Τυπικά, καταγράφονται δύο Παραδόσεις ὅσον ἀφορᾶ τὸν χρόνο λήξης τῆς Ἰχθυοφαγίας κατὰ τὴν τεσσαρακονθήμερο νηστεία τῶν Χριστουγέννων.


Κατὰ τὴν Στουδικὴ Παράδοση, ἡ Ἰχθυοφαγία διαρκεῖ ἕως τὴν 17η Δεκεμβρίου. • Κατὰ τὴν παλαιὰ ἐπίσης Παράδοση, μᾶλλον Σαββαϊτική, ποὺ διασώζει τὸ Τυπικὸ τῆς Ἱ.Μονῆς Διονυσίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἡ Ἰχθυοφαγία κρατᾶ ἕως τὴν ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος.


Καὶ στὶς δύο περιπτώσεις ὁ λόγος εἶναι ἴδιος, ὁ διὰ τῆς ὑμνογραφίας προεόρτιος τονισμὸς τοῦ γεγονότος τῆς μεγάλης Δεσποτικῆς ἑορτῆς τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως»10. 5.Ἡ κανονικὴ ἐξουσιοδότησις τῶν Ἐπισκόπων Στὴν δυνατότητα τῆς διακριτικῆς εὐχέρειας, ἐπὶ τὸ αὐστηρότερον ἢ ἐπὶ ἐπιεικέστερον, ἀναφέρεται


τόσον ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Δαμασκηνός, ὅταν τονίζη ρητῶς, ὅτι στὰ ζητήματα νηστείας «πειθαρχεῖν μᾶλλον τοῖς τὴν προεδρίαν καὶ τὴν οἰκονομίαν τοῦ λόγου πεπιστευμένοις»8 , 5 • ὅσον καὶ ἡ συνελθοῦσα ᾿Ενδημοῦσα Σύνοδος ἐπὶ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Λουκᾶ Χρυσοβέργη (ΙΒʹ αἰ.),


ὁποία θεσμοθέτησε τὴν Νηστεία τῶν Χριστουγέννων (καὶ τῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου) καὶ παρέσχε εὐρυτάτη κανονικὴ ἐξουσιοδότησι στοὺς κατὰ τόπους Ἐπισκόπους γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ ἐκκλησιαστικῆς οἰκονομίας, ὅταν παρίστατο ἀνάγκη:


«εἰ δὲ καταλῦσαι διὰ σωματικὴν ἀσθένειαν ἀναγκαζόμεθα, ἐκ προτροπῆς ἐπισκοπικῆς αἱ δηλωθεῖσαι ἡμέραι τῶν νηστειῶν στενοχωρηθήσονται (συντομευθήσονται)· ὅτι καὶ τοῦτο δέδοκται ἐξ ἀγράφου ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως»9 .


᾿Εὰν ὁ Ἀρχιερεὺς δὲν ἔχη προεξαγγείλει δημοσίως στὴν Δικαιοδοσία του, ἢ ὁ Ἐφημέριος στὴν Ἐνορία του, τὴν τηρητέα τάξιν νηστείας κατὰ τὴν περίοδο τῆς Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς τῶν Χριστουγέννων,


ὅσον ἀφορᾶ εἰδικῶς γιὰ τὴν κατάλυσι ἢ μὴ ἰχθύος ἀπὸ ὅλους τὴν Τρίτη καὶ Πέμπτη, μέχρι τῆς 17ης Δεκεμβρίου, οἱ εὐσεβεῖς ὀφείλουν νὰ συμβουλευθοῦν σχετικῶς τὸν πνευματικό τους Πατέρα καὶ μὲ ἐμπιστοσύνη νὰ ἐφαρμόσουν τὴν ἐντολή του, ὅπως προστάσσουν οἱ Ἅγιοι:


«χωρὶς Ἐπισκόπου μηδὲν ποιεῖτε»11, «ἄνευ τοῦ Ἐπισκόπου μηδὲν πράσσετε»12. 6. «Τρεῖς παρ᾿ ἡμῖν νηστεῖαι νενομοθέτηνται εἰς τύπον τῆς Ζωαρχικῆς Τριάδος»13 Ὅροι Τεσσαρακοστῆς τρεῖς • Πρῶτος ὅρος.


στι μὲν οὖν αὐτή τε ἡ πρώτη Ἑορτὴ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως, ἣ εἰς τύπον ἂν εἴληπται τοῦ Πατρός, ὡς οἶδεν ὁ εὐδοκήσας Αὐτὸς τὴν τοῦ Υἱοῦ σύλληψίν τε καὶ γέννησιν... • 


Δεύτερος ὅρος. Ἡ δὲ μετ᾿ αὐτὴν δευτέρα, ἣ καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ λέγεται, εἰς τύπον εἴη τε τοῦ Μονογενοῦς· ἣν καὶ Αὐτὸς ἀριδήλως ὑπέδειξεν, τρεῖς ἐνιαυτοὺς τοῦτο ποιῶν, μετὰ τὴν τοῦ Βαπτίσματος ἄνοδον... 6


Τρίτος ὅρος. Ἡ δὲ μετ᾿ αὐτὴν τρίτη, ἡ καὶ παρά τισι τῶν [Ἁγίων] Ἀποστόλων κηρυττομένη, τύπος ἂν εἴη καὶ αὐτὴ τοῦ ζωοποιοῦ Πνεύματος, τὸ καὶ τοὺς Ἀποστόλους διδάξαν πάντα, ἃ παρὰ τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ μεμυσταγώγηται...




† ὁ Ὠ. κ' Φ. Κ.



1η Ἰανουαρίου 2022 ἐκ. ἡμ.



† Περιτομὴ τοῦ Κυρίου, Μεγάλου Βασιλείου




1) Βλ. α) Ἁγίου Ἀναστασίου Ἀντιοχείας, PG τ. 89, στλ. 1389-1398/ Ρ.Π.Σ.Κ. τ. Δʹ, σελ. 580-584· β) Ὁσίου Θεοδώρου Στουδίτου, PG τ. 99, στλ. 1693-1696· γ) Νίκωνος Μοναχοῦ, PG τ. 127, στλ. 525D - 528Α / Ρ.Π.Σ.Κ. τ. Δʹ, σελ. 591·


δ) «Τόμος ῾Ενώσεως» (920), Ρ.Π.Σ.Κ. τ. Εʹ, σελ. 8 / ΣΜΠΣ τ. Βʹ, σελ. 977α· ε) Θεοδώρου Βαλσαμῶνος Πατριάρχου Ἀντιοχείας, PG τ. 138, στλ. 941AD, στλ. 1001AC, στλ. 1335-1360 / Ρ.Π.Σ.Κ. τ. Δʹ, σελ. 419-421, σελ. 488, σελ. 565-579·


ϛ) Ὁσίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, ῾Ιερὸν Πηδάλιον, σελ. 93-94 (Σχόλια εἰς τὸν ΞΘʹ Ἀποστολικόν), σελ. 387 ἑ. (Σχόλια εἰς τὸν Γʹ Νεοκαισαρείας), σελ. 728 (Σχόλιον εἰς τὸν ΙΘʹ Ἁγίου Νικηφόρου Ὁμολογητοῦ)· ζ ) Πέτρου Μογίλα Μητροπολίτου Κιέβου, «Ὀρθόδοξος Ὁμολογία», Μέρος Αʹ, Ἐρώτησις / Ἀπόκρισις πηʹ, ᾿Ι. Καρμίρη, Δ.Σ.Μ. τ. Βʹ,


σελ. 632. 2. Ὁσίου Θεοδώρου Στουδίτου, PG τ. 99, στλ. 1696D. 3. Ὁσίου Θεοδώρου Στουδίτου, PG τ. 99, στλ. 1696C, 1700C. Κατὰ τὴν ἀρχαίαν τάξιν, ἡ Νηστεία τῶν Χριστουγέννων διαρκοῦσε μόνον ἑπτὰ ἡμέρας (18η - 24η Δεκεμβρίου). Ξηροφαγία· 


«Ξηροφαγία εἶναι τὸ νὰ τρώγῃ τινὰς ἅπαξ τῆς ἡμέρας εἰς τὴν ἐννάτην ὥραν [σήμερον:15.00ʹ ἢ 3 μ.μ.], χωρὶς νὰ ἐσθίῃ ἔλαιον, ἢ νὰ πίνῃ οἶνον», «ἄρτῳ καὶ ὕδατι χρώμενοι μόνον» (Ἱ.Χρυσ.)· «γίνεται ἐννάτη, μονοφαγία, καὶ ξηροφαγία»· «τὸ νὰ μὴ γευθῇ τινὰς τελείως τροφῆς ἕως τῆς ἑσπέρας». (Βλ. Ὁσίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἱερὸν Πηδάλιον, σελ. 94).


4. Ὁσίου Θεοδώρου Στουδίτου, PG τ. 99, στλ. 1697Α· Ὁσίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, ῾Ιερὸν Πηδάλιον, σελ. 92, ὑποσημ. 2. Μαζὶ μὲ τὸ Ἔλαιον καὶ τὸν Οἶνον καταλύονται καὶ τὰ Ὀστρακόδερμα ἢ Μαλάκια: ὅσα τῶν ἐνύδρων ζῶα δὲν ἔχουν ὀστᾶ καί τινα ἀντὶ δέρματος ἔχουν ὡς περίβλημα ὄστρακον, σκληρὸ ἢ μαλακὸ 3). (Βλ. Ὁσίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἱερὸν Πηδάλιον, σελ. 270, ὑποσημ. 3).


7 Ἐκδίδεται ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων, Ἀφίδνες Ἀττικῆς. Μὲ τὴν εὐλογία καὶ ἐπιστασία τοῦ † Μητροπολίτου Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς κ. Κυπριανοῦ, τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος. Διανέμεται δωρεάν.


5. Ὁσίου Θεοδώρου Στουδίτου, PG τ. 99, στλ. 1697Α. 6. Θεοδώρου Βαλσαμῶνος Πατριάρχου Ἀντιοχείας, PG τ. 138, στλ. 941C, στλ. 1001Β, στλ. 1357C/ Ρ.Π.Σ.Κ. τ. Δʹ, σελ. 420, σελ. 488, σελ. 579. 7. Νικολάου Κωνσταντινουπόλεως, PG τ. 111, στλ. 401Β· Ὁσίου Μελετίου Ὁμολογητοῦ, «Ἀλφαβηταλφάβητος», Βαθμὶς λζʹ,


Περὶ διαίτης ὁλικῆς (ἔκδ. Σπυρίδωνος Λαυριώτου Μοναχοῦ, σελ. 142)· Ὁσίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἱερὸν Πηδάλιον, σελ. 95, ὑποσ. 1 καὶ σελ. 728. 8. Ἁγίου ᾿Ιωάννου Δαμασκηνοῦ, PG τ. 95, στλ. 68ΑΒ. 9. Θεοδώρου Βαλσαμῶνος Πατριάρχου Ἀντιοχείας, PG τ. 138, στλ. 941BC/ Ρ.Π.Σ.Κ. τ. Δʹ, σελ. 420.


10. Παναγιώτου Ἰ. Σκαλτσῆ, «Ἡ Ἰχθυοφαγία κατὰ τὴν νηστεία τῶν Χριστουγέννων», Λειτουργικὲς Ἀπορίες, περιοδ. «Ἐφημέριος», Ἰανουάριος - Φεβρουάριος 2020, σελ. 22. Σημειωτέον, ὅτι ἡ αὐτὴ τάξις Ἰχθυοφαγίας, ὅσον ἀφορᾶ εἰδικῶς τὸ ἐπιεικέστερον ἢ αὐστηρότερον, τηρεῖται καὶ κατὰ τὴν Νηστείαν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων.


11. Ἁγίου ᾿Ιγνατίου Θεοφόρου, PG τ. 5, στλ. 704Α. 12. Ἁγίου ᾿Ιγνατίου Θεοφόρου, PG, τ. 5, στλ. 668Β. 13. Ὁσίου Θεοδώρου Στουδίτου, Διδασκαλία Χρονικὴ τῆς Μονῆς τοῦ Στουδίου, § β΄, γ΄, δ ΄, PG τ.99, στλ. 1696ABC.


Διευκρίνισις Ὁ ἀναφερόμενος στὴν παραπομπὴ 7 Νικόλαος Κωνσταντινουπόλεως, εἶναι ὁ Νικόλαος Γ ʹ ὁ Γραμματικὸς (1084-1111), δὲν πρέπει δὲ νὰ συγχέεται μὲ τοὺς ἐπίσης Πατριάρχας Κωνσταντινουπόλεως Νικόλαον Αʹ τὸν Μυστικὸν (Ἅγιον, 16η Μαΐου) καὶ Νικόλαον Βʹ τὸν Χρυσοβέργην (Ἅγιον, 16η Δεκεμβρίου), ἀκμασάντων ἀμφοτέρων τὸν Ιʹ αἰ. *Εκ του ιστοτόπου της Ιεράς Μητρόπολης Ωρωπού και Φυλής. Επιμέλεια, παρουσίαση ημετέρα.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF